Scholtenpad 2e etappe: Woold

Frank en Geert op het prachtig geel met blauwe geverfde bankje

De 8 dagwandelingen van het Scholtenpad zijn tussen de 19 en 23 km lang, voeren door de fraaie buurtschappen van Winterswijk en gaan zoveel mogelijk over onverharde paden. Het gaat om 7 rondwandelingen en één wandeling van station naar station. Het doet het stadje Bredevoort aan en verder de buurtschappen rond Winterswijk zoals Woold, Kotten, Corle, Ratum, Brinkheurne, Miste, Huppel en het dorp Meddo. Daarnaast ook de kerkdorpen Vragender en Lievelde in de gemeente Oost Gelre. We willen proberen om ieder kwartaal één van deze tochten te gaan lopen.

Scholtenpad 2e etappe Woold: woensdag 10 augustus 2022 (23.0 km)

Woold en zo…..

De voorbereidingen op de 2^e etappe van het Scholtenpad was op veel punten wel wat beter, in ieder geval anders, dan bij de proloog van dit wandelavontuur. In de aanloop had nestor Theo zich het schompes getraind om nog beter en frisser aan de start te verschijnen. Hij oogde niet alleen topfit, hij was het ook, want de golden oldie zette er gelijk fors de pas in. Frank had zijn lering getrokken na de afschuwelijke hongerklop bij de primeur en had zijn rugzak tot de nok toe gevuld met broodjes, mueslirepen, Engels drop en doppers met water. Geert had het parcours op zijn mobieleken gezet en in laten spreken door een lieftallige dame met een zwoele stem. Helaas had hij het geluid niet aan staan, dus volgde er bij elke splitsing een twijfel, werd het tempo teruggeschroefd naar stapvoets en ontstond er discussie. Iets wat deze ochtend droevig vaak plaats vond, tot grote ergernis van Frank die wil scoren met een fijn gemiddelde. Strava hé…. Wat moeten de volgers wel niet denken van zo`n Pronsweide-tempo!

Afijn, om 06.18 uur werden de eerste schreden gezet van route nummer 2, waarbij het Woold centraal stond. Dik 22 kilometer moest, nee mocht er gesloft worden, maar dat is in dit (bijna) mooiste stukje Nederland in het geheel geen straf. Op sommige passages lijkt de tijd even stil te hebben gestaan met prachtige nostalgische plaatjes van oude boerderijen en machines uit grootmoederstijd. Voor vragen kun je dan altijd bij Theo terecht, die overal verstand van lijkt te hebben en zo`n informatiebron is natuurlijk best handig. De koperen ploert begon na een stijf uurtje tippelen al aardig zijn best te doen en goed soigneren is dan absolute noodzaak. De hazen huppelden af en toe vrolijk met ons mee en hier en daar stond ook een ree te gluren naar het vrolijk keuvelende trio. Geert blijkt een grote dier-spotter te zijn en zag veel meer dan de rest van het gezelschap. Hij verloor echter zijn geloofwaardigheid helemaal toen hij een struik aan zag voor zeker 2, maar mogelijk wel 3 ree-kalfjes. Gedesillusioneerd hield hij de rest van de tocht wijselijk veelal zijn mond en deelde al helemaal geen natuurkennis meer over. 

Op een bankje waar 27 verschillende wandel- en fietsroutes bij elkaar kwamen, heerste een opvallende serene rust en om daar maximaal van te profiteren, werd er nog maar eens een extra pauze ingelast. Geert sloeg in no-time een fles bulkwater achterover om zijn omstanders te laten zien, dat het flink dorstig weer bleek te zijn. Theo toverde een lichtgebruind Panini-broodje met ruim 2 ons gerookte achterham en volledig bedekt met vogelzaad uit zijn rugzak. Allemachtig, wat zat die Stronks te genieten van dit mooie moment aan de grüne Grenze van Rhede. De tocht werd vervolgd, maar niet voordat Geert zijn 4^e shirt had aan gehesen. De vakantie had zijn sporen nagelaten, want de extra kilo`s werden direct verbrand en daarbij kwam heel erg veel vocht vrij, zo was duidelijk te zien. Frank had inmiddels weer heel andere zorgen, maar wist dit aanvankelijk angstvallig verborgen te houden voor zijn kompanen. Het bleek dat hij finaal door zijn proviand heen was en zou het in de finale moeten doen met de giften van de natuur, zoals bramen en wildzure appeltjes. Niet te vreten natuurlijk, dus geen prettig vooruitzicht. 

Vakantiepark “de Italiaanse Meertjes” werd al pratend gepasseerd en de vroege kampeergasten overdreven uitvoerig begroet. Een totale misrekening, want het bleek, dat de route hier helemaal niet liep. De grens werd zelfs gepasseerd en snel werd de mobiele routeplanner er bij gepakt en was al snel duidelijk dat het zeker een 22-plusser zou gaan worden. Gelukkig werd er via een licht omtrekkende beweging weer koers in de juiste richting gezet. Met de finish in zicht, werden de AVA-janen totaal, maar dan ook totaal verrast door een werkelijk prachtig geel met blauw geverfd bankje. Dit kon natuurlijk geen toeval zijn en nadat de emoties wat ingedaald waren en de tranen gedroogd, werden de fototoestelletjes tevoorschijn getoverd om talloze plaatjes te schieten. Het vertrekpunt was ook het eindpunt en na 23,56 kilometer werden de Garmins stilgezet bij watermolen Berenschot. Een meer dan prachtig wandelavontuur in, om en door het Woold werd uitvoerig geëvalueerd op het terras aan het water. Heel veel plussen en maar verdraaid weinig minnen bij de 2^e etappe van het Scholtenpad. Op naar deel 3…….          

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum