Drenthel en Bleumink rennen 260 km door het Bergische Land - deel 1

De Panorama Ultra Lauf 

Het licht van mijn koplampje maakt een perfecte lichtcirkel op het bospad. Buiten die cirkel is het aardedonker. Ik loop al uren helemaal alleen in mijn eigen bubbel. Ineens hoor ik overal gekraak in het bos om me heen. Ik twijfel even of het een hallucinatie is na anderhalve dag zonder echte slaap, maar als ik ook nog geknor en ineens een gil van een varken hoor schiet mijn hartslag naar de hoogste waarde van de hele dag. Wilde zwijnen, een hele kudde, en ik zit er midden tussen! Mijn nekharen staan ineens overeind van de schrik en ik kan niets anders bedenken dan gewoon een flinke schreeuw. Gelukkig hoor ik de hele kudde daarna wegrennen en is het spannendste moment van de PAUL al weer over….

De Panorama Ultra Lauf, kortweg PAUL, is een trailrun over de hele 245 km van de Panoramasteig in het Duitse Bergische Land, startend vanuit het dorpje Remshagen (bij Lindlar). In 2017 liepen Henrie en Heini al eens de helft van de route, waarbij ik als crew mee was en ook een stuk liep. De organisatie had voor hun debuutevenement een kleine 100 deelnemers weten te strikken waarvan iets minder dan de helft de hele afstand liep en de rest de ‘Bambinodistanz’ van 125 km. Daarnaast was er de mogelijkheid om mee te doen aan de hele afstand, maar dan in een estafetteteam van twee personen. Die laatste mogelijkheid hadden Henrie en ik gekozen als onze grootste uitdaging voor 2025.

Eens per jaar zoeken we een evenement die een echte uitdaging is, eentje van zo’n kaliber dat het niet van tevoren zeker is dat je gaat finishen. Dit jaar hadden we toevallig de PAUL gevonden. Een klein pareltje op de Duitse trailkalender. In het Bergische Land nemen ze het ‘Bergische’ heel serieus. Alsof 245 kilometer niet genoeg zijn om een normaal mens te slopen hadden ze er ook nog eens bijna 7000 hoogtemeters in gepropt. Als tweetal doe je per persoon de helft en heb je natuurlijk meer rust en tijd om even bij te trekken onderweg, maar je krijgt er ook een logistiek vraagstuk bij. Naast de verzorgingsposten/wisselpunten van de organisatie hadden we zelf ook wissels gepland, zodat we ongeveer elke 10 km konden wisselen. Alleen al het maken van een goed ‘roadbook’ met de adressen van wisselpunten, de rijtijden etc. was al een uitdaging.

Om de kans op succes zo groot mogelijk te maken hadden we uiteraard veel getraind. Veel in de heuvels van het Montferland en Barchem, maar ook een aantal tripjes naar het Teutoburger Wald bijvoorbeeld. Een combinatie van veel kilometers/uren en veel hoogtemeters maken om de benen zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik had ook vaak back2back trainingen gepland en bijvoorbeeld twee of drie kortere trainingen op één dag. Alles om maar een beetje te wennen aan het gevoel van meerdere keren achter elkaar actief te zijn. Maar dat is natuurlijk heel wat anders dan twee dagen doorgaan. Bovendien zou 125 kilometer lopen voor mij een recordafstand zijn… We waren allebei gelukkig blessurevrij gebleven en waren eigenlijk fysiek dik in orde. Mentaal was ik er ook klaar voor, in ieder geval voor zo ver ik het in de hand had.

De organisatie bestookte ons in de weken voor de start regelmatig met updates, maar die riepen soms meer vragen op dan dat ze antwoorden gaven. Het bleef best spannend allemaal en dat werd zeker niet minder toen begin van de week de weersverwachting temperaturen van 28 graden op vrijdag en 32 op zaterdag aan ging geven. Dat betekende dat we op de langste dagen van het jaar heel lang in de volle zon zouden lopen. Veel stukken van de route liepen weliswaar door bossen, maar er zaten ook best grote stukken over paden die tussen de weilanden en akkers doorliepen. Nu kan ik aardig goed met warmte overweg, maar het is zeker niet Henries beste eigenschap en deze temperaturen waren sowieso best extreem te noemen.

Op donderdag 19 juni laadden we Henries camper vol met tassen met allerlei loopspullen die we nodig zouden kunnen hebben, genoeg eten en drinken een half weeshuis een week mee te voeden en gingen we op weg. Het viel een keertje mee met de Baustelles en voor we het wisten waren we het Ruhrgebied al door. We slingerden door de binnenlanden van het Bergische land en waren al bijtijds bij de camping waar we ’s nachts voor het evenement zouden verblijven. Nog even tijd voor lekker in het zonnetje voor de camper met een alcoholvrij biertje. Het leek wel vakantie maar uiteraard was het onderwerp van gesprek vooral de PAUL.

Eind van de dag stapten we in de camper en reden we naar Remshagen waar start en finish was. Er bleek een weilandje te zijn gemaaid wat door de deelnemers als parkeerplaats gebruikt mocht worden, dit omdat het dorpje niet meer dan een stuk of 20 huizen was en verder dus geen parkeergelegenheid had.. Dat was mooi voor na afloop. Het Dorfgemeinschafthaus was zo klein dat eigenlijk alle banken en tafels buiten neergezet waren. We meldden ons en babbelden wat met de organisatoren en medelopers. De meeste liepen de hele afstand en waren ervaren langeafstand lopers. Dat bleek ook duidelijk uit de finishershirts van diverse wedstrijden die ze bijna allemaal aanhadden. De ene van een honderd km wedstrijd, de ander van een 100 mijl. Gewone marathons liep blijkbaar niemand… ‘Normale’ mensen zag je eigenlijk niet, maar die verwacht je ook niet bij zo’n evenement.

De organisatoren hielden een korte speech. Heerlijk bevlogen mensen die uit pure liefde voor het ultralopen een evenement uit de grond stampten en een groep van even bevlogen vrijwilligers verzameld hadden om ons bij te staan. Ik wist nu in ieder geval zeker dat het niet aan de organisatie of de vrijwilligers zou gaan liggen als er iets mis zou gaan. Ook één van de belangrijkste redenen waarom we voor zo’n klein evenement gekozen hadden in plaats van een superdeluxe, maar commercieel evenement.

Na afloop gingen Henrie en ik terug naar de camping, want we hadden daar een prima eetgelegenheid gezien. En als je dan een keer in Duitsland bent moet je natuurlijk Schnitzel met Pommes eten met een heerlijk koud biertje er bij. Wetend dat dat waarschijnlijk het laatste ‘normale’ eten voor de komende dagen zou zijn genoten we er echt van. Daarna snel naar bed, want we konden maar beter uitgerust aan de start staan.

Er volgen van de week nog 2 delen!

Hoe voorkom je schuurplekken tijdens het hardlopen?

Door de vele bewegingen kunnen op gevoelige plekken schuurplekken ontstaan

Vooral bij lange duurlopen of wedstrijden met warm weer is dit een veelvoorkomend probleem. Gelukkig kun je schuurplekken tijdens het hardlopen voorkomen met de juiste voorbereiding.

Heb je in de hitte weleens (halve) marathon gelopen? Dan heb je vast wel eens last gehad van schuurplekken. Tijdens het hardlopen maakt je huid veel herhaalde bewegingen. Daardoor kunnen op gevoelige plekken schuurplekken of zelfs wondjes ontstaan. Vooral bij lange duurlopen of wedstrijden met warm weer is dit een veelvoorkomend probleem. Gelukkig kun je het goed voorkomen met de juiste voorbereiding. Lees dit artikel zodat je tijdens je volgende duurloop of wedstrijd geen last meer hebt van schuurplekken.

Waar ontstaan schuurplekken?

Die herhaalde bewegingen tijdens het lopen zorgen ervoor dat huid langs huid wrijft of tegen kleding schuurt. En dat voel je. De meest voorkomende plekken waar schuurplekken tijdens het hardlopen ontstaan, zijn:

-Tepels (vooral bij mannen)

-Binnenkant van de bovenbenen (bij stevige bovenbenen of korte broeken)

-Oksels

-Rand van sport bh’s of tops

-Taille of heupen waar de band van je broek zit

Dit helpt tegen schuurplekken

Het goede nieuws? Je kunt dit soort ellende dus voorkomen. Met een beetje voorbereiding en een paar aanpassingen hoef je je geen zorgen meer te maken over zere plekken aan het einde van je rondje. Dit zijn onze 5 tips tegen schuurplekken tijdens hardlopen:

Gebruik anti-schuurmiddelen

Klinkt misschien simpel, maar wordt vaak vergeten. Smeer gevoelige plekken in met vaseline of speciale anti frictie sticks. Deze producten vormen een soort beschermende laag tussen je huid en kleding. Vooral voor de binnenkant van je bovenbenen werkt vaseline top! En ja, je mag best een royale laag smeren.

Plak je tepels af

Een andere gevoelige zone: de tepels. Vooral mannen kunnen hier flink last van krijgen tijdens wedstrijden of lange duurlopen. Mannen kunnen hun tepels het beste afplakken met sporttape of speciale nipple covers. Onze favoriete tepelpleisters voor mannen? Die bestel je via deze link.

Draag de juiste kleding

Vermijd katoenen kleding! Zodra je begint te zweten, en dat gebeurt sneller dan je denkt, houdt katoen al dat vocht vast. Ga daarom voor naadloze sportkleding van technische materialen zoals polyester. Daarnaast ziet het er ook nog eens veel mooier uit en gaat het langer mee.

Let op je pasvorm

Niet alleen het materiaal is belangrijk, ook de pasvorm speelt een grote rol. Een hardloopshirt dat net iets te los zit of een broekje die bij elke stap opkruipt, kan ongemerkt voor extra wrijving zorgen. Wat begint als een klein irritatiepuntje, verandert na zeven kilometer ineens in een pijnlijke plek waar je de rest van de dag last van hebt. Zorg dus dat je kleding goed aansluit op je lichaam.

Was je kleding na elke run

Helaas iets minder duurzaam, maar wel nodig. Was je hardloopkleding na elk rondje hardlopen. Zo houd je de stof zacht en huidvriendelijk. Natuurlijk stel je het wassen van je sportkleding altijd zo lang mogelijk uit, totdat er echt geen shirt of sok meer bij past. Zweet, zout en vuil kunnen de stof harder maken, wat wrijving versterkt. Schone kleding is zachter en vriendelijker voor je huid. Gebruik bij voorkeur een sportwasmiddel en laat je kleding goed drogen. Het liefst aan de lucht.

Toch last van schuurplekken gekregen?

Heb je ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch ergens een schuurplek te pakken? Geen paniek! Spoel na het hardlopen je huid goed af met lauw water en dep voorzichtig droog. Breng eventueel een herstellende zalf aan zoals Sudocrem of Bepanthen om het herstel te versnellen. Laat de huid daarna zoveel mogelijk met rust. Draag even geen strakke kleding over de plek en, als het kan, kies voor een korte pauze of een alternatieve training zoals zwemmen of fietsen totdat de huid volledig hersteld is. Zo voorkom je dat een klein wondje uitgroeit tot een plek die je langer dwarszit dan nodig. (bron)

Drie tips om tóch langzamer te lopen

Rustige duurlopen zijn de basis

Zo langzaam kan ik niet lopen! Tot die constatering komt menig hardloper die probeert zich te houden aan de opdracht van een trainer of vanuit een schema om te lopen op een laag tempo, een lage hartslag of een bescheiden wattage. Hoe zit dat nu met dat langzame lopen en hoe pak je het aan?

Waar zijn zijn rustige duurlopen goed voor?

Rustige duurlopen zijn de basis van alle hardlooptraining (sprinten niet meegerekend), het fundament onder de training. Als je kijkt naar het totaal aantal kilometers in een trainingsweek zal 75 tot 80 procent van die kilometers in duurlopen zitten. Over het algemeen op intensiteit die we als rustig of easy bestempelen. Waarom deze vorm van training zo belangrijk is? Dit zijn de veranderingen die in je lichaam plaatsvinden als gevolg van duurtraining:

-verhoging van het bloedvolume

-verhoging van het slagvolume

-hemoglobine/myoglobine gaan omhoog (deze eiwitten helpen bij het zuurstoftransport)

-verbetering doorbloeding/capillarisatie* spiercellen

-verhoging aantal mitochondriën

De reden dat het lopers niet lukt of dat ze het frustreert omdat het niet hard genoeg gaat, is simpelweg dat ze dan nog niet voldoende getraind zijn. Hoe fitter je bent, hoe makkelijker het is om ‘langzaam’ te lopen. Hier zijn drie tips die je kunt gebruiken om lekker langzaam te lopen.

Wandel een minuut

Mocht die hartslag nu toch steeds heel irritant tot boven je vastgestelde doel reiken, terwijl je denkt dat je niet langzamer kunt zonder dat het wandelen wordt: wandel gewoon een minuut. Heus, het helpt heus je duurloop niet om zeep en het is een effectieve manier om weer in de juiste hartslagzone te belanden. We weten, voor veel hardlopers voelt een stukje wandelen als een doodzonde, maar dat is natuurlijk onzin. Als je bedenkt dat trainen in de juiste zone je uiteindelijk verder helpt, is dat gemiddelde tempo op Strava totaal onbelangrijk, toch? En nu Strava is genoemd; even stil staan om een foto te maken, is ook een optie.

Loop samen met iemand die langzamer is

Zoals met veel dingen in het leven, wordt iets dat je lastig vindt makkelijker als je aandacht wordt afgeleid. Zo blijkt het een stuk makkelijker te zijn om op een rustig tempo te lopen als je met iemand loopt die wat langzamer is dan jij. Je maakt een praatje, de kilometers gaan haast ongemerkt voorbij en je loopt ook nog eens op de juiste, lage intensiteit.

Vind de uitdaging én voldoening in het langzame lopen

Het is een groot genoegen als je een pittige intervaltraining afwerkt en de voorgenomen tempo’s haalt. Dat gevoel van voldoening kun je ook zoeken in een loopje in de laagste intensiteitszone. Je kunt zeker ook trots op jezelf zijn als je je niet hebt laten verleiden om toch harder te lopen dan de bedoeling was, om toch dat tempo, dat wattage of die hartslag die in je schema staat aan te houden. Dat is net zo goed een onderdeel van je training. Geloof ons, loop je die rustige duurlopen ook echt rustig, dan ben je frisser voor je snelle trainingen en je zult merken dat je steeds iets rapper kunt lopen op die lage hartslag of dat bescheiden wattage. Het werkt! (bron)

Verslag van de 39e Triathlon in Holten - deel 2

Gerben Duenk

Eindelijk een podiumplek!

Zaterdag 21 juni 2025: een datum die al sinds december rood omcirkeld op mijn kalender stond. Toen schreef ik me in voor de Olympische afstand (OD) triatlon in Holten – een van de grootste en meest sfeervolle triatlons van Nederland. Hier voel je je bijna prof, met al het publiek langs het parcours en de unieke ambiance die dit evenement elk jaar weer bijzonder maakt.

Vorig jaar finishte ik in Holten in 3 uur en 2 minuten. Mijn doel voor dit jaar: onder die magische 3 uur duiken. De voorbereiding verliep goed. Met name op het looponderdeel – zeker tot 5 km – begon ik echt progressie te boeken. Tijdens de Gerard Tebroke Memorialloop liep ik voor het eerst in jaren de 5 km onder de 23 minuten. Ook op de fiets nam ik vaker heuvels op in mijn trainingen om beter voorbereid te zijn op het uitdagende parcours van Holten. Het zwemmen bleef – door tijdgebrek – wat onderbelicht, maar ja: keuzes maken hoort erbij.

Als generale repetitie liep ik nog de 10 km Grachtenloop in Bredevoort. Tot 6 km kon ik mooi vlak blijven lopen, daarna werd het wat zwaarder, maar met een eindtijd van iets boven de 52 minuten was ik tevreden. Ik hoopte dat ik in Holten, na het zwemmen en fietsen, nog rond de 55 minuten zou kunnen lopen.

Tropische omstandigheden

De weersvoorspellingen voor Holten waren duidelijk: het zou warm worden. Hoe warm precies? Dat bleef even afwachten. De organisatie speelde hier goed op in. Donderdag werd bevestigd dat het evenement doorging, maar met flexibiliteit in het looponderdeel:

1.       Volledige 10 km lopen

2.       Halve afstand (5 km)

3.       Direct finishen na het fietsen

4.       Zaterdag kwam daar nog een vierde optie bij: zelf bepalen hoeveel rondes je liep, met 30 minuten straftijd per ronde die je oversloeg.

Raceday: focus en strijd

De wedstrijd vond plaats in de Domelaar, een zandafgraving die slechts één keer per jaar beschikbaar is voor dit evenement – uniek dus. Het zwemmen ging naar verwachting: iets sneller dan vorig jaar met een tijd van rond de 31 minuten. De laatste 200 meter kreeg ik wat kramp in de kuit, maar gelukkig minder ernstig dan vorig jaar.

De eerste wissel verliep soepel, al moest ik in mijn enthousiasme nog even worden teruggefloten toen ik voor de streep wilde opstappen. Het fietsen begon sterk, met een vlakke aanloop van 9 km. Daarna begon het klimwerk, maar ondanks alle voorbereiding voelde het alsof ik stil stond – ik werd van alle kanten ingehaald. Tijd om het plan los te laten en op gevoel en hartslag te rijden. Halverwege kreeg ik toch weer vertrouwen en zag dat ik op schema van vorig jaar zat. Ik haalde alles uit de kast en kon uiteindelijk zelfs iets sneller finishen dan vorig jaar.

Lopen naar het podium

De tweede wissel ging vlot en ik kon direct wat atleten inhalen. Mijn doel: lopen op een tempo van 5:30 per kilometer. Met vorig jaar nog 5:49/km en recent 5:16/km in de Grachtenloop, moest dat haalbaar zijn. Na 1 km zat ik goed op schema en voelde dat ik dit kon vasthouden. De organisatie had gezorgd voor voldoende drinkposten en de Holtenaren deden een oproep eer aan: overal stonden tuinslangen en douches op het parcours.

In de laatste ronde wist ik te versnellen en op de laatste 300 meter ging ik er nog een paar atleten voorbij. Achteraf bleek ik daarmee precies mijn directe concurrent te hebben ingehaald. Tot mijn grote vreugde leverde dat een 3e plek op in de categorie Heren 60+. Eindelijk een podiumplek op een triatlon van dit kaliber – wat een beloning voor al het werk!

Sterke dag voor Aalten

Ook de andere Aaltense triatleten lieten zich van hun beste kant zien:

•         Danny Boom – 1e overall in 2:15:46 én 1e in de categorie 40-49

•         Twan Meinen – 3e overall in 2:16:59 én 1e in de categorie 19-39

•         Cindy Brusse – 4e dame overall in 2:36:24 én 2e in de categorie 50-59

•         Gerben Duenk – 155e overall in 2:55:44 én 3e in de categorie 60+

Van de 360 deelnemers wisten we allemaal een podiumplek te behalen in onze agegroup – een prachtige prestatie waar we als Aalten trots op mogen zijn!

Op naar de volgende uitdaging, maar deze dag vergeet ik niet snel.

Groet,

Gerben

Verslag van de 39e Triathlon in Holten - deel 1

1.Heleen van Keulen, 2.Cindy Brusse, 3.Dorothé Vrieze (podium dames 50)

Triatlon Holten zaterdag 21 juni

Het zou een tropische dag worden en de start van de standaard triatlon was in 3 series elk half uur vanaf 14.00! Bij vele evenementen elders werden organisaties zenuwachtig vanwege een eventueel te hoog aantal onwelwordingen en dus werd het 1 na de andere evenement gecanceld. Gelukkig Triatlon Holten niet! Holten heeft ervaring met triatlons in zeer warme omstandigheden en aan een aantal van deze edities heb ik deelgenomen. Ik maakte me dan ook totaal niet druk om een eventuele onwelwording

We begonnen met 2 rondes van 750m zwemmen zonder wetsuit in het meer. Met ongeveer 25 gr was het water heerlijk van temperatuur! Onze serie bestond uit een overtal aan dames en de eerste boei bereikte ik samen met Anne Zijderveld. Daarna voegde Monique Kroese zich hier ook bij. Een ieder bleek een geheel eigen visie op de meest rechte lijn “terug naar start” te hebben, waarbij ik vond dat de mijne de meest juiste was. Om energie te sparen, lag ik een tijdje achter de voeten van Monique, maar die bleek toch een flinke afwijking naar links te hebben. En Anne had de afwijking precies de andere kant op! Dus koos ik er toch maar weer voor om volledig op mezelf te zwemmen en rechtdoor te gaan ipv met een linker of rechter boog. Het resulteerde voor het publiek in een 3 op een rij en zo kwamen we de kant op. Toen was het rennen naar de fiets en in 1 min en 6 seconden reed ik als 2e weg.

Zoals gebruikelijk waren goede fietsbenen in het begin van de race ver te zoeken. Na een paar kilometer kwam Monique me vrolijk groetend voorbij. Niet lang daarna volgde Linda, die nota bene op een racefiets reed! Ik kon totaal niet in de buurt blijven en zag ze steeds verder weg rijden. Gelukkig duurde het nog ongeveer 8km voordat we de motieweg op zouden rijden voor de 1e klim. Langzaam begon er toch gang in de benen te komen, en dus gelukkig net op tijd voor de klim. En wie zag ik daar naar boven stoempen? Monique! Ik was er nog niet bij, maar het gat was beduidend kleiner geworden. Bij de volgende klim was ik er wel bij en toen groette ik Monique vrolijk en reed haar voorbij.

De euforie duurde niet lang, want wie was daar al: Heleen! Die had ik gehoopt pas bij het lopen te zien. Dat viel ff tegen. Het parcours terug naar Holten was meer naar beneden dan naar boven en ik kon Heleen goed bijhouden totdat….de Motieweg-klim weer kwam in ronde 2! Heleen ging als een ware klimgeit omhoog en ik had het nakijken. Maar…. Wie zag ik daar nu weer? Dat was Linda! Ik reed haar voorbij en heel enthousiast groet ze me met een blijk van herkenning: hé Cindy? Werk je nog in het SKB? Jaaahaa, nog steeds! roep ik terug en nu herken ik haar! Linda heeft als internist een dagje met me meegelopen op de SEH en zou misschien bij ons komen werken. Ze vertelde destijds een loopanalyse te hebben gedaan en een belangrijke tip voor haar was: minstens 170 passen per minuut! Die had ik goed in mijn oren geknoopt en ik let er nog steeds op in mijn trainingen. We wisselden een paar keer stuivertje en kwamen gezamenlijk in wisselzone 2.

Na een vlotte wissel liep ik als 3e dame (na Anne en Heleen) het parcours op en begon in het mooie doorkomst en finish stadion aan de eerste van 4 rondes lopen. De bekendste triatlon speaker van Nederland (Ruud de Haan) zag mij en bracht de toeschouwers op de hoogte. Wat een leuk begin! In elke ronde van 2.5km waren er 3 drankposten en hadden omwonenden overal in de straten douches geplaatst. Kinderen en ouders gaven sponsen aan. Zo was het met 31 gr prima om hard te lopen! Ik kon lekker tempo houden en de aanmoedigingen en enthousiaste reacties op mijn Hawaii-look-trisuit zorgden voor een  fijne afleiding van het altijd pittige looponderdeel. Na 10km kwam ik kapot en blij over de finish te gaan en werd 4e dame overall (70 finishers) en werd 2e dame in mijn agegroup.

Met Heleen van Keulen en Dorothé Vrieze  betrad ik trots het podium van de dames 50. De podium ceremonie was er ook voor mijn clubgenoten! Danny Boom  werd 1e van alle 360 finishers! en 1e H40, Twan Meinen werd 3e overall en 1e neosenior, trainer Gerben Duenk  werd 3e H60!

Cindy Brusse

Foto's en uitslagen van de 3e Midzomerrun in Huissen

Deelnemers aan de 10 kilometer

Derde Midzomerrun Huissen: “Warm maar weergaloos leuk”

De derde editie van de Midzomerrun Huissen is woensdagavond, onder zomerse omstandigheden, succesvol verlopen. Waar het evenement in 2023 nog 84 deelnemers trok, werd dit jaar voor het eerst het maximum van 250 inschrijvingen bereikt. De inschrijving moest dan ook vroegtijdig worden gesloten.

De temperatuur liep bij de start op tot zo’n 28 graden, wat het de lopers niet gemakkelijk maakte. Door vrijwilligers en toeschouwers langs het parcours, werd water uitgedeeld. Op sommige plaatsen werden de lopers getrakteerd op een heuse “koude douche” die de nodige verkoeling gaf. Dit samen met de aanmoedigingen zorgde er voor dat de hardlopers het goed vol konden houden. “Weergaloos leuk” zoals een loper aangaf.

Start en route

De start van de 10 kilometer werd om 19.30 uur op traditionele wijze met de inmiddels bekende koebel ingeluid door wethouder Nick Hubers. Vijftien minuten later vertrokken de lopers van de 5 kilometer. Het parcours begon, zoals in voorgaande edities, bij de Buitenpoort, ging vervolgens door het centrum van Huissen en het Slingerbos en eindigde weer bij de Buitenpoort.

Winnaars

Het parcoursrecord van de 10 kilometer uit 2023 (31:55) werd ook dit jaar niet verbroken. Mitch Wismans zette een mooie tijd van 34:18 neer en bleef daarmee ruim twee minuten voor op Stef Roenhorst-Peeters (36:38). Bij de dames won Inez Beijer de 10 kilometer met een tijd van 40:08, gevolgd door Hedwig Hoes met 44:01. Ook op de 5 kilometer werd flink doorgelopen. Yannick Theloesen kwam als eerste over de finish met een tijd van 16:30, gevolgd door Marwan van Heugten met 17:24. Bij de dames was Merel Leenen de snelste met een tijd van 21:04, gevolgd door Zhen Bontan met 21:27.

Volgend jaar

Ondanks het warme weer was het opnieuw een groot succes. De Midzomerrun vindt elk jaar plaats op de derde woensdag van juni. In 2026 wordt dat woensdag 17 juni. Lopers die volgend jaar willen deelnemen wordt geadviseerd dit tijdig in de agenda te zetten en vooral zich op tijd aan te melden via de website www.loopgroephuissen.nl

Klik op de link voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

Uitslagen:

5 kilometer

10 kilometer

site organisatie

Uitslagen van de 39e Triathlon in Holten

vlnr Gerben Duenk (3e H60), Danny Boom (1eH40), Cindy Brusse (2eV50) en Twan Meinen (1e Sen)

De 39e editie van de Triathlon Holten vond plaats op vrijdag 20 juni en zaterdag 21 juni 2025. Twee dagen met internationale topwedstrijden en boordevol sport- en sfeerprogramma voor recreanten en publiek. Op het befaamde parcours op en rond de Sallandse Heuvelrug strijden atleten uit de wereldtop om klassementspunten en het podium. 

Voor recreatieve deelnemers en het publiek staat net als voorgaande edities op de vrijdag en zaterdag zowel een sportief als feestelijk programma op de planning. Beide dagen worden afgesloten met een spetterend feest in de avond.

Klik op de link voor alle uitslagen

uitslagen

site organisatie

Zo effectief is een korte krachttraining voor hardlopers

Onderzoek toont aan dat korte krachtsessies volstaan om duursporters sterker te maken - zonder dat hun spieren dikker worden

Decennialang hebben duursporters krachttraining vermeden uit vrees voor ongewenste spiermassa die ze zou vertragen in plaats van helpen sneller te worden. Helaas, dat is inmiddels geen geldig excuus meer. Is 'weinig tijd' wel nog een goede smoes? Nee, want een korte training van slechts 13 minuten blijkt beter dan je denkt!

Korte krachttraining effectief

Het toonaangevende tijdschrift Medicine & Science in Sports & Exercise publiceerde onlangs een onderzoek dat aantoont dat je kracht al toenemeent na een krachttraining van slechts 13 minuten.

De onderzoekers onderzochten de effecten van verschillende serie- en herhalingscombinaties van krachttraining op spierkracht, uithoudingsvermogen en de toename van spiermassa (hypertrofie).

Na het in kaart brengen van de fitheid van 34 mannen met ervaring in krachttraining werden drie groepen gevormd die allemaal dezelfde zeven oefeningen deden, met series van 8 tot 12 herhalingen. De ene groep voerde vijf series van elke oefening uit, met ongeveer 90 seconden rust tussen de series – een omvangrijk programma waarvoor ze per keer ruim een uur in de sportschool verbleven. De tweede groep voerde drie series van elke oefening uit, zij waren ongeveer 40 minuten bezig. Ten slotte deed de derde groep slechts één serie van elke oefening. Zij konden de sportschool al na 13 minuten verlaten.

De voordelen van een korte krachttraining

Elke groep voerde de hun toegewezen training acht weken lang drie keer per week uit. Aan het einde van de studie bleek dat alle drie de groepen sterker waren en dat van iedereen het spieruithoudingsvermogen was verbeterd. De onderzoekers waren verrast dat er geen significante verschillen tussen de groepen kon worden vastgesteld op die eigenschappen. De 13-minutengroep verbeterde evenveel als degenen die vijf keer zo lang in de sportschool aan de gewichten stonden te sjorren.

Meer krachttraining zorgt voor grotere spieren

Het enige verschil tussen de eerste en de derde groep betrof de spieromvang. Bij alle 34 mannen werd wel enige toename in spieromvang gemeten. Maar bij de eerste groep, die het langst bezig was, bleek spieraanwas het grootst. Kortom, hoe meer series de mannen uitvoerden, des te groter werden hun spieren. De eerste groep werd dus wel breder, maar niet sterker dan de mannen uit de andere twee groepen.

Waarom een korte krachttraining perfect is voor hardlopers

Dat is goed nieuws voor duursporters, omdat zij baat hebben bij meer kracht, maar geen last willen hebben van de extra spiermassa. De sleutel om dat voor elkaar te krijgen is krachtoefeningen te doen tot uitputting - tillen tot je niet meer kunt. Als je het op die manier aanpakt, dan volstaat één serie om de vruchten van krachttraining te kunnen plukken, zonder dat je tijdens het hardlopen de extra massa van opgepompte spieren mee moet sjouwen. (bron)

Lopen in de warmte: luister goed naar je lichaam

Pas met deze weersomstandigheden goed op je zelf!

Met temperaturen van boven de 30 graden hebben we dit weekend te maken met extreem warm weer. Bij zulk warm weer kan het onverstandig zijn om te gaan hardlopen – of zelfs gevaarlijk wanneer je je niet goed voorbereidt. Pas goed op jezelf en neem deze tips over hardlopen en hitte ter harte.

1. Vroeg of laat lopen

Wil je je hardlooptraining deze week niet overslaan? Begin dan vroeg of juist laat met trainen. Op het heetst van de dag, tussen 12.00 en 15.00 uur, is het niet verstandig om te gaan hardlopen. Geef je lichaam tijdens je training de tijd om te wennen aan het warme weer en begin dus niet te snel. Houd je tempo ook tijdens de rest van je training wat lager dan normaal en kort ook de afstand die je loopt iets in.

2. Drinken, drinken en nog eens drinken

Bij extreem warm weer is het extra belangrijk dat je goed drinkt. Je kunt het beste anderhalf keer zoveel vocht drinken als dat je zweet kwijtraakt. Omdat dat natuurlijk lastig te meten is, kun je aanhouden dat je 1 liter per uur drinkt. Drink grote slokken per keer, want daarmee prikkel je je maag meer dan met kleine slokjes. Doe je een korte training van maximaal drie kwartier? Dan is het niet nodig om tijdens het lopen te drinken, maar wel goed om dat voor en na je training goed te doen.

3. Check je vochtbalans

Misschien vind je het lastig in te schatten of je voldoende hebt gedronken. Gelukkig kun je dit heel makkelijk checken. Kijk naar de kleur van je urine: is die licht van kleur, dan zit het goed met je vochtbalans. Donkere urine kan een teken zijn dat je aan het uitdrogen bent, omdat je dan nog veel afvalstoffen in je urine hebt. In dat geval is het verstandig om extra te drinken.

Een andere manier om je vochtbalans te bepalen is jezelf voor en na een training wegen. Na je training mag je lichaamsgewicht maximaal één tot twee procent lager zijn dan ervoor. Ben je drie procent afgevallen (dat is 2 liter vocht als je 70 kilo weegt), dan merk je dat meteen aan je prestaties tijdens de training.

4. Rustige warming-up

Wat voor je training geldt, gaat ook op voor je warming-up. Als het heel warm is, is het beter om de kerntemperatuur van je lichaam niet te veel te laten stijgen tijdens het opwarmen. Gaat die te ver omhoog, dan kun je tijdens je training niet optimaal presteren. Doe je warming-up in de schaduw in plaats van de volle zon en houd ‘m wat korter en minder intensief dan anders.

5. Luchtige kleding en goed insmeren

Draag tijdens je training kleding die goed ‘ademt’ en dus ook je zweet kan verdampen. Dit is belangrijk om je overtollige lichaamswarmte kwijt te kunnen. Luchtige witte kleding voert de warmte tijdens het lopen het beste af. Je kunt ook een natte handdoek in je nek leggen of water over je hoofd gooien om jezelf te koelen, of je T-shirt nat maken als je dat prettig vindt. Sommige lopers krijgen daar last van hun maag van, dus als dat ook voor jou geldt is het beter om dit laatste niet te doen. Draag een zonnebril om je ogen te beschermen tegen de UV-straling. En vergeet ook niet om jezelf goed in te smeren met zonnebrandcrème die zweetbestendig is en minimaal factor 10 tot 12 heeft. (bron)

Waarom mag je je tempotraining niet harder lopen?

Elke training heeft een doel

Elke training in je schema is bedoeld als een specifieke prikkel op je lijf. Duurlopen verbeteren je uithoudingsvermogen, intervaltrainingen je snelheid en kracht. Tempotrainingen zijn bedoeld om je lichaam efficiënter te maken in het afvoeren van melkzuur. Zo leer je lopen op een tempo waarop je net niet verzuurt. Threshold noemen we dat. Het is dus geen wedstrijd. Het is een gecontroleerde inspanning die je fit maakt voor een 10 kilometer of een halve marathon.

Je tempo voor een tempotraining bepalen doe je zo

Het juiste tempo voor een tempotraining is het tempo dat je ongeveer 45 tot 60 minuten in een wedstrijd zou kunnen volhouden. Voor veel lopers komt dat neer op je 10 km-tempo, zeker als je die binnen het uur loopt. Ben je nog bezig met opbouwen en doe je langer over een 10 km, dan ligt je tempotempo net iets daaronder. Voor gevorderde lopers ligt het tempo juist wat boven hun halve marathon-tempo. In alle gevallen voelt het stevig, maar beheersbaar: je kunt nog korte zinnen uitspreken, maar een gesprek voeren lukt niet. Je loopt op spanning, maar niet kapot. Kom je er niet helemaal uit? Met deze calculator voer je een recente race-tijd in. Voor tempolopen gebruik je het snelle trainingstempo.

Wat gebeurt er als je te snel traint?

Als je tempoblokken sneller loopt dan je drempeltempo, dan verandert de aard van de training. Je werkt dan geen tempotraining meer af waarbij je je lichaam traint om te presteren op een tempo waarop je net niet verzuurt, maar je gaat lactaat ophopen. Dat zul je merken aan het feit dat het steeds lastiger wordt om het tempo vol te houden. Ook ga je wel erg lang moeten herstellen van deze training, waardoor ook volgende trainingen hieronder gaan lijden. Train je toch stug door zonder je schema aan te passen? Dan ligt overbelasting op de loer.

Wat gebeurt er als je te langzaam traint?

Een te langzame tempotraining is niet zo’n heel groot probleem. Je traint dan vooral je algemene duurvermogen. Dat is op zich niet erg, maar je traint wel een ander systeem dan eigenlijk bedoeld was. Je wordt er zeker niet slechter van en als je vermoeid bent is het helemaal geen slecht idee om wat tandjes terug te schakelen, maar voor een snelle 10 kilometer gaat deze training niet zo veel doen als een rake tempotraining.

Zo houd je het juiste tempo vast

Een tempotraining vraagt dus om een stukje discipline. Je hoeft je niet blind te staren op je klokje om het tempo strak tot op de seconde te lopen, maar zorg dat je qua gevoel ergens rond 10 kilometertempo zit. Als dat een paar seconden langzamer is dan bedoeld, is dat helemaal niet erg. Natuurlijk staat een hoger tempo veel beter op je Strava, maar op de lange termijn heb je daar weinig aan. Probeer de laatste herhaling op een zelfde tempo te lopen zonder dat je heel veel meer moeite hoeft te doen dan de eerste herhaling. Begin desnoods iets te langzaam en doe de herhalingen daarna een paar tellen sneller. Het is niet de bedoeling dat je helemaal gesloopt thuis komt. Dan kun je twee dagen later weer een duurloop of intervaltraining aan en wordt je op lange termijn beter.

3 voorbeelden van tempotrainingen

Nu we weten op welk tempo je moet lopen, schrijven we nog even 3 voorbeeldtrainingen voor je uit. Begin je training altijd met een warming-up van zo’n 10 minuten en ook uitlopen is belangrijk, Dat doe je ook 10 minuten.

Rechtoe-rechtaan tempoloop

Dit is de makkelijkste om uit te voeren. Naar je warming-up trek je hem door naar je tempozone en dat houd je 20 minuten vast. Daarna loop je uit. Ging dat goed, dan doe je hem de volgende keer eventueel 5 minuten langer. Bouw uit tot maximaal 40 minuten. De tempo’s zijn behoorlijk lang, deze wil je zeker niet te snel uitvoeren.

Blokjes van 8-10 minuten. 3-4 herhalingen

Knip je je training liever op in stukken? Dan doe je 4 x 8 minuten of 3 x 10 minuten. Ook deze wil je niet te snel doen, liever 5 seconden te langzaam, dan 5 seconden te snel. Tussen de herhalingen mag je 3 minuten dribbelen om je hartslag wat te laten zakken.

6-8 keer 1000 meter

Reken je liever in kilometers dan minuten. Dan kun je herhalingen van 1000 meter of 1 kilometer. Het is maar net of je liever in meters of kilometers praat. Tussen de herhalingen mag je 90 seconden of 200 meter dribbelen, net wat je prettig vindt. 6 tot 8 herhalingen is best veel, dus je voelt de bui al hangen; niet te hard lopen. Die laatste moet je nog lachend op hetzelfde tempo kunnen volbrengen.

Veel succes! (bron)

Dinxperloër Bram van den Bergh leeft van de uitdagingen

Bram van de Bergh voorafgaand aan de Marathon des Sables

Bram van den Bergh leeft van de uitdagingen

Bram van den Bergh uit Dinxperlo beleeft een jaar vol uitdagingen. De atleet liep dit voorjaar eerst de Marathon des Sables, een zesdaagse ultraloop van ongeveer 250 kilometer in de Sahara-woestijn van Zuid-Marokko, in het pinksterweekeinde deed hij mee aan de Ropa Run. Dit is een estafette van Parijs naar Rotterdam. De verklaring voor zijn deelname was simpel: "Ze hadden nog een hardloper nodig."

Aanvankelijk stond de Ropa Run niet in de agenda van de 48-jarige Bram van den Berg. "Maar ik werd benaderd door een hardloper die bij mij in de tent sliep tijdens de Marathon des Sables", herinnert de Dinxperloër zich. "Hij zat in een team en ze kwamen een hardloper te kort. Dat was ongeveer 3,5 week voor Pinksteren." En dus volgde overleg met het thuisfront. "En heb ik ze daarna teruggebeld dat ik mee zou doen met hun team 136. Ik was na Marokko ook al weer wat aan het sporten."

Format

Wie denk aan een estafetteloop over 540 kilometer, die krijgt het misschien al snel benauwd. Van den Bergh: "Maar dit team doet al vanaf 2011 mee en heeft veel ervaring. Zo hebben zij de ploeg van acht hardlopers opgedeeld in twee viertallen. Terwijl het ene viertal uitrust, loopt de andere ploeg een paar uur." Met enige verbazing hoorde Van den Bergh de verdeling. "We liepen per man steeds 1.500 meter en werden dan afgelost. Dat is dus een minuut of zeven per keer."

Je zou zeggen dat iedereen 5 of 10 kilometer zou kunnen lopen, en dan het stokje voor langere tijd zou overgeven. "Fysiek hoeft dat geen probleem te zijn, maar je hebt ook met het mentale deel te dealen. Door steeds maar 1.500 meter te lopen, kon je daarna weer een minuut of twintig uitrusten. Na 55 of 60 kilometer was dan het andere viertal hardlopers aan de beurt. Ik ben meer een diesel, maar ik zei tegen hen: 'Ik ben hier te gast, zeg maar wat ik moet doen'."

Team

Het team bestond echter uit veel meer dan de acht genoemde hardlopers. "We hadden een bus als basis. Het viertal dat niet liep, kon daar rusten en proberen dan een paar uur te slapen. Daarnaast was er ook een fysio mee, meerdere etsers, een chaueur, een navigator. In totaal waren we denk ik met ruim dertig mannen en vrouwen." Een kleiner busje begeleidde de 'dienstdoende lopers' van team A of B. "Inclusief de etsers, want een regel van de organisatie is dat een loper altijd wordt voorafgegaan door een etser en wordt gevolgd door een etser."

Licht

Omdat er in de nacht wordt doorgelopen, was enig licht ook geen overbodige luxe. "Je wilt toch graag weten waar je je voet neerzet. Wat verder wel even lastig was, was dat je bioritme verstoord is door 's nachts hard te lopen. Dat leidde wel tot enige moeite in de nacht van zondag op maandag. Ook liepen we bijna het gehele parcours in de regen, dat hielp ook niet." Uiteindelijk rekende de Dinxperloër voor dat hij in die 24 uur tussen de 70 en 80 kilometer in stukjes van 1.500 meter had bijgedragen aan het volbrengen van de Ropa Run. "We hadden een vaste volgorde van lopen, maar in mijn team heb ik een paar keer een beurtje van een van de anderen overgenomen."

Goede doel

Eenmaal met Rotterdam in zicht, ontstond een euforisch gevoel. "De aankomst was een chaos, met eerst de finish van de loper in kwestie en daarna een extra finish van het hele team." Met team 136 liep Van den Bergh geld bijeen voor mensen met kanker die in de terminale fase van hun leven zitten. "Het motto is dat we leven willen toevoegen aan dagen als we geen dagen meer kunnen toevoegen aan het leven. Mooi dat we met zo'n actie iets kunnen betekenen." Ook in zijn omgeving heeft Van den Bergh te maken met personen die aan kanker lijden. "Dat geldt voor een vriendin van ons, maar ook de dochter van mijn beste vriend. Het is mooi iets te kunnen bijdragen voor een ander."

Iron Man

Met de Marathon des Sables en de Ropa Run in de pocket richt Van den Bergh zich alweer op iets nieuws. "Ik zou wel weer eens een Iron Man-triatlon willen doen", stelt de Dinxperloër die onregelmatige werktijden heeft en in de jeugdzorg werkzaam is. "Maar dat ga ik eerst met de familie overleggen. Ik heb leuke triatlons zien staan in de bergen van Oostenrijk en ook in Spanje. Ik hou ervan om steeds op nieuwe plaatsen een evenement te bezoeken. Ik merk aan mezelf dat het alweer begint te kriebelen." (bron)

Bredevoort 8e Grachtenloop 5 km - 26.18 min - 8e plaats M60

Vanzelf gaat het vandaag niet!

De meeste mensen hebben wel een tik en bij mij is één van die dingen dat ik alle hardloopwedstrijden die ik gelopen heb, op een Excel programma op de computer noteer. De 8e Grachtenloop in Bredevoort is dan ook een bijzondere want het is mijn 800e wedstrijd. Het is nog even onzeker of ik mee kan doen want de blessure aan mijn rechterknie voelt iedere dag anders aan. Ik schrijf me dan ook niet van te voren in maar ga ruim op tijd op de fiets naar Bredevoort toe.

Daar aangekomen probeer ik eerst maar eens een kleine kilometer te lopen en dat voelt eigenlijk beter aan dan dat ik verwacht had. Op de nieuwe locatie bij brouwerij de Borghman meld ik me dan ook aan voor de 5 kilometer. Sinds 2015 wordt er op deze plek weer gebrouwen en vloeit er enkele malen per week bier, gemaakt van Achterhoekse ingredienten, door de leidingen. Van tevoren heb ik al gezien dat er bijna 400 voor-inschrijvers zijn en met dit prachtige weer kunnen er nog wel eens 100 na-inschrijvers bij komen. 

De start van de 5 en 10 kilometer is om 19.45 uur en ik wil weer proberen om iets harder van start te gaan dan in de laatste wedstrijden die ik gelopen heb. Rond de 5 minuten kom ik de eerste kilometer, in de buurt van de Gracht, door. Bij de Slingeplas heb ik er al spijt van en kan ik merken dat ik nog lang niet genoeg inhoud heb. Heel gek is dat ook niet, liep ik voorheen altijd zo rond de 40 kilometer in de week, tegenwoordig stokt de teller meestal tussen de 10 en 15 kilometer.

Ik ken het nieuw parcours niet en vijf kilometer kan dan ineens een heel eind lijken. Als ik langs de voetbalvelden en binnendoor bij de school het boekenstadje weer inloop is het gelukkig nog maar een klein eindje tot de finish. Na ruim 26 minuten zit ik op een bankje uit te puffen en vraag ik mezelf af hoe dit ooit nog weer sneller kan? Misschien blijft het hier ook wel bij en moet ik tevreden zijn dat ik lekker mee kan doen. Persoonlijk vindt ik de nieuwe locatie en het nieuwe parcours een verbetereing maar volgens mij is er nog niet beslist of dit een blijvertje is?

Sjoksen rond Hoksebargen

Foto momentje bij de Haaksbergse watermolen

Op de eerste beste woensdag van juni stond onze 11e etappe gepland van ons wandelavontuur. Dit keer werd er koers gezet richting het Overijsselse Haaksbergen. Officieel stond er 37 minuten geboekt voor de reis, maar met Frank aan het stuur is 1 ding zeker… dat gaat langer duren! Onderweg werd alle lichamelijke malheur besproken en dat was bepaald niet misselijk. Geert is al het langste aan het klungelen, nadat hij tijdens de Boekeldercross twee keer enorm uit de bocht vloog. Eerst was het de kuit en nu de knie, die hem ver van zijn kunnen hebben gebracht. Hij raakt nu langzaam ook in een mentale depressie, al wil hij daar zelf nog niet helemaal aan. Frank heeft ook kuitklachten en was het eerst de linker, even later de rechter. Nu moet wel gezegd dat hij het verschil tussen beide kanten vaak lastig vindt, dus waar het nu precies aan scheelt blijft vaag. Zeker is wel, dat hij de groepstrainingen al enige weken mijdt, evenals het nagesprek en de koffiemomenten. Een houding die hem niet in dank wordt afgenomen. En dan Theo… Hij heeft last van een afschuwelijk vorm van asfalteczeem. De kop, de knie, het bovenbeen, werkelijk alles zit onder de dikke korsten. Een geluk dat we deze wandelaflevering in het buitengebied afwerkten, zo dachten zijn kompanen, want de reacties van tegenliggers zou hem wel eens volledig kunnen breken.

Afijn, even na kwart voor negen gingen we van start en al na 19 meter ontstond er een discussie over welk pad de juiste zou zijn. Een overduidelijk signaal dat het wel weer eens een moeizame tocht zou kunnen worden. We sloften uiteindelijk gelijk al een prachtige natuurgebied in, met fraai struikgewas, zichtbare en onzichtbare boomwortels en een mooi moerasje. Direct werden natuurlijk de fotocamera`s erbij gepakt voor een paar hele fijne shoots. We liepen rustig verder en al wandelend kwamen de ochtendrituelen ter sprake. Frank biechtte op, dat zijn dag pas goed kan beginnen als hij een bak brinta naar binnen heeft gewerkt. Ook Geert heeft zo zijn opmerkelijke dagstart, want bij hem beginnen de activiteiten pas na een strakke bak koffie en een potje Sudocu uit de Gelderlander. Theo blijkt, ondanks het feit dat hij niets meer hoeft en wij daarbij ook nog eens in zijn onkosten voorzien, al vroeg in actie te komen. Voor de buis doet hij bij MAX mee met het razend populaire boodschappenspel, maar een 100%-score haalt hij zelden, zo bekende hij eerlijk.

De kilometers verstreken en na een kwart van de te lopen afstand ontstond er wat tumult. Er moest gekozen worden tussen een omleiding of gewoon door banjeren en hopen dat de omstandigheden dit toelaten. De eerste optie is een zekerheidje, maar de tweede is natuurlijk ietske spannender. Er werd gekozen voor de laatste mogelijkheid en dit leek aanvankelijk een schitterende keuze, want het pad liep strak langs de meanderende beek, waar de kikkers zich luid en duidelijk lieten gelden. Maar eenmaal weer op de verharde weg, moest er een keuze worden gemaakt en toen werd het even spannend. Geert heeft normaliter “by far” het beste richtinggevoel en ook op deze grijze morgen bleek dit het geval te zijn. Met een kleine omtrekkende beweging en een stuk of 1200 stappen extra, kwamen we weer op de groene route terecht.

De schitterende Haaksbergense watermolen had de slag al flink te pakken en de deur van het bijbehorende horeca-etablissement stond al uitdagend en wagenwijd open. We namen plaats op het buitenterrasje. De bestelling was simpel: 3 cappuccino, met daarbij appelgebak en slagroom. Het bleek een delicatesse te zijn en een verdiende aanvulling voor de verbrande calorieën na de eerste 7 kilometer sjoksen. De passerende huisschilder keek redelijk jaloers het genietende trio aan en hield het bij de wijselijke woorden: “Hé, mannen van het goede leven, geniet er van, dan doe ik het werk vandaag wel!” We beseften ons gelijk, dat we ook wel bijzonder bevoorrecht waren op deze druiligere woensdagmorgen. Een klein half uurtje rusten en toen weer verder met de etappe. Het begon intussen een beetje te miezeren, dus de ritsjes gingen tot bovenaan dicht en ook Theo besloot zijn stoere imago aan de kant te zetten en toverde een fel gekleurd regenjackie uit zijn rugzak. De route leidde ons verder over prachtige paadjes en groenstroken, waar de natuur geweldig zijn best deed om er schilderachtige plaatjes van te maken, de konijntjes ronddartelden en de vogels het hoogste lied floten. Om dit beeld en geluid zo lang mogelijk vast te houden, werd besloten om een extra pauze in te lassen. Effen een broodje eten, een slok te drinken en een paar plaatjes te schieten. 

De slotfase werd ingezet en ineens werd het ook een beetje onrustig. Zo drukte Geert nestor Theo een keer of drie achter elkaar voor een passerende vrouw op de fiets. Boze gezichten natuurlijk over en weer en bovendien totaal overbodig pubergedrag. Frank ergerde zich kapot aan deze flauwe actie en voerde het tempo op. Hij waarschuwde zijn medelopers, dat degene die niet op tijd bij de auto zou zijn, maar moest zien hoe hij thuis zou komen. Met nog een kleine 800 meter te gaan werd besloten om de vredespijp maar aan te steken en zo kwam er ook aan dit wandelavontuur uiteindelijk op heel prettige wijze een fijn einde. Het sjoksen rond Hoksebargen is een absolute aanrader voor iedere wandelaar die houdt van de buitenlucht, zandpaden en de groene natuur! (FR)

Foto's van de 8e Grachtenloop in Bredevoort - deel 3

Rene ter Haar

Klik op de link voor de foto's van Andrewfotografie

1 kilometer

2 kilometer

5 en 10 kilometer

Erwin Wamelink

Foto's van de 8e Grachtenloop in Bredevoort - deel 2

Net na de start van de 5 en 10 kilometer

Klik op de link voor de foto's van Rob Jansen

1 en 2 kilometer

5 en 10 kilometer