Vrogger
toen d'r nog hardloopwedstrieden wazzen, heurden i-j, bi-j de wat grotere
evenementen, lopers in völle talen sprekken. Duuts en Engels kon ik nog wal
begriepen, maor as 't Keniaans of Somalisch was, dan reageerden ik alleen met
'n klein knikje.
Mocht ik bi-j 'n loop in Rotterdam of Nijmegen ons mooie dialect heuren, dan spitsten ik mien de oorne en sprak diegene meteen an. Dit is 'n bekend verschiensel, misschien he'j dit op vakanties ok wal 's met-emaakt.
In de völle waekelekse trainingen die ik verzorg, is mien voertaal standaard 't Achterhoeks dialect. Inmiddels is dat 'n mix van Wenterswieks, Veldhoeks, Aaltens en van sommege uutdrukkingen “oorsprong onbekend”. t Schient dat ik nogal 's in herhaling val, dat zie 'k in dit geval dan maor als 'n veurdeel. Now is 'r bij een van de groepen 'n Belgische anwezeg. 't Is veur uns beiden 'n uutdaging um mekare te verstaon, of better gezegd, um mekare te begriepen.
Bi-j 'n ni-je groep, vraog ik an 't begin altied wal of mien dialect 'n probleem is. Enkele jaoren gelaene bi-j 'n loopclinic in Vasseveld ha'k dit ok netjes evraogd. Zoas gewoonlek kwam d'r gin reactie. Halverwege de training kump d'r 'n dame bi-j mi-j: “Ik heb geen idee waar je het over had”, zei ze. 'Ik had 't nog wal netjes evraogd' zei ik, maor eur reactie was: “deze vraag had ik ook niet begrepen”.
Ik denke en praote in 't dialect, maor mien platte schriefkunsten bunt minimaal. Mijn goeie vriend Johan Scholl kan dan niet hardlopen maor den kan 't wal heel goed op papier kriegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten