![]() |
Het witte stadje |
Over de ophaalbrug van de prachtige Maasplassen loop ik het park af en ruim een kilometer verder kom ik bij één van de parels van de provincie Limburg, het witte stadje Thorn. De bijnaam 'het witte stadje' dankt Thorn aan de karakteristieke witgeschilderde gevels van de historische gebouwen die het stadje sieren. Deze opvallende architectuur draagt bij aan de unieke sfeer en uitstraling van Thorn. Verder staat het stadje bekend om zijn monumentale panden, de historische steegjes en de authentieke straatjes.
De kenmerkende witte kleur van het dorp is ontstaan ten tijde van de Franse overheersing. De Fransen wilden namelijk belasting heffen op de grote van ramen die er in een huis zaten. Veel van de arme inwoners van Thorn metselden als reactie hierop een groot deel van hun ramen dicht. Om deze tekenen van armoede een beetje te verbergen verfden veel van de inwoners hun huis wit. De witte huisje in het historische centrum van het dorp zijn tegenwoordig dan ook een beschermd stadsgezicht. Mede door de rust werd de stad al gauw geliefd bij kunstenaars en toeristen.
De Sint-Michaëlkerk (abdijkerk) waar ik langs kom torent hoog boven de witte huisjes uit. Het is een parochiekerk waarvan een deel nog uit de veertiende eeuw stamt. De huidige kerk is een gotische kruisbasiliek maar hij is gebouwd op de resten van een oude romaanse kerk. Over de vele maaskeien die in het kleine dorpje van nog geen 2500 inwoners liggen, loop ik het buitengebied in. Ik kom langs boerderij Zegershof waar ik later in de week nog twee keer verse asperges ga halen. Via het plaatsje Wessem loop ik via de achterkant ons vakantiepark weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten