Aankondiging van de 31e Kanonsloop in Groenlo

De flyer van de Kanonsloop

Op zondag 1 oktober 2017 organiseert de Lopersvereniging Groenlo voor de 31e keer de Kaak Kanonsloop in Groenlo. Net als vorig voert deze loop door het historische Achterhoekse vestingsstadje, langs de Grolse grachten, over een nieuw parcours, met de afstanden 2,5 – 5 – 10 km. De 2,5 km heeft een aparte ronde. 

Onze verkeersregelaars zullen er voor zorgen dat u veilig over het parcours wordt geleid. Na afloop ontvangt u een herinnering. Voor de snelste drie mannen en vrouwen op elke afstand zijn er mooie geldprijzen.

De voorinschrijving is nu geopend, na inschrijven kan op de wedstrijddag zelf tot een half uur voor aanvang van de betreffende afstand tegen contante betaling.

Klik op de link voor meer informatie op onderstaande links

informatie

site organisatie

Aankondiging van de GUV Marathon voor het kind in Aalten

De flyer van de GUV Marathon voor het kind

“Speelplezier voor ELK kind, ook bij jou in de buurt!”

Velen kunnen zich de GUV-Run voor Serious Request in 2012 nog goed herinneren. De estafetteloop van Aalten naar het Glazen Huis in de binnenstad van Enschede was een grote happening met bovendien een geweldige opbrengst. Na 5 jaar wordt het weer eens tijd voor een nieuwe actie. Maar dit keer zoeken we het, letterlijk en figuurlijk, dichter bij huis…

Eén op de acht kinderen in Nederland blijkt op te groeien onder de armoedegrens. Ook in Aalten en omgeving speelt dit schrijnende probleem. Dit heeft ons doen besluiten om een GUV Marathon op te zetten, met het doel om geld in te zamelen voor deze kinderen. Ook de lokale omroep, Aladna FM, komt van 19 tot en met 23 december 2017 in actie voor dit doel. We zijn met elkaar in gesprek gekomen en hebben besloten, om beide acties samen te voegen en hopen dat hierdoor kinderen in de gemeente Aalten en omgeving de grote winnaar mogen worden.

De GUV Marathon vindt plaats op zaterdag 23 december a.s. en start om 10.00 uur op de Markt. Het parcours is een ronde om Aalten met een lengte van 42.195 meter (exact een marathon dus) en bestaat uit 12 etappes, variërend van 800 meter tot 5,3 kilometer. Wisselpunten zijn nabij buurtschapshuizen en cafés. Naast Aalten, Dinxperlo en Bredevoort worden ook alle buurtschappen als etappeplaats aangedaan. De GUV Marathon is geen wedstrijd, maar een recreatief evenement, waarbij het groepsgebeuren centraal staat.

Deelnemers kunnen zelf kiezen hoeveel etappes ze meedoen. Zo kan de GUV Marathon solo afgelegd worden, met 2, 3, 4, 12 …..collega`s, vrienden, clubgenoten of familieleden. Bedrijven kunnen meedoen met een speciaal bedrijventeam om de marathon te overbruggen. De deelname is open en iedereen kan dus deelnemen aan de GUV Marathon. Het is een laagdrempelig, sportief evenement en er kan gestart worden op elk wisselpunt. Er zal een tijdschema worden opgesteld met de verwachte wisseltijden per locatie. Deelnemers kunnen hardlopen, maar ook het fietsen of wandelen van 1 of meerdere etappes is een mogelijkheid. Aanmelden kan door op de afbeelding met hardloopbenen rechts bovenaan deze site te klikken.

Deelname aan de GUV Marathon is gratis, maar er wordt natuurlijk wel geld ingezameld voor het goede doel, dus een vrije gift is meer dan welkom. Daarnaast kunnen er sponsors gezocht worden of spontaan eigen acties georganiseerd worden. Speciaal voor de GUV Marathon is een bankrekening geopend, waarop giften kunnen worden gestort. Het rekeningnummer is: NL83 RABO 0322713390, t.n.v. GUV, inzake Marathon voor het kind. De komende weken zal in de verschillende mediabronnen verdere informatie over de GUV Marathon worden gegeven. Kom op 23 december a.s. in actie tijdens de GUV Marathon! Mogen we ook op jou rekenen??

Organisatie GUV Marathon: Patrick Ikink, Gerdie Duenk, Andre Bruil, Bert van Asselt, Wim Brinkman, Geert Wevers en Frank Roos

Prachtige 8e plaats voor Cindy Brusse op WK Triathlon in Rotterdam

Cindy Brusse (links), de dag voor de start

Afgelopen zondag triatlon 13: WK Olympische afstand voor agegroupers te Rotterdam: een mooie beleving, maar ook veel gedoe!

Zondag om 9.36 stond de start gepland voor de vrouwen van de agegroup 40-44 jaar. Zoals je bij een lokale triatlon 1 uur voor de start je startnummer kan afhalen en vervolgens je spullen in het parc fermee neerzet, gaat het bij een groot evenement even anders. Een dag voor de wedstrijd moesten de startbenodigdheden op worden gehaald aan de ene kant van de Maas en de fiets geplaatst aan de andere kant van het water in Transition 1. Een boemelpondje bracht ons heen en weer. De volgende ochtend rond 7.00 moesten de schoenen worden geplaatst in Transition 2 nabij het Euromastpark en gingen we vervolgens met de Spido naar Transition 2 op de Kop van Zuid om daar nog de schoenen en helm aan de fiets toe te voegen. Vervolgens door naar de start vlakbij Hotel New York. Een half uur voor de 15 minuten uitgestelde start kon het peloton gele badmuts vrouwen plaatsnemen in de rij achter een peleton blauwe badmutsmannen en een peleton groene badmutsmannen. Op mijn wegwerpslippertjes lukte het om de warme voeten te houden. Na elk startschot schoven we een startvak op. Toen het onze beurt was mochten we het lange startponton op en werden we 1 minuut voor de start verzocht het 16 graden frisse water in te gaan. 

Om 9.51 was daar het startschot. Het zwemmem ging lekker. Oud Olympische spelen zwemster Madelon Baans nam de leiding. Daarna volgden Sandra Wassink-Hitzert, Sione Jongstra. Daar achter zaten de 90 andere dames. De wissel was de langste ever en duurde wel 4 min 40! Wat was het een eind lopen op onze blote voeten over de blauwe matten. Vanwege de kou leek het net of de voeten er niet meer aan zaten. Eenmaal op de fiets kon begonnen worden aan een rit met ontelbare bochten en 6 bruggen, waaronder de Erasmusbrug, Willemsbrug (2x) en Brienenoordbrug (2x). Vanwege het onrustige fietsen was het lastig ook nog eens tussendoor de gels te nemen en te drinken. Op een klein recht stuk ben je blij eindelijk in de tijdrijpositie te liggen en wil je niet overeind komen om de bidon te pakken, maar in de bocht is dit ook geen goed idee. Hierdoor heb ik zeker 400ml te weinig gedronken. Daarbij had ik ook te weinig in de uren voor de start gedronken. Aan het einde van het fietsen bij het los maken van de fietsschoenen kreeg ik te maken met het eerste krampmomentje. Vervolgens me de wisselzone ingesneld en ging op zoek naar rek 24....of was het nou rek 17? Ja, bij een rode prullebak, 17 dus. Maar kon vervolgens mijn loopschoenen niet vinden. Aan de andere kant van het rij (zonder nummering) dan maar door naar rek 24. Daar herkende ik de oranje fiets van Sione uit mijn startserie. Joepie, de schoenen gevonden. Ik realiseerde me dat rij 17 de goede rij bij de 1e wissel was. Helder nadenken blijkt lastig bij een hoge hartslag. Volgende keer het maar even op mijn hand schrijven.

De 10 km lopen kon beginnen en ik merkte meteen aan beide kanten krampaanvalletjes in de bovenbenen. Ik kreeg een deja vue van vorig jaar, waarin ik de hele race rustiger heb moeten lopen om de kramp niet volledig toe te laten slaan en alleen nog stilstaan mogelijk is. Wisselend bleef ik gedurende deze race last houden van de krampen, wat het onmogelijk maakte om in een hoog tempo door te lopen. Echt super jammer. Na een looptijd van 41.40 kwam ik na een totaaltijd van 2.18.06 ik over de finish en eindigde als achtste van 92 dames van 17 nationaliteiten in mijn agegroup. Een klassering waarmee ik tevreden was. Met de tijd was ik minder tevreden, want die was 1 min 40 langzamer dan vorig jaar. Analyse van de verschillen liet zien dat wissel 1 vorig jaar 3 minuten duurde en nu 4 minuten 40. Dus eigenlijk was de tijd vergelijkbaar met vorig jaar en best oke! En dan nu de vraag, zou ik ooit weer meedoen aan zo'n massaal evenement met veel gedoe? Het antwoord is ja! Het is een hele mooie belevenis met de atleten en supporters uit heel de wereld. Volgend jaar dan maar naar het WK OD voor agegroupers in Australië? Nou nee! Dat vind ik dan weer een beetje te ver en tijdrovend. Het EK in Weert in juni 2019 lijkt me weer een mooi doel! En dan in de leeftijdsgroep 45-49.

Florence - dag 2

Vanaf de Piazzale Michelangelo heb je een schitterend uitzicht over de stad

Vandaag pak ik het gedeelte ten zuiden van de rivier de Arno met de start op De Ponte Vecchio. Deze oude brug werd in de middeleeuwen over het smalste stuk van de rivier de Arno gebouwd om de drukke handelswijken van de stad met elkaar te verbinden. In de 15e eeuw zaten er op de brug veel slagerijen. Zij dumpten hun afval in de rivier, waardoor het er ondraaglijk stonk. In de 16e eeuw moesten de slagers hun plek afstaan aan de goudsmeden. De meesten van hun 'hangende' werkplaatsen zijn bewaard gebleven en geven de brug haar speciale karakter. In de kleine winkeltjes wordt nog altijd in goud en juwelen gehandeld. Midden op de brug staat de buste van Benvenuto Cellini, een beroemd goudsmid en beeldhouwer. De talloze slotjes aan het hek zijn daar gehangen door verliefde paartjes om hun liefde te bevestigen, waarna ze het sleuteltje in de Arno gooiden. Nu is dat verboden en krijgen overtreders een hoge boete.

Enkele kilometers verder kom ik bij het imposante Palazzo Pitti, dat stamt uit de renaissance en werd gebouwd in opdracht van koopman Luca Pitti. Dit paleis kende vele beroemde bewoners zoals De Medici's, Napoleon Bonaparte en de koninklijke familie Savoye. Er zijn verschillende musea in gevestigd, waaronder een museum voor moderne kunst, een zilvermuseum en een kostuummuseum. De Galleria Palatina en de koninklijke appartementen schijnen ook de moeite van het bezoeken waard te zijn maar met een temperatuur van rond de 35 graden blijf ik liever buiten. Achter dit paleis liggen de beroemde Boboli tuinen.

Via een lange trap loop ik naar het Piazzale Michelangelo, vanwaar je een schitterend uitzicht over de stad hebt en waar je in de verte de koepel van de dom en de toren van Palazzo Vecchio kunt zien. De groene koepels zijn van de synagoge en het 'zilveren lint' is de rivier de Arno, die onder de elf bruggen van Florence door kronkelt. Het plein is opgedragen aan Michelangelo en midden op het plein staat dan ook een ode aan deze beroemde kunstenaar: een kopie van zijn bekende David en van de vier beroemde allegorische figuren die de dag, nacht, dageraad en schemering voorstellen.

Na een lange afdaling kan ik weer het busje pakken dat ieder uur naar de camping gaat, maar ik kies ervoor om de zuidkant van de rivier de Arno te volgen. Deze kant is wat rustiger om te lopen dan de noordkant en als ik een keer de rivier oversteek zit ik weer aan de goede kant. Als ik op de camping aan kom loop ik langs de prachtige zwem accommodatie en het komende uur is één van de ligstoelen aan het water voor mij gereserveerd. Hier is het water gelukkig niet zo koud als bij ons en neem ik een welverdiende duik in het heerlijke water.

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Geert Wevers

De Ponte Vecchio met zijn 'hangende' werkplaatsen

Opbrengst Zwarte Cross 2017

Dit keer mocht de penningmeester maar liefst 1842,50 euro in ontvangst nemen

Een heel leger van AVA-janen, relaties en fans kwam van donderdag 13 tot en met zondag 16 juli 2017 in actie bij de Zwarte Cross. Bergen werk werd er verzet door de geelhemden, die breedlachend en goed gehumeurd tanks vol bier tapten en sloten koffie bezorgden. De noeste arbeid werd bijzonder gewaardeerd door de organisatie, die inmiddels goed in de gaten heeft, dat de Aaltense club vrijwilligers van aanpakken weten. 

Naast de enorme hoeveelheid plezier, leveren de werkzaamheden ook altijd weer een mooie som geld uit. Dit keer mocht de penningmeester maar liefst 1842,50 euro in ontvangst nemen. Mede door deze fraaie opbrengst is het mogelijk dat half oktober nieuwe LED-verlichting zal worden gemonteerd, rondom de baan. De arbeidsenergie die is geleverd bij de Zwarte Cross door het korps van zo`n 50 vrijwilligers, wordt omgezet in lichtenergie!

Alle vrijwilligers: BEDANKT!!! 

Video van de 6e Landschaps Marathon in Winterswijk

De beelden zijn gemaakt door RTV Slingeland

Hoe voorkom je bij een (halve) marathon dat je te snel van start gaat?

Met name bij een marathon is het belangrijk om de eerste kilometers te gebruiken om het juiste hardlooptempo te vinden in plaats van geforceerd in dat tempo te starten

Het is begrijpelijk, maar toch is het niet goed. Veel hardlopers gaan bij een (halve) marathon, onder invloed van het enthousiasme van henzelf en van het publiek, te snel van start. Toch is het verstandiger om rustig aan te beginnen en langzaam in je gewenste racetempo te komen. Het leidt namelijk tot een betere eindtijd.

Met name bij een marathon is het belangrijk om de eerste kilometers te gebruiken om het juiste hardlooptempo te vinden in plaats van geforceerd in dat tempo te starten. Je doel moet namelijk een ‘negatieve split’ zijn, dat wil zeggen: je loopt de tweede helft sneller dan de eerste helft.

Het is daarom belangrijk om bij de training voor een marathon bewust op zoek te gaan naar het racetempo dat intuïtief goed voelt. Indicatoren daarvoor zijn je ademhaling, de manier waarop je je voeten neerzet en je loopritme bij een bepaald tempo. Als je tijdens de race dat ‘gevoel’ herkent, weet je dat je op de goede weg bent. Train daarom regelmatig bewust enkele kilometers op dit gevoel, zonder op je stopwatch te kijken.

Bij deze ook nog drie tips voor de racedag zelf:

1.Kies bij de start een plaats uit die past bij je verwachte eindklassering: ga dus alleen vooraan staan als je verwacht vooraan te eindigen en ga in de tweede helft van de startrij staan als je verwacht dat je eindklassering ook in de tweede helft van het deelnemersveld zal zijn.

2.Veel races hebben startvakken met de gemiddelde tijd per kilometer. Ga in een startvak staan met een tijd die correspondeert met jouw racetempo. Of – nog beter – kies een net iets trager vak.

3.Sommige races hebben hardloopgroepen rond een bepaalde eindtijd. Sluit je daarbij aan, maar blijf ook zelf kritisch: het kan natuurlijk ook zijn dat zij te snel van start gaan!

4.Loop met een GPS-systeem, dat je tempo bijhoudt. Als je daarop ziet dat je een halve minuut te snel over een kilometer hebt gedaan, knijp dan in je remmen!

Aankondiging van de Cityrun in Nijverdal

City Run Nijverdal op zondag 24 september

Op zondag 24 september 2017 organiseert ASV Atletics de Auto Aaltink – CityRun Nijverdal. Het gezelligste hardloopfeest, voor jong, oud, deelnemer en publiek. Het doel van deze hardloopwedstrijd zijn niet alleen de prestaties, zeker niet. Nee, het doel is een sportief evenement voor lokale en regionale helden, ieder op zijn eigen niveau. Een getrainde hardloper die een top tijd gaat neerzetten, maar ook de hardloper die voor het eerst van zijn leven een 5 kilometer wedstrijd gaat lopen en deze euforie gaat ervaren. Maar laten we vooral de kinderen en jeugd niet vergeten. 

Al dat mooie sportieve geweld moet natuurlijk worden aangemoedigd. Vaders, moeders, opa’s, oma’s, vrienden, buren, sportmaatjes en ga zo maar door. Alles omringt met veel muziek, lekker eten, vertier en gezelligheid langs het hele parcours. Denk hierbij nog even een mooie nazomermiddag, zonnetje, volle terrassen en de gezelligheid van elkaar ontmoeten en je hebt een fantastisch hardloopfeest in alle opzichten!

Starttijden:

De Bowling Boerderij – 10 kilometer start om: 12.10 uur.

De Heutink – 2,5 kilometer Juniorenrun start om 13:20 uur.

De Heutink – 1 kilometer Kidsrun t/m 9 jaar start om 13:45 uur.

De Heutink – 1 kilometer Kidsrun van 10 t/m 12 jaar start om 14:00 uur.

De Zorgsaam Lopers Company – 5 kilometer start om 14:30 uur.

Klik voor meer informatie op onderstaande link

site organisatie

Foto's van de 6e Landschapsmarathon in Winterswijk

Heinrich Bäumer

Zondag 17 september was er voor de 6e keer de Marathon Nationaal Landschap Winterswijk gelopen. Circa 600 deelnemers hebben alleen in duo’s of met z’n drieen de marathon gelopen. De werkgroep route heeft zich laten inspireren door het werk van Piet Mondriaan in zijn Winterswijkse periode. Sommige plekken waar de sporters langs gingen zijn heel herkenbaar. De routemakers hebben echt geprobeerd om door de bril van Piet naar het Nationaal Landschap Winterswijk te kijken. 

Na de start in de tunnelbak bij het Komrijcollege ging de route dwars door het winkelcentrum van Winterswijk, waarbij ook Villa Mondriaan werd aangedaan. Daarna mochten de deelnemers het fraaie buitengebied in, o.a. de Bekendelle en het pittoreske Bredevoort lagen op de route. Ook de Vragenderbult moest worden bedwongen door de lopers. Een dag met een heerlijke najaarszon en droog weer. Het goede doel waar dit jaar voor gelopen werd is de Scouting Winterswijk en de G.A. Van der Lugtstichting. Ze zullen een deel van de deel van de opbrengst van de marathon 2017 ontvangen.

Klik op de link voor de foto's van:

Jurgen Glazenburg

Hanneke Bultman

Verslag van de 2e Montferlandtrail in Braamt

Eric Hoogerbrug, Sandra Wassink en Gerrit Dijkslag

Het is zaterdag 16 september en de 2e editie van de Nathan Montferland Trail wordt vandaag gehouden. Een trail evenement waarbij lopers kunnen kiezen uit 8, 14 of 30 km door de Montferlandse bossen. En deze trail staat vandaag op mijn programma, ik heb er ontzettend veel zin in! Na een lange blessuretijd aan mijn knie probeer ik nu mijn kilometers weer wat uit te bouwen en de zachte ondergrond in de bossen is hier perfect voor. Dus ga ik s’ ochtends met AVA-loopmaatje Eric op weg naar Braamt. Nu ben ik geen (nog) geen die-hard trailer, maar ik heb al wel kennis mogen maken met de zeer relaxte gang van zaken rondom een trail loop….en ik vind het super! De locatie, Markant Outdoorcentrum, is van alle gemakken voorzien. Er staat een grote tent waar je je startnummer kunt ophalen en direct krijgt elke deelnemer een leuk hebbedingetje. Deze keer is dat een handige ‘running pak’, een soort belt die je om je middel kunt doen waarin je bijv. je telefoon in op kunt bergen. Nou, dat begint goed! En dan heb je nog niets hoeven doen. Verderop staan tenten waar je je tas kunt achterlaten en zijn er douches en wc’s. Aangezien Eric en ik tijdig in Braamt aan zijn gekomen en het ophalen van de startnummers zo snel verloopt, hebben we alle tijd om nog even koffie te drinken en wat te babbelen met andere deelnemers. Die komen echt overal vandaan. En wat voor ons een thuiswedstrijd is, is voor anderen dan ook een aardig eindje rijden, tot aan Amsterdam toe.

De 3 afstanden hebben verschillende starttijden en om 10.45u wordt onze groep (de 14km) weggeschoten. Een lang kleurig lint met lopers verlaat het terrein (waar verschillende groepen mensen, bedrijven waarschijnlijk, een leuk outdoor-dagje hebben gepland) langs de mais-velden en steken dan de weg over naar de Montferlandse bossen. Al vrij snel volgen wat klimmetjes, die mij direct de adem ontnemen. Oeffff…..dat is weer wennen. Om mij heen zie ik ook wat mensen heuvel-op wandelen en ga ik dat ook maar even doen, we zijn tenslotte pas net begonnen en het is dus nog wel een eindje. Volgens de folder is het een trail met ‘heel veel Single tracks en een verrassend gebied met toppen en paadjes’. Tja, nu zit ik niet zo in de trail-termen en zegt ‘single tracks’  mij dan ook niet zoveel, maar het is zeker een verrassend mooi gebied met de nodige toppen die moeten overwonnen en heerlijke paadjes.

Ook de ‘Kale Jakob’ moet overwonnen worden, een stevige heuvel die vaak ook op het programma staat van de AVA ’70 heuveltraining. Dus die ken ik….maar niet van deze kant. Oeffff….ook die is erg pittig. Ik red het niet om tot bovenaan te blijven hardlopen…dus ik mag van mezelf even wandelen en bovenaan wil ik weer de pas erin zetten. Dat lukt wel, maar dan gaan we de bocht om en help…nog zo’n klim. En daar bovenaan zit de fotograaf… Ja, dan ga je toch je best doen. Bovenaan gekomen, de fotograaf voorbij, kom ik even op adem. En dan ben je nog niet eens halverwege…. Bij het 7km punt is een verzorgingspost, een ‘bekerloze’ wel te verstaan, dus het is de bedoeling dat je je eigen beker meeneemt. Dat gebeurt vaker om op deze manier het bos schoon te houden. Omdat ik zo’n speciaal bekertje nog niet bezit, had ik zelf wat drinken meegenomen. Meteen een goed moment om mijn rugzakje te testen die ik voor mijn verjaardag kado had gekregen. Verder liggen er allemaal lekkere dingen te knabbelen: tucjes, wine gums, ontbijtkoek, en fruit. Ik ben onderweg zelf niet zo’n eter, maar kies nu voor een stukje ontbijtkoek omdat ik wat honger begin te krijgen. En we zijn pas halverwege, dus wat energie is welkom.

Na de verzorgingspost is het veld lopers nog verder uit elkaar gevallen, zowel voor- als achter mij zie ik even geen loper. Oeps…nu moet ik zelf wel op de bordjes en linten gaan letten anders loop ik nog verkeerd. Nu een paar hele kronkelige paden zie ik toch weer gekleurde shirtjes voor mij verschijnen…. pfffieuw, ik loop dus nog goed, gelukkig. Nu we richting het einde van de route gaan, hoor ik continu vliegtuigen…. Bij het verlaten van het bos zie ik ze opeens.  Het lijken oude militaire vliegtuigen, groot, en ze vliegen ontzettend laag en lijken dus enorm!  Later hoor ik dat dit te maken heeft met de Airborne luchtlandingen op de Ginkelse Hei in Ede. Het was wel mooi om te zien. De laatste 2km zijn aangebroken en nu beginnen de benen toch wel stijf te worden, geen wonder natuurlijk gezien ik ook al weken niet meer deze afstand heb gelopen. Ik ben blij dat ik de finish-geluiden hoor en na een bocht de finish zie. Eric staat al bij de finish samen met AVA-loopmaat Gerrit. Die bleek er ook te zijn, maar die hadden we nog niet eerder gespot. Beide heren zijn alweer helemaal bijgekomen van hun avontuur. Gezamenlijk hebben we deze mooie loop afgesloten met een lekkere pasta. Al met al een topdag en een mooi georganiseerd evenement.

uitslagen

site organisatie

Sandra Wassink

Uitslagen van de 6e Landschapsmarathon in Winterswijk

Martin Hengevelt (links) en Peter Kroesen (3:10:50 uur)

uitslagen

site organisatie

Linda Stronks, TomasSenne en Diana ter Maat (3:33:10 uur)

Kermisweekend in Aalten

AVA'70 en de Aaltense kermis, 'vaak buj te bange'

Van donderdag 14 tot en met zondag 17 september word er in Aalten kermis gevierd.  Na een aantal mooie dagen is er voor een aantal AVA'70 leden op de zondagmorgen ook nog tijd om even te gaan hardlopen. Onder heerlijke weersomstandigheden werd er een uurtje door de bossen van het Walfort gelopen. 

The day after.....

De ‘levende hel’ van de triatlon

De ‘levende hel’ van de triatlon

Steeds meer sporters geven zich over aan de triatlon, een loodzware beproeving voor het menselijk lichaam. Onderzoekers proberen in kaart te brengen hoeveel pijn een sporter kan lijden, fysiek en mentaal.

Maike van Leeuwen

„De triatlon heeft vier onderdelen: zwemmen, fietsen, lopen - en het mentale.” Triatleet Marijn de Jonge legt meteen de vinger op de zere plek. Bijna vier kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen - en dan nog een hele marathon van ruim 42 kilometer. Fysiek en mentaal bijna niet te vatten, zo zwaar. Toch een poging: met profs, recreanten, onderzoekers en de bondsarts. Profs bij de mannen doen zo’n acht uur over een hele triatlon, vrouwen negen uur. Uren waarin je vooral één gedachte moet mijden, zegt oud-triatleet Chris Brands. „Er is altijd een escape: uitstappen.” De drievoudig Nederlands kampioen is betrokken bij een onderzoek van de VU in Amsterdam naar het mentale aspect van de triatlon. „Er is nooit echt onderzoek naar gedaan, terwijl het juist een heel belangrijk onderdeel is. Negen uur je ballen eraf draaien, zie dan nog maar eens positief te blijven.”

Dit weekeinde is de triatlon opnieuw actueel, als in Rotterdam de World Triathlon wordt gehouden. Maar daarbij gaat het om de olympische afstand, een kwart van de hele triatlon. Vana Hutter, bewegingswetenschapper en sportpsycholoog, begeleidt als docent van de VU masterstudent Mirre van Duin bij het onderzoek naar het verband tussen mentale tegenslag en fysieke prestatie. „We weten dat topsporters beter dan ‘de normale sterveling’ pijn kunnen hanteren. Welke strategieën ze daarvoor gebruiken en wat de relatie is tot pijn en prestatie, daar weten we heel weinig van.” En dus stond Hutter vorig weekeinde met een onderzoeksteam aan de finish in Almere triatleten op te wachten die net klaar waren met hun wedstrijd voor het Europees kampioenschap. Het beeld aan die finishlijn is precies wat je verwacht van een plek waar atleten - vertrokken rond zonsopgang - een urenlange race volbrengen. Niet zelden storten mensen in, of moeten overgeven. Sommige worden in een rolstoel worden afgevoerd.

Een van die triatleten die per rolstoel verder vervoerd moest worden, was Marijn de Jonge. Eenmaal zittend in de stoel schoot de kramp er in, van bil tot teen. Gestraft door de jury had hij vijf minuten in kou en regen stil moeten staan omdat hij te dicht achter iemand zou hebben gefietst. En stayeren, zoals dat in de triatlon heet, is verboden. „Vooraf bedenk je allerlei scenario’s om rekening mee te houden”, zegt De Jonge. „Zodat je bij een tegenslag een plan hebt hoe je daarmee moet omgaan.” Maar het gaat niet altijd volgens plan. En als het dan tegenzit tijdens een wedstrijd van zoveel uren, word je weleens labiel, zegt De Jonge. „Als het goed gaat voel je de pijn eigenlijk niet. Gaat het slecht, dan kom je om in zelfmedelijden. En toch, het is maar pijn.” 

Nog meer gehavend was Jacob Veenstra. Na zeventig kilometer, tweeënhalf uur op de fiets, ging hij hard onderuit. Zijn rechterkant lag open, van boven tot onder. „Toen ik viel dacht ik: het is voorbij. Marijn fietste voorbij en keek verschrikt. Ik stond eigenlijk direct op, en heb twee minuten stilgestaan om een afweging te maken.” Veenstra kon door, vond hij zelf, stapte weer op en ging verder met een kapot stuur en lichaam vol schaafwonden. Onderweg maakte hij een plan. Met zijn vrouw, die bij de wisselpost stond waar fietsen weggezet worden en atleten hardlopend hun race vervolgen, zou hij bespreken of doorgaan wel verstandig was. „Toen ik daar aankwam deed ze wat ze altijd doet: fiets aanpakken, eten en gelletjes geven.” Go, go, go riep ze en dat was de bevestiging die Veenstra nodig had om echt door te gaan. Met nog een hele marathon voor de boeg. Een bijzondere relatie met pijn, noemt Veenstra het. „Het is niet te vergelijken met de pijn van een bokser die een klap krijgt of een sprinter die alles geeft in een paar honderd meter. Je moet goed tegen constante pijn kunnen en dat vraagt om mentale kracht.”

Guido Vroemen, sportarts bij de Nederlandse Triathlon Bond (NTB), beaamt de grote rol van het mentale aspect. „Hoe langer een wedstrijd duurt, hoe lager de intensiteit en hoe belangrijker de mentale factor.” Hoeveel pijn een triatlon doet, hangt af van hoeveel of weinig tegenslagen je hebt, stellen de triatleten. „Op een schaal van nul tot honderd, toch wel 95. Als het goed gaat kun je die pijn naast je neer leggen”, zegt oud-triatleet Chris Brands.

Het begint al bij het zwemmen. De competitieve deelnemers gaan hard van start. De meesten kunnen goed fietsen en lopen, maar zwemtechniek blijft achter, dat maakt het zwaarder. De overgang van het water naar de fiets is goed te doen, vindt Brands. Na de grens van honderd kilometer fietsen komt er weer een klap. „Ook al heb je dan geen wind tegen, zo voelt iedere trap die je maakt. Dan is het weer schakelen naar lopen, even op gang komen. Na 25 kilometer wordt het living hell. Vanaf dan is het op karakter, doorzetten.” Om die pijn te kunnen doorstaan en een wedstrijd af te maken, moet je dus mentaal sterk zijn. In staat om door te zetten. De Jonge en Veenstra hanteren daarvoor dezelfde tactiek, net als Yvonne van Vlerken die in Almere Europees en Nederlands kampioen werd en een baanrecord liep. Niet denken in lange afstanden, maar alles in behapbare stukjes opdelen. „Opknippen en aftellen is de truc. Dat kan een volgende waterpost zijn of het volgende rondje. Steeds een stukje vooruit.” Zo hield Veenstra zichzelf op de been om zelfs na zijn valpartij de triatlon te volbrengen. Continu speelde hij met de vraag of uitstappen beter was. „Steeds kon ik die vraag met ‘nee’ beantwoorden. Ik doe deze sport al dertien jaar en ben nog nooit uitgestapt. Nu ook niet.”

Om een halve of hele triatlon te volbrengen, zijn veel trainingsuren nodig. Daarmee is niet alleen voor de race zelf veel doorzettingsvermogen nodig, maar ook in de voorbereiding. Profs stoppen er veel tijd in - zeker 25 uur en 35 uur in een piekweek - maar ook recreanten zijn soms wel rond de twintig uur per week bezig. Esther van Duijnhoven (46) en Marjan van Galen (44) bijvoorbeeld. Ze doen het voor de lol, om fit te blijven en zichzelf uit te dagen. Maar als je er veel uren in stopt, wil je er ook iets voor terug. „Als ik dan 7,5 uur doe over een halve, ben ik niet tevreden”, vertelt Van Duijnhoven. De twee vrouwen zien er alweer fris uit, maar de benen zijn wel ‘aan gort’. Tot de finish doet het pijn, daarna zakt het weg. „Net een bevalling”, grapt Van Galen.

Eenmaal over de finish begint het herstel. Het is een aanslag op het lichaam, maar een mens kan het prima hebben, zegt onderzoekster Hutter. „Je ziet ze kotsend over de streep komen. Ze kunnen bijna geen stap meer zetten. Vijf minuten later, gaat het vaak alweer een stuk beter.” De een gooit de schoenen letterlijk in de hoek, anderen pakken al vrij snel trainingen weer op. Lopen is niet te doen in de eerste week. Sowieso het meest belastende onderdeel, zegt sportarts Vroemen. Rustig wat zwemmen en fietsen kan al wel. De Jonge geeft training en doet alweer wat oefeningen voor. „Verder leef ik al drie dagen op bier en pizza.” Ook Veenstra is trainer, maar doet nog even helemaal niks, hij moet fysiek en mentaal nog bijkomen. „Straks begin ik wel weer. Het is nu einde seizoen, dus dan ga ik lekker sporten, zonder specifiek doel. Als je dan een keertje niet gaat, dan maakt het niet zoveel uit.” Van Vlerken heeft over twee weken, eind september, alweer een race op de planning staan: de Ironman van Barcelona. (bron)

Aankondiging van de 6e Landschaps Marathon in Winterswijk

Lopen door de prachtige natuur rond Winterswijk

Mondriaan Marathon Nationaal Landschap: hardlopen met Piet

De zesde editie van de Marathon Nationaal Landschap Winterswijk biedt als vanouds een balans tussen de sportieve uitdaging en genieten van de omgeving. In het kader van het feestjaar 100 jaar De Stijl staat het sportevenement dit jaar in het teken van Mondriaan. De naar verwachting meer dan 500 deelnemers uit het hele land, die zondag 17 september om 10 uur bij de fietstunnel nabij het Gerrit Komrij College aan de start verschijnen, lopen niet allemaal een hele marathon, want naast solo kan de ruim 42 kilometer ook afgelegd worden als duo- of trio-team. Bij de duo-marathon starten twee lopers samen met één fiets en leggen afwisselend lopend en fietsend de afstand af. Trio-teams leggen met z'n drieën met twee fietsen de afstand af en lopen elk gemiddeld een derde marathon. "Op deze manier is deelname voor veel hardlopers mogelijk."

Het thema Mondriaan vraagt om een schilderachtige route. "In samenwerking met Villa Mondriaan haken we aan op het feestjaar '100 jaar De Stijl' en passeren we mooie plekken waar Piet Mondriaan de inspiratie vond voor zijn vroege werk. De routemakers hebben weer een prachtige nieuwe route samengesteld", aldus de organisatie. "Misschien zelfs wel de mooiste tot nu toe, maar zeker de meest kunstzinnige." Het traject leidt de lopers vanuit Winterswijk via Woold en Miste over verharde en onverharde paden naar Bredevoort en via Vragender langs het Korenburgerveen richting finish op de Markt. "Het aantal bypasses voor de fietsers is minimaal, waardoor de teams zoveel mogelijk samen op de route zijn. Het blijft naast een sportieve prestatie, een recreatief loopfestijn waarbij de gezelligheid voorop staat."

De organisatie maakt een klassement met finishtijden op. "Als je zo'n prestatie hebt volbracht, wil je graag het bewijs van je finishtijd zien, zo is onze ervaring." Het genieten van het landschap, de gezelligheid en muziek op de rustpunten onderweg zijn niet minder belangrijk. Op de zeven pauzeplekken worden de lopers verzorgd met dorstlessers, streekproducten en andere lekkernijen. Bij de finish op de Markt kan iedereen in gezellige sfeer heerlijk bijkomen van de inspanningen.

Het deelnametarief bij voorinschrijving is 25 euro per persoon. Een deel van de opbrengst is dit jaar bestemd voor de twee goede doelen Scouting Winterswijk en de G.A. van der Lugt Stichting. Op de dag zelf kun je nog na-inschrijven.(bron)

Klik voor meer informatie op onderstaande links

route

deelnemers

site organisatie

Kramprun 2017, mooie tijd ondanks mentale dreun

Geert Wevers deelt in de laatste meters mentale dreun uit aan toesnellende argeloze neef  

De Kramprun is weer achter de rug. De trouwe lezers van dit weblog weten dat ik mijn Kramprun van vorig jaar als “ramprun” heb ervaren. Te hoge verwachtingen, door allerlei omstandigheden een veel te druk programma op de wedstrijddag, op de knepper aan de start verschenen, te warm voor een rossigen, resultaat een slechte tijd! Afijn, als u geen zin heeft om in de stromende regen een biertje te pakken tijdens de kermis, zou u het stuksken nog eens na kunnen lezen.

Verwacht van mij nu geen episch wedstrijdverslag van de sympathieke wedstrijd in Varsseveld. Ik ben als 55^e geëindigd, een prestatie waar ik best trots op ben, maar die geen verdere media-aandacht verdient. Een kort sfeerbeeld is wellicht op z’n plaats om mijn punt, dat ik verderop in dit stuksken wil maken, nader te illustreren.

U kent allicht mijn obsessie om de 20 minuten barrière te slechten op de 5 km. Wel nu, dit is dit jaar al 2 keer gelukt. Omdat ik de Kramprun hoog heb als zijnde een soort van officiële wedstrijd had ik de wens om ook tijdens deze run onder de 20 minuten te duiken. Na de zomervakantie heb ik trouw mijn interval-trainingen gedaan, geen bier en slikkerijen, afijn een goede voorbereiding getroffen. Bij het inlopen trof ik mijn maatjes Hans Jentink, Patrick Weijers en Gertjan Jansen: mannen waar ik graag mee loop. Als ik ze bij kan houden betekent dit een garantie voor een knappe tijd.

Als voorbereiding heb ik ook een 4 weekse techniektraining genoten van Henk Mengers en Anita Eeltink. Mijn Christel kan door een slepende blessure niet meer fijn rennen, en allicht zou een betere looptechniek haar van die blessure af kunnen helpen. In het kader van “samen leuke dingen doen” hebben we ons beide opgegeven voor deze looptraining. Erg leuk en nuttig! Natuurlijk weet je al een en ander van het hardlopen, maar een opfriscursus is erg leerzaam. Rechtop en “trots” lopen, goede arm- en knie-inzet, landen op je middenvoet, ademhaling…ik heb weer een hoop geleerd. Even tussendoor: na onze eerste les, op een vrijdagavond, ging ik zondagsmorgens rennen met mijn maatje Gerdy. Toen we samen op weg gingen, vroeg ik haar of ze misschien iets aan me zag. Ik zorgde er natuurlijk voor dat ik mijn armen voortreffelijk op 90 graden had, niet hoger zwaaide dan mijn navel, ontspannen schouders, goed verzorgde middenvoetslanding, 180 passen per minuut en keurig rechtop. Gerdy keek eens goed en ik zag dat ze eigenlijk niet goed wist wat ze aan mij moest zien. Tenslotte vroeg ze zich af of ik misschien homo was geworden… En bedankt Henk en Anita!

Afijn, een goede voorbereiding dus. Veel snelheid in de benen en de techniek tiptop bijgeschaafd! Loopmaatjes als haas, de wedstrijdomstandigheden waren mede door een fris buitje prima! Met ons clubje bleven we mooi bij elkaar. Hans voorop en wij er achteraan. Na circa 3,5 km kregen we neef Geert Wevers in ons vizier. Elke hardloopliefhebber van heinde en verre weet dat Geert een zeer snelle starter is. Staat altijd met de neus vooraan bij de start. Nu is Geert altijd een mythische hardloper en voorbeeld voor mij geweest, een loper van een andere planeet, niet te evenaren en vooral niet in te halen. Echter, door ijverig en koppig te blijven trainen is in de loop der jaren het verschil tussen Geert en mij steeds iets kleiner geworden. Als Geert een iets mindere dag heeft en ik een superdag, dan is de kans aanwezig dat ik hem kan pakken. Met pijn in mijn hart uiteraard, maar sport is nu eenmaal hard. Over de 10 jaar leeftijdsverschil heb ik het nu overigens even niet…

Geert kwam dus in beeld, en bij 4 km besloot ik iets te versnellen. Mooi rechtop, goed ritme en daar ging ik heen. Henk en Anita zouden trots zijn. Met nog zo’n 500 m te gaan had ik het euforische voorgevoel dat ik Geert ging pakken. Wat zou dit een prachtige kroon zijn op die maandenlange voorbereiding en dat schrale monnikenbestaan! De euforie was van korte duur. Het leek alsof Geert voelde dat er bloedverwant hem in de nek zat te hijgen. Op het onmenselijke af sprak hij een krachtbron aan die een normaal mens niet tot zijn beschikking heeft. Hij versnelde en ik moest passen. Hel leek alsof hij mijn energie gebruikte om bij me weg te lopen. Puur op techniek en karakter worstelde ik me door de laatste 500 m en was kapot tot op het bot. Dit was een mentale dreun die aan kwam. Hoe moest ik hier over heen komen? Waar moest ik mijn motivatie vandaan halen om verder te gaan? In mijn wanhoop stak er een gevoel van onrecht op. Stel dat Geert me in die laatst 500 m een klap had gegeven. Een echte – bats! – knal voor de kanus. Echt een geval van fysiek geweld dus. Ik had dan aangifte kunnen doen en Vincent Scholten, Katja Demkes of een andere daadkrachtige politieagent zou kunnen ingrijpen. Geert zou gediskwalificeerd worden wegens onsportief gedrag, een nachtje moeten brommen, een fikse boete, want wie slaat er nu een argeloze neef!

Natuurlijk is dit maar een hypothetische gedachte. Geert heeft een goed en vriendelijk hart in zijn sympathieke lijf. Geweld staat niet in zijn woordenboek. Echter, met zijn getrainde lijf deelde hij dus wel een mentale tik – bats! – uit, aan zijn nietsvermoedende en aansnellende neef. En Vincent en Katja moesten machteloos toekijken hoe ik mentaal toegetakeld werd. Bij zinloos mentaal geweld kan er niet ingegrepen worden, dit lijden moet lijdzaam ondergaan worden. Toen de pijn wat wegtrok – dit heeft enkele dagen geduurd – heb ik nog wat gezocht op deze kwestie. Hier is echter geen enkele jurisprudentie over. Mentaal geweld tijdens hardloopwedstrijden is een stiefkindje in de Nederlandse rechtspraak.

Uiteraard heb ik na de wedstrijd Geert gefeliciteerd. Hij kwam binnen op 19.38 minuten, bij mij stond de klok stil op 19.42 minuten. Ik was eigenlijk ontzettend blij met deze tijd, hier had ik het feitelijk voor gedaan. Dat neef Geert voor me eindigde was ik wel gewend, ik weet niet anders.

Met aan de ene kant een voldaan gevoel, aan de andere kant een gapende mentale wond fietste ik naar huis. Samen met Patrick en ik was blij met die afleiding. De uitslagen van de wedstrijd stonden al snel op internet. Tot mijn vreugd zag ik dat mijn netto tijd zelfs 19.36 min was. Dat was een mooie meevaller! Ik kon echter Geert niet vinden tussen de uitslagen…

Toen ik dinsdag het verslag van Geert las, deed mijn hart een sprongetje! Een pleister op mijn mentale wond! Geert had onder de naam Wim Jentink meegedaan, zo schreef hij. Volgens de uitslagen was de bruto tijd van Wim / Geert 19.38 min! Dat betekende dus dat ik met een ruime voorsprong van maar liefst 2 seconden het onmogelijke had gepresteerd! Ondanks zijn gewelddadige versnelling had ik hem toch mijn hielen laten zien, virtueel althans. Dit gegeven deed me weer dan goed. Geert blij met z’n tijd, ik blij en eindelijk gewonnen van mijn 10 jaar oudere neef. Maar ik moet nog zien of ik over 10 jaar nog steeds zo hard loop, dat dan wel weer…

Geert, see you at de Boekeldercross!

Met sportieve groet, 

Neef Rinke, redelijk hersteld van een mentale klap  

Deelnemerslijst van de GUV Marathon voor het kind

Aanmelden kan via geertwevers38@lijbrandt.nl

Deelnemers: 1.Wim Brinkman, 2.Frank Roos, 3.Geert Wevers, 4.Bert van Asselt, 5.Patrick Ikink, 6.Gerdie Duenk, 7.Andre Bruil, 8.Niek Kleinhesselink, 9.Anita Roos, 10.Andre Balke, 11.Inez Balke

Foto's van de 7e Kramp Run in Varsseveld - deel 7

De start van de 1 kilometer.....

Klik op de link voor de foto's van Dick Lubbers

fotoalbum

.....met even later een kleine valpartij

Gert-Jan Wassink genoot van de 7e Kramp Run in Varsseveld

Aan het einde van de wedstrijd merkte ik dat ik tekort kwam en niet mee kon doen voor het podium

De Kramp Run in Varsseveld, mijn geboortedorp, was wederom een feestje. Ieder jaar is het fantastisch om te genieten van de geweldige sfeer. Dit jaar pakte de wedstrijd wat anders uit dan andere jaren omdat ik mij aan het voorbereiden ben op de marathon.

De vele kilometers gaan ten koste van mijn absolute snelheid en dat merkte ik afgelopen zaterdagavond erg goed. Tot drie van de vijf ronden kon ik goed mee, maar daarna kwam de verzuring al snel opzetten, waardoor mijn benen vol liepen. Aan het einde van de wedstrijd merkte ik dat ik tekort kwam en niet mee kon doen voor het podium. Wel was deze wedstrijd een erg goede prikkel richting de marathon. Ik liep in mei mijn laatste echte wedstrijd. Daarna heb ik eigenlijk alleen maar getraind. Het was dan ook lastig om het hoge tempo vast te houden ondanks dat je natuurlijk altijd meer wil!

De stijgende lijn hoop ik nu door te zetten, hoewel ik nog geen vlekkeloze voorbereiding op de marathon gekend heb. Daar zorgen vele kleine klachten aan de knieën en achillespees helaas voor. Toch hoop ik de stijgende lijn door te zetten.

Graag geef ik jullie nog een impressie mee van de Kramp Run door mijn ogen. Daarvoor heb ik zaterdag onderstaande video laten maken. Veel kijkplezier!

Gert-Jan

Foto's van de 7e Kramp Run in Varsseveld - deel 6

Eline de Jong

Klik op de link voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

Top Run dames

Top Run heren

Robin Rietman