 |
| Ingmar 6.55 uur de wekker...heel zachtjes staan we op omdat er nog 2 liggen te slapen op diezelfde kamer. Vandaag gaat het gebeuren. Iets waar je als ouder van droomt en al jaren naar uit kunt kijken, niet wetend of het ooit gaat gebeuren... We zitten aan de andere kant van het kanaal waar je ws links moet hardlopen ipv rechts. Snel onze hardloopkleding aan, schoentjes strikken, haar in vlecht en ' Lets go!' We sluiten geruisloos de deur van onze hotelkamer. Sluipen zachtjes de trap af en via de voordeur van ons hotel ligt ze voor ons. De prachtige zee, vroeg in de ochtend. Iets waar je vroeg voor wilt opstaan. De serene zee, het beginnende ochtendzonnetje en de stille boulevard. Slechts een handjevol honden uitlaters en natuurlijk onze mede hardloopgenieters. Vandaag heb ik voor het eerst op m'n vakantie-ochtendloopje een hardloopmaatje naast me die ik zoon mag noemen. Best een speciaal moment. Een serieus afstandje hardlopen met je kind. "Weet je het zeker? Wil je écht mee voor 5 km rennen?" vraag ik hem. 'Ja mama.....je mag me écht morgenochtend roepen, ik ga mee! ' zei hij vol overtuiging gisteravond tegen mij. En nu staat hij hier naast me aan het begin van onze 5 km langs de prachtige boulevard van Eastbourne aan de Engelse kust. Een mooi primeurloopje voor hem. |
Druk pratend naast me begint hij naast me vol enthousiasme. Ingmar wil zelfs bij de eerste kilometer nog ff sprinten. Dat kan ik gelukkig nog uit zijn hoofd praten. We naderen de 2.5 km. Het einde van de boulevard..."Oei" Ingmar krijgt het wat moeilijker. Waar de boulevard eindigt (uitzicht cliffen) stoppen we even om te genieten van het prachtige uitzicht op zee en rotsen. We pakken even zijn rust.
Dan de tweede helft. Terug langs de boulevard naar de pier en dan nog ongeveer een halve kilometer naar ons hotel. Ingmar wordt steeds stiller. Hij heeft het moeilijker. Ik praat hem moed in zoals mama's dat doen: "Kom op je kunt het Ingmar!" . 'Mama...Doe maar niet' krijg ik te horen. Okay...we passen het tempo iets aan. We lopen langs een strandstandje met een koude cola in de vitrine. Oeh...wat heb ik daar zin in zegt hij... nu duidelijk het heel zwaar hebbend. Nog een halve kilometer... Ingmar zegt dat hij bij aankomst de zee in gaat springen om ff te zwemmen. Hij liever dan ik, denk ik. Brrrr... De laatste 100 meter trekt hij nog een knappe sprint. Ik volg in een mooi tempootje. We made it!
Hij springt de zee in. Ik ren nog ff 2 km uit. Als ik terugkom omhels ik mijn held. Wat gaaf: Samen een vakantie-loopje rennen en genieten van de ochtendstart. Waarbij de duik voor hem het hoogtepunt was, hoor ik later.
Gerdy Hoornenborg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten