 |
| Walter Vaags (geel shirt) op de beklimming van de mooie trap |
Eigenlijk had ik in de tuin
aan de slag gemoeten, maar door leveringsproblemen werd dat uitgesteld. De
Sallandtrail was volgeboekt en daar ben ik bovendien al vaker geweest. Maar het
zou heel mooi weer worden, jammer om niets te doen dus. Toen een paar van mijn
AVA-maatjes vroegen of ik meeging naar de Galgenbergmarathon, was de keus snel
gemaakt. Het is een groepsloop, geen wedstrijd, en ondanks dat ze het geen
trail noemen is het bijna helemaal onverhard. Perfect als lange trainingsloop
dus. Zaterdag 11 maart stond ik daarom al ruim op tijd klaar bij het clubgebouw
en al snel was iedereen er. Na de gebruikelijke selfie vooraf verdeelden we ons
over de auto’s en vertrokken we. Het zou een mooie dag worden, maar zo vroeg in
de ochtend was het nog koud. Twijfels alom over de kledingkeuze van de dag. Ik
had van alles in mijn tas gegooid. Korte broek stond vast, maar wel of geen
iso-shirt er onder? Ook de anderen waren er nog niet helemaal uit. Genoeg stof om
over te praten dus onderweg. Nadat we aankwamen bij Residence Rhenen werden we
hartelijk ontvangen door de organisatie. Gratis koffie en een plakje cake, dat
ging er wel in. Het was niet heel druk, maar wel gezellig. De organisatie wil
lekker kleinschalig en persoonlijk blijven en er mogen er dan ook niet meer dan
100 meedoen. De deelnemers zijn verdeeld in een aantal startgroepen, gebaseerd
op de tijd die je op een vlakke marathon kunt lopen. De hele weg loop je achter
een tweetal voorlopers aan die de weg kennen en blijf je als groep bij elkaar.
Met AVA-maatjes Walter, Evelien, Hans en Wim bij mij in de groep wist ik in
ieder geval zeker dat ik niet eenzaam zou worden, voor de rest zou het vast ook
wel loslopen.
Na de start liepen we meteen
in een stevig tempo weg. De voorlopers waren weliswaar al ruim de 65 jaar
voorbij, maar dat bleek niet uit hun lopen. Respect voor deze mannen. Het
parcours heuvelde flink en na een aantal kilometers mochten we ook nog een
mooie trap beklimmen. Prachtige uitzichten over de wijde omgeving, een klein
momentje om te kijken, en weer door. De temperatuur was eerst niet heel hoog en
ik was blij met mijn isoshirtje. Na een uurtje kwam de zon beter door en begon
ik het toch warm te krijgen. Dan is zo’n rugzakje toch wel heel handig. Niet
alleen mijn eigen shirtje, maar ook een jackje van Hans kon er zo in
weggemoffeld worden. De verzorging werd wel heel serieus genomen tijdens deze
loop. Vijf verzorgingsposten waar we werkelijk in de watten werden gelegd, het
trailgevoel was hier wel heel duidelijk aanwezig. Water, thee, cola, sportdrank
en een keur aan lekkere dingen om te eten. Mijn favoriet voor de dag was denk
ik de stukken stroopwafel of de blokjes kaas. Maar voor iedereen was er wel wat
lekkers te vinden. Even lekker eten en drinken, evt. sanitaire stop en weer
door. De voorlopers wachtten nergens op.
Het tempo bleef strak de hele
weg en de hele groep bleef goed bij elkaar. Pas in het laatste stuk begon het
bij klimmen een beetje uit elkaar te vallen en moesten we soms even wachten. De
stemming zat er ook de hele weg goed in. Lekker doorlopen en toch nog kunnen
kletsen met iedereen, dat is toch wel de beste manier om zo’n tocht te doen in
mijn ogen. Er waren meerdere (ultra)marathonlopers met heel veel
wedstrijdervaring en dus mooie verhalen. Ook een flink aantal trailrunners die
her en der mooie evenementen gedaan hadden of op de planning hadden. Geen
enkele reden om over zware onderwerpen als de aankomende verkiezingen te praten
dus. Ook werd er best veel verteld over
het gebied waar we doorheen kwamen. Ook nog wat cultuur opgestoken dus. Bij de
finish stonden de andere AVA-maatjes al te wachten en we konden nog even een
pittige tomatensoep van het huis nuttigen voor we naar huis gingen. Het plan om
nog snel even mee te doen met de estafette van de T&F op de baan werd
helaas de grond ingeboord doordat we te laat terugkwamen bij de club. Hadden we
net iets harder moeten lopen in de marathon denk ik. Maar alles bij elkaar een
geweldige dag weer. Een aanrader, die Galgenbergmarathon.
Klik op de link voor de foto's van de organisatie
Andre Bleumink
 |
| van links naar rechts Evelien Hillen, Roel Somsen, Hans Sielias, Walter Vaags, Andre Bleumink, Wim Brinkman en Gerrit Dijkslag |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten