 |
| Mark te Brake (1e man) en Lisa te Molder (2e vrouw) |
Klik op de link voor de uitslagen
woensdag 18 juli 2018
5 redenen om zweet te omarmen
 |
| Vijf redenen om te zweten met trots! |
Vijf redenen om te zweten met
trots!
Zweten
koelt je af
Ons lichaam is gemaakt om te
overleven, wat de weersomstandigheden ook zijn. Helaas kunnen sommige mensen
niet zweten door een aandoening genaamd anhidrose. Deze mensen zijn daardoor
vatbaarder voor een zonnesteek, kramp en andere warmte -gerelateerde ziektes.
Als jij wel zweet, laat dat zien dat je lichaam aanpast aan de
weersomstandigheden. Niemand heeft namelijk zin in een zonnesteek, dus ga
lekker zweten (als je geen anhidrose hebt natuurlijk).
Iedereen
ziet dat je hard werkt
Lopers willen graag indruk
maken. Waarom denk je anders dat er zo veel social media accounts zijn waar elk
detail van elke training wordt weergegeven? Voedsel foto’s, via je hardloopapp
je training delen of race foto. Laat staan hoeveel hashtags er wel niet worden
gebruikt onder de ‘fit’ community. En wat is nou indrukwekkender dan een
bezweet lichaam? Ik zeg #sweatbabysweat!
Het
is een soort van cool om te zien hoe zwaar je kleren zijn na een training
Heb je ooit je bezwete kleren
gewogen na een training? Ik kan je verzekeren dat ze zwaarder wegen. Tja, en
ook leuk om via social media te delen!
Je
hebt een excuus om te genieten van je favoriete hartige snacks
Dit is misschien een van mijn
favoriete redenen om te zweten. Ik heb sinds ik hardloop nooit meer een schulgevoel als ik mijn
lievelingssnack eet, want ik weet toch dat ik dit zo heb verbrand. Zeker als ik
extra heb gezweet. Fijn gevoel toch?
Je
gaat knallen zodra de temperaturen dit najaar gaan dalen
Lijden door de hitte zal je
enorm belonen in de winter. Als je traint, terwijl in een milde gedehydrateerde
staat (ook al is dit überhaupt moeilijk te voorkomen tijdens een pittige
training in de zomer), kan dit je daadwerkelijk helpen om sneller te worden.
Vooral als je volgende hardloopwedstrijd op een koelere dag valt.
Hoe? Wanneer je in de hitte
loopt, verhoogt je lichaam het volume van bloedplasma wat je weer helpt af te
koelen. Als het niet meer zo warm is, geeft dit je spieren extra zuurstof. Maak
je dus klaar voor een aantal PR’ s! Ik zeg het is tijd voor wat #sweatbabysweat. (bron)
dinsdag 17 juli 2018
35e Dorpsloop De Lutte nieuwe stijl slaat aan
 |
| De deelnemers aan de 5 en 10 km van de vernieuwde Dorpsloop kregen zaterdag de kans om over het aangepaste parcours, door De Luttermolen, te lopen. (© Robin Hilberink) |
DE LUTTE - Het nieuwe parcours
van Dorpsloop De Lutte mag een succes worden genoemd. Ook in De Luttermolen
stond zaterdag publiek.
Dorpsloop De Lutte heeft het
over een andere boeg gegooid. Het parcours is veranderd. De hardlopers gaan
voor het eerst door de nieuwe woonwijk Luttermolen. De organisatie heeft zelfs
pakketten met daarin vlaggetjes en ballonnen uitgedeeld. Dat moet langs de
route voor meer gezelligheid zorgen. De Dorpsloop nieuwe stijl valt in de
smaak. De eerste reacties zijn positief.
Begrip
Dorpsloop De Lutte bestaat al
tientallen jaren. Het is voor hardlopers uit deze contreien een begrip. De
35ste editie stond zaterdag op de rol van deze jaarlijkse loop in de zomer. De
Dorpsloop lokte elk jaar honderden hardlopers naar het dorp. Maar de laatste
jaren kwam de sleet erop. De organisatie van Loopgroep De Lutte constateerde
een tanende interesse. Ook was er na de finish wel eens kritiek van trouwe
deelnemers.
20
procent minder
„‘Het is altijd dezelfde
ronde', werd er dan gezegd. Ook nam het aantal lopers af. Exacte aantallen kan
ik niet noemen, maar het was naar schatting zo’n 20 procent minder dan in de
meest drukke jaren”, zegt medeorganisator Carmen Bekke van Loopgroep De Lutte. De afnemende belangstelling is
volgens haar niet zo verrassend. „In de afgelopen jaren zijn er meer
hardloopevenementen gekomen. Het zijn er nu veel meer dan toen wij 35 jaar
geleden begonnen. Hardlopers hebben veel keuze in de regio”, weet Bekke.
Ander
parcours
Voor deze 35ste editie
schreven zich zo’n 475 hardlopers in. Zij kregen voor het eerst een ander
parcours voor de kiezen. De Dorpsloop bestond voorheen uit een ronde van 2,5
kilometer, die meerdere keren werd gelopen. De nieuwe ronde daarentegen is vijf
kilometer. De hardlopers lopen onder meer door De Luttermolen en het
buitengebied.
Mooi
buitengebied
„We hebben hier een heel mooi
buitengebied. Zonde om daar niets mee te doen”, vindt Bekke. Enkele hardlopers
reageren positief op de nieuwe aanpak. Henk Schulenburg (68) uit Rijssen is al
jaren van de partij in De Lutte. „Het is een mooie ronde geworden. Maar zo’n
lange ronde is voor het publiek een nadeel. Zij zien de hardlopers minder vaak.
Alleen de lopers van de afstand over tien kilometer komen twee keer langs. Ik
heb maar één ronde gelopen”, zegt de Rijssenaar, die aan de wedstrijd over vijf
kilometer heeft meegedaan. Het viel hem ook op dat er in de nieuwe wijk veel
publiek langs de kant stond. Dat zag ook Albert Kuilder
(71) uit Almelo. „De entourage hier is heel mooi. Ik loop liever één ronde dan
meerdere rondes”, zegt Kuilder, die na de finish met Schulenburg napraat over
hun wedstrijd. De dorst lessen ze met een blikje Lipton icetea. „Die blikjes
staan voor de deelnemers klaar. De organisatie is goed hier”, zeggen ze.
Geen
Afrikanen
Ook juichen ze het toe dat er
geen Afrikaanse lopers meer aan de start staan. „Vroeger deden hier altijd
Afrikanen mee. Bij de loop in Wierden zijn ze er nog altijd. Ze lopen vooraan,
maar niemand kent ze. Nee, het is veel mooier als regionale lopers om de
overwinning strijden”, vindt Schulenburg. „Bij goede gezondheid doen we over
een jaar weer mee”, beloven zowel Schulenborg als Kuilder. (bron)
Uitslagen AVA'70 leden:
10 kilometer: Gerrit Dijkslag 41:00 min, Denis Woeltjes 41:51 min, Niek Kleinhesselink 42:30 minuten
Klik op de link voor alle uitslagen
Wat kunnen hardlopers van voetballers leren?
 |
| Frankrijk, de nieuwe wereldkampioen |
1.
Je kan geen tornooi winnen als je er zelf niet in gelooft
In de aanloop naar de halve
finale sprak Kevin De Bruyne deze woorden. Je hoeft ‘tournooi winnen’ maar te
vervangen door ‘half uur aan 1 stuk rennen’, ’10 km hardlopen’,
‘marathonfinishlijn bereiken’ of een ander doel. Geloven in wat je doet lijkt
een simpel gegeven maar echte sporters weten dat de twijfel snel kan toeslaan
en het niet eenvoudig is om pessimisme te weren uit je gedachten.
2.
Je kunt alles overwinnen, als en alleen als je er genoeg van houdt
De liefde voor de sport geeft
je vleugels. Als rennen telkens weer een opgave is en je steeds met frisse
tegenzin van start gaat, zal de weg naar succes erg moeizaam verlopen.
Natuurlijk heb je af en toe een tegenslag of een moeilijk moment, maar omarm
het, relativeer het en geloof dat je er sterker uitkomt. Enkel zo word je een
topatleet, vraag maar aan Lionel Messi!
3.
Ik ben van mening dat de beste training soms rusten is
Een ironische uitspraak voor
iemand die zijn benen voor honderd miljoen euro liet verzekeren, maar
uiteindelijk heeft Cristiano Ronaldo het wel bij het rechte eind. Af en toe een
loopje overslaan en je lichaam de tijd geven om te herstellen kan wonderen doen.
Dat geldt trouwens ook voor benen die niet in een polis opgenomen zijn.
4.
Ik denk dat ik als wijn ben. Hoe ouder, hoe beter ik word
Een hoopvolle boodschap van
Zlatan Ibrahimovic, die als 36-jarige profvoetballer inderdaad al bij de
‘senioren’ hoort. Dus mooie perspectieven voor ons, amateur-lopers. Denk je dat
je te oud bent om te starten met rennen of om progressie te maken? Niets is
minder waar, ga ervoor! Je hoeft daarom niet per se de ambitie te hebben om als
65-jarige een nieuw wereldrecord op de 15 km te vestigen maar weet dat
verstandig sporten zowel je geest als je lijf jong houdt.
Als troost voor de
niet-selectie van Nederland (wou ik als fiere Belg toch even vermelden), geef
ik graag nog een waarheid mee van een voetballegende die ooit voor Oranje
speelde.
5.Voetballen
is simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen
Zijn uitspraak ‘Elk nadeel
heeft zijn voordeel’ is legendarischer, maar met bovenstaande quote zit Johan
Cruijf er weer knal op. Te vaak willen we het te complex maken. Na jaren
loopervaring menen we plots met compressiekousen te moeten rennen of leggen we
onszelf allerhande trainingsschema’s op. Dit kan natuurlijk allemaal bijdragen
tot betere prestaties, maar vergeten we soms niet om gewoon te hollen? Niet nadenken,
maar genieten van die ene voet voor die andere te zetten. Simpel, toch?
Afronden doe ik met Jean-Marie
Pfaff die in zijn beste Duits deze hilarische uitspraak deed in een interview:
‘Ich habe in Belgien ook vele elfmeters gestopft und ich maak das hier ook.’
Gelukkig keept hij beter, maar
weet dat af en toe een beetje zelfoverschatting geen kwaad kan. Soms besef je
maar al te goed dat je iets niet zo goed kan: een intervaltraining, een pittige
bergop of een andere uitdaging. Een beetje overmoed en lef geven je de
positieve energie om er toch voor te gaan… und dan kan doe das machen! (bron)
maandag 16 juli 2018
AVA'70 club overleeft Sahara avontuur op Zwarte Cross in Lichtenvoorde
 |
| De zaterdagavondgroep van AVA'70 |
We vervolgden onze snelwandeltocht in de richting van de Noaberhood, ons onderkomen deze avond. Het was een nieuwe tent in hip-hop-style en ons dus op het lijf geschreven. Het meisje dat deze dienst ons barhoofd was, bleek exact twee uurtjes eerder te zijn begonnen en had dus haar vuurdoop. Gruwelijk geluk voor haar dus, dat ze de AVA`70-club onder haar hoede had. Ga maar na. Aan boord ineens het roemruchte Batentrio met jarenlange ervaring, zowel voor als achter de bar. Daarnaast zingen ze ook nog een heel fijn genre, variërend van Nederlandstalige liedjes tot rocksongs en Duitse Schlagers. Ondersteund door goedwillende en lekker pratende sjouwers en brouwers van het eerste uur. Jongeling Roy Ebbers, een drie turven hoog ventje uit Doetinchem maakte zijn debuut, maar aanpassing aan deze ijzersterke formatie zou slechts een kwestie van korte tijd zijn. Dat bleek ook daadwerkelijk zo te zijn en hij had “stoeven is het motto” als oneliner en voegde de daad bij het woord. Het fraaie AVA`70-petje achterwaarts op zijn hoofd dragend, had hij al snel het hoogste woord. Duidelijk een teken dat hij zich wel prettig voelde bij dit gezelschap.
Nog geen drie minuten, nadat onze dienst was geklokt deed zich het eerste megaprobleem al voor. De bar had de grootte van een piepkleine studentenkamer en dan wordt het met tien noeste werkers wel heel erg intiem. Hoe gaan we dit oplossen? Besloten werd door onze overste, dat een zevental daar bleef en voor de afvallers een andere werkplek werd gezocht. De achterblijvers moesten zich al direct uit de naad werken en hadden als bijkomstig probleem, dat twee van de drie koelkasten ook nog eens alle diensten weigerden. Er moest dus pislauwe fris worden verkocht en dat ging in de praktijk vaak maar net goed. Maar er moest wel een fijn verhaal bij verkocht worden en dat voor hetzelfde geld. Intussen was er louter sprake van gewenste en ongewenste intimiteit in het minuscule barretje. Bittere noodzaak om de stoffige kelen van het gewenste vocht te voorzien. De leiding besloot dan ook niet in te grijpen, omdat de handel floreerde als nooit tevoren. Veel, heel veel werd deze avond dan ook met een grap en een grol afgedaan en dat wist het publiek wel enorm te waarderen. Intussen liep runner Balke zich het schompes. Hij was immers belast met de zware taak, om te zorgen dat de voorraad in de bar niet opdroogde. Hij had zich vol zelfvertrouwen aangemeld voor deze verantwoordelijke taak, dus medelijden hoefden we niet te hebben. Echter, toen de enige blondine in de kleinste kroeg op het terrein nog eventjes haarfijn vertelde, dat hij als de sodemieter water moest gaan halen, ontstond er zowaar enige spanning in het verder voortreffelijk samenwerkende team.
Een ander drietal met toch een gedegen stukje ervaring en daarnaast een forse portie arbeidsethos, was inmiddels op pad gestuurd naar bar 01-2A. Een korte zoektocht tussen voertuigen, over kabels en langs riekende dixies leverde een prachtige werkplek op. Het hoofd van dienst, Albert, die een verre achterneef van Guus Meeuwis zou kunnen zijn, zat te springen om extra manschappen en het was natuurlijk voor hem een schot in de roos, dat er uit het niets zomaar een drietal AVA-janen aan kwamen gelopen. Na een bijzonder vriendelijke kennismaking volgde al snel een taakverdeling met een geldigheidsduur van 5 uur. De minst geleerde van het trio zette de glazen, terwijl nestor Herman Baten een slinger aan de raptap gaf en de kraan ook niet meer dicht deed. Wouter Raben, marathonloper en dus een flinke longinhoud, moest zich het leplazarus lopen om alle posten van bier te voorzien. Vele duizenden glazen werden gevuld en het combinatiewerk van de 3 Aaltenaren liep als een tierelier. Als beloning trakteerde het sympathieke barhoofd op winegums en drop, omdat hij wist dat dit goed is voor hardwerkende atleten. De noeste arbeid deed letterlijk en figuurlijk veel stof opwaaien. De zwarte Cross-arena had in de uren dat er flink gesappeld werd, de aanblik gekregen van een Sahara, waar het zand zich overal verspreidde. Geen contactlens was er veilig, astmapatiënten werden aan de lopende band afgevoerd en elk gat vulde zich rijkelijk met het vederlichte toendrazand. Toen om een uurtje of half 2 besloten werd, dat het mooi was geweest, werd de tent letterlijk en figuurlijk gesloten. De schade werd opgemaakt, de code gescand, de AVA-janen bedankt voor bewezen diensten en snel werd de clan weer bij elkaar gevoegd.
Prachtige verhalen deden uiteraard de ronde en er werd koers gezet
naar de crewbar voor een gezellige nazit. Marc Scholten, een jarenlange
AVA-sympathisant, stelde zichzelf aan als bierrunner en omdat er geen tegenkandidaten
waren, werd dit eigengereide voorstel unaniem aangenomen. De goedlachse man
van… deed voortreffelijk werk en zorgde goed voor de toch wel afgepeigerde
Aaltenaren. Naast ons begon een groepje snotterkuukens een liedje te zingen
over een goed studentengebruik, dat als het gezellig wordt, je je broek uit
moet trekken en op je hoofd moet leggen. Er werd van alle kanten volop
meegezongen en uiteraard ook rondgeloerd of er al iemand aanstalten maakte, om
de daad bij het woord te voegen en heel stoer te scoren. Ebbers, inmiddels
blakend van het zelfvertrouwen zat duidelijk te wikken en te wegen. Hij kon op
dit late tijdstip natuurlijk geweldig veel punten scoren bij het publiek.
Gelukkig wist captain Bruil hem net op tijd tot kalmte te manen, want AVA`70 heeft
natuurlijk wel een enorme reputatie opgebouwd en om deze nu op een kort moment
even te grabbel te gooien…. De klok tikte inmiddels al dik 10 over 3 aan, dus
tijd om de fiets te gaan zoeken. Een flinke klus, want er stonden er nog wel
een dikke 987 op de eigenaar te wachten en door de föhnwind hadden ze allemaal
dezelfde kleur gekregen. Met een vaartje van kort tegen de 40 kilometer per
uur, werd er koers gezet richting huis en het scheelde er nog maar aan, dat er
bij het bordje Aalten geen eindsprint werd ingezet. Het AVA`70-gezelschap had
het Sahara-avontuur met verve overleefd en aan een prachtige avond kwam een
nachtelijk einde. Bijna tenminste, want een douchebeurt bleek geen overbodige
luxe! (FR)
Wetenswaardigheden 40e Walfortloop in Aalten
 |
| Een AVA'70 treintje bij de editie van 2017 |
Organisatie:
Atletiekvereniging AVA`70
Start- en finishlocatie:
De start en finish van alle
wedstrijdonderdelen vindt plaats op de atletiekaccomodatie van AVA`70. Adres: Bredevoortsestraatweg
110-A, 7121 MH Aalten
Programma:
19.00 uur: Start 1 kilometer
(kinderen tot en met 9 jaar)
19.15 uur: Start 2 kilometer
(kinderen 10 tot en met 15 jaar)
19.45 uur: Start 6 kilometer,
1 ronde
Parcours:
De wedstrijd van de jeugd (1
kilometer) vindt plaats op de atletiekbaan, waarbij de jongste talenten ruim 3
ronden lopen. De deelnemers aan de 2
kilometer gaan van de baan af in de richting van de Walfortlaan, waar een
draaipunt in het parcours zit. Het parcours van de 6
kilometer gaat over verharde wegen en zandpaden in het prachtige buitengebied
rondom kasteel `t Walfort.
Kleedgelegenheid:
Er is een mogelijkheid om te
kleden in het clubhuis van AVA`70
Parkeergelegenheid:
Parkeren kan op het complex
van AVA`70 en bij zwembad `t Walfort. Volg zo mogelijk de aanwijzingen van de
verkeersregelaars. De afstand van het zwembad is
gelegen op ongeveer 500 meter van de start- en finishlocatie.
Inschrijving:
De voorinschrijving sluit op maandag
16 juli om 23.59 uur. Op de wedstrijddag kan er vanaf
18.00 uur worden ingeschreven bij het wedstrijdsecretariaat in het clubhuis.
Afhalen startnummers:
Het afhalen van de
startnummers is mogelijk op dinsdag bij het wedstrijdsecretariaat. Kom op tijd, want er wordt
NIET van het tijdsschema afgeweken!
Medische verzorging:
EHBO Aalten
Herinnering:
Alle deelnemers ontvangen bij
de finish een medaille. Op alle afstanden zijn er
tevens bekers voor de snelste 3 deelnemers en deelneemsters.
Uitslagen:
De uitslagen zullen z.s.m. na
de wedstrijd worden vermeldt op de site: www.ava70.nl
Algemene voorwaarden:
Deelname aan dit evenement
geschiedt op eigen verantwoordelijkheid en risico. De organisatie vrijwaart
zich van iedere aansprakelijkheid.
zondag 15 juli 2018
Verslag van de 3e wedstrijd eredivisietriatlon in Klazienaveen
 |
| Het team van TC Twente, met 2e van links Cindy Brusse |
Zaterdag stond de 3e wedstrijd
van de eredivisietriatlon in Klazienaveen op het programma, een sprint met 750
zwemmen, 22 of 23 km fietsen en 5km hardlopen. We begonnen met 750m in een niet
al te frisse sloot van ongeveer 15m breed terugzwemmen naar de wissel. Wel
makkelijk navigeren zo! Het zwemmen ging goed vooraan in een groepje met links
van mij teamgenoot Deborah Wissink en achter me zo bleek later ook nog
teamgenoot Sophie Lingelbach. Marije Dankelman zat in een groepje voor ons. Het
uit de sloot klimmen ging minder soepel omdat we met meerderen op 3 trappetjes
afstevenden en iemand me daar toen ik de klim wilde beginnen flink wegzette. Ik
hoopte voor diegene op een penalty. Net voor het fietsenpark werd de tijd
geklokt, met 11.09 een 15e tijd. Toen vliegensvlug het park door, fiets pakken
en erop. Tenminste dat was het plan. Ik liet hier helaas zo n 7 sec liggen en
miste precies de aansluiting met de groep op de fiets, balen. Sophie en Deborah
zaten er wel bij.
We waren begonnen aan een 3 rondes heen-en-weer parcours. Ik
pakte het wiel van een dame in een rood pakje en moest best moeite doen om haar
bij te houden, we reden 38.5km/u. Ze wilde graag dat ik overnam, maar dat ging
ik niet doen, aangezien ik niet in het rood wilde rijden voordat de volgende
groep ons op zou gaan pikken. In die groep wilde ik namelijk niet uitvallen
zoals in de vorige wedstrijd gebeurde. Het rode meisje werd pissig en probeerde me
van de weg te duwen door van uiterst rechts een paar keer ineens helemaal naar
links te slingeren. De wind kwam van rechts, dus zat ik wat aan de linkerkant,
dus dat zorgde voor spannende taferelen. Na de eerste 180gr bocht werd
duidelijk dat de volgende groep onder leiding van motor Paula van der
Pouw-Kuiper snel dichtbij kwam.
Halverwege de weg terug was het goed opletten,
aanzetten en hup....aansluiten bij de groep. Vervolgens groeide de groep door
alle geloste dames voor ons in te rekenen, hierbij zat ook Rina Zijgers, de
topper van Hellas en teamgenoot Sophie. Mijn positie was goed en het tempo
lekker. We raasden nu met 42.7km /u langs de vaart op de heenweg. Op de 4e rij
koste dit niet veel energie terwijl in ronde 1 de 38km/u in het 1e wiel wel veel
energie koste. De weg terug tegen de wind in werd er 37km/u gereden. Na 3
rondes sprongen we van de fiets en snelden we ons weer door het fietsenpark. De
2e wissel ging me wel snel af en ik begon met een enthousiast tempo aan het
lopen. Helaas moest ik dit enthousiaste tempo na 1 van de in totaal 3 rondes
toch wat laten lopen en het gat wat ik na 1 ronde op mijn voorganger bijna
dicht had bleef hetzelfde in ronde 2 en werd wat groter in ronde 3, jammer!
Na
een looptijd van 19.53 kwam ik als 25e van de 44 dames over de finish en hoorde
ik de speaker omroepen dat met Marije (4e), Deborah (5e) en Sofie (13e) ons
team van TC Twente op een 2e plaats was geëindigd, SUPER! Het was een hele gave
wedstrijd!
Cindy Brusse
 |
| Prachtige 2e plaats voor team TC Twente |
Mooie match Machinefabriek Aalders B.V. en AVA'70
 |
| De kar inclusief overkapping voor de springmat |
Wij (Machinefabriek
Aalders B.V.) zijn sinds een jaar ‘vriend van de Aaltense Uitdaging’. Als
bedrijf vinden we het belangrijk regionaal maatschappelijk betrokken te
zijn. Er zijn zoveel verenigingen en initiatieven die gesteund kunnen
worden door een kleine handreiking. Dit is dan ook bepalend geweest in de
keuze de beursvloer te gaan bezoeken.
Op het moment dat
de gong ging voor de start van de veiling stond de voorzitter van
atletiekvereniging AVA’70 al aan onze zijde. Hij had een presentatie van
AVA’70, met de vraag of wij geïnteresseerd waren een kar inclusief overkapping
te maken t.b.v. een springmat voor hun vereniging. Wij hebben toegezegd en
een week later waren we op de atletiekbaan. Hier hebben we vernomen wat precies
de bedoeling was en de specifieke wensen waren.
Na een schets te
hebben gemaakt heeft onze engineer een tekening gemaakt voor het geheel. Na een
aantal keer overleg te hebben gehad op de schitterende locatie van AVA’70 zijn
we, na de officiële ‘go’, gestart met de bouw van de diverse onderdelen.
Op waarschijnlijk
de meest warme zaterdag in juni hebben we het geheel geplaatst. AVA’70 verzorgt
zelf de bekleding van de overkapping. Als tegenprestatie komt op de beplating
ons logo inclusief bedrijfsgegevens. Wij zijn vereerd
een bijdrage te hebben mogen leveren aan deze voorziening voor atletiekvereniging
AVA’70.
zaterdag 14 juli 2018
Marijke Esselink sluit haar zevenkamp op WK In Tampere (Finland) af met een veertiende plek
 |
| Alle zevenkampsters (fotos Erik van Leeuwen) |
Meerkampster Marijke Esselink
heeft haar eerste zevenkamp dag donderdag succesvol afgesloten met een mooie 12e
positie in de tussenstand. Vrijdagmorgen startte ze met verspringen waar ze direct
opende met een seasons best van 5.41 meter. Deze overtrof ze door in haar derde
poging naar 5,48 meter te springen wat haar een PB en 694 punten opleverde.
Vervolgens stond om 11:10 uur het speerwerpen op haar programma en een mooie
serie van 39.80 meter - 41.80 meter - 37.46 meter levert haar een puntentotaal
van 702 en een achtste plek op. Hiermee staat ze in het klassement op plaats
13.
Op de afsluitende 800 meter weet Marijke haar season best te verbreken met
een tijd van 2:26.21. Met een goede veertiende plek en een puntentotaal van
5487 punten sluit ze de zevenkamp af. Dit puntentotaal ligt niet ver van haar
persoonlijk record, namelijk 5494 punten, wat laat zien hoe goed Marijke het de
afgelopen twee dagen heeft gedaan. (bron)
Klik hier voor de einduitslag
Het avontuur van het Rademakersbroek
 |
| Intussen was ook Ingrid gearriveerd. De noeste werkster was linea recta naar de Rademakersbroek gescheurd, om van de rest van het samenzijn toch maar vooral niets te hoeven missen |
Rademakersloop
‘Alleen voor elite-mannen’
Hij
stond er een beetje verloren bij.. Wegkapitein Peter Baten blaakt normaliter
van zelfvertrouwen en heeft de touwtjes altijd strak in handen. Maar niet op
deze prachtige donderdagavond. De Elite B-formatie van AVA`70, een selectie van
lopers, die liever de natuur intrekken dan op de baan hun rondjes draaien,
trainden op locatie. Jan Rademaker, een verdienstelijk lid met een enorme staat
van dienst had het gezelschap uitgenodigd voor een fijne ronde in zijn trainingsgebied.
Bijna een half uur voor aanvang kwam het gros van de groep al het fraaie
tuinpad van de Rademakers op fietsen. Een strakke waaieretappe had er voor
gezorgd dat een enkeling de tempobeulen niet had kunnen volgen en arriveerde
wat later. Natuurlijk had deze loper een hele fijne smoes klaar, maar de
meesten wisten niet eens dat hij kon fietsen. Om exact 19.15 uur zette zich het
gezelschap in beweging, uitgezwaaid door Joke, de vrouw van.
Petertje slofte
een beetje in de achterste gelederen en had weinig te vertellen. De leiding was
deze avond voor Jan. De uiterst sympathieke 60`er doet overdag iets met
jachten, dus de groep besloot blind mee te varen op zijn richtingsgevoel. Dit
ging echter al vrij snel gruwelijk mis. Na eerst al een tweetal uiterst
gevaarlijk blaffende viervoeters zonder kleerscheuren te zijn gepasseerd,
stonden we ineens middenin een weiland met gortdroog en verschroeid gras. Omdat er overal draad
omheen was gespannen, werd besloten er maar tussendoor te kruipen. Dat bleek
niet eens zo lastig, behalve voor Henk Lammers. De goedlachse kilometervreter
is nog altijd aan het acclimatiseren van zijn ijsberenspotten-in-Spitsbergen-marathonavontuur
en besloot de selectie te begeleiden per fiets. Een mountainbike was absoluut
overbodig, zo was hem meegedeeld, dus Henk kwam op een prachtig glimmend
vehicle aanfietsen, niet wetende dat hij na een kleine 1200 meter al van de
fiets moest voor het nemen van een lastig obstakel. Afijn, het liep allemaal
goed af.
De weg werd vervolgd over prachtig slingerende grindpaden, tussen de
landerijen door. Er was ook nog een naam aan gegeven, maar verdere uitleg
ontbrak. Na een dikke 6 kilometer volgde een drink- en plaspauze en daar werd
dankbaar gebruik van gemaakt. een enkeling dribbelde door, want stilstand
betekende dat tientallen muggen, vliegen en blinzen vrij spel hadden. En als je
daar gevoelig voor bent…. Af en toe kwam ook Petertje nog even zijn gezicht
laten zien. Hij begon zich, nadat de tijd vorderde, wat gemakkelijker te
schikken in zijn rol, en dat sierde hem wel. We passeerden intussen het
rustieke plaatsje Sinderen en draafden direct weer het volgende kerkepad op.
Wat opviel was het grote aantal zitbankjes dat we tegenkwamen. Ze waren nergens
bezet, maar Rademaker kende geen pardon en onderhield een strak tempo. We
naderden de stal, want als je eenmaal op de wereldberoemde Seesinkvloetstraat
bent, kom je langzaam weer in de bewoonde wereld.
Onderweg hadden we eigenlijk
ook wel gelijk boodschappen kunnen doen, want er was van alles te koop.
Scharreleieren, aardbeien, linksdraaiende melk, iets minder fleurige bloemen
dan normaal en diverse andere waar. Ja zelfs kerstbomen konden al aangeschaft
worden, waarbij de keuze werd gelaten tussen een variant met kluit of een
gezaagd exemplaar. Best opmerkelijk, als overal de mussen van de hitte uit de
dakgoot vallen. In de verte was inmiddels het prachtig, fijne optrekje van de
Rademakers zichtbaar en nog even werd het tempo ietske opgeschroefd. Collectief
werd besloten om de laatste 60 meter wandelend de hartslag te laten zakken. Dit
gold echter niet voor Geertje Wevers. Hij voelde al enige tijd lichte aandrang
en hobbelde snel richting de finish, om rustig te gaan zitten.
Intussen was ook
Ingrid gearriveerd. De noeste werkster was linea recta naar de Rademakersbroek
gescheurd, om van de rest van het samenzijn toch maar vooral niets te hoeven
missen. Joke had het buitenterras tijdens onze afwezigheid gezellig ingericht
voor de nazit. Nadat de kannen water waren leeg geslurpd, werd het nog
gezelliger. De vakantieplanning werd doorgenomen en intussen werd er lekker
geknabbeld aan kaas, worst, tomaten en olijven. Rond de klok van 22.16 uur werd
het sein van vertrek gegeven. Er moest immers de volgende dag ook nog gewerkt
worden en voor een enkeling ging de wekker al bijzonder vroeg. Aan een puike,
sportieve en bovenal zeer gezellige zomeravond van de Elite B-groep kwam een
einde. Jan en Joke Rademaker werden uitvoerig bedankt voor hun grote
gastvrijheid en het peloton peddelde weer richting Aalten. En komende donderdag
is het weer ouderwets: “Beter met Peter!” (FR)
vrijdag 13 juli 2018
Aankondiging van de 40e Walfortloop
 |
| AVA`70 organiseert de FIAT Winkelhorst Walfortloop |
Op dinsdag 17 juli houdt
AVA`70 de Fiat Winkelhorst Walfortloop. De wedstrijd met start en finish op het
atletiekcomplex van de club kent al een jarenlange traditie. De Walfortloop is
voor de regionale atleten die (nog) niet op vakantie zijn, een prima
gelegenheid om de vorm te testen. Voor sportieve toeristen in de omgeving vormt
de prestatieloop een mooie uitdaging om de hardloopschoenen aan te trekken en
in actie te komen.
Om 19.00 uur gaat de
Walfortloop van start met het programmaonderdeel voor de kinderen tot en met 9
jaar. Zij lopen 1000 meter op de atletiekbaan en passeren daarbij meerdere
malen het aanwezige publiek, dat langs de baan de talenten aanmoedigt. Om 19.15
uur is het de beurt aan de kinderen vanaf 10 jaar voor hun wedstrijd over 2
kilometer. Zij verlaten de baan en lopen onder de fietstunnel door in de
richting van het draaipunt, om hierna hetzelfde traject af te leggen terug naar
de finish.
Het startschot voor het
peloton atleten en atletes aan de 6 kilometerrun valt om 19.45 uur. Na een
rondje op de baan gaat het parcours in de richting van het prachtige bosrijke
buitengebied rond kasteel `t Walfort, waar een lus wordt gelopen. Zandpaden,
asfalt en bospaden zorgen voor een gevarieerde ondergrond. De fietstunnel in de
laatste kilometer vormt dikwijls nog een lastig obstakel in de richting van de
meet.
Voorinschrijven voor de Fiat
Winkelhorst Walfortloop is vanaf heden mogelijk via de site: www.ava70.nl Daarnaast is het ook mogelijk om in te schrijven op de wedstrijddag, vanaf
18.00 uur in het clubhuis van AVA`70.
De kosten bedragen € 3,50 voor
de deelnemers aan de 1 en 2 kilometer, terwijl de lopers en loopsters aan de 6
kilometer € 5,00 betalen. De organisatie stelt bekers beschikbaar voor de
nummers 1, 2 en 3 bij de verschillende afstanden. Daarnaast ontvangt elke
deelnemer een medaille bij binnenkomst.
Klik op de links voor meer informatie
programma
inschrijven
deelnemers
site organisatie
Klik op de links voor meer informatie
programma
inschrijven
deelnemers
site organisatie
Achterhoekers beklimmen de Passo Manghen in Italië
Iedereen is intussen al met de Tristan Hoffman Challenge van de Col d'Aubisque van 2019 in Zuid Frankrijk bezig, maar we kijken toch nog even terug! De film van de Passo Manghen in Italië is klaar. De beelden zijn gemaakt door Studio 544.
 |
Onder de deelnemers Claudia en Henrie Drenthel |
donderdag 12 juli 2018
Prima eerste dag Marijke Esselink op WK onder 20 jaar in Tampere (Finland)
 |
| Marijke Esselink voor de start van de 100 meter horden
AVA'70 lid Marijke Esselink is gisteren prima begonnen aan haar zevenkamp op het WK in Tampere in Finland. Op de 100 meter horden liep ze een nieuw persoonlijk record van 13.93 seconden, daarna volgde het hoogspringen (1.68 meter), kogelstoten (12.27 meter) en de 200 meter in 25.37 seconden.
Ze staat hiermee op een keurige 12e plaats van de 26 deelneemsters. Vandaag volgt er nog het verspringen (9.00 uur), het speerwerpen (11.10 uur) en de afsluitende 800 meter (17.55 uur). Kijk hier voor de live beelden en hier voor de tussenstand |
Eerste (indoor) Beach party bij AVA'70
 |
| Inmiddels was het clubhuis volgestroomd en had de jeugd de loungebanken in beslag genomen |
Het
kon natuurlijk eigenlijk niet uitblijven… Aan
de lange lijst van een dikke 30 activiteiten, die er jaarlijks bij AVA`70
worden georganiseerd, moest er nodig weer eens eentje worden bijgevoegd. Op
dinsdag 10 juli jl. vond de allereerste beachparty bij de club plaats. Er had
zich een talentenclub gevormd, die tekende voor de organisatie en daar zaten
flinke kleppers bij. Erwin Wamelink, Walter Vaags, Ingrid van Zolingen, Dirk
Vreman en Evelien Hillen kun je als vijftal echt wel om een boodschap sturen.
De bedoeling was om een soort van vakantieborrel te organiseren in de vorm van
een beachparty met als locatie de verspringbak. Hoe ludiek kun je zijn…. Nu had
de organisatie in de aanloop ineens met een flinke domper te maken. Voor het
eerst in 6 weken maakte de temperatuur in de avonduren een enorme vrije val. De
kou lag niet direct op de loer, maar van enige afkoeling zou sprake kunnen
zijn. Een probleem dat met name voor de fanatieke A-Lopers nadelige gevolgen
kon hebben. Sinds trainert Gerben hier de scepter zwaait is de training immers
verlengd tot een kleine 2 uur en dan zou het in ieder geval te fris zijn. Snel
overleg volgde en besloten werd om er maar een indoor spektakel van te maken.
Parasols, handdoeken en overig chillmateriaal werd naar binnen gesleept.
Even
werd overwogen om het zand uit de verspringbak naar binnen te kruien, maar hier
werd op het laatste moment toch maar vanaf gezien. In het clubhuis was het vanaf
een uurtje of half negen al lekker gezellig. De verschillende cocktails stonden
al klaar op tafel en de keuze was reuze. Met of zonder alcohol. Kleurige
rietjes, stukjes tropisch fruit, ijsblokjes… het ontbrak werkelijk aan niets.
De feestvreugde werd nog vergroot door sfeervolle bakjes met nootjes, terwijl
op de bar uitdagend een mandje met lekkere chocolade was neergezet. Het bleek
de verjaardag traktatie van Theo Stronks te zijn. Een enkeling merkte op het
idee te hebben, dat de 60`er vaker dan eens per jaar zijn geboortedag viert, om
zodoende eerder bij zijn pensioengerechtigde leeftijd te zijn. Een ander
reageerde hierop dat de uiterst sympathieke loper gewoon graag in de
belangstelling staat. Beide suggesties bevatten zeker een kern van waarheid.
Inmiddels
was het clubhuis volgestroomd en had de jeugd de loungebanken in beslag
genomen. Uiteraard met de mobiel in de aanslag, maar de gezelligheid won het en
dus werden de apparaten in de broekzak gestoken. Achter de bar was “Dirk in the
Mix” overdreven actief met het maken van drankjes. Hij was aan het schudden,
stampen, overgieten en proeven van diverse ingrediënten, dat het een lieve lust
was. Het resultaat was echter verbluffend en ook bijzonder gezond, aldus de
cocktailbereider pur sang. Alles droeg bij aan een verdere verhoging van de
sfeer en dat bleek helemaal toen de schaal met worst rond ging en de toast met
kruidenboter werd aangevuld. De organisatie had groots ingekocht en wilde niets
aan het toeval overlaten. Dit nieuwe project moest slagen en dat lukte ook
volledig. Het moet al heel gek lopen, wil er ook in 2019 geen tweede editie van
de beachparty volgen. (FR)
 |
| Achter de bar was “Dirk in the Mix” overdreven actief met het maken van drankjes |
woensdag 11 juli 2018
AVA'70 actief bij de Zwarte Cross in Lichtenvoorde
 |
| Zwarte Cross 12, 13, 14 en 15 juli 2018 |
De
Achterhoek is normaliter bijna het stiltegebied van ons land. Ieder doet gewoon
zijn werk, geniet van de natuur of drinkt een kop koffie bij de buren. Toch is
de sfeer momenteel wat broeierig en dat heeft niet alleen met de warmte te
maken. Je hebt het gevoel dat er wat bijzonders aan zit te komen. Omdat Oranje
op het WK Voetbal schitterde door afwezigheid, werd dit toernooi maar met een
half oog gevolgd. De Tour de France is inmiddels ook op gang gekomen en
natuurlijk worden de verrichtingen van Aaltens trots, Robert Gesink,
nauwlettend gevolgd. Daarnaast is Neerlands hoop gevestigd op Tom Dumoulin,
maar het vuurwerk in de wielerronde laat nog wel effen op zich wachten.
De
echte reden van de groeiende nervositeit is natuurlijk het feit, dat we aan de
vooravond staan van… de ZWARTE CROSS!!!! De
jaarlijkse muziek-, motor- en feest 4daagse houdt de regio bezig en alles duidt
er op dat iedereen er klaar voor is. Ook
bij AVA`70 is dat het geval…. Tientallen
clubgenoten trekken komend weekend naar de Lichtenvoordse Schans om te kijken,
te luisteren, sfeer te proeven en af en toe een glas te heffen op het leven.
Maar, er wordt ook gewerkt! Maar liefst een kleine 60 geelhemden, familieleden,
fans en sympathisanten van onze club hebben zich aangemeld om 1 of meer
dagdelen als vrijwilliger in actie te komen.
De
veelzijdigheid en kwaliteiten van dit peloton is bijzonder groot, want ze
worden op verschillende locaties ingezet. Zo zijn aan handvol AVA-janen op
donderdagochtend al present om bij de caravansluis alles in goede banen te
leiden of de coureurs naar her rennerskwartier te sturen. Op vrijdagmorgen gaat
een beste stoet van 16 personen koffie schenken op de camping en dit zal
ongetwijfeld een hilarisch gebeuren zijn. Dan zijn er natuurlijk de
werkzaamheden bij de verschillende bars op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond.
Ook
dit keer is het wederom Mariska van de Berg die verantwoordelijk voor de
coördinatie van alle vrijwilligers, de verzending van de accreditaties en meer
van dit soort werkzaamheden. Haar jarenlange ervaring werpt zijn vruchten af,
want de voorbereiding loopt op rolletjes. Behalve
al de lol dat de Zwarte Cross de vrijwilligers van AVA`70 oplevert, is het ook
voor de vereniging een lucratieve activiteit. Elk uur vrijwilligerswerk levert
de club 5 euro op en gedurende de feest-4-daagse loopt de teller dan lekker
door. We
wensen alle AVA-janen heel veel plezier bij de werkzaamheden en raden bezoekers
aan eens op de borrel te gaan bij hun actieve clubgenoten! (FR)
Verslag van de 3e King of the Beeklaan in Aalten
 |
| Strakke gezichten tijdens de loting |
In 2016 begon het allemaal met overmoedig dronkenmanspraat: een sprintwedstrijd tegen de Beeklaan op, man tegen man, vrouw tegen vrouw. Geen leeftijdscategorieën, geen klok, geen kunsten…gewoon het recht van de snelste, van de sterkste. Nu, naar 3 spectaculaire King of the Beeklaan edities, mogen we stellen dat we een prachtige en unieke wedstrijd op poten hebben gezet!
Wat was het weer een spektakel, zaterdagavond 7
juli 2018! We hadden 52 deelnemers die de strijd aan durfden te gaan op de
Beeklaan. De Beeklaan, een parcours van 200 m en een hoogteverschil van ruim 10
m tussen finish en start, volgens de hoogtekaart. Alleen bij deze wetenschap
zakt je de moed al in je hardloopschoenen. De Beeklaan was wederom het podium
voor bloed, zweet en tranen. En braaksel, onvrijwillig geproduceerd door de
lopers die meer vroegen van hun benen dan het lijf aan kon. Er was ook
verwondering en waardering, voor de prachtig gekleurde straat, door de
kunstzinnige jeugd van AVA opgetekend. Er was verbazing, over de snelheid die
de 50+’ers nog konden halen, de bult op. Verbijstering, over de waanzinnige
duels tussen de jonge honden die niet van elkaar wilden verliezen. Er was
berusting, teleurstelling, vreugde, trots en vooral veel plezier. Gruwelijk
veel plezier, voor publiek en deelnemers. En dat allemaal op onze Beeklaan, het
was een onvergetelijke emotionele achtbaan!
Met een grote glimlach denk ik terug aan de
loting, op het kantoor van het sympathieke architectenbureau aan de Hofstraat.
Normaal bruist het in dit kantoor van creatieve ideeën, nu bruiste het van
zenuwachtige atleten. Dit jaar waren er diverse “new kids on the block” van de
partij. Uiteraard waren de vertrouwde kanonnen aanwezig, zoals de King’s uit
2016 en 2017, Björn Demkes en Bram Wevers. Maar ook Sam ter Haar was er weer,
Erwin Wamelink, Rudi Meinen, om zo maar eens wat gevaarlijke outsiders te
noemen. Allemaal mannen die ’s nachts er van droomden om als King gekroond te
worden. Er had zich een kanon van Argo gemeld; na enig gegoogel bleek deze
Joeri een schier onoverwinnelijke 400 meter atleet te zijn. Ook Roel Verwer van
AVH had zich gemeld, de recordhouder op het strava segment Beeklaan…
En er was een grote afvaardiging van 100B, het
hok dat het Stratenvoetbaltoernooi 2018 met overmacht had gewonnen. Jonge
jongens, testosteronbommen, turbo dijen, vetpercentages onder de 10%, niet
gewend om te verliezen… Hoe moesten deze luidruchtige haantjes ingeschat
worden? Bram, de huidige koning, normaal gesproken was het voor hem een kwestie
van komen, zien en overwinnen. Hij zag nu toch wat witjes, met nu al een
hartslag op wedstrijdtempo…
Bij de dames was de spanning zowaar nog een graadje
hoger. Door afwezigheid van Linde Klein Nibbelink lag de weg naar het
koningingschap open. Linde had met overmacht de titel gepakt in 2016 en 2017.
Zou nu Gerdy, de eeuwige 2e, haar omvangrijke prijzenkast kunnen uitbreiden met
deze felbegeerde sprintprijs? Zou ze
Vera, uit het roemruchte hardloopgeslacht Saalmink, achter zich kunnen laten? Of
zou Katja voor een verrassing kunnen zorgen? Katja, had zich op de dag zelf nog
16x afgemeld om zich vervolgens weer aan te melden. Wel niet wel niet…als
bijbaantje kan ze altijd nog als knipperlicht aan de gang. Was het angst,
onzekerheid, psychologische oorlogsvoering?
Tijdens de loting was het oorverdovend stil.
Bij elke geduchte tegenstander die Gerdy uit de pot haalde, ging er een
siddering door de tekenkamer. Kansen werden ingeschat, snerende opmerkingen
werden gemaakt, de spanning was tastbaar. Geert Wevers, mijn favoriete
hardloopneef, had een ingenieus schema opgesteld: alle deelnemers moesten
minimaal 2x de beruchte bult op. In Geert schuilt niet alleen een groot
hardloper, maar ook een geniale wiskundige en organisator; zonder hem zou de
wedstrijd een grote puinhoop worden. Daarbij is Geert de grote enthousiasmeerder:
dankzij hem doen er zoveel lopers mee. Zoonlief Bram mag dan wel de King zijn,
vader Geert is de Keizer van de Beeklaan!
Nadat iedereen z’n laatste zenuwplasje had
gedaan, gingen we gezamenlijk naar de Beeklaan. De strijdarena was prachtig
opgefraaid door de kampkinderen van AVA. De kinderen mochten per
leeftijdscategorie de bult op, als voorprogramma op de grote wedstrijd. Ook
deze strijd, gadegeslagen door vele sportliefhebbers, werd zeer serieus
opgevat. Er werd om elke meter gestreden, de prinsen en prinsessen van de
Beeklaan maakten er een mooi spektakel van.
De dames begonnen als eerste met de strijd. We
hebben moeten praten als brugman om de dames aan de start te krijgen. De meeste
meiden hadden aangegeven dat ze “voor de lol” wel mee wilden doen. Toen ze
echter bij de start stonden, was het lollige er echter wel van af. Als je daar
eenmaal staat, en je kijkt omhoog naar de meedogenloze finish, wil je maar 1
ding en dat is winnen! Na een keiharde afvalrace bleven Vera en Gerdy over:
jeugd tegen de wat rijpere jeugd, sprintdijen tegen de lange afstandsbenen… Na
een taaie strijd bleek Vera de sterkste, een waardige opvolger van Linde. Denise
van der Donk, een kwartfinalist, verdient een eervolle vermelding: ’s ochtends
had ze geknald bij de triatlon in Didam. Sjappoo!
Bij de start stonden vervolgens 42 mannen te
stuiteren om de titel King of the Beeklaan te pakken. Na 2 voorronden waren er
32 mannen over, de knock-out fase kon beginnen. Dit leverde al direct mooie
affiches op. Zo moest Sam ter Haar tegen zijn oom IJsbrand. Oom en agent
IJsbrand moest het ongenadig afleggen tegen zijn kleine neefje. Wat dat betreft
kan Sam altijd nog boef worden, de politie kan ‘em toch niet krijgen.
Een van de hoogtepunten was de strijd tussen
Stan Prinsen en Zowie ten Hove. Beide snelheidsduivels kwamen exact tegelijk
boven, met het blote oog was niet waar te nemen wie er nu het snelste was. Na
enig beraad werd er besloten dat ze beide door waren, en dat er in de volgende
ronde 3 man naar boven moest om daar de snelste man uit te selecteren. Stan was
erg diep gegaan en moest dat bekopen met een “overgeefbeurt”. Het voordeel
hiervan was dat hij wel een kilo lichter de volgende ronde in kon. Ook was de
strijd tussen King Bram en Joeri Veltman van Argo indrukwekkend. De King moest
alles op alles zetten om Joeri van het koninklijke lijf te houden. Een
schitterende strijd!
Als vader had ik een kippenvelmoment toen zoon
Sam het op moest nemen tegen zoon Luka, door het lot bepaald. Sam, van 20, had
bekeken gelopen, mede door de ervaringen met 2 eerdere uitvoeringen van de King
of the Beeklaan. Luka, 19, doseren is niet echt zijn ding, had de geweldenaars
Erwin Wamelink en Björn Demkes uitgeschakeld. Wat dat betreft had hij zijn team
100B al goed op de kaart gezet. Tijdens de run – ik was misschien nog wel
zenuwachtiger dan de jongens – bleek dat Luka de pijp leeg had en Sam kon
redelijk gemakkelijk winnen. Ik was trots op beide jongens, prachtig om ze zo
te zien knallen. Sam zat na de strijd uitgeput tegen een muurtje; Luka lag
languit op de straat, met de restanten van de laatstgenoten maaltijd bij De Admiraal
om zich heen. Ik moest een traantje wegpinken…
In de finale stond wederom Bram Wevers, voor de
3e keer op rij. Dit is geen toeval meer, dus is pure klasse! Zowie ten Hove was
de andere finalist. Helemaal leeg gestreden, maar een terechte finalist. Bram
wist voor de 2e keer op rij de titel te pakken en oogstte een hoop respect bij
de grote schare publiek en deelnemers. Een terechte winnaar!
Na de hevige strijd liepen we allen weer
richting de Hofstraat, om daar uitgebreid na te praten over de prachtige strijd
onder het genot van een fijn biertje. Het speculeren kon beginnen: wie moest
Bram volgend jaar van de troon stoten? Zal Joeri volgend jaar met een auto vol
Argo-kanonnen aanschuiven? Of Roel, met een lading snelle AVH mannen? Of zou de
King uit hok 100B komen, na een jaartje proefdraaien? We gaan het volgend jaar
weer meemaken!
Ik wil graag iedereen bedanken die mee heeft
gedaan, want zonder jullie geen wedstrijd! Veel sterkte met het herstel van
deze bovenmenselijke krachtsinspanning. Ook wil ik Dick Lubbers bedanken voor
de prachtige foto’s, zo wordt de wedstrijd nog memorabeler. Ook alle bewoners
van de Beeklaan, vooral de familie Kouters, voor de gastvrijheid. En natuurlijk
mijn maatje Gerdy voor het helpen met het organiseren en vooral voor de
spannende loting. Maar vooral neef Geert, maar dat had ik grootsmechtig gedaan.
Mot ook neet te gek worden he…
Ik ga nog even weer die mooie foto’s van Dick
bekijken…
Hartelijke groet,
Rinke ter Haar, voormalig King of the Beeklaan
 |
| Een van de hoogtepunten was de strijd tussen Stan Prinsen en Zowie ten Hove, beide snelheidsduivels kwamen exact tegelijk boven |
 |
| De organisatie |
Abonneren op:
Posts (Atom)