Verslag van de 7e Berglauf in Kleve (D)

Gerrit Dijkslag, met een blessure op het podium

Sinds 29 juli loop ik met een lastige blessure rond, eerst deden heup en bilspier vervelend en daarna begon de rug op te spelen. Eerst was het irritant, daarna echt pijnlijk. ’s Nachts wakker worden van de pijn en aan het ontbijt om de minuut opstaan, omdat zitten niet meer ging. Blij dat ik in Varsseveld werk en niet verder weg, want langer hield ik het zittend in de auto niet uit. Na een aantal dagen toch maar de dokter opgezocht, die me ontstekingsremmers voorschreef en het hardlopen maar even uit mijn hoofd zette.

Toen na ruim een week de kuur dreigde te eindigen en het weekend voor de deur stond en er niets geen verbetering in zat, de kuur laten verlengen. Omdat de trainingen voor de marathon van Athene op het punt van beginnen stonden, werd ik ma nog een week wat ongeduldig. Daarom ook maar het sportmedisch centrum in Doetinchem geraadpleegd, deze hadden natuurlijk net een vakantiestop, maar raden me een manueel therapeut aan. Op naar van Panhuis, Cor onderzocht me en dacht ook dat het puur spieren waren die ontstoken zijn, maar of het nu vanuit de heup kwam en daarna de rug irriteerde of andersom, was niet duidelijk. Omdat het iets beter ging, mocht ik stoppen met de medicatie en voorzichtig beginnen met lopen.

Dit de avond voor het volgende bezoek maar gedaan, kon de ochtend daarop precies aanwijzen waar de pijnplekken zaten, dezen werden dan ook meteen behandeld. Zo voorzichtig weer begonnen de training op te pakken en zelfs in Losser een 10km in 41.11min gelopen. Want tenslotte moest ik toch oefenen voor de Monte Sophia Lauf de week erop, 28,1km met 370 meter hoogte verschil. Na weer een behandeling ging de training helemaal niet, met moeite kwam ik thuis en zag het even niet zitten, het Duitse loopje was immers al over drie dagen. Gelukkig had ik met Denis en Jan afgesproken en besloot mee te gaan en ter plekke te beslissen of ik zou starten.

Na een lange reis ivm filevorming op de Duitse Autobahn, voelde mijn bilspier niet echt soepel aan, maar echt last had ik ook niet, zo besloot ik na 2km inlopen van start te gaan. De eerste 21km gingen geweldig, wat een mooie wedstrijd in een prachtige omgeving, dwars door het bos over de door de mijnbouw gevormde heuvels! Toen bleek dat op één dag je maandtotaal verdubbelen toch iets te veel van het goede is. Mijn bovenbenen blokkeerden en ik zat er helemaal doorheen. Drie keer wandelen in de laatste 6km kostten me 10min, maar ik was ontzettend blij dat ik het gehaald had, 28,1 km in 2:33:56 uur met 370 meter hoogte verschil. De twee dagen daarna was ik iets minder blij, want wat had ik een spierpijn, maar rug/bilspier/heup hielden het redelijk goed vol. Dennis voelde net zoveel spierpijn, alleen onze Jan had geen centje pijn.

Na op de maandag nauwelijks vooruit te zijn gekomen, ging de training op donderdag, met een paar kilometer met de groep, best lekker. Ook de fysio was tevreden, maar mijn rug zat nog steeds flink vast, toch een gevolg van mijn scoliose (scheve rugwervelkolom). Zo stond afgelopen zaterdag alweer een wedstrijd op het programma, de zevende Klever Berglauf! Elk jaar verbaas ik me er weer over, dat er zo weinig AVA’70 atleten aan de start staan. Qua sfeer kunnen alleen de Kramp Run en Bocholt hier in de regio meekomen, qua parcours is deze Berglauf uniek.

Helaas staat de Schwanenburg dit jaar in de steigers en lopen we er daarom niet omheen, dit maakt het rondje korter, maar hierdoor zitten de twee beklimmingen ook dichter op elkaar, dus is het zeker zo zwaar. Ook de afdalingen zitten nu dichter na elkaar, waardoor ik het met mijn rug toch rustiger aan moet doen. Toch is het onderweg weer genieten in deze mooie Duitse plaats, waar ook weer enkele bekenden aan de start staan. Ik ga behouden van start en kan onderweg nog enkele plaatsen opschuiven, hoewel ik bergaf meestal weer wordt ingehaald door degene die ik bergop heb ingehaald. Uiteindelijk wordt ik 14^de in 25:02min op 6,5km met ruim 150 meter hoogte verschil en zet de organisatie mij op de tweede plek bij de M45 op het podium.

Hier sta ik wat onwennig, want ik weet dan al dat er een vergissing is gemaakt en dat ik derde ben geworden, maar wat maakt het uit, geblesseerd en toch op het podium! Blij rij ik na een jaar afwezigheid weer terug naar Nederland en zet bij de eerste zaterdag van september 2015 alvast in mij agenda: Klever Berglauf! Zo is Athene misschien toch nog niet uit zicht.