Drie Aaltense atleten lopen Spitsbergen-marathon

Henk Lammers (rechts), Walter Vaags en Evelien Hillen liepen de marathon van Spitsbergen (foto Karin Stronks)

'Gewapende personen beschermen de lopers tegen ijsberen'

Door Karin Stronks

AALTEN – Drie Aaltense atleten liepen op zaterdag 2 juni de Spitsbergen-marathon. Evelien Hillen, Walter Vaags en Henk Lammers genoten van het unieke landschap, de nachten die niet donker waren, twee bijzondere excursies en de ultieme prestatieloop. Walter Vaags blikt terug: "Nog geen 150 lopers schreven zich in voor de hele Spitsbergenmarathon. Kleinschalig maar supergoed georganiseerd. Er komen hier ijsberen voor, langs het hele parcours stond om de drie meter een gewapend persoon om de lopers te beschermen, heel bijzonder."

Pyramiden

Henk, Walter en Evelien brachten een bliksembezoek aan Longyearbyen, Spitsbergen. Ze vertrokken op vrijdag 1 juni vanaf Schiphol voor een rechtstreekse vlucht naar Spitsbergen. Henk Lammers legt uit: "Dat was al uniek. Normaliter voeren alle vluchten via Oslo, Noorwegen. Dit jaar vloog een vliegtuig met 185 Nederlanders, hardlopers en supporters, rechtstreeks. Gelijk na de landing bezochten we de Russische mijnstad Pyramiden, een soort spookstad waar negen mensen in the middle of nowhere wonen. Daar voeren we met een schip naartoe, twee-en-een-half uur varen. En weer terug natuurlijk. Pas om elf uur 's avonds arriveerden we in ons hotel."

Marathon

De volgende dag, zaterdag 2 juni, luidde om 10.00 uur het startschot voor de marathon. "Er waren nog meer wedstrijden, onder andere de tien kilometer en de halve marathon. Wij gingen voor de hele. Het was vier, vijf graden, koud, maar best te doen. We hebben niet veel geslapen, 's morgens moet je echt om 8.00 uur het ontbijt op hebben, anders kun je niet lopen", vertelt Evelien. Walter en Evelien liepen gedeeltelijk samen op tot Walter afstand nam. De 60-jarige Henk, die deze avontuurlijke reis van zijn vrouw Ingrid heeft gekregen, rende zijn eigen tempo. Alle drie waren ze het eens met elkaar: fijn gelopen, goed gesteund door supporters waaronder Jessie en André, partners van Walter en Evelien. Ook genoten de atleten van het bijzondere landschap. Henk mijmert: "Besneeuwde bergen, grijs en grauw maar met niets te vergelijken, zo mooi. En 's nachts is het gewoon licht."

Husky's

Na het volbrengen van de Spitsbergen-, ofwel Arctic Marathon bezochten de Aaltense atleten en hun aanhang een kroegje en 's avonds stond de Medal Party op het programma. De prijzen werden uitgereikt, Evelien mocht de derde prijs in haar leeftijdscategorie in ontvangst nemen. Ze kreeg een fraaie glazen beker. "Je kunt ook zeggen een reuze whiskyglas", glimlacht ze. Ze vervolgt: "Alle deelnemers kregen een medaille en een prachtig shirt als aandenken. Erben Wennemars deed ook mee, hij werd eerste in zijn categorie en tweede overall." Zondag 3 juni genoten de marathonlopers van een tocht met sleeën en husky's. "Nou, we dachten lekker te kunnen zitten maar dat was even anders. De honden waren super enthousiast en we hadden de handen vol tijdens de hachelijke toer. Wel erg leuk om mee te maken", vond Evelien. Aan het eind van die middag stapte het gezelschap alweer in het vliegtuig om terug te keren naar Schiphol.

IJsberen

Evelien, Henk en Walter hadden nog een paar vrije dagen opgenomen om een beetje bij te komen van het propvolle en intensieve programma. "Het galmde nog zeker een week na", geeft Walter aan. "Je doet zoveel indrukken op. In sportwinkels bijvoorbeeld verkopen ze naast sportkleding ook geweren en revolvers als bescherming tegen ijsberen." Evelien vult aan: "Rendieren lopen vrij rond, zo bijzonder. En de nachten, het is gewoon licht. Niet schemerig maar echt licht."

Aanrader  

De Spitsbergen-marathon is de meest noordelijke op vaste grond. "Hier wordt niemand geboren, mensen die hier leven zijn wetenschappers, studenten, onderzoekers. Overigens zijn bij deze prestatielopen honderden vrijwilligers actief. Het is een uitstekend georganiseerde marathon, om de vijf kilometer een post met chocola, bananen, drank. En de drank is lauw, er is werkelijk overal aan gedacht", aldus Henk. Walter glimlacht: "Het is een heel kleinschalige marathon met nog geen 150 lopers. Moet je nagaan, de AVA zomeravondlopen trekken vier keer zoveel atleten. Maar als je echt een marathon wilt lopen in een uniek landschap en onder bijzondere omstandigheden dan is de Spitsbergen-marathon een absolute aanrader." (bron)

Triatleet beland in Bredevoortse gracht

De triatleet kon op eigen kracht, met de 'gehalveerde' fiets op de nek, naar de wisselzone lopen

Hoe is het met de wielrenner die met fiets en al in de gracht belandde?

De één heeft het gezien, de ander alleen gehoord. Velen weten dat één van de deelnemers zondag op de Ooievaarsdijk over de brugleuning is gevlogen en in de gracht is beland.

Mooi nieuws: het gaat goed met hem! Hij heeft aan ons als organisatie laten weten dat een uitwijkmanoeuvre met net iets teveel snelheid tot dit pechmoment heeft geleid. Maar hij is blij met de vele engeltjes die hij op zijn schouders heeft gehad. En hij spreekt vooral zijn dank uit aan die mensen die hem (en zijn fiets) met veel moeite via de steile waterkant uit de gracht hebben getrokken. Daarna kon hij op eigen kracht, met de 'gehalveerde' fiets op de nek, naar de wisselzone lopen.

Tot slot meldt hij: "Nu wil ik zo snel mogelijk weer zelf een nieuwe tijdritfiets samenstellen".

Vooraankondiging van de 3e King of the Beeklaan in Aalten

De flyer van de 3e King of the Beeklaan

De King of the Beeklaan: let the games begin!

De “J” zit weer in de maand, dus het is weer King of the Beeklaan-tijd! Wie stoot dit jaar Bram Wevers van zijn troon? Is Bjorn Demkes fit genoeg om zijn huzarenstukje van 2016 te herhalen? Of komt de winnaar dit jaar uit Varsseveld? Is de in bloedvorm verkerende Stan Prinsen dit jaar ongenaakbaar op de meedogenloze kuitenbijter? Of wint er dit jaar weer een AZSV’er? Of een AD’er? Een kanon van Archeus? Van Argo? Of toch een Zandloper?

Zal onze Queen Linde voor de 3^e keer op rij zich laten kronen als sprintkoningin? Of gooit alleskunner Cindy Brussé dit jaar roet in het eten? Of pakt Marijke Esselink ook deze bokaal? Of heeft de looptrainingtechniek van Henk Mengers de snelheid van Gerdy een dusdanige boost gegeven dat zij ongenaakbaar is op deze helse helling?

We gaan het zaterdagavond 7 juli meemaken!

Geef je nu op voor deze unieke sprintwedstrijd! Op de Beeklaan worden de jongens van de mannen gescheiden. En uiteraard de dames van de meisjes! Iedereen krijgt dit jaar minimaal twee kansen om een ronde verder te komen. Dus eindig je in de eerste ronde als laatste, dan lopen alle verliezers een extra ronde. Deelname is gratis!

Geef je op via deze site, facebook of info@rinketerhaararchitectuur.nl. Houd deze site in de gaten voor de laatste ontwikkelingen!

Deelnemers: 1.Rinke ter Haar, 2.Geert Wevers, 3.IJsbrand ter Haar, 4.Tom Adriaanse, 5.Tonnie Baten, 6.Wouter Raben, 7.Sam ter Haar, 8.Björn Demkes, 9.Erwin Wamelink, 10.Rob Berkelder, 11.Rudi Meinen, 12.Mees Prinsen, 13.Gertjan Bentert, 14.Kalle Brenninkmeijer, 15.Michiel Wellink, 16.Joost Lammers, 17.Katja Demkes, 18.Gerdy Hoornenborg, 19.Björn Rossel, 20.Stan Prinsen, 21.Luuk te Brake, 22.Gerrit-Jan Jansen, 23.Bianca Ruesink, 24.Romy van Rijs, 25.Patrick Ikink, 26.Arno Derksen, 27.Roy Mengerink, 28.Roel Verwer, 29.Andre Balke, 30.Jerrel Balke, 31.Wim Rensink, 32.Vera Saalmink, 33.Chantal Posthumus, 34.Zowie ten Hove, 35.Thijmen Lammers

Bovengenoemde personen doen mee aan de 3e King of the Beeklaaan. Sta je er nog niet bij, geef je dan even op!

Winnaars 2017 Bram Wevers en Linde Klein Nibbelink

Winnaars 2016 Björn Demkes en Linde Klein Nibbelink

Uitnodiging voor een duurloop in de omgeving van Buurse

Duurloop door de prachtige omgeving van Buurse

Volgende week woensdag 27 juni gaan Rob Berkelder en ik voor onze maandelijks duurloop naar de omgeving van Buurse. Jet Klomp heeft daar een mooie route uitgezet van ongeveer 16 kilometer, maar je kan ook een 10 kilometer lopen.

De start is om 9.00 uur bij camping Twente, Oude Deldenerweg 1 in Enschede. Wil je graag mee laat het dan even weten. We vertrekken om 8.00 uur uit Aalten.

Deelnemers: Rob Berkelder, Jet Klomp, Wim Brinkman, Geert Wevers, Sanne Wisselink

Foto's van de 3e Triatlon in Bredevoort

Frank Roos en zijn dochter Julia

Klik op de link voor de foto's van Dick Lubbers

fotoalbum

Andre Balke

AVA'70 atlete Marijke Esselink mag naar WK junioren in Finland

Marijke Esselink neemt op het NK de felicitaties in ontvangst

Een mooie week voor atlete Marijke Esselink uit Meddo.

Ze wordt vrijdag 19 jaar en kreeg woensdag te horen dat ze toch mee mag doen aan het WK voor junioren. De Achterhoekse atlete was Nederlands kampioen meerkamp geworden, maar kwam met 5494 punten 6 punten tekort om zich te kwalificeren. Maar de atletiekbond heeft nu besloten dat ze alsnog deel mag nemen aan het WK begin juli in het Finse Tampere.

Esselink staat momenteel elfde op de wereldranglijst in haar leeftijdscategorie. In totaal pakte ze al tien nationale titels, bij het NK junioren afgelopen weekend was ze nog de beste op de 100 meter horden. Ze traint op Papendal samen met Europees kampioen meerkamp Anouk Vetter. (bron)

Burgemeester eert atleten van atletiekvereniging de Liemers

De vier atleten van AV de Liemers

Dinsdagavond was burgemeester Schadt van Zevenaar naar de Atletiekbaan van Av de Liemers gekomen om de kersverse Nederlands kampioen Bregje Sloot te eren. Maar ze was er ook voor Famke Heinst (2x zilver), Edwin Wissema Nederlands kampioen 5 kilometer masters en Frank Futselaar derde op de 10 kilometer met de fenomenale tijd van 29.15 minuten.

Het werd een gezellige en leuke bijeenkomst waarbij ook de ouders van Bregje en Famke aanwezig waren. Bregje en Famke kregen prachtig ingelijste oorkondes. Bregje omdat ze Nederlands kampioen geworden was op de 800 meter en zilver op de 400 en Famke omdat ze twee keer zilver had gehaald en zich heeft geplaatst voor de wereldkampioenschappen in Finland.

De atleten liepen onder leiding van hun trainer Titus Fierkens een ere ronde voor de enthousiaste Zevenaarse burgemeester.

Verslag van de 3e Triatlon in Bredevoort

Cindy Brusse

Op zondag 17 juni stond de kwart triatlon van Aalten op het programma. Na 3 triatlons de afgelopen maand, die terleurstellend verliepen zou het leuk zijn als deze wel naar wens zou gaan. Om even terug te gaan: bij de kwart van Woerden kon ik de sportdrank op de fiets niet binnenhouden, wat uiteindelijk bij het lopen opbrak: de laatste 5 km van de 10 waren een hel als gevolg van vochttekort. In Almere bleken 3 korte triatlons met steeds 10 minuten rust en 7 wissels niet mijn ding en in Amsterdam bleek ik al mijn triatlon spullen te hebben meegenomen, maar mijn hersenen thuis te hebben gelaten. Dat laatste was nou juist nodig om slim te fietsen, nodig als je niet de sterkste fietser in een groep bent. Een slecht fietsonderdeel en dito looponderdeel waren het gevolg.

Voor de kwart van Aalten had ik 2 doelen: een sneller fietsonderdeel dan vorig jaar en een snellere eindtijd. De afgelopen week had ik mijn snelheid tijdens een tijdrit op woensdag van WTC Dinxperlo kunnen testen. Een gemiddelde van 36.17km/u over 14.8 km stemde me tevreden. Na goed geslapen te hebben stond ik op, keek uit het raam en dacht: oei wat een wind staat er!! Veel wind betekend een lagere gemiddelde snelheid op de fiets en daarmee stonden beide doelen meteen op losse schroeven. Jammer!

Om 10.20 ging het startschot voor 1 km zwemmen. Het eerste stuk naar de boei voelde vermoeiend. In dat deel loopt de hartslag op en is het zoeken naar de juiste snelheid. Ik bedacht me dat ik nu 2 rondjes moest zwemmen en over 2 weken in Holten zal het wel 1.5x zo ver zal zijn (1500m) Pfff...ik moet er nog even niet aan denken. Richting de boei van 500m merk ik dat ik het tempo goed vast kan houden, zwem de 1e rode badmuts voorbij (individuele man kwart) en lig ik (met witte badmuts) een paar meter achter een gele badmuts (man van een trio). Mijn positie hou ik in de 2e ronde vast en na 1060m bereik ik achter de gele badmuts als eerste individuele deelnemer van de kwart ook voor alle mannen de kant, hoe gaaf is dat! Ik snel me naar mijn fiets, wissel vlot en na aanmoediging van Nieke Baars ga ik pad voor 4 rondes fietsen. Het begint met een paar honderd meter bult op over de Kloosterdijk en vervolgens een mooi parcours, maar door de stevige wind en 13 bochten per ronde van 10.5km ook heel uitdagend. Bij de doorkomst van de 1e ronde is het schrikken: 33 sec langzamer dan vorig jaar! Tja, die wind hè. Meer als je best kun je nu niet doen, dus doortrappen maar. De 2e en 3e ronde gaan soepeler en ik geef slechts 6 en 8 sec toe op vorig jaar. De 4e ronde hou ik power en ben zo waar in deze ronde 12 sec sneller dan vorig jaar. Zou het aan mijn nieuwe sportvoeding liggen? Voor het eerst doe ik nu een wedstrijd met de NutriKerosine en NutriBenzine besteld bij mijn ecoach Eric van der Linden.

Na 42 km ga ik als 1e dame de wisselzone in en begin aan de 10km lopen. Het zijn 4 rondes van 2.5 km om de Slingeplas. Ik hoop er het beste van, maar heb er een zwaar hoofd in, aangezien ik nog geen wedstrijd lekker en goed heb gelopen sinds het uitstappen bij de halve marathon van Enschede eind maart. Op 3/4 van de eerste ronde kijk ik, na het stuk met flinke tegenwind te hebben gehad, om en zie daar de 2e dame. Het blijkt Meryl Burger te zijn van de bekende triatlonvereniging Hellas uit Utrecht. Ook zij deed 2 weken geleden mee aan de eredivisiewedstrijd en Amsterdam en eindigde daar voor mij. Ik schat in dat het nu ongeveer 12 sec scheelt tussen ons. Meteen is daar de gedachte dat ik deze wedstrijd dit jaar niet zal gaan winnen. Ze zal het gat gaan dichtlopen. Het enige dat ik kan doen is zo goed mogelijk door proberen te lopen. 

Bij de doorkomst na de 1e ronde zien we elkaar op het stukje heen en weer parcours. Ik hou de gang erin en kom Luuk te Brake tegen die in een Trio-team meedoet. We wisselen wat woorden uit, blijven een paar honderd meter naast elkaar lopen en bij het stuk tegenwind duik ik achter zijn brede rug. Ik heb zowaar een lekker looptempo en ervaar nog geen zere spieren en ook nog geen krampverschijnselen. Vanaf de verzorgingspost op 3/4 e van de ronde loopt Luuk van me weg. In de verte zie ik Rudi Meinen van het triovoorzittersteam lopen. Het gat wat ik met hem heb is niet veel groter geworden tov de 1e ronde. Langzaam begin ik me te realiseren dat het lopen tot nu toe vandaag erg goed gaat. Bij de doorkomst na 2 rondes zie ik dat mijn voorsprong tov de 2e dame gegroeid is! Ik ben verbaasd en blij en ben voornemens het tempo niet te laten zakken. Nu maar hopen dat de gebruikelijke krampen in de benen vandaag niet gaan ontstaan in het 2e deel van de 10km. Ik blijf lekker lopen en na 3 rondes is de voorsprong weer wat verder toegenomen naar ik schat 35 sec. Nu proberen soepel zo door te gaan! En dat lukt. Er is geen verval in snelheid en na 2.16.01 kom ik over de finish. Een verbetering van 1 min 12 sec tov vorig jaar! Nu enkele dagen later ben ik nog steeds blij. Het is superfijn als maanden training zich uiteindelijk uitbetalen in een goede wedstrijd!

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 193

Op de trappen kan ik Lukas nog goed volgen

“Ik heb lekker mijn eigen tempo gelopen” 

“Oké, jullie lopen nog even een kilometertje naar beneden en dan komen jullie samen met de anderen terug naar boven.” Ik kon wel door de grond zakken toen ik dat hoorde. Het melkzuur spoot bijna letterlijk uit mijn oren. Mijn kuiten staan op het punt om uiteen te spatten als een dikke steenpuist. Zonder dat de anderen het zien houd ik mezelf in evenwicht middels een grote steen. Mijn benen trillen als rietjes onder mijn lichaam. Met een lijf dat ongehoorzaam tegensputtert onderga ik mijn lot en sjoks moedeloos met de groep terug naar beneden.

Het is donderdagmiddag. Ondanks de vele trainingen ben ik nog lekker fit. Ik beschik op deze warme middag over goede benen. De eerste kilometer gaat over glooiend terrein. Steile klimmetjes worden afgewisseld met goedlopende afdalingen. Dit word mijn training, daar ben ik zeker van. Ik besluit met de koploper mee te gaan. Gas erop! Helaas heb ik mij slecht laten informeren. De kilometers die komen gaan zijn blijkbaar loodzwaar en een ontspannen afdaling is er niet meer bij. De zon heeft vrijspel. Mijn medeloper – Lukas – heeft het plan om mij vandaag te slopen. Mijn koppigheid laat dit echter niet toe en ik blijf lafjes achter hem hangen, kopwerk doe ik vandaag niet. Na een klim van een kilometer, op een moeilijk te belopen zandpad, gaan we een bocht om. Mijn hoop op een vlak stuk is onbeschrijfelijk groot. Tot mijn schrik houdt de klim aan en is de top in de verste verte niet zichtbaar. Lukas heeft in de gaten dat ik op kraken sta. Hij zet een paar keer aan en na zijn derde poging breekt mijn verzet. Ik sta geparkeerd. Zo snel als mijn benen vollopen met lactaat, zo snel verdwijnt Lukas uit mijn zicht. Na drie kilometer klimmen zwalk ik als een uitgewrongen vaatdoek over de oplopende vlaktes. Als blijkt dat ik nog bijna vier kilometer moet stijgen (6 procent omhoog) zegeviert het zelfmedelijden. In de berm word ik gebiologeerd gevolgd door de verbaasde blikken van de wilde paarden en de koeien. Volgens mij lachen ze mij uit, rotbeesten!

Bij aankomst op de top wil ik eigenlijk gaan juichen en huilen van geluk. Ik verman me en geef Lukas natuurlijk niet de credits die hij verdient. “Ik heb lekker mijn eigen tempo gelopen, er komen deze week nog heel wat trainingen”, lieg ik zonder blikken of blozen. Heel stoer en met veel bravoure moedig ik iedereen aan die bezig is met zijn of haar laatste stuk. Dan verdwijnt mijn stoere gedrag als sneeuw voor de zon: “Oké, jullie lopen nog even een kilometertje naar beneden en dam komen jullie samen met de anderen terug naar boven.”

Bij terugkomst in het hotel ben ik, lachend als een boer met ontzettend veel kiespijn, direct naar mijn kamer gegaan. Ik heb het bad vol laten lopen en ben in het warme water met mijn duim in de mond in slaap gevallen.  

Lukas bereikt lachend de top terwijl ik geparkeerd sta

Hoe bang moet je zijn voor honden tijdens het hardlopen?

Honden, het is één van de grootste angsten van de hardloper

Het is een van de grootste angsten van de hardloper. Ren je net lekker door bos, park of duinlandschap, hapt een hond je naar de enkels. Lig je daar weerloos op de grond in je hardlooppakkie, terwijl het baasje verwoed probeert zijn hond van je af te slepen. Een trauma voor het leven is geboren. Dat is natuurlijk nergens voor nodig en dus kregen we van ’s lands beroemdste hondendeskundige, Martin Gaus het broodnodig advies:

Hoe bang moet je zijn voor honden? Allereerst is een belangrijke relativering op zijn plaats aldus Gaus: De meeste honden die loslopen gaan niet achter joggers aan en wel omdat de eigenaren er niet aan moeten denken dat die jogger gebeten wordt. Mensen zijn veel bezig met incidentenpolitiek, maar in de praktijk zijn het verdomd weinig honden die hardlopers aanvallen. Eigenaren willen dat echt niet. De overgrote meerderheid van de baasjes heeft het beste met zijn hond voor. Die laten hun beestje alleen rondlopen als het kan.’ Honden die wel op hardlopers afkomen, doen dat vrijwel altijd om te spelen. Want verreweg de meeste honden zijn goed afgericht en bijten niet zomaar. En als ze dat wel doen, zullen normale baasjes ze juist aangelijnd houden.

Maar als het toch spannend wordt? Het kan natuurlijk altijd gebeuren dat het spannend wordt en een hond in de aanval dreigt te gaan. Gaus benadrukt dat om dat echt duidelijk waar te kunnen nemen, je lang met honden om moet gaan om ze goed te kunnen lezen. Maar over het algemeen herken je een hond die zich focust voor de confrontatie aan de staart die omhoog gaat. Wat dan in ieder geval niet helpt is een typische reactie bij veel hardlopers met een zekere angst voor honden. Gaus: ‘Je moet vooral niet hysterisch gaan doen, keihard wegrennen en gaan schreeuwen en roepen.’  Dat zal alleen maar een extra motivatie zijn voor de hond om mee te doen met dit ‘spelgedrag’.

Wat dan wel? ‘Komt die hond dreigend naar je toe ga dan stilstaan en kijk de hond niet aan. Aankijkgedrag is bedreigend voor een hond. Ik snap dat mensen niet willen stoppen om hun tempo vast willen houden, maar doe het toch maar’, aldus Gaus.

Rol van de baasjes: Gaus benadrukt nog een belangrijk punt: Degene die met de hond loopt, draagt de  verantwoording. Als jij je hond uitlaat en er komt een fietser of een jogger aan dan wil je hond erachteraan. Aan jou de taak je hond goed op te voeden en in toom te houden.

Rennen met een hond: Je hebt natuurlijk ook hardlopers met een hond. En dat is een heel goed idee, vindt Gaus: ‘Honden vinden hardlopen fantastisch. Je kunt ze gewoon aangelijnd houden, maar los laten lopen kan ook. Als een hond goed begeleid wordt, zit een hond onzichtbaar aangelijnd.’ En als je van plan bent om zo’n hardloopmaatje op vier poten aan te schaffen dan heb je alle keus. Bijna alle middelgrote honden vinden het prachtig om te doen. Een goed getrainde herder of bordercollie, perfect! . Alle jachthonden zijn er uitstekend geschikt worden. Ook terriers zijn heel goede hardlopers. Naar mensen toe zijn zij juist heel erg aardig.’ Hele grote of hele kleine honden is een minder goed idee. Voor kleinere hondjes is een langere afstand al snel te veel van het goede en hele grote honden zijn met hun logge lijven helaas ook niet berekend op het draven van enorme afstanden. (bron)

Aftermovie van de 3e Triathlon in Bredevoort - deel 2

De beelden zijn gemaakt door Joppe Roos (JR. Productions)

Bleumink traint in verschillende landen

Lekker genieten van de rust en de omgeving en wat kortere trainingen 

Mijn zomervakantie zit er al weer op. Deze keer een mooie autorondreis met het gezin gemaakt. Overdag rondrijden en van alles bekijken en ’s avonds overnachten in een hotelletje. Uiteraard gingen de sportspullen ook mee, er is immers geen betere manier om onbekend gebied te ervaren dan (hard)lopend. Deze keer had ik niet zulke grote trainingsplannen, ik had namelijk al een paar weken last van PHPD (pijntje hier, pijntje daar). Wat  looprust in de vakantie zou dus misschien best goed zijn. Lekker genieten van de rust en de omgeving en wat kortere trainingen stond er dus in mijn planning.

Na een eerste overnachting in Dachau kwamen we aan in Umag, in het noorden van Kroatië aan de kust. Met een temperatuur van een graad of dertig leek het me een goed idee om maar vroeg op te staan en een mooi duurloopje te doen in plaats van in de middag of avond. Na een stukje langs de haven en het oude stadscentrum trok ik het binnenland in. Met hulp van mijn handheld GPS kon ik de kleine paadjes volgen zonder te verdwalen. Het was een mooie omgeving, met verrassend rode aarde.  Vrij vlak gebied, dus veel kleinschalige landbouw met een grote diversiteit aan producten die geteeld werden. De zon deed goed zijn best en het zweet gutste al snel van mijn hoofd. Ik was blij dat ik ruim water meegenomen had in mijn trailvest. De boeren konden ook wel een beetje regen gebruiken volgens mij (maar dat kwam ’s avonds en de volgende dag helemaal goed met een enorm buienfront waaruit een flinke bak water viel). Na een kleine 15 km was ik weer bij het hotel, mooi op tijd voor het ontbijtbuffet.

Na een paar dagen relaxen aan de Kroatische kust gingen we via een geweldige toeristische route naar Plitvice Jezera, de meren en watervallen daar zijn wereldberoemd. Hier had ik gedacht ’s avonds nog even een rondje om één van de meren te rennen, maar de ticket office zat al dicht. Op mijn laptop zag ik echter een mooi stippellijntje door het bos aan de overkant van de weg dat wel open was voor toegang. Het bleek een bestaande uitgepijlde hiking route te zijn, maar niet veel gebruikt. Een prachtig smal trailtje voerde door een oeroud bosgebied. Vinnige klimmetjes en een overwoekerd pad met stenen en wortels maakte de route tot een flinke technische uitdaging.

Ik genoot met volle teugen, maar had wel afgesproken om redelijk op tijd voor het eten terug te zijn. Even een berichtje sturen dat het een kwartiertje later zou worden dan maar. De tweede helft was beter begaanbaar en voornamelijk downhill, even lekker op snelheid afdalen dus. Vol concentratie en gaan, alleen maar kijken naar waar je je voeten neer kunt zetten en vooral niet kijken naar de dingen waarover je kunt vallen. Geen mens in het bos gezien, alleen vogels gehoord en een heleboel insecten. Prachtig rondje van 10 km (met 350 hoogtemeters). Mijn herstelbiertje was zeker verdiend voor die avond.

De volgende dag stond in het teken van de Plitvice meren en watervallen. Een echte aanrader voor iedere natuurliefhebber. De meren hebben hele mooie kleuren en de ene waterval na de andere waterval  stort zich naar beneden. Sommige een klein stukje en andere zijn metershoog. We zouden wandelen afwisselen met stukjes met een toeristentreintje, maar het ene treintje liep nog niet zo vroeg in het seizoen. Dat zorgde er voor de de te lopen afstand van 9 km naar 12 steeg. Een lekker flesje fris en een kipburger ging er daarna wel in.

Het tweede treintje zou ons naar het verste punt van het tweede grote meer brengen waarna we terug zouden lopen. Na vijf minuten sloegen de remmen van het treintje vast in de afdaling en de chauffeur kreeg er geen beweging meer in. Lopen maar weer dus. Het was een onwaarschijnlijk mooie route en we hadden het echt niet willen missen, maar toen we eindelijk weer terug in het hotel waren hadden we in plaats van de oorspronkelijk bedachte 9 km maar liefst 20 km gelopen. De behoefte aan een extra trainingsrondje was daarmee ook wel over…

De volgende dag ging de reis verder naar Bohinjska Bistrica in het Triglav Nationaal Park in Slovenië. Weer een dagje rijden door een mooie omgeving, heerlijk weer. Vakantiegevoel op zijn best. Vanuit het hotel keken we uit op een berghelling met wat kleine skipistes. Mooi om even naar boven te lopen. Met dank aan de gratis Open Topo Maps voor mijn Garmin GPS kon ik de kaart van Kroatië verwisselen voor die van Slovenië en op weg gaan. Eenmaal uit het dorp bleek de enige route te bestaan uit een klein asfaltweggetje dat alleen geschikt was voor voertuigen met vierwielaandrijving. Het hardlopen ging meteen over met een hellingspercentage van 15 tot 20% en een temperatuur van bijna 30 graden.

Na een flinke hike kwam ik aan bij de skipiste en wilde ik recht omhoog. De boer die aan het hooien was zwaaide vriendelijk en ik ging voortvarend omhoog door de wei. Na een kwartiertje hield het stuk op waar de boer gemaaid had en begon een kruiden weide waar doctor Vogel blij mee zou zijn. Ik liep me helemaal vast in allerlei planten die tot kruishoogte kwamen. Ondertussen kwamen er ook donderwolken over de berg heen. Tijd voor een strategische terugtocht… Recht over de skipiste weer helemaal naar beneden, tot vlak bij het dorp duurde maar een derde van de tijd die ik nodig had gehad om boven te komen. Ruim zes kilometer, maar wel 270 koogtemeters op de teller.

In Cortina (Italië) was ik een paar jaar geleden al eens eerder voor een wedstrijd. Een mooie gelegenheid om weer even wat herinneringen op te halen tijdens een trainingsrondje. Helaas was het zicht de hele dag al slecht door regenbuien, maar ’s avonds klaarde het wat op. Na een flinke klim door het bos kwam ik op een plek waar het zicht op de toppen  mooi was. De Dolomieten op zijn best. Weer een kort rondje, bijna 7 km deze keer, met 360 hoogtemeters. En de terugweg steil langs het onderhoudspad van de kabelbaan naar beneden, dus flink stijve spieren de volgende dag.

Het laatste trainingsloopje tijdens onze reis liep ik in Ruggell (Liechtenstein). Het had de hele dag geregend, maar ’s avonds klaarde het net op tijd op.  Een heuvelruggetje vergelijkbaar met de Lochemse Berg lag op korte afstand van het hotel  en werd dus mijn doel van de dag. Het bleek inderdaad een mooie heuvel te zijn, maar wel iets hoger dan ik dacht. Des te meer plezier dus, maar mijn benen begonnen wat tegen te sputteren. Rustig aan doen dus maar.

Prachtige oude bossen met veel wild. Reeën, roofvogels, ooievaars, van alles zag ik op mijn tripje. Mijn route voerde langs  wat eeuwenoude resten van een versterkte vesting en oude boerderijen. Mooi om ook wat cultuur mee te pakken tijdens een loopje. Bijna 14 km met 360 hoogtemeters deze keer.

Toch weer mooi een aantal landen toegevoegd aan het lijstje met landen waar ik ooit gelopen heb. Niet dat ik echt een lijstje heb wat ik af wil werken, maar het is wel een leuk idee. Een heleboel nieuwe indrukken opgedaan en genoten van de vele uitzichten en het natuurschoon onderweg. Naast het lopen uiteraard ook nog een heleboel andere leuke dingen gedaan. Naar een spectaculair waterglijbanenpark geweest, voor het eerst wezen suppen, prachtige grotten bekeken in Slovenië. Gewoon een mooie vakantie gehad dus.  Van mijn klachtjes had ik minder last dan ik gedacht had tijdens het lopen, dat is mooi natuurlijk. Hopen dat ik weer op kan bouwen naar een mooie wedstrijd binnenkort.

Andre Bleumink

Aftermovie van de 3e Triathlon in Bredevoort - deel 1

De beelden zijn gemaakt door Tijn Piest

Verslag en uitslagen van de KWF Obbink Run in Winterswijk

Start van de langere afstanden, met  ondermeer de afstandswinnaars Hans Jentink (130), Lars Duistermaat (232) en Wendy Mullink (131).

 Wassink en Duistermaat domineren Obbink KWF Run

WINTERSWIJK – Met grote overmacht hebben Sandra Wassink en Lars Duistermaat zondag de Obbink KWF Run in Winterswijk naar hun hand gezet. Wassink, van de organiserende vereniging Archeus, domineerde de halve marathon, terwijl clubgenoot Lars Duistermaat van kop af heerste op de 10 kilometer. Opvallend bij de dertigste voorjaarsloop van Archeus was ook de zege van Wendy Mullink uit Doetinchem: op de 5 kilometer liet zij het complete veld, inclusief alle mannen, haar hakken zien. In de verte dan, want zelfs de snelste man moest ruim een minuut toegeven op de atlete van het Argo Topteam. “Ik heb super lekker gelopen”, concludeerde winnaar Lars Duistermaat van de 10 km, die hij in een tempo van 17,4 km/u afraffelde. “Ik loop momenteel veel wedstrijden en heb er veel lol in. Pijn lijden is mooi.”  Zondag moest hij in het buitengebied van Henxel en Ratum die pijn zelf opzoeken, want de concurrentie bezorgde die de atleet van Archeus niet. “Maar ik liep desondanks en soms met felle tegenwind heel steady en kon de tweede helft zelfs versnellen.” Met zijn 34.31 was hij clubgenoot Thomas Konings precies drie minuten te snel af. Lianne Bosch completeerde het succes van Archeus op deze afstand met een overwinning bij de dames. 

De halve marathon bij de dames werd een prooi voor Sandra Wassink, die iets meer dan anderhalf uur nodig had voor de 21,1 km. De Meddose is volop in training voor de marathon van Berlijn in oktober, die zij in oktober in ongeveer 3.10 uur hoopt te voltooien. “Ik ben vandaag op dat marathontempo vertrokken en heb het mooi vast kunnen houden. Daar ben ik heel tevreden over. Ik was zelfs twee minuten sneller dan onlangs in Enschede, waar wel veel meer concurrentie was, maar waar het broeierig warm was. Vandaag was het ideaal weer.”  Bij de mannen zegevierde Robbin Elsinghorst uit Lichtenvoorde, die met 1.27.31 zijn eerste overwinning op deze afstand boekte.

Opvallend was zondag de eclatante zege van Wendy Mullink op de 5 km. Zij liet met haar 18.17 minuut het complete veld achter zich. “En toch heb ik ontspannen kunnen lopen”, meldde ze na afloop. “Ik ben niet tot het uiterste gegaan. Gelukkig gaat het goed de laatste tijd. Na mijn marathon in 2015 had ik een langdurige blessure, maar ik loop nu vier keer per week en fiets nog een keer per week en dat gaat goed.” De Doetinchemse hoopt in oktober haar persoonlijk record op de halve marathon (van 1.28) te gaan verbreken.
Aan de Obbink KWF Run deden ruim tweehonderd lopers uit de wijde omtrek mee.  Een deel van de opbrengst komt ten goede aan KWF kankeronderzoek.

Uitslagen (nettotijden):

21,1 km heren 1. Robbin Elsinghorst, Lichtenvoorde 1.27.31, 2. Stefan Scanu, Lichtenvoorde  1.31.13, 3. Johan Damhuis, Zutphen 1.37.36. Dames: 1. Sandra Wassink, Archeus Winterswijk 1.31.51, 2. Kyra Vrielink Haaksbergen, 2.02.55, 3. José Elsinghorst, Archeus Winterswijk 2.03.41.

10 km heren: 1. Lars Duistermaat, Archeus Winterswijk 34.31 2. Thomas Konings, Archeus Groenlo, 37.30, 3. Thijs van Bronkhorst, Lichtenvoorde 38.49. Dames: 1. Lianne Bosch, Archeus  Winterswijk 51.24, 2. Chantal Papen, Beltrum 53.10, 3. Gerdien Lankveld, Beltrum 54.10.

5 km heren: 1. Hans Jentink, Aalten, 19.21, 2. Marcel Bos, Archeus Winterswijk, 19.27, 3. Roy Prinsen, Meddo  20.07. Dames: 1. Wendy Mullink, Doetinchem 18.17, 2. Jeanine Sloot, Obbink BV 27.16, 3. Ria Wopereis, Zieuwent 27.49.

2,5 km kidsrun, jongens. 1. Douwe Bentsink, Archeus 11.37, 2. Ezra Somers, Archeus 12.02, 3. Bram Nekkers, Obbink BV 19.21. Meisjes: 1. Lisa Dekker, Doetinchem 12.06, 2. Maren de Koning, Archeus 12.47, 3. Cozja Hoffman, Archeus 13.48.

1 km kidsrun jongens. 1. Delany Reurink, Archeus, 2.29. 2. Noud Kleijn, Beltrum 2.28, 3. Lucas Boom, Doetinchem 2.36. Meisjes: 1. Karlijn Heutinck, Beltrum 2.37, 2. Emma de Koning, Winterswijk 2.44, 3. Nikki Brouwer, Winterswijk 4.19.

Lars Duistermaat was tevreden met zijn overwinning op de 10 km

Sandra Wassink op weg naar haar zege op de halve marathon

Uitslagen van de 3e triathlon in Bredevoort

De start van de triathlon (foto's AFM)

Klik op de link voor de uitslagen

jeugdzwemloop

achtste triathlon individueel

achtste triathlon estafette

kwart triathlon individueel

kwart triathlon estafette

alle uitslagen

site organisatie

10e NK Goud voor Marijke Esselink

Marijke in actie op de 100 meter horden

Marijke Esselink pakte zaterdag in Emmeloord de Nederlandse titel op de 100 meter horden in een fraai persoonlijk record van 13.94 seconden. Op zondag stond er voor haar nog het hoogspringen op het programma, waar ze met een sprong van 1,69 meter een mooie bronzen plak haalde,.

Klik op de link voor de uitslag 

uitslag

site organisatie

site NK junioren

Mathias Welz loopt de Stelvio Marathon in Prad am Stilfserjoch (Italië)

Mathias Welz met Ricki, de 2e dame op de marathon

AVA'70 lid Mathias Welz is deze week met een groep van 23 personen, waaronder Zwitsers, Duitsers, Italianen, Oostenrijkers en een drietal Hollanders op trainingskamp in de wonderschone Italiaanse Dolomieten. En als je er dan toch bent dan kun je net zo goed even een marathon lopen. Met wat lichte koorts deed Mathias 4:31:50 uur over deze zware marathon, goed voor een 14e plaats.

Klik op de link voor de uitslagen

uitslagen

site organisatie

Carwash bij AVA'70 klaar voor tweede editie

Laat vandaag, zaterdag 16 juni, uw auto wassen door de jeugd van AVA'70

Op zaterdag 16 juni wordt er bij atletiekvereniging AVA’70 in Aalten een carwash gehouden. Deze carwash wordt op touw gezet door Team Happy Code. Team Happy Code is een club C/D junioren en trainers, die activiteiten organiseert om het groepsgevoel te vergroten.

AVA’70 voorzitter Rudi Meinen vertelt: “In de leeftijd waarin deze jongeren zich bevinden (tussen 12 en 15 jaar) stoppen veel jongeren met sporten omdat ze naar de middelbare school gaan, of omdat ze de sport minder interessant vinden. En dan komt Team Happy Code om de hoek kijken.”

De opbrengst van de carwash gaat volledig naar het Texel-kamp, dat aan het einde van de zomervakantie wordt gehouden. Op 24, 25 en 26 augustus gaan maar liefst 50 junioren en 10 trainers naar het zonnige eiland, midden in de Waddenzee. “Wat staat er op het programma? Een bezoek aan natuurgebied de Slufter, deelname aan een hardloopwedstrijd en heel veel plezier maken. Vorig jaar waren het kamp én de carwash een ongelofelijk succes. De kinderen vonden het geweldig om met elkaar plezier te hebben. We hopen dat het dit jaar net zo’n succes wordt”, zegt Joppe Roos, één van de initiatiefnemers van Team Happy Code.

Dus als u zaterdag 16 juni nog een plekje vrij heeft in uw agenda, kom gezellig naar AVA’70. Laat uw auto wassen, en steun de C- en D junioren van AVA’70 richting een geweldig Texel-kamp! (bron)

Wanneer je weet dat je verslaafd bent aan hardlopen

10 punten van de echte verslaafde

Het junkiegehalte onder hardlopers is hoog. Je bent al snel verslaafd. Dat zit niet in 10 kilometer kunnen rennen in tijd x. Het zijn vooral andere effecten dat je zeker weet dat je een verslaafde hardloper bent. We noemen 10 punten van de echte verslaafde. En nog een paar extra.

1 Die extra paar honderd meter

"Kom we lopen toch door tot het einde van de straat”, roep je tegen je hardloopmaatje. Want dan springt je sporthorloge over naar 12 kilometer. Als hardloper hou je van compleet gelopen kilometers.

2 Hardloopschoenen eerst in de koffer

Je gaat op reis en neemt mee: je hardloopschoenen. Je vergeet bijna je paspoort maar je outfit en schoenen lagen als eerste in de tas. Juist tijdens je vakantie ontdek je op de hardloopschoenen weer mooie plekken en leuke stranden.

3 Zondagavond zoektocht

Je zoekt op zondagavond meteen naar uitslagen en ervaringen van vrienden die dat weekend een wedstrijd liepen. Ondertussen pak je ook de nieuwste interviews met bijvoorbeeld Dafne, Sifan, Khalid en Maureen mee.

4 "Je hebt al 10 shirts!”

De meeste hardlopers kunnen het niet laten. Meer leuke hardloopspullen en gadgets kopen. Familieleden kijken je verwonderd aan want waarom moet er in hemelsnaam nog meer zooi in de kast. Voor ons is dat natuurlijk geen zooi maar de omlijsting van de weg naar vrijheid. Schoenen zijn vaak net een tikkie lastiger. Je bent al blij als je een fijne pasvorm vindt en de schoenen in ieder geval een half jaar heel blijven. Je bent zeker verslaafd aan hardlopen als je meer hardloopschoenen hebt dan gewone.

5 Alles is leuk

Oke, waarschijnlijk train je nu ergens tussen de 10 en 21 kilometer per training. Eigenlijk vind je alles leuk. Van 10 kilometer tot een uitgestrekte trail. Een beetje ploeteren over het gras in een cross, mooi. Over obstakels gaan, lekker spelen. Die 35 kilometer trail, ommetje in de natuur. Ondanks dat je talent ergens bij een van deze disciplines ligt zou je ze liefst simultaan willen lopen.

6 Ja, elke dag

Geef het maar toe, je vindt het woord ‘herstellen’ eigenlijk maar niks. Knudde. Waardeloos. Je wilt namelijk eigenlijk diep in je hart iedere dag hardlopen. De ratio vertelt je dat het niet gaat werken omdat je anders met een blessure thuis op de bank zit. Oh nee, dat is nog erger dan maar een paar keer per week trainen.

7 Na een goede wedstrijd wil je meer

Sommige sporters lopen een wedstrijd en weten het dan, dat was eens en nooit meer. Verslaafde hardlopers willen na een wedstrijd meer. Nog een wedstrijd, en dan nog een en daarna misschien een langere afstand. Als de tijd tegenviel willen ze een goedmaakrace. Als de tijd meeviel trainen ze extra hongerig naar de volgende race. Het kan niet op.

8 Nee, niet nog meer doping

Je kijkt met blije en verdrietige blik door het hardloopnieuws. Je volgt je grote helden in de wedstrijden en dat maakt je vrolijk. Je wordt heel triest bij alweer nieuws over betrapte atleten. Dan blijkt ook nog dat de eerste zes atleten in de 1500 meter finale van de Olympische Spelen in Londen te maken hadden met doping. Om te huilen. Jij blijft gezond doortrainen op boterhammen pindakaas.

9 Fijn heel vroeg op

Sommige mensen vinden het fijn om vroeg op te staan. Voor de meeste mensen geldt het tegendeel, uitslapen is geliefd. Jij hardloper zet wel de wekker vroeg zodat je nog even kan trainen voordat je naar je werk gaat. Je staat niet vroeg op omdat je dat fijn vindt maar omdat het hardlopen je dag meteen goedmaakt.

10 Je loopt vaker rond in hardloopkleding dan gewone kleren

Die enorme voorraad shirts en tights gaan natuurlijk vaak aan. Er zijn hardlopers, niet veel, die vaker hun sportkleren aan hebben dan andere kleding. Als je bij dit cluppie hoort, weet je het zeker. Jij bent verslaafd aan hardlopen. (bron)

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 192

Zwitsers, Duitsers, Italianen, Oostenrijkers en een drietal Hollanders

Een droomweek in Zuid Tirol

Het paradijs bestaat! Dit is ongetwijfeld de droom van iedere hardloper, een trainingskamp in de wonderschone Dolomieten (Italië). De trainingsweek vordert in rap tempo en het aantal gelopen kilometers overstijgt ruimschoots het normale. Deze georganiseerde hardloopvakantie biedt meer dan een gewone hardloopziel aankan. Het is overweldigend!

Eigenlijk is het concept heel simpel. Trainen, eten, rusten, trainen, eten, rusten…… Als je dit op voorhand hoort, veer je niet direct op in je stoel. Echter, het is grandioos. De trainingen staan onder leiding van de 66-jarige Albert Rungger, een goedlachse kerel die het klappen van de zweep kant. Als je denkt dat deze middenzestiger de trainingen vanaf de zijlijn aanschouwt, heeft het volledig mis. De beste man is top fit en pijlsnel. Als zestiger liep Albert de halve marathon nog in 1.16 uur. Zijn persoonlijke besttijd staat nog een kwartiertje scherper. Alle oefeningen doet hij zonder moeite voor en op de yogamat beweegt hij zich voort als een slangenmens. Aan het eind van de ochtendtrainingen sprinten we nog een aantal keer een steile trap op met 180 treden. Op een ochtend loop ik vlak achter de oude baas. Terwijl hij pratend naar boven sprint, staat bij mij het kotsen nader dan het lachen. Hij deelt nog een paar tips uit, ik probeer op hetzelfde moment de opkomende bloedsmaak te negeren. Ik heb mij één ding voorgenomen deze week: ik loop mezelf nog liever het ziekenhuis in dan dat ik verlies van deze bejaarde man. De ochtendtraining duurt ruim een uur en bevat naast een duurloopje (3 tot 5 kilometer) vooral veel loopscholing. De middagtraining gaat er iets harder aan toe. Een pittige maar onbeschrijflijk mooie duurloop in de bergen of een lange intervaltraining op de baan, de trainingen worden immer afgesloten met een paar vreselijke rek- en strekoefeningen op het welbekende – en vaak vervloekte - matje.

Na de trainingen kun je in het hotel de broodnodige rust pakken. Een paar baantjes trekken in het zwembad, uitbuiken in de sauna of stiekem een dutje doen in de tuin, het kan allemaal en altijd met een uitzicht als een ansichtkaart. Als je denkt dat dit alles is, heb je het eten nog niet geproefd. Hier kan menig sterrenrestaurant een puntje aan zuigen. Na het uitgebreide ontbijtbuffet verlaten de meesten kruipend de eetzaal, de ogen zijn vaak groter dan de maag… ’s Avonds vergapen de atleten zich likkenbadend aan het 3-gangen diner. Je bent hier de Koning te rijk.

De organisatie is in handen van de hoteleigenaren, Christian en Birgit. Buiten het feit dat ze hun gasten van alle gemakken voorzien, trainen ze zelf fanatiek mee. Zonder moeite overigens, Christian en Birgit, respectievelijk 2.35 uur en 3.01 uur op de marathon, spreken zelf een leuk woordje mee in de hardloopwereld.

Namens Ava’70 zijn Denise en Rob van de Donk, Mathias Welz en ondergetekende aanwezig. In totaal bestaat de groep uit 23 personen. Zwitsers, Duitsers, Italianen, Oostenrijkers en een drietal Hollanders. Mathias loopt komende zaterdag de Stelviomarathon, gas terugnemen kent Mathias niet. Afgelopen week liep hij al een loodzware halve marathon en deze week heeft hij ook nog, tussen neus en lippen door, tweemaal een trainingen van dertig kilometer afgelegd (beide keren zo’n 1500 hoogtemeters). Rob, Denise en ik houden ons rustig en volgen het normale programma……. Hoewel de week nog niet ten einde is, heb ik al één ding besloten: ik kom hier terug!