AVA’70 lopers schitteren op de Bax Halve Marathon van Doetinchem

De halve marathon lopers van AVA'70

Op een zonnige dag op Sportpark De Bezelhorst verzamelden de hardlopers van AVA’70 zich vol enthousiasme voor de Bax Halve Marathon van Doetinchem. Een flinke groep, die zich de afgelopen 12 weken trouw heeft voorbereid volgens het trainingsschema van Gerben Duenk, stond aan de start. Elke week trainen ze keihard, met mooie duurlopen in het weekend als hoogtepunt.

En wat hebben ze geleverd! De lopers van AVA’70 behaalden stuk voor stuk prachtige tijden. Moe maar met een brede glimlach, passeerden ze één voor één de finishlijn. Een prestatie om trots op te zijn! Complimenten aan alle lopers voor hun inzet en doorzettingsvermogen – jullie hebben bewezen dat hard werken loont! Op naar de volgende uitdaging, AVA’70.

Dennis ter Veldhuis

Uitslagen van de 39e halve marathon van Doetinchem

Zondag 27 oktober 2024

Klik op de link voor alle uitslagen

1 kilometer 6-9 jaar

1 kilometer 10-11 jaar

2.5 kilometer 12-15 jaar

7.5 kilometer

halve marathon

site organisatie

Aankondiging van de Boekeldercross in Aalten

De eerste 4 zaterdagen in november

Informatie Boekeldercross wedstrijden: Zaterdag 2, 9, 16 en 23 november

Vanaf 2 november kun je vier zaterdagen meedoen aan de Boekeldercross competitie. Je doet mee aan de competitie uitslag als je 3 keer gefinisht bent op de zelfde afstand. Kun je maar 1 of 2 keer meedoen of loop je verschillende afstanden is dit geen enkel probleem.

Aanvangstijden wedstrijden:

1 km Jeugdcross: start 13:00 uur.

2 km Jeugdcross start: 13:10 uur.

5 en 10 km start: 13:30 uur.

Inschrijving:

De voorinschrijving telt evt. voor alle zaterdagen als je de zelfde afstand loopt (u betaalt pas bij het afhalen van het startnummer). Loop je een keer een andere afstand dan moet je wel opnieuw inschrijven voor die andere afstand. De online voorinschrijving is alleen mogelijk t/m 1 november 22:00 uur 2024. Na inschrijving is altijd mogelijk op alle wedstrijddagen vanaf 12:00 uur.

Inschrijfgeld: per wedstrijddag (pin aanwezig)

1 en 2 km inschrijfgeld  € 3,50 

5 en 10km inschrijfgeld € 7,00

Timing:

Aan de achterzijde van het startnummer zit een chip die wordt gedetecteerd door het timing systeem ( Race-Result) lever na de finish altijd het nummer in, de organisatie zorgt er dan voor dat u het zelfde nummer weer terug krijgt bij de volgende wedstrijddag (ook als je uitstapt svp. het startnummer weer afgeven). Draag het startnummer duidelijk in het zicht aan de voorzijde (niet onder uw kleding!)

Uitslagen en foto’s:

De uitslagen worden gelijk na binnenkomst finish online te gezet. Met de inschrijving gaat u akkoord dat wij uw naam plaatsen in de uitslagen van de wedstrijden die worden geplaatst op div. websites. Er worden door diverse amateur fotografen foto’s gemaakt tijdens het evenement, soms nemen wij een foto daaruit om te plaatsen bij de uitslagen of wedstrijdverslagen.

Parcours:

1 km is 1 ronde

2 km is 2 ronden

5 km afstand is 1 ronde

10 km afstand is 2 ronden

Wedstrijd Locatie:

't Romienendal - Aladnaweg 3, 7122 RN Aalten

Klik op de links voor meer informatie

info

inschrijven

deelnemers

site organisatie

OWM Achterhoek langer hoofdsponsor van AVA'70

Reinie Keijzer tekent het contract bij AVA'70

Al ruim 8 jaar is OWM Achterhoek hoofdsponsor van AVA`70 en siert de naam van de onderneming het wedstrijdshirt van de atleten. Half oktober werd het sponsorcontract tot groot genoegen van de club, wederom verlengd.

Directielid, Reinie Keijzer, legt uit wat de reden is van het verlengen van de verbintenis:

“ In 2016 hebben we inderdaad voor de eerste keer het vertrouwen in elkaar uitgesproken. Toen al hadden we het gevoel dat onze “verenigingen” bij elkaar pasten. OWM Achterhoek is een Onderlinge, in feite dus ook een vereniging met leden. En veel van onze leden zijn op de één of andere manier betrokken bij AVA`70. Het enthousiasme, de betrokkenheid en de laagdrempeligheid, die de vereniging kenmerkt, voel ik ook bij onze medewerkers voor OWM Achterhoek en haar leden. Bij ons ben je altijd van harte welkom op ons kantoor en dit gevoel had ik ook toen ik onlangs in het clubhuis van AVA het sponsorcontract ondertekende.

Ook in deze tijd van alles online regelen, kun je bij ons nog altijd op kantoor terecht voor al je verzekeringen, maar ook voor je hypotheek. We kennen onze leden en spreken hun taal. Dit doen we inmiddels met 29 medewerkers op onze kantoren in Aalten en Eibergen!”

Uiteraard is AVA`70 ontzettend blij met de verlenging van het sponsorcontract en men is ook best wel trots dat de prachtige Aaltense onderneming OWM Achterhoek hoofdsponsor is van de club! (FR)

Uit de oude doos: Het lievelingsrondje van Karin Stronks (2006)

Het krantenartikel (rechtsaf verharde weg in - Bruninkweg - moet linksaf zijn)

In 2006 stond er een artikel in dagblad De Gelderlander over het favoriete trainingsrondje van de Aaltense hardloopster Karin Stronks. De start van de route is op de parkeerplaats van Partycentrum het Noorden en het heeft een lengte van 9.4 kilometer. 

Al vrij snel na de start komen we in het verrassende glooiende landschap dat in de volksmond ook wel 'Klein Zwitserland' wordt genoemd en even later lopen we door de Aaltense buurtschappen Dale en 't Villeken. Inmiddels heb ik het rondje een aantal keren zelf gelopen, de laatste keer afgelopen dinsdag.

Klik hier voor de routebeschrijving, een aantal foto's en het GPX bestand van de route.

Wim Brinkmans eerste maanden in Zwolle - deel 3

Wim Brinkman in het rode shirt

De verbazing over hardloopwedstrijdjes

Het is al weer een tijdje geleden dat ik jullie op de hoogte heb gehouden van mijn hardloop avonturen in Zwolle. Het hardlopen gaat nog steeds goed en ik leer steeds meer verschillende routes kennen rond Zwolle, maar ook op de Veluwe of rond Dalfsen en Ommen. Wat zijn er toch prachtige plekken in de natuur om heerlijk te kunnen rond draven. Maar nu wil ik jullie toch ook even op de hoogte brengen van een andere kant van het hardlopen namelijk de wedstrijdjes. Zoals vele al weten mag ik graag wedstrijden lopen in het weekend. Eerder vaak met Dirk-Jan maar gezien de afstand is dit nu wat minder geworden. Maar de andere kant is, dat ik nu veel nieuwe wedstrijden leer kennen.

De afgelopen periode heb ik verschillende wedstrijden gelopen zoals de 4EM van Staphorst (samen met Dirk-Jan ), de Oranjeloop in Nieuwleusden, den Alerdinckloop in Laag Zuthem en de Stadshagenrun in Zwolle. Hier in Zwolle en omgeving (ik reken dan ongeveer 20 km) zijn er vele hardloopwedstrijden en nu het cross seizoen begint is er elk weekend wel ergens een loopje. De Sallandcross competitie telt alleen al 10 wedstrijden en dan heb je ook nog de Vechtdalcross en de IJssel Deltacross competitie. Maar ook nog veel ‘losse’ loopjes of crossen.

Aan de keuze zal het zeker niet liggen, maar er is een ander probleem. Veel wedstrijden zitten al zeer snel vol. Zo was er afgelopen week de Stadshagenrun, gewoon op zaterdagmiddag een jeugdloop en een 5 en 10 km loop door de woonwijk van Stadshagen. Gelukkig had ik mij op tijd ingeschreven, want tot mijn verbazing stonden er zaterdagmiddag in totaal 1600 deelnemers aan de start. Begin september was op een woensdagavond de Berkumloop met 1500 deelnemers en op zondag 1 december zit de Sint Nicolaasloop met 1000 deelnemers nu al vol. Jullie snappen al dat ik dit zo niet gewend was. Ik heb mij nu al moeten aanpassen om mij direct bij wedstrijden in te schrijven, zodra de inschrijving open gaat. Bij de crosses valt het wel mee, maar is voor inschrijving wel nodig en kun je er niet op vertrouwen dat het op de dag zelf nog kan.

Gelukkig kent men in Zwolle ook een ander hardloop evenement, namelijk de Parkrun (www.parkrun.co.nl). Dit is nu juist het tegenovergestelde van bovenstaande wedstrijden. De Parkrun is over komen waaien uit Engeland, waar je elk weekend in verschillende parken wel een wedstrijdje hebt. In Zwolle kun je elke zaterdagmorgen verzamelen in het Wezenlandenpark. Hier is een route uitgezet van 5 km (3 rondjes). Om precies 9.00 uur geeft iemand het startsein en je gaat. De route staat keurig aangegeven, maar je moet wel opletten op andere gebruikers van het park. Het is niet echt een wedstrijd, ieder loopt voor zich zelf. Je moet je éénmalig aanmelden bij de site en hierna krijg je een barcode per mail toegestuurd. Deze barcode is persoonsgebonden en je kan er over de hele wereld mee terecht bij alle Parkruns. Bij de finish wordt jouw tijd gescand en voor je thuis bent heb je al een mail gekregen met je eindtijd. En het mooie van dit alles is dat het ook nog gratis is. Dus heb ik geen wedstrijd in het weekend, maar wil toch even mijn snelheid testen, dan is dit een mooi alternatief. Ik kom al lopers tegen die als doel hebben om zo veel mogelijk verschillende parkruns te lopen. Maar dat doel heb ik echter nog niet.

Groetjes Wim Brinkman

Ps. Ik zie bijna geen AVA’70 lopers meer bij wedstrijden, behalve Gerrit Dijkslag dan. Of lees ik hier niets meer over?  Toch jammer, was zo mooi jaren geleden met een bus vol AVA’70 leden naar de Diepe Hel Holterbergloop.

‘Hardlopen werkt helend’

Henk Mengers

Aalten – Op zijn 39ste stort Henk Mengers (67) in. Letterlijk. Diagnose: een burn-out. “Als ik naar de wc moest zat  ik mij af te vragen hoe ik daar in hemelsnaam moest komen…” Volgens Henk is een burn-out een soort ‘bescherming’, het lichaam geeft aan dat het echt niet meer kan. “Als je op dat punt belandt, als je lichaam totaal op is, zijn er drie mogelijkheden. Een burn-out is mijns inziens de mildste. De andere twee, een hartinfarct of herseninfarct, zijn heftiger… Het lot wil helaas dat ik bij de tien procent hoor die nooit helemaal van de klachten afkomen. Maar ik heb ermee leren leven.” Naast therapie en medicatie krijgt Henk het advies om te gaan hardlopen. Hij meldt zich bij AVA’70. “Dé hardloopgoeroe van AVA, Jan te Brake senior, merkte op dat het niets zou worden. Hij bedoelde ermee dat iemand die ‘moet’ gaan lopen weinig kans maakt...”

Door Karin Stronks

Henk wordt lid van AVA'70 in het jaar 2000 en begint met hardlopen. Hij grijnst: "Ik kon er niks van! Ik heb mezelf vier doelen gesteld. Vijf kilometer, tien kilometer, halve marathon en hele marathon. Ook stelde ik richttijden in, respectievelijk 19.30 minuten, onder de veertig minuten, onder de anderhalf uur en de marathon in drie uur en vijftien minuten. Inderdaad vrij ambitieus… Het is allemaal gelukt, heb er acht jaar over gedaan, maar heb het gered. En merkte dat hardlopen een helende werking heeft. Zoals dezelfde Jan te Brake sr. opmerkte; ‘Henk, de problemen veranderen niet. Maar na het hardlopen kijk je er anders tegenaan'. Door medicijnen en hardlopen blijf ik redelijk in balans.” Door de burn-out wordt Henk deels afgekeurd. Hij werkt op dat moment bij Rots Bouw. "Toen ik minder moest werken heeft mijn werkgever gezorgd voor beter passend werk.

Later ben ik voor mezelf begonnen met een bouwadviesbureau. Helaas raakte de bouwcrisis ook ons hard… Omdat ik toch voor een inkomen moest zorgen hebben mijn zoon Tom en ik besloten om met een hardloopgroep te beginnen en zo is op 1 januari 2013 VOF Hardloopgroep Zandloper ontstaan. Heb de trainingsopleiding gedaan en de opleiding tot running therapeut gevolgd. Onze loopgroep richt zich in principe op recreatieve lopers, beginnende hardlopers. Met veel aandacht voor mensen die ‘aan de achterkant' lopen, juist deze groep haakt snel af, dat willen wij juist niet! En we verwelkomen mensen die door medici het advies krijgen om te gaan hardlopen. Deze doelgroep begint heel laagdrempelig met Leefstijl Running.” Henk vervolgt: "De helende werking van hardlopen wordt steeds meer gezien als therapeutisch. Uit onderzoek blijkt dat mensen met klachten op gebied van depressiviteit en burn-out er veel baat bij kunnen hebben.”

Het hardlopen heeft Henk veel gebracht. "Een goede conditie heeft me voor een groot onheil behoed, althans dat denk ik.” Hij vertelt: "In 2020 liep ik een halve marathon. Tien dagen later zat ik aan de zuurstof en liep achter een rollator… Hoge koorts had ik, was kortademig, men dacht aan Covid, dat bleek het niet te zijn. In één week viel ik tien kilo af… Nader onderzoek wees uit dat ik leed aan de Papagaaienziekte, een soort longontsteking die bijna niet voorkomt. Ik genas gelukkig voorspoedig en denk dat mijn goede conditie een grote rol heeft gespeeld bij het herstel. In deze periode nam ik me voor om geen marathon meer te lopen. Dat is zo'n enorme belasting voor je lichaam, ook al ben je kerngezond.”

Hoe gaat het nu met Henk? "Zoals gezegd, ik hoor bij de tien procent van de burn-out patiënten die nooit helemaal van de klachten afkomen. Maar ik kan er goed mee leven door de juiste keuzes te maken, veel rust te nemen en teveel prikkels te vermijden. Door de medicatie en het hardlopen blijf ik in balans. Ben ongeveer halve dagen actief, de andere helft houd ik rust. Ben nu met pensioen, ik hoef niet meer zo nodig! Houd me binnen de Zandloper, samen met anderen, bezig met trainen van de prestatiegroepen, de marathonlopers en een paar recreatiegroepen.” (bron)

De laatste Steamtrail in Dieren

De stoomtrein

Normaal ben ik best snel met het schrijven van een verslag over een evenement waar ik aan meegedaan heb. Deze keer duurde het wat langer om wat uit de pen te krijgen. Het voelde een beetje dubbel namelijk. De Steamtrail werd afgelopen 12 oktober voor de laatste keer georganiseerd door onze vrienden van Viking Adventure Sports. Volgens de website om de volgende reden: “Natuurmonumenten gaat de regels verscherpen en vanaf volgend jaar (2025) zijn het aantal deelnemers en de routes dusdanig beperkt dat wij helaas moeten stoppen.” Dat is eigenlijk te triest voor woorden, maar ik ben bang dat het voor veel meer trailruns in de toekomst het geval zal zijn.

Natuurorganisaties in het algemeen stellen steeds meer eisen en beperkingen, maar Natuurmonumenten in het bijzonder gooit de deur gewoon dicht voor evenementen. Daarbij maakt het geen verschil of het een NK wielrennen is (die dit jaar al bijna niet meer over de Posbank mocht rijden) of een trailrun met slechts een paar honderd deelnemers. Georganiseerde evenementen in de natuur lijken massaal het onderspit te gaan delven in de komende jaren. Een slechte zaak? Vanuit de natuur gezien misschien niet, maar ik zie wel een aantal organisaties die jarenlang met hart en ziel evenementen organiseerden kopje onder gaan. Dat is erg jammer.

Maar goed, terug naar de Steamtrail. In het verleden deden vaak hele groepen van onze club mee en had het ritje in de stoomtrein naar de start altijd een hoog schoolreisjes gehalte. Omdat het de laatste keer was hadden zich in totaal maar liefst 600 deelnemers ingeschreven voor 15, 25, 35 0f 45 kilometer genieten. Volle bak in de trein dus! Deze keer was het iets later in het jaar dan in vorige edities, maar het zou mooi weer worden. Al lopend van de parkeerplaats bij het station naar de start/finish vond ik het echter helemaal nog niet zo warm. In het sporthalletje waar iedereen zich verzamelde werd het dan ook al snel gezellig druk, niemand wilde naar buiten. Altijd gezellig even bijkletsen met bekenden, maar op een gegeven moment moesten we er toch uit. De trein wacht niet….

Aangekomen bij het station stond de stoomtrein al te wachten, een rookpluimpje uit de schoorsteen en gesis van stoom. Prachtig gezicht, maar ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor die ook verboden wordt wegens de uitstoot… We zochten een plekje in de mooie antieke restauratie wagon. Gelukkig konden we nog aanschuiven bij wat andere trailers. Je kon wel merken dat de trein buiten gestaan had, de condens op de ramen maakte het naar buiten kijken onmogelijk en al je op de houten bankjes ging zitten trok de kou onmiddellijk op naar je billen. Ik was blij dat ik een windjack aangedaan had, het kippenvel stond op mijn armen. Ook de voeten begonnen meteen koud te worden. Vroeger hadden ze blijkbaar geen klimaatregeling aan boord…

In de wagons was het al gauw een lawaai van jewelste. Er waren niet eens zitplaatsen genoeg voor iedereen, dus iedereen stond op een tegen elkaar aan. De stemming zat er meteen goed in en het gaf ook meteen wat warmte. Na een half uurtje stomen waren we eindelijk bij het eerste station, aangezien er bij ieder overgang iemand uit moest stappen om met een vlag het verkeer tegen te houden. Met de fiets ben je bijna sneller. Angelique en ik liepen de 45 km en mochten hier uitstappen met alle 15 en 45 km lopers. De 25 en 35 km lopers mochten nog wat langer genieten van hun treinkaartje en stapten pas bij het volgende station uit.

Door de koude voeten en billen bleek iedereen hetzelfde probleem te hebben na het uitstappen…. In de eerste kilometer was iedereen wel ongeveer het bos in geweest om te plassen en kon het lopen beginnen. Ik had het gevoel dat de halve trein leeggelopen was en het eerste stuk van de 45 km liep gelijk op met de 15 km. Het was best druk in het bos, maar aangezien we eerst vooral op grotere zandpaden liepen was dat geen enkel probleem. Er was ruimte genoeg voor iedereen en de meute werd al snel uiteen getrokken. Na een aantal kilometers sloegen de 45 km lopers af en werd het een stuk rustiger om ons heen.

We liepen eerst richting het noorden, tot bij de eerste verzorgingspost van de 25 en 35 km. de route van de 15 en de 25 kilometer was uitgepijld, maar de routes van de 35 en 45 waren op GPX. In de praktijk bleek dat we steeds weer lopers tegenkwamen of weer een stukje meeliepen op het parcours. We moesten wel de route zelf goed in de gaten houden om dan niet per ongeluk met de ‘verkeerde’ lopers mee te gaan als we weer een extra lusje moesten maken. Slim gedaan en ook leuk dat je steeds andere mensen ziet.

De eerste 30 km liep eigenlijk redelijk probleemloos op een kleine koprol na. Al die jaren judo vroeger bleken nog steeds goed van pas te komen en ik kwam er gelukkig schadevrij van af. Het terrein was niet heel zwaar en het viel me op dat we wel heel veel op de wat grotere paden bleven. Dat is niet zoals ik organisator Peter ken, maar ik vermoedde al dat hij niet anders mocht. Na afloop vroeg ik hem er naar en hij vertelde met een diepe zucht dat hij maar liefst 10 concept versies van de routes had opgestuurd naar Natuurmonumenten voor het goedgekeurd werd. Heel veel mooie paden en singletracks werden acuut afgekeurd, geen discussie mogelijk. Erg jammer, ook voor een organisator. Maar ondanks dat blijft de Veluwe natuurlijk een geweldig mooi gebied en we vermaakten ons prima.

De posten onderweg hadden een ruime keuze aan lekkers om te eten en te drinken en we namen dan ook ruim de tijd. Ook de crew van de verzorgingsposten was altijd in voor een praatje en wat aanmoediging. Top team, complimenten daarvoor! De keuze voor taai taai op de tafels was vast een knipoog van organisator Peter Taai, maar ik ben er gek op. Ook de pepernoten en tumtummetjes smaakten me prima en zorgden voor de nodige energie. Die energie hadden we keihard nodig want in de laatste 15 kilometer zaten de meeste hoogtemeters. De route pikte zo ongeveer iedere top in de Veluwezoom mee en was daarmee dan meteen ook het mooiste gedeelte van de hele route.

Angelique begon de kilometers wel te voelen en zeker de stukken omhoog kostten wat meer moeite. Ik had op zich wel een goede dag, maar klimmen is ook niet mijn sterkste kant, dus deden we het rustig aan en zakten zo zoetjes naar achteren in het klassement. Ondertussen kwam ook het groepje vrienden van de Zandlopers ons steeds achterop lopen. Gezellig beetje bijkletsen en samen de strijd aan gaan op het laatste stuk. Trailrunning schept een band en hoe langer het parcours, hoe hechter de band.

De laatste twee kilometer leken heel simpel en we begonnen te ontspannen met de finish bijna in zicht. Grote fout natuurlijk, het enige hobbeltje in de zandweg wat er te vinden was zorgde alsnog voor een PBS (platte bek smak). Beetje bloed aan de knie, maar de schade was vooral aan mijn ego… Net voor we het finishterrein opdraaiden veegde ik nog snel even het bloed een beetje weg. Voordat je het weet hebben de EHBO’ers je gespot en die zien dan de kans schoon om eindelijk hun kunsten tentoon te spreiden. Dan kom je niet meer weg zonder op zijn minst een gaasverband en een hydrofiele zwachtel, terwijl er niets aan de hand is.

Over de finish werden we warm onthaald door Peter Taai en zijn ploeg. Het evenement was prima verlopen en wij en de Zandlopers waren ongeveer de hekkensluiters. De hele sporthal die stampvol was bij de start was zo goed als uitgestorven. Gelukkig was er nog genoeg lekkers over en kon ik, na me omgekleed te hebben, een heerlijk broodje knakworst naar binnen schuiven. Daar knapte ik lekker van op. Nadat Angelique ook gedoucht en wel weer opdook en we uitgekletst waren was het ook wel klaar. Het was weer een prachtige dag buitenspelen, maar het idee dat dit evenement niet meer weer komt zorgde toch voor een wat weemoedig gevoel op de terugreis.

Andre Bleumink

November is crossmaand bij AVA'70

Om 13.00 uur gaan de jongste talenten tot en met 9 jaar van start voor hun wedstrijd over 1 kilometer

De dagen worden korter, de eikels vallen, de paden drassiger… we gaan weer lekker crossen. Op de zaterdagen 2, 9, 16 en 23 november a.s. organiseert AVA`70 wederom de populaire Boekeldercrosscompetitie. Gedurende 4 zaterdagen zullen honderden atleten en atletes uit Aalten en verre omgeving in actie komen tijdens dit evenement in het Aaltense buitengebied.

Net als in de voorgaande jaren vindt ook dit jaar de start en finish plaats bij het Romienendal in Dale. De organisatie heeft in het fraaie buitengebied een prachtige, selectieve ronde uitgezet. De ongedwongen sfeer, een fraai start- en finish-arena en grote publieke belangstelling vormen de succesvolle ingrediënten van dit evenement, waar menigeen al reikhalzend naar uitkijkt.

Om 13.00 uur gaan de jongste talenten tot en met 9 jaar van start voor hun wedstrijd over 1 kilometer. Het is een afwisselend parcours in de achtertuin van het Romienendal. Na een vlak begin, volgt er al snel een pittig stuk over het maisland, daarna een zandpad, een strook langs de sloot, terwijl er voor de finish nog wat kleine hindernissen zullen moeten worden genomen. Het talrijke publiek kan de lopers en loopsters goed volgen en zullen de dappere strijders ongetwijfeld met applaus begroeten. Hierna is het de beurt voor de kids tot en met 15 jaar, die dezelfde ronde afleggen, maar dan 2 maal en dit is een flinke kluif.

Tenslotte maken de Senioren hun opwachting en zij moeten een parcours met een lengte van 5 kilometer afleggen. Vanaf de start gaan de atleten en atletes  in een lint in de richting van de Aladnaweg en dan begint de wedstrijd pas echt. Langs sloten, over heuvels, via zandpaden en een klein stukje asfalt gaat het in de richting van de mogelijke scherprechter: de Robert Gesinkbult. Ook daarna blijft het parcours erg selectief tot aan de finish in de Romienendal-arena. De deelnemers kunnen kiezen om het rondje 1 of 2 keer af te leggen en de start de wedstrijd over 5 en 10 kilometer is om 13.30 uur.  

Naast heel veel AVA-janen worden er ook verschillende regionale toppers aan de start verwacht. Daarnaast is de afgelopen jaren gebleken dat de Boekeldercrosscompetitie ook zeer in de smaak valt bij veel Duitse atleten. Het beloofd dus weer een prachtig sportevenement te worden.

Voorinschrijving voor de Boekeldercrosscompetitie is vanaf heden mogelijk via de site : www.ava70.nl. Maar ook op de wedstrijddag zelf kan er vanaf 12.00 uur worden ingeschreven, bij het Romienendal, Aladnaweg 3, 7122 RN Aalten.

Bij de jeugd zijn er prijzen voor de nummers 1, 2 en 3 per afstand en daarnaast zijn er ook prijzen per leeftijdscategorie. Bij de Senioren zijn er geldprijzen per afstand. De prijzen worden bepaald aan de hand van het eindklassement.

Om voor het eindklassement en een mooie herinnering in aanmerking te komen, moet er aan minimaal 3 wedstrijden worden deelgenomen. Voor meer informatie en voorinschrijving: www.ava70.nl

Wandeltocht IJsselvallei (Zutphen-Deventer)

Nog even met het pontje de IJssel over en we zijn op onze eindbestemming in Deventer

De parels van de IJssel

Nadat we de 8 etappes van het Scholtenpad wandelend hadden afgelegd en de onderlinge sfeer nog steeds meer dan goed was gebleven, werd besloten om er een prettig vervolg aan te geven. De zoektocht naar nieuwe wandelpaden, bracht ons tijdens het eerste buiten-Achterhoekse avontuur naar Zutphen, waar de IJsselvalleiroute ons naar Hanzestad Deventer moest gaan brengen. Het werd weer een mooi avontuur….

Het is vrijdagmorgen 18 oktober als we rond 08.00 uur richting onze startplek rijden. De stemming is opperbest al is er hier en daar toch ook wel sprake van enige nervositeit. Het gaat dan met name over de altijd lastige keuze tussen de lange broek of de korte pijpjes. Frank heeft het zich direct al gemakkelijk gemaakt en had gekozen voor de korte varianten. Geert en met name Theo bleken de twijfelkonten en hielden het bij lang, al was snel duidelijk, dat dit geen goede overweging was. De rijp hing boven de velden, maar de temperatuur op deze mooie en zonnige herfstdag was gewoon puik.

Vanaf station Zutphen doken we via een achterstandswijkje al snel het buitengebied in. Frank bleef even achter om hij dacht nog wat te scoren bij een buurtkoelkast, die voor algemeen gebruik producten aanbied voor weinig. Behalve een blikje knakworsten met een houdbaarheidsdatum van maart 2022, leverde de proviandkast weinig op, dus huppelde de krullenbol snel weer naar zijn maten toe. Daar aangekomen, deed zich het volgende probleem al voor, want Theo zijn veter bleek los te zijn geraakt. Bukken is er voor de nestor niet bij, want de kans dat zijn heup dan uit de kom schiet is zeker niet ondenkbaar. Gelukkig schoot Geert gelijk te hulp en als een echte mantelzorger ging hij door de hoeven om de veters van de linkerschoen eens even flink vast te sjorren. Nog geen twee kilometer later was het alweer mis, alleen was het toen de veter van de rechterschoen, die de noodstop veroorzaakten. Geert bukte direct weer om zijn kompaan te helpen en dit tekent natuurlijk direct ook de goede onderlinge sfeer. Omdat het tempo er toch al helemaal uit was, besloot het olijke drietal gelijk om maar even een plaspauze in te lassen en gebroederlijk naast elkaar stond het drietal Achterhoekse zeikers op de dijk te urineren of het de gewoonste zaak van de wereld was.

Na 5,68 kilometer wandelen, nodigde een bankje ons uit om even plaats te nemen en werden er lekkere broodjes genuttigd en een sapje gedronken, terwijl de zon zijn uiterste best deed om de boel flink op te warmen. Dit lukte overigens uitstekend, want Theo dreef bijkans uit zijn shirt, terwijl ook Geert de mouwtjes al had opgerold. Frank, die bekend staat als een enorme koukleum, deed zelfs zijn jasje al een stukje open. Nou, dat wil wat zeggen…

De tocht aan de Westerzijde van de IJssel werd vervolgd en het gevogelte liet zich van de beste kant zien en horen. Met name de ganzen waren in overvoed aanwezig en zich aan het volvreten voor de wintervlucht die aanstaande is. Theo blijkt onnoemelijk veel verstand te hebben van vogelsoorten en noemde van elke passerende, schijtende, zittende of fluitende vluchteling de naam. Geert en Frank stonden werkelijk versteld van de kennis die hun loopmaatje deelde, al hadden ze hier en daar wel af en toe wat twijfels. Zo gilde Theo het werkelijk uit, toen hij een witte kanarie spotte, terwijl zijn wandelende begeleiders bijna zeker wisten dat het hier om een zilverreiger ging. Natuurlijk lieten ze het niet aankomen op een discussie, want de oudste wandelaar had het af en toe al moeilijk genoeg. Zo moest er bijvoorbeeld een aantal keren over een hekje worden geklommen en dat ging bij de toch ook al 69-jarige zwoeger verdomd lastig. Terwijl paparazzi Geert elke keer direct bij een dergelijke passage met de camera klaar stond, gaf Frank Theo een kontje om hem over het 45 centimeter lage hekwerk te kieperen. Hilarische taferelen natuurlijk, die door het passerende fietsersvolkje met argusogen werd bekeken en zorgde voor veel glimlachende passanten. Hoe mooi is dat op deze fijne oktoberdag?

Na een kilometertje of 11,5 was het tijd voor een hele fijne inwendige versterking en waar kun je dat beter doen bij de Kribbe. Een werkelijk prachtig onderkomen in de Wilpse klei, dat behalve een heel fijn plekje voor het aanvullen van de calorieën, ook dienst deed als museum. Het Aaltense drietal werd met open armen ontvangen en voelde zich er gelijk helemaal thuis. De schoentjes werden uitgedaan door Frank en Geert om de pootjes effen wat ontspanning te bieden. Geert trakteerde, dus Theo besloot gelijk voor het duurste te gaan, namelijk cappuccino en appelplaattaart met slagroom. De anderen sloten zich maar bij deze bestelling aan en na een bijzonder vriendelijke kennismaking met de 56-jarige serveerster Carola was het wachten op de lekkernijen. Een gezellig gesprek kwam op gang al hield Theo zich wat afzijdig. Hij was aan het snuffelen in een encyclopedie over de plaatselijke bezienswaardigheden. Net toen hij hierover wat wilde gaan vertellen, kwam Carooltje met een blad vol lekkers aanwandelen. Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen… Tuurlijk nog effen tolletteren en gauw naar buiten voor de slotkilometers.

Eerst ging het even verkeerd, omdat het kompas lichtelijk van slag was, maar daarna weer het ouderwets lekker. We hadden nog maar net gezegd, dat het mooi zou zijn als onze educatieve kennis ook nog een boost zou krijgen, toen we op onze wenken werden bediend. Aan de kant van de weg stond namelijk een Duits busje en daarachter een Nederlands kadetje. Wat vooral de aandacht trok, was de zendapparatuur, die aan de rand van een enorm grasveld stond opgesteld. Het wandeltrio besloot snel om een gesprekje met de blanke en donkere snuiters aan te gaan, die er aan het prutsen waren. Frank opende in bloemkool-Duits, maar kreeg een Engels antwoord. Geert nam het gesprek gelijk over, want Theo kan immers alleen plat-Achterhoeks. De jongste gast zei gelijk lachend dat het praatje gerust in het Nederlands mocht en het ijs was gebroken.

Het duo was bezig met het testen van een drone en het zag er allemaal flink technisch uit. Omdat onze landgenoot ons er best wel sportief uit vond zien, nodigde hij ons uit om efkes mee te lopen naar de bus. Uit een geheime kist, met een code slot en meer beveiligingssnufjes, haalde hij vol trots een prachtig rode-oranje gekleurde drone. En… zo ging hij verder, dit is de snelste cameradrone ter wereld. De mond van Geert viel bijkans open, Frank begon wat zenuwachtig heen en weer te bewegen, terwijl het bovenlipje van Theo lichtelijk trilde. Het futuristisch ogende kleine apparaat wordt gebruikt door Red Bull bij de Formule 1. David Coulthard en Max Verstappen hebben er al mee getest en de drone haalt een snelheid van 350 kilometer per uur. (Jullie geloven hier natuurlijk helemaal niets van, maar zoek eens op You Tube, Red Bull Formule 1 drone)

Helemaal vol van deze verbazingmooie meet en greet met het drone testteam van Red Bull, werden de laatste kilometers ingezet. Op 817 meter voor de finish liepen we eindelijk onder de A1 door, iets wat Theo al een keer of 27 had aangekondigd. Bijna was Deventer bereikt, maar om echt op het eindpunt te arriveren, moest er nog effen een oversteek met een pontje worden gemaakt. Hoewel er sprake was van enige deining, verliep ook dit onderdeel eigenlijk best vlekkeloos.

Om 14.26 uur werd de finish gehaald en konden de klokjes weer worden ingedrukt en stonden er dik 19 kilometer op de teller. Een schitterend zonnig wandelavontuur van Zutphen naar Deventer kwam ten einde. De parels van de IJssel zijn de moeite meer dan waard en een absolute aanrader voor iedereen die van wandelen, water, vogels, natuur en taart houdt! (FR)

De snelste cameradrone ter wereld, dat door Red Bull gebruikt wordt bij de Formule 1

Cheque-uitreiking 2024 Kramp Run aan Kanjers voor Kanjers

Roeland Tjebbes, Marcel Walvoort & Reinier Slöetjes van de Kramp Nederland, Adri Knoops (Kanjers voor Kanjers) Ronnie Ligtenbarg en Mirjam Teerink (organisatie Kramp Run)

Afgelopen week heeft de directie van Kramp Nederland Varsseveld een cheque ter waarde van € 8.800.- uitgereikt aan Adri Knoops van Kanjers voor Kanjers. Dit bedrag is beschikbaar gesteld uit de opbrengst van de Kramp Run die op 7 september jl. heeft plaatsgevonden.

Het speciale doel van Kanjers voor Kanjers is dit jaar een specifiek tuig voor de huifkar van Manege Zandewierde in Wehl om mensen met een beperking ontspanning te bieden met paarden. Liggend op een doek dat is gespannen over de ruggen van twee paarden biedt de rijder ontspanning. De rijder komt op deze wijze op een natuurlijke manier in beweging en beweegt mee op het ritme van de paarden. Door de ritmische cadans en de warmte van de paarden kan het lichaam van de rijder zich ontspannen op het huifbed. Ook is er dit jaar weer een luchtballon opgestegen met kinderen met een beperking vanuit Varsseveld tijdens de Kramp Run. (bron)