Routine

De halve Marathon zit er weer op

Soms maak je keuzes in het leven, waar je wel eens langer over moet nadenken. Geert werd gevraagd om een halve Marathon als testloop te doen. Nu gaat hij ook niet over één nacht ijs en moest dit eerst laten bezinken. Je mocht dit individueel doen maar ook met een loopmaatje. Ik was natuurlijk blij verrast dat de vraag bij mij neergelegd werd. 

Na het echec van Rotterdam (geen marathon) nog wel de nodige kilometers gemaakt maar zeker geen 21 kilometer. De april weekendlopen hebben wel aangetoond dat het met onze vorm wel goed zat. Het ja woord dus aan Geert gegeven, met de mededeling dat ik het gewoon ga proberen. De bedoeling was dat we bij elkaar zouden blijven mits één van beide om welke reden dan ook niet verder zou kunnen. 

Rond 13.00 uur kwam Geert mij ophalen, nog een beetje na bibberend van de 2^e corona prik. Om exact 13.30 uur vertrokken we aan onze ultieme poging. Vooraf gingen we uit van een tijd rond de 2 uur en 17 minuten (6.30 min/km). Na 1 km konden we deze bescheidenheid al over boord gooien. Het prachtige parcours leidde ons naar Barlo, via ’t Klooster en Bredevoort naar Miste. 

Bijna halverwege op 10 kilometer kwamen we door in iets meer dan 59 minuten. Toen wisten we met al onze routine dat we dit goed zouden voltooien. Via de beruchte Zwanenbroekweg richting de finishlijn die op de Walfortlaan was getrokken. Met nog een versnelling in de laatste kilometer kwamen we gezamenlijk over de finish in 2 uur en 4 minuten. Dik tevreden over het resultaat gingen we huiswaarts. Dat routine beloond wordt heeft zich hier weer eens bewezen.

Theo Stronks