Henrie Drenthel loopt Eiger Ultratrail in Grindelwald(Z)

Prachtige omgeving om in te lopen

Summertrail, Summertrail, Sumsumsummertrail….

Deel 1 : 18 juli 2015: Eiger Ultratrail

Een zittend gat bedenkt zich wat. Zo ook ondergetekende. Na bestudering van de Trailrunkalender en de geplande bouwvakvakantie besloot ik twee wedstrijden op te nemen in mijn jaarschema, aan het begin en aan het eind van de vakantie, zodat we het aangename met het noodzakelijke konden combineren. Na een redelijk voorspoedige voorbereiding trokken we op 16 juli zuidwaarts richting Zwitserland naar de camping in Grindelwald waar we naar een voorspoedige reis ’s middags aankomen. Dit is de plaats waar die zaterdag de Eiger Ultratrail wordt georganiseerd. De keuze is eigenlijk mede hierop gevallen omdat mijn allereerste bergloop (Jungfraumarathon) aan de andere kant van de Eiger heb gelopen en mij dit derhalve wel een leuk weerzien zou lijken. Back-to-the-roots!

Ik ben zo verstandig (!) geweest om met in te schrijven voor de middenafstand, 52 km, in plaats van de ultralange van 101 km. Dat leek met toch iets te veel van het goede en uit ervaring weet ik dat de Alpen me niet altijd even weersvriendelijk gezind zijn. De vrijdag zitten we natuurlijk niet stil en verkennen we de noordelijke bergtop, First, waarbij we natuurlijk ook even de abseilbahn van 800 meter lengte uitproberen, kicken! Die dag krijgen we ook een SMS dat de start een uur vervroegd is naar 5.45 uur i.v.m. de plaatselijke hitte en het verwachte onweer de nacht er op. Na het ophalen van het startnummer en het laten controleren van de uitrusting sla ik de briefing over en kruip rond 21.30 uur onder de wol.

04.00 uur loopt de wekker af en ik sta redelijk fris op en begin mijn trail-ontbijt-ritueel. Bananen, krentenbollen-fruitontbijt en muesli met een paar bakken koffie. De weersvoorspelling is zo’n 25 graden dus dat voelt lekker fris aan vergeleken met de 35 graden van de dag ervoor. Half zes ben ik in het startvak en wacht geduldig en enigszins gespannen op de start. Ik heb mij voorgenomen behouden te starten. Er wordt gestart in twee groepen; 5.45 uur voor lopers die denken onder de 10 uur te lopen en 6.00 uur voor lopers die denken daar langer over te doen. Dit schept dus verplichtingen, ofwel ongemerkte druk ligt er op.

Niks is minder waar; vanaf het begin gaat het lekker met de handrem er op en loop ik vanuit Grindelwald via Grosse Scheidegg naar First en langs de Bussalpsee. Daar bij 21 km is een verzorgingspost waarbij we horen dat de volgende verzorgingspost 3 km verder is. Dat lijkt mee te vallen maar de hoogte meters zijn bijna 750. Oftewel gemiddeld 25% (!). ik kan je vertellen dat was geen prettig uurtje klimmen. Maar bovengekomen op de Faulhorn op zo’n 2700 meter hoogte maakt het uitzicht weer alles goed. Na de inwendige mens verzorgd te hebben kan ik beginnen aan een lange afdaling. Qua tijd halverwege lig ik globaal op de 5.15 uur. Het dalen valt niet mee. Het eerste stuk grote rotslawines waar we overheen moeten dus snelheid maken zit er niet in. Loop een tijdje voor een groep mede-landers mee die steeds harder en sneller willen afdalen dus ik laat ze er maar even langs want het dalen is niet echt mijn ding en volgens mij staan de borden met ‘DANGER” er ook niet voor niets. 

Vlak voor het einde van de rotspartijen gebeurd het dan ook. Eén van de Nederlanders stapt verkeerd o.i.d. en verdwijnt met een dubbele salto het ravijn in. Arnaudje (want zo heette hij volgens mij) heeft geluk dat we bijna bij een berghut waren en het terplekke niet al te diep was. Medelopers en berghutbezoekers ontfermen zich over hem maar de groep gaat gewoon door. De schrik zit er goed in want Arnaudje zag er niet lekker uit met bebloed gezicht e.d.. via een waterpost komen we bij Schynige Platte, de één na laatste verzorgingspost. Vanaf hier nog een technische afdaling en een stuk vals plat naar de finish.

Technische afdaling!!??, een ramp was het. Door een modderig bos met een belachelijk dalingspercentage en veel rotsen en wortels kom ik redelijk gesloopt aan in Burglaunen. De post waar de 101 en 51 km zich scheidt. De 101 gaat rechtsaf omhoog naar Wengen en wij mogen vlas plat omhoog naar Grindelwald. De laatste 8 km. Tegen de verwachting in gaat dit laatste uurtje vloeiend en met nog een kleine, gemene klim in het dorp van ruim 20% kom ik kapot maar voldaan ruim binnen de 10 uur aan bij de finish. Het was weer een onvergetelijk avontuur.

Bij de E51 is een inschrijflimiet van 700 deelnemers (deze is vol) en uiteindelijk zijn er 641 deelnemers gefinisht. Mijn eindtijd was 9.42 uur en dat was goed voor een 373^ste plaats overall. Tevreden strompel ik de kilometer naar de camping en laat mij de rest van de dag heerlijk vertroetelen. Morgen staat nog een klein bergwandelingetje op het programma om de spieren een beetje soepel te maken/houden en daarna reizen we verder. Op naar het volgende avontuur. Wordt vervolg in deel 2.

Groeten,  Henrie