AVA'70 scoort flink bij RABO Clubsupport

De overhandiging van de cheque door Susanne Jansen aan Johan Assink

Gedurende een aantal weken kon er gestemd worden op een club of vereniging die wel een financieel steuntje in de rug zou kunnen gebruiken. Ook AVA`70 had zich aangemeld voor de RABO ClubSupport en kon rekenen op de volle steun van de aanhang en anderen die de club een warm hart toedragen. Er werd in totaal maar liefst 267 keer op AVA`70 gestemd. 

Namens de Rabobank mocht medewerkster èn AVA`70-lid Susanne Jansen, een cheque overhandigen aan haar trainer Johan Assink, die deze namens de vereniging in ontvangst mocht nemen. De cheque vertegenwoordigde een bedrag van maar liefst € 1619,42. Het bedrag zal worden besteedt voor de aanschaf van Core Stability-materiaal. AVA`70 wil alle stemmers uiteraard van harte bedanken voor de Support! (FR)

Uitslagen van de 7e Vlasakkerloop in Amersfoort

Tom Wevers (links) en Gerrit Dijkslag

In 2014 is AV Triathlon begonnen met de Vlasakkerloop als evenement met de start en finish vanaf het eigen clubhuis aan de rand van mooie bos- heide en zandgebieden en direct grenzend aan bos Birkhoven en het mooie natuurgebied de Korte Duinen.

Met verschillende onderdelen in het programma is de Vlasakkerloop een breed sportevenement voor crossers en prestatielopers, voor hardlopers en wandelaars, voor jong en oud, voor valide en minder valide deelnemers.

We zijn trots om sinds 2018 als eerste in Nederland ook een FrameRunningCross (voorheen RaceRunning geheten) in ons programma te hebben opgenomen voor kinderen met een beperking die met een soort driewieler met veel plezier kunnen sporten.

Vanaf 2019 krijgen we van Defensiewege geen toestemming meer om gebruik te maken van het afgesloten gedeelte van de Vlasakkers. Daarom lopen we  in 2021 weer volledig verhard en gedeeltelijk langs de Vlasakkers.

Aan de start van de 10 kilometer staan ook twee AVA’70 leden. Gerrit Dijkslag loopt een tijd van 42.45 minuten over deze afstand, terwijl Tom Wevers er ruim 3 minuten minder over doet en finisht in een tijd van 39.29 minuten.

Klik op de link voor de uitslagen

5 kilometer

10 kilometer

10 Engelse Mijl

site organisatie

5 dingen die je beter niet kan doen voor je training

Vermijd deze valkuilen voordat je gaat hardlopen

Het vermijden van deze hardloop fouten helpt je om jouw training een stuk comfortabeler te maken. Op de lange termijn kan het je zelfs helpen beter te worden in het hardlopen. Volgens deze hardlooptrainer zijn er 5 dingen die je in ieder geval moet proberen te voorkomen voordat je begint aan je run.

1. Statisch rekken (het vasthouden van 1 positie)

De meeste van ons leerden op school hoe je een warming-up moet doen. Veel van die inzichten zijn echter nu achterhaald. Recent onderzoek laat zien dat statisch rekken niet de beste manier is voor een hardloper. Sterker nog, statisch rekken kan zorgen voor een minder snelle start en qua gevoel een zwaardere inspanning. Andere onderzoeken laten zien dat zo'n simpele rekoefening je natuurlijke pasritme vermindert. Daarentegen, een dynamische warming-up (verend rekken) lijkt je spieren veel effectiever voor te bereiden op de komende inspanning.

Statisch rekken gedurende 30 tot 60 seconden maakt de spier langer, maar tegelijkertijd wordt er een signaal tussen de spieren en de hersenen afgegeven dat de spier moet worden beschermd tegen oververrekking. De spier wordt hierdoor geremd met als gevolg dat ze niet meer zo krachtig kunnen samentrekken. Een reflex die invloed heeft op de kracht van die spier tijdens het hardlopen daarna. Dynamische warming-up helpt de spieren zich voorbereiden op de beweging van het hardlopen.

2. Te veel eten

Hoewel dit misschien een open deur is, willen we hem graag toch herhalen: eet geen grote maaltijden dicht op je training. We kennen allemaal de verhalen van het belang van koolhydraten stapelen en het eten van een groot bord spaghetti met gehakt om beter te kunnen lopen, en hoewel deze maaltijden echt vol zitten met goede voedingsstoffen, voelt het echt niet lekker als de maaltijd nog in je maag zit tijdens het hardlopen. Belangrijk is om de timing van je inname goed te plannen. Het verteringsproces vertraagt als je gaat hardlopen en is niet in staat normaal de functioneren. Gevolg hiervan is dat je te maken kan krijgen met kramp, zijsteken of ergere klachten.

Als hardlopen het eerste is wat je gaat doen nadat je bent opgestaan, en de run is niet langer dan een uur, dan kan je mogelijk zelfs zonder eten de deur uit. Maar mocht je later op de dag gaan hardlopen, is het wel belangrijk dat je goed eet. Probeer in dat geval minstens een uur (liefst twee uur) te houden tussen de maaltijd en je training. Het eten van kleine maaltijden verspreid over de dag kan ook een goede strategie zijn om je suikerspiegel stabiel te houden en je voedingsstoffen steeds aan te vullen.

Als je weet dat je gaat hardlopen die dag, kies dan voor eten dat zo min mogelijk bewerkt is met magere eiwitten en wat koolhydraten. Eet geen vettig of gefrituurd eten of eten wat heel suikerrijk is. Te veel vezels kunnen ook voor problemen zorgen.

Voor vroege duurlopen in het weekend is het slim om eerder op te staan en 30 tot 60 minuten na je ontbijt te wachten met hardlopen. Kies een licht verteerbaar ontbijt zoals een boterham met pindakaas en natuurlijk een glas water. Hoewel het voor iedereen weer anders is, is het goed om hier gewoon mee te experimenten en te zien wat voor jou het beste werkt. 

3. Te veel of te weinig drinken

Beide is niet goed. Drink niet opeens een liter water voordat je gaat lopen, want dit neem je toch niet zo snel op en je gaat je er sowieso niet lekkerder door voelen. Veel lopers zijn bang om uit te drogen door alle commotie rondom dat onderwerp, dat ze vervolgens vaak juist te veel drinken en daar last van krijgen.

Beste strategie is gewoon gedurende de dag te blijven drinken. Vermijd caffeine of energiedrankjes omdat die invloed hebben op je hartslag. Drankjes met veel suiker zorgen ervoor dat je bloedsuikerspiegel hard stijgt met het risico dat je een sugardip krijgt. Tevens kunnen suikerhoudende drankjes, maar ook light drankjes zorgen voor maagproblemen. Beter gewoon niet drinken dus.

Hoeveel water moet je dan wel drinken? Dat hangt van veel dingen af, zoals je lichaamsbouw, geplande training, het weer en de hoeveelheid vocht die je verliest met zweten. Maar over het algemeen genomen zou je ongeveer 2 liter water op een dag moeten drinken. Een goede check is de kleur van je urine: is de kleur donkergeel, drink dan wat meer. Is je urine kleurloos? Dan mag het wat minder. Een hele lichte gele kleur is eigenlijk het meest ideaal.

4. Niet naar de WC gaan

Als je goed bent in het plannen van je wc-bezoekjes rondom je trainingen, dan heb je geluk! Ben je een ochtendloper, dan is het wellicht verstandig koffie te vermijden voordat je gaat lopen, omdat caffeine de boel nog wel eens wil doen laten bewegen.

Vervelende situaties onderweg vermijden? Stop dan 30 minuten voor je run met drinken en ga altijd nog een laatste keer naar de wc voordat je de deur uitgaat. Mocht je blaasproblemen hebben of bang voor geprikkelde darmen, dan is het geen gek idee om je route zo te plannen dat je lang een wc komt. Ander idee is natuurlijk wat wc-papier mee te nemen voor noodgevallen in het bos...

Voedingsmiddelen die meestal worden afgeraden voor een hardlooptraining zijn: zuivelproducten, gluten, caffeine, suiker en kunstmatige zoetstoffen.

5. Bonus: Niet luisteren naar je lichaam

Loop jezelf niet voorbij! Als beginnend hardloper is het super belangrijk om te leren luisteren naar je lichaam. Als je last krijgt van pijntjes of echt moe bent, neem dan een extra dag rust. Afhankelijk van je leeftijd en gezondheid, is het misschien verstandig ook een vorm van cross-training in je schema te passen. Fitness en hardlopen moeten onderdeel zijn van je lifestyle. Neem dus je tijd en kijk goed wat voor jou het beste werkt. (bron)

Zilver voor Rick Heutinck op NK Cross in Tilburg

Rick Heutinck

Bij het NK Cross, onderdeel van de Warandeloop in Tilburg, liep Rick Heutinck zaterdagmiddag op de 7.500 meter in een tijd van 25,44 minuten naar het zilver in de klasse M35. Op het modderige parcours kwam Rick tweemaal ten val en werd hij een aantal keren op de hakken getrapt. In de laatste ronde stelde hij het zilver veilig. Topteamtrainer Stefan Scanu werd verdienstelijk 18e in de categorie M50+

Bij de jongens C liepen de AVA'70 leden Tim Houwers (9.49 min) en Stef Grotenhuis (10.10 min) op de 2800 meter naar een keurige 15e en 28e plaats.

Klik op de link voor alle uitslagen

uitslagen

site organisatie

Hardlopen en het risico van kuitklachten bij koude omstandigheden

Een zweepslag komt in dit jaargetijde veel voor

Nu de dagen geleidelijk kouder aan het worden zijn is het risico voor hardlopers op kuitklachten enorm groot. De lichte vorm, de verrekking of verkramping, houdt je direct een aantal dagen aan de kant. Wat stijve kuiten kunnen zich zo maar sluipend ontwikkelen tot een heus scheurtje in de kuit waardoor je enkele weken uit de running bent.

Een plotseling zeer heftige pijn in je kuit komt in dit jaargetijde ook veel voor, een Coup-de-Fouet oftewel een zweepslag. Je weet tegelijkertijd dat je voor een paar weken bent uitgeschakeld.

Spierblessures kunnen verschillende oorzaken hebben zoals

-geen of te weinig warming-up,

-ongeoefendheid,

-plotselinge te hoge belasting van de spieren die te koud en nog onvoldoende doorbloed zijn.

Vanzelfsprekend kan dit voor een belangrijk deel voorkomen worden door voor een goede voorbereiding voorafgaande aan de sport- activiteit te zorgen.

Dus:

-altijd warming-up,

-goede gedoseerde training,

-zeer hoge spierbelasting nooit aan het begin van een training.

Gebleken is dat vooral mannen boven de 35 jaar hierbij veel risico lopen. Risicosporten zijn uiteraard alle sporten waarbij veel gelopen moet worden en vooral die waarbij plotselinge hoge spierbelastingen vaak voorkomen. Kortom: het geldt voor de meeste sporten.

Het is helaas gebleken dat veel lopers zich erbij neerleggen dat een spierblessure zo af en toe kan ontstaan. It’s all in the game. Ze hebben dit vaker meegemaakt, dan maar even een paar weken niet lopen.

Toch kan er, behalve de genoemde maatregelen nog meer worden gedaan om de kans op een spierblessure zo laag mogelijk te houden. Vooral de kuitspieren hebben veel te lijden door de impact van de landing (drie keer het lichaamsgewicht) maar zeker ook door explosieve activiteiten zoals springen en een plotselinge sprint. Het zijn relatief dikke en zware spieren van wel 1 1?2 tot 2 1?2 kg spier- massa per been. Bij samentrekken, contractie, komen er enorme zijdelingse krachten vrij op spiervezels en vaatstelsel. Daarnaast wordt die spiermassa ook nog eens fors heen en weer geschud met vaak spierschade als gevolg.

Zijn deze krachten in te tomen?

Het antwoord is erg eenvoudig: pak de spier goed in met een compressiekous die voldoende tegendruk levert en een optimaal drukverloop kent.

De krachten op spieren, pezen en vaten worden adequaat opgevangen en geneutraliseerd. De schokbelasting en zijdelingse beweging zal daardoor aanmerkelijk verminderen waardoor de kans op een blessure kleiner wordt. (bron)

Werken aan je snelheid doe je met deze training

Steigerungen zijn feitelijk korte versnellingsloopjes

Steigerung. Ooit van gehoord? Dit prachtige Duitse woord doet je misschien denken aan fiere paarden met wapperende manen die luid hinnikend op hun achterbenen staan. Schitterend. Lopen als een paard, dat willen we allemaal wel. Die sierlijke galop, dat moeiteloos versnellen over elk terrein. Niet voor niks is er een trainingsvorm om sneller te worden met hardlopen vernoemd naar dit Duitse fenomeen. Steigerung is dus een training om te werken aan je snelheid en is zowel geschikt als warming-up en cooling-down als om je snelheid te verbeteren.

Dit zijn steigerungen en zo maken ze je sneller met hardlopen

Steigerungen zijn feitelijk korte versnellingsloopjes. Je geeft vanuit stilstand langzaam gas tot je na ongeveer 80 à 100 meter op topsnelheid ligt. Deze loopvorm is een prima opwarming voor je wedstrijd of training begint. Of na afloop, tijdens een goede cooling-down. Eindig ontspannen, niet op topsnelheid. Je kunt ze ook beschouwen als serieus onderdeel van je training.

Waarom zijn steigerungen een goede training?

Steigerungen zijn een prima middel om aan je snelheid te werken. Bovendien leer je ook de eigen loopsnelheid beter aanvoelen en inschatten. Steigerungen zetten de zaak op scherp. Zowel beginners als gevorderden hebben baat bij dit eenvoudige, maar doeltreffende trainingsmiddel. Steigerungen zijn ten slotte ideaal om op een ontspannen manier te letten op je loophouding en coördinatie. Zo heeft je loopstijl er ook nog baat bij. (bron)

Hardlopen tijdens je menstruatie

Sporten kan klachten die samenhangen met je menstruatie zoals hoofdpijn, buikpijn, prikkelbaarheid en vermoeidheid verminderen

Voel je je tijdens ‘die tijd’ van de maand zo lamlendig dat je echt geen zin hebt om te gaan hardlopen? Dan is het juist goed om je hardloopschoenen aan te trekken. Sporten kan klachten die samenhangen met je menstruatie zoals hoofdpijn, buikpijn, prikkelbaarheid en vermoeidheid namelijk verminderen. De endorfine die je tijdens het hardlopen aanmaakt werkt als pijnstiller en vijzelt je humeur weer op.

De invloed van hormonen op prestaties

Je hormonen kunnen invloed hebben op je prestaties en loopbeleving, maar omdat de hormoonschommelingen per vrouw verschillen en ook andere factoren zoals gewicht, voeding en leefstijl meespelen, is het lastig om algemene conclusies te trekken. Verschillende onderzoeken tonen aan dat de meeste atletes geen negatieve invloed ondervinden van hun cyclus op hun prestaties. Een deel van de atletes zegt het beste na de menstruatie te presteren, terwijl sommige atletes zeggen beter te presteren tijdens de menstruatie. Om uit vinden wanneer jij het beste presteert moet je weten hoe je eigen cyclus verloopt. In dit artikel  lees je hoe je dat kunt bepalen.

Hardlopen en PMS

Er zijn ook vrouwen die last hebben van het premenstruele syndroom (PMS). Veel voorkomende klachten zijn stemmingswisselingen, pijnlijke borsten, een opgeblazen gevoel en vermoeidheid. Deze klachten beginnen doorgaans één of twee weken voor de menstruatie en verdwijnen vaak na de tweede dag van de maandelijkse periode. Ook deze klachten kunnen verminderen door te gaan hardlopen. Het geeft afleiding en nieuwe energie en de endorfine die vrijkomt verlicht niet alleen pijn, maar heeft ook een positief effect op je gemoedstoestand.

Tips

Hardlopen kan klachten die samenhangen met je menstruatie of PMS dus verminderen. Overwin je jezelf om toch te gaan hardlopen, dan kunnen deze vijf tips een bijdrage leveren aan je loopplezier:

  1. Draag een stevige sportbeha die je borsten goed op hun plaats houden. Omdat je borsten vaak extra gevoelig zijn in deze periode hebben ze die steun hard nodig.

  2. Tampons zijn vaak comfortabeler tijdens het hardlopen dan maandverband. Bovendien kunnen maandverband en inlegkruisjes vaginale schimmelinfecties in de hand werken.

  3. Via zweet tijdens het sporten en via je menstruatiebloed verlies je ijzer. Het is dan ook verstandig om ijzerrijke voeding zoals groente, rood vlees en volkoren producten te eten. Vitamine C bevordert de opname van ijzer uit plantaardige bronnen, vandaar dat wordt aanbevolen om bij elke maaltijd fruit en groente te eten die rijk zijn aan vitamine C.

  4. Pas je training aan als je je echt niet fit voelt. Kort je training in en kies voor een minder intensieve training. Loop bijvoorbeeld een rustige duurloop in plaats van een intensieve intervaltraining.

  5. Luister naar je lichaam. IJzertekort kan ervoor zorgen dat je je duizelig en slap voelt. Neem even pauze en stop als het echt niet gaat. Morgen is er weer een dag en dan gaat het vast beter. (bron)

Het zwarte gat na de marathon: zo ga je om met de motivatiedip

Heb jij last van een motivatiedip(je) na de marathon? Zo kom je er van af.

Je hebt er maanden naartoe gewerkt (tenminste, als je het een beetje verstandig hebt aangepakt). Je probeerde al je trainingen zo goed mogelijk te doen, lette een beetje op wat je at en dronk en voelde je fitter dan ooit. Vol spanning werk je toe naar die ene marathondag. Maar of je nu wel of niet een goede marathon hebt gelopen, sommige lopers ervaren na D-day een kleine (of hele grote) motivatiedip. Wij geven je vier tips hoe je omgaat met dat zwarte gat (of gaatje).

Fysieke herstellen na de marathon

Als je niet wekelijks een marathon loopt heeft je lijf, na de klassieke afstand echt even rust nodig. Kleine spierscheurtjes die ontstaan tijdens het lopen hebben na de marathon vooral baat bij looprust en eventueel fietsen, zwemmen of crosstrainen op lage intensiteit. Wanneer je precies herstelt bent van je marathon is afhankelijk van je getraindheid, hoe je de marathon bent doorgekomen en wat je in de uren en dagen na de marathon hebt gedaan. Helaas kun je moeilijk precies meten wanneer je weer hersteld bent. Een veilige marge is om in ieder geval twee weken niet te lopen. Spierpijn of vermoeidheid zijn duidelijk tekenen dat je lichaam nog niet helemaal klaar is om weer aan de slag te gaan.

Tip 1: Neem ook mentaal rust

Maar wat we soms vergeten, is dat een marathon ook mentale vermoeidheid op kan leveren. Als je een tijd toegewerkt hebt naar een marathon brengt dat enige (gezonde) spanning met zich mee. Je hoopt natuurlijk dat je op die dag zo fit mogelijk aan de start verschijnt. Heb je geprobeerd om zo snel mogelijk te lopen, dan heb je je lijf gedurende een aantal uur gedwongen om op de limiet te presteren. Dat vraagt lichamelijke én mentale kracht.

De dagen of weken na de marathon hebben je lijf en geest nodig om weer op te laden. Dat opladen ziet er voor iedereen anders uit. Misschien vind jij het vooral fijn om even niet te trainen, of wat meer tijd te besteden aan vrienden en familie. Of lekker te genieten van die taartjes die je even hebt laten staan. Als je behoefte om te trainen even wat minder is, is dat heel normaal. Als je van lopen houdt en je er goed bij voelt, komt die motivatie vanzelf weer terug. Onze eerste tip is dus: geef jezelf de tijd om mentaal en fysiek uit te rusten.

Tip 2: Doe andere dingen waar je gelukkig van wordt

Een ander, minder bekend fenomeen is onze gewenning aan het gelukstofje endorfine. Bij de meeste mensen komt er endorfine vrij na inspanning. Het geeft ons een goed gevoel. Maar hoe vaker je traint, hoe meer je ook gewend raakt aan deze stof. Als je ineens minder gaat trainen zal je het ook ineens met minder endorfine moeten doen. Direct na een marathon weer gaan trainen om weer meer endorfine te produceren is niet de oplossing.

Het is beter om je lijf weer te laten wennen aan een iets lager endorfineniveau. De beste oplossing: doe andere dingen waar je blij van wordt. Bezoek vrienden, neem een bad, besteed tijd in de natuur. Zo maakt je lichaam wel een bepaalde hoeveelheid endorfine aan, maar iets minder dan je gewend bent. Tip 2: Doe, voordat je weer begint met een nieuw loopproject, dingen waar je óók blij van wordt.

Tip 3: Stel een nieuw doel

Misschien begint het na een week of twee weer te kriebelen en heb je zin om toe te werken naar een nieuw doel. Of misschien ben je er even helemaal klaar mee, ook al heb je genoten van de trainingen en het fitte gevoel. In beide gevallen kan het helpen om eens te kijken naar een mogelijk nieuw doel. Krijg je er energie van om weer naar iets nieuws toe te werken? Wil je misschien wat kortere afstanden proberen voor wat meer snelheid? Of lonkt het crossseizoen waarbij kracht, snelheid en wendbaarheid belangrijker is? Een doel werkt het beste als het voldoende uitdaagt maar niet beangstigd, als je er nieuwe dingen van leert en als het zo concreet mogelijk is. Onze derde tip: stel een nieuw doel waar je echt enthousiast van wordt.

Tip 4: Filter je trainingsplan

Probeer op een rijtje te zetten wat je het leukst en het minst leuk vond aan het trainen. In voorbereiding op je nieuwe doel kun je proberen het zo vorm te geven dat het nóg leuker wordt. Heb je gemerkt dat je liever niet alleen loopt? Ga dan op zoek naar een trainingsgroep of trainingsmaatje. Dat kan binnen een vereniging, maar tegenwoordig zijn er genoeg andere alternatieven. Grote steden hebben vaak groepen waarbij je aan kan sluiten wanneer je wilt, of kijk of collega’s, vrienden of buren met je willen lopen.

Had je vooral moeite met de avondtrainingen? Kijk dan eens of het voor je werkt of ’s ochtends of ’s middags te lopen. Misschien wil je wat meer afwisseling. Fietsen, zwemmen, crosstrainen en het gebruik van een elliptigo zijn hele goede manieren om te werken aan je conditie en kracht. Je kunt je loopkilometers deels vervangen door deze alternatieve trainingsvormen. Tenslotte kun je op zoek gaan naar alternatieve routes of wil je eens kijken of crossen of het lopen van trails iets voor je is. Of organiseer een loopweekend in binnen- of buitenland om eens in een hele nieuwe omgeving te trainen. Een geweldig resultaat op je volgende marathon is weinig waard als je er in de maanden die je ernaartoe werkt niet van geniet. Tip 4: Organiseer je trainingen zo dat jij er het meeste plezier uit haalt. (bron)

AVA`70 D-selectie rent Snorrentocht

Havezathe de Ahof, start van de Snorrentocht

Trainen op locatie blijkt in deze coronatijd populairder dan ooit bij de verschillende selecties van AVA`70. Als daarbij ook nog eens een goed doel gesteund kan worden, kan er gerust gesteld worden, dat er sprake is van een win-win-situatie….

Op zaterdag 20 november vertrokken om 10.00 uur `s ochtends 15 lopers van de D-selectie samen met hun trainers Dick Lubbers en Geert Kip voor de zaterdagmorgentraining. Het startpunt was kinderboerderij de Ahof aan de Polstraat. Niet geheel toevallig gekozen overigens, want hier beginnen immers ook de drie Snorrentochten, die traditioneel georganiseerd wordt in de maand november. De routes blijken ook uitstekend geschikt voor een hardlooptraining, dus had de D-groep dit ingepland. Bij het vertrek stond AVA`70-clublid Ed Nawijn, tevens een van de organisatoren van de Snorrentocht, om zijn maatjes uit te zwaaien. Ontspannen ging de groep op pad en via de Slaadreef en Onderlangs slingerden de D-lopers richting Suzie`s Farm. Na een lus door het prachtig herfstgekleurde Loohuisbos ging het vervolgens via de Molenkampsdijk weer terug richting het startpunt. Een hele mooie route van ongeveer 6 kilometer door een prachtig stukje Aaltens buitengebied. De groep heeft erg genoten van deze speciale zaterdagmorgen training en als dank werd er een bijdrage gedaan in de pet van Ed.

De Snorrentocht wordt georganiseerd door de zingende mannen van Dutterwattoo, waarbij er aandacht en donaties worden gevraagd voor Movember. Deze organisatie zet zich in voor de verbetering van de gezondheid van de man, waarbij aandoeningen als prostaatkanker en teelbalkanker een rol spelen.

Ook de laatste dagen van de maand november kan de Snorrentocht nog worden gewandeld (of hardgelopen), waarbij gekozen kan worden uit een route van 6, 12 of 20 kilometer. Het vertrekpunt van de tochten is kinderboerderij de Ahof, Polstraat 9 in Aalten. Hier zijn ook de routes verkrijgbaar! (FR)

Jonas Bäumer: Hardlopen met vallen en opstaan

Jonas Bäumer

Met een eindtijd van 41,19 minuten eindigde Jonas Bäumer op de laatste plaats bij de 5 kilometerrun tijdens de 1e editie van de Boekeldercross. Een positie die de sympathieke Duitse atleet tevreden stemde. Een week later ging het nog een heel stuk beter, want toen stopte de klok bij 37,51 minuten al. Bij de finish viel Bäumer van vermoeidheid om,  krabbelde snel weer op en liep de finishstraat in. Een 81e positie scoorde de deelnemer dit keer, maar waar een ander teleurgesteld zou zijn, gold dat niet voor de goedlachse hardloper uit Vreden.

Niets bijzonders eigenlijk, want er moet iemand laatste zijn, maar toch was er iets dat de aandacht trok bij de deelnemer met startnummer 428. Wat opviel was vooral “de vereniging”, waarmee hij zich had aangemeld:  Fuck MS Runningclub……..

Jarenlang vocht Jonas Bäumer in binnen-en buitenland pittige duels uit met AVA`70-atleet Geert Wevers en beide hardlopers deden heel weinig voor elkaar onder. De ene keer won Wevers de onderlinge strijd, de andere keer was Bäumer de snelste. De waardering was en bleef groot voor elkaars prestatie en er werd altijd vooraf of nadien tijd voor een praatje gemaakt. Jonas, die eigenlijk Heinrich heet, heeft inmiddels honderden wedstrijden gelopen en dit is een opmerkelijk groot aantal. In 1992 kreeg Bäumer immers te horen dat hij leed aan MS ( Multiple Sclerose is een chronische aandoening aan de centraal zenuwstelsel). Tijdens het voetballen verloor hij ineens de controle over zijn rechterbeen en tot op heden is dit nog altijd zijn “Sorgenbein.” De diagnose schokte hem eigenlijk niet eens en hij bleef gewoon leven en werken, al zette hij het sporten wel even op een lager pitje. Op een gegeven moment besloot hij het hardlopen toch weer op te pakken en breidde de afstanden beetje bij beetje uit. De MS-flare-ups (verergering van de symptomen) die hij van tijd tot tijd kreeg, konden goed behandeld en zelfs gestopt worden met een grote dosis cortisone. Een uitstekende fysiotherapeut hielp Bäumer vaak, wanneer er sprake was van ernstige spierverharding. Zo was het mogelijk dat op het palmares van de atleet 15 marathons en twee ultra`s in het Teutenburger Woud prijken. Uiteraard alleen mogelijk geworden door een enorme inzet en doorzettingsvermogen.

In 2019 heeft MS Jonas Bäumer helaas “ingehaald” en door 2 ernstige terugvallen is hij zijn evenwicht is grotendeels kwijtgeraakt. Tevens bleek dat zijn bloedwaarden flink verstoord waren, mede door de bijwerkingen van de verschillende medicatie. Bäumer besloot om de medicijnen niet meer te gebruiken, vooral om te zien hoe zijn lichaam hier op zou reageren. Mentaal en fysiek voelt hij zich weer prima en tot verbazing van velen is hij blijven hardlopen, ook al gaat het af en toe met vallen en op staan. Echter, Jonas beleeft dermate veel plezier aan zijn passie hardlopen, dat hij dit ongemak voor lief neemt. Doordat de sympathieke atleet niet meer zoveel van zichzelf verwacht, kan hij veel tevredener zijn met zijn eigen prestatie. Hij is blij dat hij nog altijd, ondanks zijn lichamelijke beperking, kan hardlopen en zelfs deelnemen aan wedstrijden. Daar haalt Bäumer veel voldoening uit. Dit was ook duidelijk te zien tijdens zijn deelname aan de Boekeldercross en zijn prestaties verdienen bijzonder veel respect, maar dan wel met een hoofdletter R….        

Zevenheuvelenloop en nacht gaan niet door

2016, met een mooie groep Avajanen

De NN Zevenheuvelenloop en NN Zevenheuvelennacht van komend weekend zijn afgelast. Na het bekendmaken van de jongste coronamaatregelen afgelopen weekend en het hoge aantal besmettingen is intensief overlegd tussen de gemeenten, veiligheidsdiensten, organisatie en sponsoren, of, en in welke vorm de loop door zou kunnen gaan. Hieruit is geconcludeerd dat doorgang niet verantwoord is. Daarom is door de gemeente Nijmegen, mede op basis van een negatief advies van de Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio (GHOR), het besluit genomen de NN Zevenheuvelenloop, de NN Zevenheuvelennacht en de Mini Zevenheuvelenloop niet door te laten gaan.

Burgemeester Bruls is teleurgesteld, maar ook realistisch: “We zijn de afgelopen dagen druk bezig geweest om de mogelijkheden in kaart te brengen, maar in de huidige situatie kon helaas alleen de conclusie worden getrokken dat doorgang van het evenement momenteel niet verantwoord is.  Al die mensen die door de straten hardlopen, de lengte van het parcours en daarmee de praktische onmogelijkheid om publiek te reguleren, bleken in combinatie met de geldende coronamaatregelen niet realistisch. Vandaar dat we in samenspraak met de organisatie en de gemeente Berg en Dal hebben besloten de loop niet door te laten gaan”.

Alexander Vandevelde, directeur Stichting Zevenheuvelenloop: “We hebben er echt alles aan gedaan om een veilige NN Zevenheuvelenloop neer te zetten. Onze dankbaarheid gaat uit naar de gemeente Nijmegen voor al hun inzet en natuurlijk ook naar iedereen die ons tot het laatste moment gesteund heeft in onze zoektocht naar een veilige editie. We voelen mee met de teleurgestelde lopers die uitkeken naar onze herfstklassieker. Na de afhandeling van de afgelasting, komt er voor ons een moment om bij te komen. Daarna richten we ons op de Alfa Laval Stevensloop.”

De organisatie gaat zich nu buigen over de afhandeling met sponsoren, leveranciers, lopers en andere betrokkenen. Ingeschreven lopers ontvangen volgende week bericht over retournering van een deel van het inschrijfgeld. (bron)

Verslag van de Herfstrun in Beek

Andre Bleumink

In de herfst en winter pak ik graag naast de trail evenementen ook her en der een crossloop mee. Goed om weer wat snelheid in de benen te krijgen na de lange evenementen die ik in de zomer vaak doe. Normaal loop ik in November altijd één of meer keer de Boekeldercross, maar dit jaar was ik eigenlijk nog niet wedstrijdfit na wat blessureleed. Ik stond daarom drie zaterdagen als verkeersregelaar langs het parcours. Ook nuttig, maar het jeukte wel een beetje als ik de vele loopmaatjes langs zag komen rennen. 

Omdat mijn klachten toch sneller afnamen dan ik gedacht had, wilde ik toch wel weer ergens aan de start staan. Gewoon voor het gevoel eindelijk weer eens een wedstrijd te lopen, dat was namelijk al een hele tijd geleden. Ik kwam een aankondiging tegen van de Beekse Herfstrun en besloot meteen mee te doen. Mooi parcours in de Montferlandse heuvels waar ik altijd graag loop. De wedstrijden van Stichting Omloop Beek zijn bovendien altijd lekker kleinschalig, gezellig en goed georganiseerd. 

Het was nog even spannend wat er op de persconferentie aan nieuwe maatregelen tegen Covid-19 uit de hoge hoed zouden komen maar gelukkig mocht de wedstrijd toch doorgaan. Zo stond ik zondagmorgen al redelijk bijtijds op de parkeerplaats bij ’t Peeske. Even meende ik dat het toch wel heel druk zou worden, maar er bleken ook nog heel veel mensen hun reguliere looptraining te gaan doen om 9:00 uur. Ik mocht eerst mijn QR-code laten scannen en kreeg een kleurig polsbandje als bewijs van goed gedrag. Even verderop kon ik startnummer en chip ophalen en kon ik een eerste blik over het start-/finishterrein werpen. 

Een paar partytenten waar je kon omkleden en evt. spullen achterlaten tijdens de loop en een start-/finishboog, dat was het ongeveer. Volop vrijwilligers die nog even koffiedronken voor ze naar hun plek gingen leek in ieder geval op een solide organisatie te wijzen. Ik begon er steeds meer zin in te krijgen. Langzamerhand kwamen steeds meer deelnemers aanlopen. Een aantal AVA loopmaatjes, maar ook best veel bekenden uit de regio. Gezellig even bijkletsen dus. 

Voor de start hing ik mijn jack en broek aan een haakje in de tent en liep richting startvak. De speaker riep de snelste lopers op om vooraan te starten, met onderlinge afstand. De overige lopers konden dan na het startschot aansluiten, ook weer met onderlinge afstand wegens de Covidregels. De eindtijd werd via chiptijd bepaald dus het maakte niet uit waar je startte. Dat ging in de praktijk eigenlijk heel goed. Voor mij zelfs een voordeeltje, aangezien ik vergeten was mijn horloge aan te zetten en de satellieten nog niet op hun plek waren… Ik sloot bijna achteraan aan in het toch aardig uitgerekte startveld. 

Nu had ik me voorgenomen om wat rustig aan te starten en dan kijken of ik iedere ronde iets sneller kon. Maar op de eerste kilometers, waar meteen al een redelijke stijging in zat, hield ik me alleen bezig met inhalen en een goed spoor vinden. Zelf liep ik redelijk op souplesse naar boven, maar het verschil in niveau tussen de deelnemers was groot. Niet dat ik me eraan stoorde, maar het leidde me enorm af. Halverwege de eerste ronde begon het wat rustiger te worden qua inhalen en begon ik me te realiseren dat ik weer eens in een oude valkuil gestapt was. Stiekem toch te hard gestart omdat ik met de lopers mee liep die één of twee rondes van 7 km liepen, maar ik zou er drie lopen…. 

Toch maar proberen om op het parcours dat alleen uit klimmen en dalen bestond mijn rust te vinden. Ik voelde me verder super, dus dat was hoopgevend. Maar of dat iedere ronde sneller zou lukken? Ik had mijn twijfels. In de tweede ronde werd het al een stuk rustiger omdat veel lopers na één rondje al klaar waren. Zo kon ik eindelijk lekker mijn eigen tempo lopen. Dat was het plan tenminste…. Op een mooi paadje dat lekker afliep zag ik een boomwortel of steen over het hoofd in het herfstblad dat volop aanwezig was. Met een klassieke PBS (platte bek smak) landde ik languit met mijn neus tussen de bladeren. 

Dat overkomt me wel vaker, maar deze keer kreeg ik het voor elkaar om met mijn dijbeen precies op een uitstekende wortel terecht te komen. Dat deed echt zeer, het voelde alsof ik door een paard getrapt was of zo. Even voorzichtig wat bewegen en wandelen- om te voelen wat de schade was dan maar. Gelukkig leek het wat mee te vallen, alleen pijnlijk. Maar aangezien ik ergens halverwege de ronde was moest ik toch maar gewoon verder zien te komen. Het tempo was natuurlijk helemaal uit, zeker op de klimmen. Met de tanden op elkaar probeerde ik zo soepel en pijnloos mogelijk omhoog te lopen. Naar beneden ging eigenlijk wel aardig. 

Aan het eind van de tweede ronde twijfelde ik even of het verstandiger was om uit te stappen of niet. Maar op dat moment ging het eigenlijk best weer redelijk met de pijn in mijn been. Gewoon rustig aan en door. Het derde rondje was redelijk eenzaam te noemen. Ik zag niemand voor me en niemand achter me. Geen idee waar ik in het klassement van 21 km lopers liep, maar dat boeide ook niet erg. Ik bedankte de vrijwilligers allemaal even waar ik langs kwam, die stonden immers ook al een aardig tijdje in het bos. Halverwege kreeg ik eindelijk weer iemand in de verte in het vizier. Heel langzaam kwam ik dichterbij. Niet dat ik harder ging, maar de beste man zakte wat in qua tempo. Een kilometer voor de finish had ik hem eindelijk te pakken. Het ging natuurlijk nergens over, maar toch voelde dat goed  

Nadat ik over de streep was gekomen vertelde ik een krasse knar van de organisatie dat ik over een wortel was gestruikeld en daarom wat liep te trekken met mijn been. Zijn antwoord was typisch Achterhoeks: “Joa joa, dat doot ze, moar den wortel was d’r ok eerder as i’j.” Daar kon ik het mee doen. Eenmaal weer thuis kon ik nauwelijks uit de auto komen, laat staan de trap op, maar nu (drie dagen later) gaat het wel weer. Op naar het volgende avontuur. 

Andre Bleumink

Foto's en uitslagen van de Herfstrun in Beek - deel 2

Veel belangstelling in Beek

Klik op de links voor de foto's van Rob Jansen

deel 1

deel 2

Organisator Jan Leuverink en verslaggever Benno Stevering

Foto's en uitslagen van de Herfstrun in Beek - deel 1

Bianca Piek

Klik op de links voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

deel 3

deel 4

Uitslagen:

7 kilometer

14 kilometer

21 kilometer

site organisatie

Fons Nieuwenhuis

Aalten 3e Boekeldercross - 5 km - 27.00 min - 9e plaats M60

Als je iets minder op snelheid loopt, oog je toch wat ontspanner

Een historische Boekeldercross, nog nooit eerder hebben we maar 3 edities gehad. Maar het is echt de laatste keer. Een Boekeldercross zonder aanmoedigende ouders, verzorgers en supporters is geen cross. Daarom staan er maar liefst nog één keertje 40 vrijwilligers voor ons klaar om te knallen. Loop de benen uit je lijf, ren je longen vol met zuurstof, wees dankbaar dat je benen vollopen met zuur. Prijs de dag dat je je kapot zweet. Het is toch prachtig dat je überhaupt bij machte bent om te lopen, aldus een geplaatst bericht van Dave Posthumus een dag voor de wedstrijd op facebook. En zo is het natuurlijk maar net. Bedankt organisatie en vrijwilligers voor weer een prachtige editie, die door de corona perikelen, iets anders loopt dan we van tevoren hadden verwacht. Het is niet anders!

Vorige week heb ik, samen met Jelle, een mooie 2e Boekeldercross gelopen met een tijd van net boven de 28 minuten. Dit keer wil ik een vlakke wedstrijd- en een minuutje sneller lopen en dat betekent een tijd van ongeveer 5.25 minuten per kilometer. Ik doe dit bewust om langzaam weer iets meer snelheid in de benen te krijgen na de Marathon van Rotterdam. Dat betekent een iets hardere start dan een week eerder. Het weer is prachtig, gelukkig droog en niet te koud. Een paar honderd meter na de start gaan we vanaf de verharde Aladnaweg, langs de sloot in de richting van Klein Zwitserland. Dit is ook gelijk het slechtste gedeelte van het parcours en ook veel glibberiger dan een week geleden. Toch is het nog vrij goed te lopen, al moet je wel uitkijken waar je de voeten neer zet.

Als je iets langzamer loopt dan dat je eigenlijk kunt is toch ook wel heel lekker. Je loopt wat ontspannerder, de hartslag is wat lager en je hebt ook wat meer oog voor de omgeving. Onderaan de Gesinkbult geven Ina en mijn schoonmoeder me een aanmoediging en even later zitten de eerste 2 kilometer er al weer op. In het veld rond de watertoren trekt een lang lint voor me uit en dat is toch altijd een prachtig gezicht om naar te kijken. Net voor de 3e kilometer staat een lid van ASV Ellewick een muzikale reclame te maken voor hun Adventslauf op zaterdag 11 december. Als je kunt moet je beslist eens een keer mee doen aan dit leuke loopje, net over de grens bij Zwillbrock. 

Het 3e kilometerbordje passeer ik in 16.11 minuten en ik loop dus nog steeds mooi op schema. In de afdaling van de Welinkweg gaan me nog enkele lopers voorbij, maar ik blijf lekker mijn eigen tempo lopen. De laatste 2 kilometer gaan in 5.23 en 5.26 minuten en ik passeer de finish in precies 27.00 minuten. De doelstelling is behaald en ik wil zien of ik in de komende week voor me zelf nog een keer het parcours kan lopen, een 26-er zou dan mooi zijn!

AVA'70 clubhelden - De trots van de Boekeldercross

Dave Posthumus en Evelien Hillen

Het is zaterdagmorgen 13 november jl. Even na 09.00 uur komen Dave en Evelien elkaar tegen bij `t Romienendal, waar ze het achterzaaltje binnenlopen, dat al een aantal weken dienstdoet als het secretariaat bij de Boekeldercrosscompetitie. Het duo vormt de tweekoppige directie van het mateloos populaire hardloopevenement, dat AVA`70 jaarlijks organiseert in de herfst. De stemming bij het tweetal is uitgelaten en dat zou je niet verwachten, na een vrijwel slapeloze nacht. Uren koortsachtig overleg ging hieraan vooraf, omdat Rutte en co. had besloten dat er bij sportwedstrijden geen publiek meer aanwezig mocht zijn. Er werd razendsnel geschakeld en eigenlijk was de directie het er unaniem over eens, dat dit ondenkbaar is bij het sfeervolle crossfeestje in Dale. In plaats van 4 etappes, werden het er dit jaar dus maar 3 en dat betekende, dat de finale ook verschoven zou moeten worden. De oplossing was feitelijk simpel, want dit moest dan ook maar gelijk gaan gebeuren. Zo gezegd, zo gedaan. De social media werd met spoed bestookt met het bericht, dat er nog slechts 1 zaterdag geknald kon worden op het prachtige parcours en dat het daarna over en sluiten was. Een verstandig besluit natuurlijk van de organisatie, die gelijk de volledige steun kreeg van de ijzersterke achterban. We doen het goed, of niet….dat is en blijft bij AVA`70 het motto!!

Lurkend aan de koffie meldden zich inmiddels ook de opbouwers van het parcours in het centrale onderkomen. Heren met een enorme staat van dienst, een brok ervaring en de nodige passie, die je gerust om een boodschap kunt sturen. Na een hartelijke begroeting werden de laatste roddels en grappen besproken terwijl er intussen intens werd genoten van een dampend bakkie warm sap. Vervolgens was het tijd voor serious business en ging ieder op pad om linten te spannen, hekken recht te zetten, konijnengaten dicht te stoppen, en richtingbordjes op de juiste plekken te plaatsen. Onderweg vond er af en toe topoverleg plaats of er nog een tak gesnoeid diende te worden of een veldkei uit het zandpad moest worden gewipt. Een meer dan uiterst verantwoord karwei derhalve, want als hardlopers ergens een hekel aan hebben, is dat wel het feit dat ze naar de juiste weg moeten zoeken of komen te strompelen door een onvoorzien obstakel.

Over verantwoordelijkheid gesproken… Ook de heren van de tijdsregistratie zijn deze finaledag weer keurig volgens afspraak aanwezig en meldden zich relaxed bij de directie. Het duo neemt haar taak meer dan serieus en begint stilzwijgend aan het inrichten en opstellen van het systeem dat feilloos en vooral bliksemsnel de uitslagen registreert. Matten worden uitgerold en de zeer geavanceerde apparatuur uitgestald in het splinternieuwe onderkomen van de tijdspecialisten, waarover men sinds kort de beschikking heeft. De heren zijn er hartstikke blij mee en terecht. In ruil voor dit cadeautje van de club zijn Marco en Bart, in willekeurige volgorde genoemd, nog sneller en scherper met alle informatie. Jaloersmakend voor elk evenement is de passie, maar ook de lol die het tweetal heeft in hun job. Inmiddels blijkt dat ook Maywood nog bestaansrecht heeft, want hun heerlijke en aanstekelijke meezinger “Late at night” schalt al uit de boxen. De geluidsman heeft zijn zaakjes alweer prima geïnstalleerd en laat Dale e.o. genieten van talloze golden oldies. En net op het moment dat het iets rustiger lijkt te worden, komt de spreekstalmeester aanfietsen. Dirkie Vreman heeft in de passerende Wolboom alvast geoefend, want hij is op dit tijdstip al lekker helder in de hals. Snel pakt hij zijn lederen tas uit en het blijkt dat hij zich voor deze finale extra goed heeft ingelezen. Maar liefst een half A4-tje heeft hij vol geschreven en wat menigeen allang weet… de rest kletst hij uit zijn nek. Geen flauwekul overigens, maar werkelijk een aaneenschakeling van kennis en heerlijke wetenswaardigheden. Wat een machtig fijn talent is dit toch!

In het kloppend hart van het terrein, het secretariaat, nemen “de meisjes van de inschrijving” hun plek in. Ze vormen samen eigenlijk het uithangbord van de vereniging. Het tiental staat immers iedereen te woord en zijn daarbij ook nog eens erg flexibel en bovendien tweetalig. In keurig bloemkoolDuits staan ze zonder blikken of blozen het peloton hardlopende Oosterburen te woord. Ga er maar aan staan, zou Dirk roepen… De verkeersregelaars worden intussen ook van de nodige instructies voorzien en trekken gelijktijdig hun opvallende outfit aan. Ze weten inmiddels precies wat er van hun verwacht wordt, waarbij de opdracht is en blijft, om te allen tijde te trachten beleefd te blijven en een dienstvaardige houding aan te nemen.  Noviteit bij deze toch al bijzondere Boekeldercross is de controle van “het corona QR-code, ik ben gevaccineerd- bewijs.” In allerijl moesten een 3-tal teams een spoedcursusje volgen en nadat iedereen geslaagd bleek te zijn, kon er direct in de praktijk gescoord worden. Zonder gezeik, werden alle deelnemers en toeschouwers met een groen vinkje beloond en ontvingen een festivalbandje cadeau. Een heus collectorsitem natuurlijk, met een frisse kleur ook nog eens. 

Als de klok een uurtje of kwart voor 1 aanwijst en de start van het eerste programma-onderdeel nadert, is het inmiddels al heerlijk druk in en om de hardlooparena.  Opa`s, oma`s, vaders en moeders hebben zich op gepaste afstand van elkaar geposteerd bij de start of de uit strobalen bestaande hindernissen. Ook de fotografen staan, zitten en liggen klaar om het sportieve feestje op de gevoelige plaat vast te leggen. Vele honderden kiekjes werden er geschoten, tot meer of minder plezier van de deelnemers. Echter, een foto liegt nooit, of het nu gaat om het vermoeide gezicht, de enigszins beroerde stijl of het haar dat net effen verkeerd zit.  In het start -en finishgebied neemt de koorts inmiddels wat toe en wordt alles klaargemaakt om exact op tijd te verstrekken. De schutter pakt zijn pistool, de tijdprintertjes worden gecheckt en de camera, die alles op de meet registreert wordt aan een laatste controle onderworpen. Ja, wie denkt dat de finishtijden eventjes snel binnen komen rollen heeft wel gelijk, maar het barst van de back-up en waar nodig worden de beelden erop nagezien. Kortom, er wordt niets aan het toeval overgelaten….

Ineens verschijnen er ook mountainbikers op het parcours, maar dit zorgt zeker niet voor paniek. Veiligheid boven alles, dus wordt de eerste, maar ook de laatste loper begeleidt door een peddelaar of een AVA`70-liehebber op wielen. Alles wat daartussen loopt, hoeft alleen maar de voorganger te volgen en dat zorgt er dan vanzelf voor dat iedereen binnenkomt. Alles is weer meer dan keurig op tijd om de honderden deelnemers voor de laatste keer te laten knallen op het prachtige crosscircuit. Gedurende de race wordt duidelijk dat alles weer op rolletjes verloopt en er kiezelhard wordt gelopen. Daarnaast maakt menigeen tijdens de run tijd vrij om een praatje te maken of te zwaaien naar de camera, wat later weer fijne plaatjes oplevert. De tientallen vrijwilligers hebben hun werk op deze afsluitende finaledag weer meer dan voortreffelijk gedaan, zo blijkt na afloop. Gezamenlijk wordt de hardlooparena weer ontmanteld, het secretariaat opgeruimd, de materiaalcontainer tot de nok toe gevuld en de bijna 100 dranghekken strategisch klaargezet voor de ophaalploeg.  De twee directieleden glimmen terecht vol trots en zijn verschrikkelijk blij met de vrijwillige inzet van deze AVA`70 clubhelden. En terecht!

We moeten er even op wachten, maar in november 2022 is de Boekeldercross terug…. evenals de vrijwilligers, reken daar maar op! (FR)

Knallende finale Boekeldercross in Aalten

De jongste lopertjes gingen voor de laatste keer het veld in

Stiekem had de organisatie van de Boekeldercross er al rekening mee gehouden, dat het zou kunnen gebeuren…. Vier etappes bleken er dit jaar helaas niet in te zitten, zo bleek na koortsachtig overleg. De schitterende crosswedstrijd zonder publiek  en het gemis van de gezellige, vriendschappelijke sfeer in de hardlooparena is natuurlijk ook geen optie. Dus vond zaterdag ineens al na 2 zaterdagen draven in Dale, de finale plaats. Het besluit werkte gelukkig erg motiverend voor de tientallen vrijwilligers en  honderden deelnemers, die de mogelijkheid met beide handen aangrepen om nog 1 keer geweldig te gaan knallen. Het werd uiteindelijk toch nog een prachtig afsluiting van deze bijzondere editie van de Boekeldercrosscompetitie…...

De jongste lopertjes gingen om 13.00 uur voor de laatste keer het veld in voor de 1 kilometer en ze besloten er een mooie afsluiting van te maken. De gezichtjes stonden op scherp en het was voor de meesten genieten geblazen. Pyke Icking liep een zeer regelmatige competitie en dit leverde hem uiteindelijk een fraaie 4e plaats op. Julia te Lindert, toonde al haar talenten en liep elke week iets sneller. In het eindklassement pakte ze een prachtige 2e plek. 

Hierna was het de beurt aan de oudere jeugdleden voor hun laatste optreden in de hardlooparena. Na een vliegensvlugge start kleurde de kop van het veld volledig AVA-geel. Bij de eerste passage bleek al dat er kiezelhard werd gelopen en het had er alle schijn van dat een eindsprint de winnaar op zou gaan leveren. Stef Grotenhuis pakte de winst en het verschil met de nummer 2, Sven Meinen, was minimaal. Ook Tim Houwers liep een uitstekende race en finishte uiteindelijk als 3e. Bij de meisjes was Kyra Lampio in grootse vorm en scoorde een prima tijd in de laatste wedstrijd, waardoor ze als 4e eindigde.

De run over 5 kilometer bleek deze competitie weer veruit de populairste afstand en tijdens de slotrace werd er vuurwerk verwacht om de podiumplekken. Dit kwam er ook. Met name AVA-jaan Björn Rossel wilde nog een keer alles uit de kast halen, om verder te klimmen in het klassement. Een geweldig optreden leverde hem een meer dan verdienstelijke derde plaats op. Bij de Dames liet Ineke Graven er geen gras overgroeien en won alle drie de edities op overtuigende wijze. In de finale dook ze nog maar weer eens onder de 21 minuten, om haar grote overmacht te tonen. Maar ook de onderlinge strijd achter de top leverde prachtige strijd op, waarbij in deze laatste cross nog menig persoonlijk record sneuvelde. 

Harm te Hennepe liep op de 10 kilometer elke week een stukje sneller en dat is een knappe prestatie, want op het selectieve parcours maakte de regenval het soms behoorlijk lastig om het tempo vast te houden. Uiteindelijk scoorde het AVA`70-lid een mooie derde plaats in het eindklassement. Annemarie Arentsen kent de Daalse grond als geen ander en dat was duidelijk te zien. Ze had zelfs het beste nog voor het laatste bewaard, want ze liep een meer dan uitstekende slotrun, die haar de 1e plaats in de eindrangschikking opleverde.

De deelnemers van de lange adem mochten maar liefst 15 kilometer genieten van de fraaie omgeving en de aanmoedigingen van het publiek. Mark Gesink voelde zich als een vis in het water op de wisselende ondergrond en liep elke week beter. Uiteindelijk won hij zelfs het eindklassement en dat is een prachtig resultaat. Clubgenoot Patrick Weijers toonde ook aan, dat de lange afstand hem op het ranke lijf geschreven is en finishte als tweede in de ranglijst.

Ondanks de ingekorte versie van de Boekeldercrosscompetitie werd er op de finaledag volop genoten van de wedstrijd en vielen er heel erg veel persoonlijke records te noteren. Uiteindelijk zijn eigenlijk alle deelnemers ook een beetje winnaar en daar had het publiek en zeker ook de spreekstalmeester zeker aandacht voor. De organisatie stond ook dit keer weer als een huis en mocht na afloop de nodige bedankjes in ontvangst nemen voor het verloop van 3 schitterende crossdagen. Natuurlijk een pleister op de wonde, maar vooral ook een prachtige motivatie voor de Boekeldercrosscompetitie van 2022! (FR)

Foto's van de 3e Boekeldercross in Aalten - deel 2

Helmut Woltering en Klaus Schlüter

Klik op de link voor de foto's van Michiel Tebeest

fotoalbum

Henk Koskamp

Foto's van de 3e Boekeldercross in Aalten - deel 1

Jan Rademaker, Leonie Dijkhof en Henri Lankveld

Klik op de link voor de foto's van Rob Jansen

1 en 2 kilometer

5, 10 en 15 kilometer

De jarige Dirkje Huitink