 |
| Strakke gezichten tijdens de loting |
De Beeklaan, wederom een emotionele achtbaan!
In 2016 begon het allemaal met overmoedig
dronkenmanspraat: een sprintwedstrijd tegen de Beeklaan op, man tegen man,
vrouw tegen vrouw. Geen leeftijdscategorieën, geen klok, geen kunsten…gewoon
het recht van de snelste, van de sterkste. Nu, naar 3 spectaculaire King of the
Beeklaan edities, mogen we stellen dat we een prachtige en unieke wedstrijd op
poten hebben gezet!
Wat was het weer een spektakel, zaterdagavond 7
juli 2018! We hadden 52 deelnemers die de strijd aan durfden te gaan op de
Beeklaan. De Beeklaan, een parcours van 200 m en een hoogteverschil van ruim 10
m tussen finish en start, volgens de hoogtekaart. Alleen bij deze wetenschap
zakt je de moed al in je hardloopschoenen. De Beeklaan was wederom het podium
voor bloed, zweet en tranen. En braaksel, onvrijwillig geproduceerd door de
lopers die meer vroegen van hun benen dan het lijf aan kon. Er was ook
verwondering en waardering, voor de prachtig gekleurde straat, door de
kunstzinnige jeugd van AVA opgetekend. Er was verbazing, over de snelheid die
de 50+’ers nog konden halen, de bult op. Verbijstering, over de waanzinnige
duels tussen de jonge honden die niet van elkaar wilden verliezen. Er was
berusting, teleurstelling, vreugde, trots en vooral veel plezier. Gruwelijk
veel plezier, voor publiek en deelnemers. En dat allemaal op onze Beeklaan, het
was een onvergetelijke emotionele achtbaan!
Met een grote glimlach denk ik terug aan de
loting, op het kantoor van het sympathieke architectenbureau aan de Hofstraat.
Normaal bruist het in dit kantoor van creatieve ideeën, nu bruiste het van
zenuwachtige atleten. Dit jaar waren er diverse “new kids on the block” van de
partij. Uiteraard waren de vertrouwde kanonnen aanwezig, zoals de King’s uit
2016 en 2017, Björn Demkes en Bram Wevers. Maar ook Sam ter Haar was er weer,
Erwin Wamelink, Rudi Meinen, om zo maar eens wat gevaarlijke outsiders te
noemen. Allemaal mannen die ’s nachts er van droomden om als King gekroond te
worden. Er had zich een kanon van Argo gemeld; na enig gegoogel bleek deze
Joeri een schier onoverwinnelijke 400 meter atleet te zijn. Ook Roel Verwer van
AVH had zich gemeld, de recordhouder op het strava segment Beeklaan…
En er was een grote afvaardiging van 100B, het
hok dat het Stratenvoetbaltoernooi 2018 met overmacht had gewonnen. Jonge
jongens, testosteronbommen, turbo dijen, vetpercentages onder de 10%, niet
gewend om te verliezen… Hoe moesten deze luidruchtige haantjes ingeschat
worden? Bram, de huidige koning, normaal gesproken was het voor hem een kwestie
van komen, zien en overwinnen. Hij zag nu toch wat witjes, met nu al een
hartslag op wedstrijdtempo…
Bij de dames was de spanning zowaar nog een graadje
hoger. Door afwezigheid van Linde Klein Nibbelink lag de weg naar het
koningingschap open. Linde had met overmacht de titel gepakt in 2016 en 2017.
Zou nu Gerdy, de eeuwige 2e, haar omvangrijke prijzenkast kunnen uitbreiden met
deze felbegeerde sprintprijs? Zou ze
Vera, uit het roemruchte hardloopgeslacht Saalmink, achter zich kunnen laten? Of
zou Katja voor een verrassing kunnen zorgen? Katja, had zich op de dag zelf nog
16x afgemeld om zich vervolgens weer aan te melden. Wel niet wel niet…als
bijbaantje kan ze altijd nog als knipperlicht aan de gang. Was het angst,
onzekerheid, psychologische oorlogsvoering?
Tijdens de loting was het oorverdovend stil.
Bij elke geduchte tegenstander die Gerdy uit de pot haalde, ging er een
siddering door de tekenkamer. Kansen werden ingeschat, snerende opmerkingen
werden gemaakt, de spanning was tastbaar. Geert Wevers, mijn favoriete
hardloopneef, had een ingenieus schema opgesteld: alle deelnemers moesten
minimaal 2x de beruchte bult op. In Geert schuilt niet alleen een groot
hardloper, maar ook een geniale wiskundige en organisator; zonder hem zou de
wedstrijd een grote puinhoop worden. Daarbij is Geert de grote enthousiasmeerder:
dankzij hem doen er zoveel lopers mee. Zoonlief Bram mag dan wel de King zijn,
vader Geert is de Keizer van de Beeklaan!
Nadat iedereen z’n laatste zenuwplasje had
gedaan, gingen we gezamenlijk naar de Beeklaan. De strijdarena was prachtig
opgefraaid door de kampkinderen van AVA. De kinderen mochten per
leeftijdscategorie de bult op, als voorprogramma op de grote wedstrijd. Ook
deze strijd, gadegeslagen door vele sportliefhebbers, werd zeer serieus
opgevat. Er werd om elke meter gestreden, de prinsen en prinsessen van de
Beeklaan maakten er een mooi spektakel van.
De dames begonnen als eerste met de strijd. We
hebben moeten praten als brugman om de dames aan de start te krijgen. De meeste
meiden hadden aangegeven dat ze “voor de lol” wel mee wilden doen. Toen ze
echter bij de start stonden, was het lollige er echter wel van af. Als je daar
eenmaal staat, en je kijkt omhoog naar de meedogenloze finish, wil je maar 1
ding en dat is winnen! Na een keiharde afvalrace bleven Vera en Gerdy over:
jeugd tegen de wat rijpere jeugd, sprintdijen tegen de lange afstandsbenen… Na
een taaie strijd bleek Vera de sterkste, een waardige opvolger van Linde. Denise
van der Donk, een kwartfinalist, verdient een eervolle vermelding: ’s ochtends
had ze geknald bij de triatlon in Didam. Sjappoo!
Bij de start stonden vervolgens 42 mannen te
stuiteren om de titel King of the Beeklaan te pakken. Na 2 voorronden waren er
32 mannen over, de knock-out fase kon beginnen. Dit leverde al direct mooie
affiches op. Zo moest Sam ter Haar tegen zijn oom IJsbrand. Oom en agent
IJsbrand moest het ongenadig afleggen tegen zijn kleine neefje. Wat dat betreft
kan Sam altijd nog boef worden, de politie kan ‘em toch niet krijgen.
Een van de hoogtepunten was de strijd tussen
Stan Prinsen en Zowie ten Hove. Beide snelheidsduivels kwamen exact tegelijk
boven, met het blote oog was niet waar te nemen wie er nu het snelste was. Na
enig beraad werd er besloten dat ze beide door waren, en dat er in de volgende
ronde 3 man naar boven moest om daar de snelste man uit te selecteren. Stan was
erg diep gegaan en moest dat bekopen met een “overgeefbeurt”. Het voordeel
hiervan was dat hij wel een kilo lichter de volgende ronde in kon. Ook was de
strijd tussen King Bram en Joeri Veltman van Argo indrukwekkend. De King moest
alles op alles zetten om Joeri van het koninklijke lijf te houden. Een
schitterende strijd!
Als vader had ik een kippenvelmoment toen zoon
Sam het op moest nemen tegen zoon Luka, door het lot bepaald. Sam, van 20, had
bekeken gelopen, mede door de ervaringen met 2 eerdere uitvoeringen van de King
of the Beeklaan. Luka, 19, doseren is niet echt zijn ding, had de geweldenaars
Erwin Wamelink en Björn Demkes uitgeschakeld. Wat dat betreft had hij zijn team
100B al goed op de kaart gezet. Tijdens de run – ik was misschien nog wel
zenuwachtiger dan de jongens – bleek dat Luka de pijp leeg had en Sam kon
redelijk gemakkelijk winnen. Ik was trots op beide jongens, prachtig om ze zo
te zien knallen. Sam zat na de strijd uitgeput tegen een muurtje; Luka lag
languit op de straat, met de restanten van de laatstgenoten maaltijd bij De Admiraal
om zich heen. Ik moest een traantje wegpinken…
In de finale stond wederom Bram Wevers, voor de
3e keer op rij. Dit is geen toeval meer, dus is pure klasse! Zowie ten Hove was
de andere finalist. Helemaal leeg gestreden, maar een terechte finalist. Bram
wist voor de 2e keer op rij de titel te pakken en oogstte een hoop respect bij
de grote schare publiek en deelnemers. Een terechte winnaar!
Na de hevige strijd liepen we allen weer
richting de Hofstraat, om daar uitgebreid na te praten over de prachtige strijd
onder het genot van een fijn biertje. Het speculeren kon beginnen: wie moest
Bram volgend jaar van de troon stoten? Zal Joeri volgend jaar met een auto vol
Argo-kanonnen aanschuiven? Of Roel, met een lading snelle AVH mannen? Of zou de
King uit hok 100B komen, na een jaartje proefdraaien? We gaan het volgend jaar
weer meemaken!
Ik wil graag iedereen bedanken die mee heeft
gedaan, want zonder jullie geen wedstrijd! Veel sterkte met het herstel van
deze bovenmenselijke krachtsinspanning. Ook wil ik Dick Lubbers bedanken voor
de prachtige foto’s, zo wordt de wedstrijd nog memorabeler. Ook alle bewoners
van de Beeklaan, vooral de familie Kouters, voor de gastvrijheid. En natuurlijk
mijn maatje Gerdy voor het helpen met het organiseren en vooral voor de
spannende loting. Maar vooral neef Geert, maar dat had ik grootsmechtig gedaan.
Mot ook neet te gek worden he…
Ik ga nog even weer die mooie foto’s van Dick
bekijken…
Hartelijke groet,
Rinke ter Haar, voormalig King of the Beeklaan
 |
| Een van de hoogtepunten was de strijd tussen Stan Prinsen en Zowie ten Hove, beide snelheidsduivels kwamen exact tegelijk boven |
 |
| De organisatie |
