Genieten in het hoogveen - deel 2

Deze keer stapt Andre een stukje over de grens met Twente

Waar in eerdere stukjes al het Vragender-/Korenburgerveen en het Zwilbrocker Venn werden belicht, wil ik deze keer een stukje over de grens met Twente stappen. Rondom Haaksbergen, richting en en over de Duitse grens zijn een aantal natte bos- en hoogveengebieden te vinden die bijna aan elkaar vast zitten. Je kunt ze los van elkaar verkennen en er mooie rondes maken. Maar voor de kilometervreters is het natuurlijk ook mogelijk om een ronde te maken die meerdere gebieden meepakt. Het Haaksbergerveen is het grootste gebied qua hoogveen. Vooral in de winter is het bijna overal nat en zompig en loop je over paden die hopelijk de boel nog een beetje begaanbaar houden. Door indamming en regulering wordt de waterstand hoog gehouden om het veen de kans te geven te herstellen. Dat blijkt goed te werken, het veen groeit weer aan.

Tijdens het lopen kun je vooral veel (water)vogels zien die er overwinteren of het gebied op doortocht gebruiken om bij te tanken. Maar ook vogels die er het hele jaar blijven, diverse soorten roofvogels heb ik er gezien. Daarnaast kun je in het voorjaar/zomer heel veel kikkers horen en in de zomer wil het nog wel eens muggengebied zijn. In de zomer wil het in het weekend nog wel eens wat drukker zijn, maar verder heb je hier vaak het gevoel dat je alleen op de wereld bent. Het landgoed Het Lankheet is een minder bekend gebied met meer bos, maar ook vaak nat. Kleine heidevelden, vennetjes en essen worden door mooie bossen omsloten. Oude monumentale  en typisch Saksische boerderijen maken het plaatje af.

Het Buurserzand is niet, zoals de naam doet denken, een grote zandvlakte, maar een nat heidegebied. In de zomer heeft het vaak wel wat van een savanne: uitgestrekte graslanden met daarin ruige scheefgewaaide jeneverbesstruiken en dennen. Een kudde roodbonte koeien doet zijn best om het gebied te begrazen zodat het niet dichtgroeit, daarbij regelmatig geholpen door de schaapskudde. Later in de zomer kleuren de heidevelden in paarse tinten. Het gebied wordt doorkruist door vele paadjes waardoor je er lekker kunt zwerven. In de winter is de kans groot dat je natte voeten haalt, ’s zomers valt dat reuze mee.

Meer richting de Duitse grens en net er over kun je rondstruinen in het Witte Veen, een prachtig natuurgebied met ruige graslanden, poelen, heide, bos en hoogveen. Vroeger het domein voor smokkelaars om hun waren over de grens te brengen. De oude grenspalen kun je her en der nog vinden. Routes om te lopen zijn er vanaf verschillende parkeerplaatsen van o.a. Natuurmonumenten. Via Google kun je deze makkelijk vinden. Bestaande routes kun je vinden en als gpx bestand voor je GPShorloge of handheld downloaden via Gpsies.com of Wikiloc.com. Ook kun je de MTBroute Haaksbergen als leidraad nemen en daar zelf wat omheen slingeren om de mooiste paadjes mee te pikken. Gewoon zelf wat rondzwerven kan natuurlijk ook altijd en levert vaak de meest onverwachte momenten op.

Foto’s Haaksbergerveen op Facebook.

Andre Bleumink