De Marathon is hard!

Vanaf 28 kilometer ging de kaars uit in Enschede

Eigenlijk is het heel simpel. Vandaag was ik niet goed genoeg om een tijd van rond de 2:10 te lopen. Het doel was duidelijk en de groep waarmee we weggingen op het schema voor Olympische kwalificatie was perfect. Waar ik vorige week ‘fris’ zat tot 30 kilometer moest ik vandaag al vanaf 21 kilometer vechten om bij de groep te blijven. Mijn kuit deed het goed en was geen enkel probleem tijdens deze race.

Mede dankzij een geweldig medisch team en een intensief herstel stond ik vol goede moed aan de start vandaag. De kuit was goed. Ik liep met tubes van Herzog en ook dat voelde goed. Vanaf de start ging het rap. De eerste 5 km ging in 15:15. Iets te hard eigenlijk, maar het voelde ontspannen. De groep was rustig en het parcours liep perfect. De eerste drie rondes van 5 km gingen eigenlijk vlekkeloos en na 15 km kwamen we precies in 46 min door. Ik merkte richting de halve marathon dat het al iets zwaarder werd, maar de doorkomst in 1:04.45 was nog steeds goed op schema.

Vanaf dit punt moest ik af en toe harder werken om in de groep te blijven. Drie of vier keer moest ik een klein gaatje laten en hard werken om weer terug te komen. Eigenlijk kwam dit gevoel 10 kilometer te vroeg. Bij 25 a 26 km moest ik de groep definitief loslaten. Op dat moment probeerde ik in mijn eigen tempo te gaan lopen wat ontspannen aanvoelde. Ik had de spirit om voor een persoonlijk record te gaan want dat was heel goed mogelijk. Met kilometertijden van 3:07 / 3:08 moet een tijd onder de 2:11 zelfs mogelijk zijn.

Tussen 28 en 30 kilometer ging de kaars echter snel uit. Ik miste de drankpost omdat mijn focus lag op ritme blijven lopen. Het was duidelijk dat ik niet meer fris zat anders had ik nog drank kunnen nemen. De benen liepen vol en het voelde aan alsof ik bij de 40 km was aangekomen in plaats van 30. De kilometertijden zakte snel terug en het was op dat moment voor mijn lijf het beste om uit te stappen.

Het was duidelijk dat het een risico was om te starten. De 32 kilometer van vorige week hadden kunnen dienen als een super training, maar ook als een te heftige inspanning. Dat laatste werd de waarheid. Dat is iets wat je niet van te voren kan weten en ik had zeker spijt gehad als ik niet was gestart.

Voor nu is het goed uitrusten. De race laten bezinken en goed luisteren naar het lijf de aankomende week. Daarna gaan we weer plannen maken. Uiteraard is de strijd nog niet gestreden, maar de focus gaat nu eerst naar het herstel.

Ik moet via deze weg ook Jill Holterman en Michel Butter feliciteren met een geweldige prestatie. Jill gaat zo goed als zeker naar de Spelen met een geweldige race. Dik verdiend!! Zo gaaf. Michel heeft een geweldige comeback gemaakt en heeft nu de vierde tijd in de kwalificatie race voor de Spelen. Het is een ongekende strijd zo.

Ook wil ik de organisatie bedanken voor het opzetten van dit unieke evenement. Alles was tot in de puntjes geregeld en dal allemaal binnen anderhalve week. Het was bijzonder om in z’n decor te lopen en dit soort evenementen zijn motiverend om door te gaan. Ik zal sterker terugkomen!

Frank Futselaar