Column: Erwin’s zin en onzin - deel 51

Alsof er een bom is ontploft!

Het is weer zover. Het gespuis heeft weer toegeslagen. Als je de gedachten er even niet bij hebt als bestuur of als kantinepersoneel, slaat het gajes direct toe. Het tuig van Ava’70 heeft het pareltje van de club, het AvaCafé, dit weekend weer volledig toegetakeld. Het lijkt meer op de oude drankkeet van de fanclub van Jovink en de Voederbietels, dan op een kantine van een chique sportvereniging.

Als ik het heb over het uitschot van de vereniging, heb ik het natuurlijk over de jeugd. Maar dat is logisch, volwassenen weten wel beter. Ik heb het niet over de allerjongsten, maar over die ettertjes tussen de 15  en 25. Het is niks anders dan gelazer met die lui. Zondag 26 oktober jongstleden was het weer raak. Na een duurloopje van nog geen uur, heeft een viertal randdebielen weer een goede reden om even te rellen in het Ava-honk. Het is één groot slagveld. Het oogappeltje van de vereniging lijkt wel op een net ontdekte ruïne uit de tachtigjarige oorlog. ‘De Gazastrook van de Achterhoek’.  Volgens ooggetuigen zag Rotterdam er na het bombardement beter uit. Eén grote zwijnenstal. En daar kan maar één groep zich schuldig aan hebben gemaakt, dat weten jullie net zo goed als ik, dat zijn de jongeren.

Afgelopen maandag word ik op het matje geroepen. Met knikkende knietjes en een trillend onderlipje hoor ik het relaas aan. Ik ga tot mijn jukbeenderen door het stof. En natuurlijk, het welbekende boetekleed trek ik zonder tegenstribbelen aan .Ik en mijn drie mede-vandalen worden door de rest van de groep uitgekotst en met de nek aangekeken. De twee foto’s die bij deze boetedoening horen vertellen meer dan duizend woorden. Wat behoor ik tot een asociaal slag volk. De klachten, die afkomstig zijn vanuit de ‘maandagmorgengroep’, zijn in totaliteit gegrond verklaard.

Om het verhaal wat kracht bij te zetten, neem ik een aantal klachten met jullie door. (Wees gewaarschuwd, sommige klachten kunnen als schokkend worden ervaren. (1) Op enkele plaatsen in het ‘café’ is zand aangetroffen. (2) Er zitten vingerafdrukken op één van de lichtknoppen. (3) Twee kussens liggen niet op de juiste plaats op de loungebank. (4) Er zijn zes haartjes (bruin) gevonden in het doucheputje. Ik kan nog wel even doorgaan, maar volgens mij weten jullie voldoende. Ik schaam me kapot. Ik neem als groepsoudste ook de volledige verantwoordelijk op mij. Het moet natuurlijk niet gekker worden. Zand op de vloer van een buitensportvereniging! Gadverdamme, ik word al misselijk bij het idee. Het is toch godgeklaagd. Nog geen jaar staat het AvaCafé op zijn plek en er zijn nu al mensen, waaronder ik dus, die met hun smerige modderpoten naar binnen gaan. Ik heb maar één term voor dit soort imbecielen: Hooligans!

Nogmaals bied ik, niet alleen namens mijzelf maar ook namens die drie andere ‘Tokkies’, openlijk onze excuses aan. Wij zullen alle consequenties dragen  als echte mannen en de straf, hoe hoog en hevig die ook is, accepteren. Zand op de vloer, brrr walgelijk.