Hasta Manana vanuit Forza Totana - deel 4 (slot)

Een klein stukje AVA'70 blijft achter in Spanje

Immenso Gracias Forza Totana

Ons bliksembezoek naar de zon werd in stijl afgesloten met een allemachtig gezellige afscheidsavond in een leuke lokale gelegenheid, waar de Spaanse gastvrijheid hoogtij vierde. De menukaart was uiteraard weer abracadabra, dus we besloten als club maar gewoon de hele kaart aan te vinken. Niet moeilijk doen, maar kiezen voor de weg van de minste weerstand. In sneltempo werd het zittende buffet afgeleverd en tussen de literflessen bier en wijn was er nog net plek voor alle borden met overheerlijke gerechten. Het Forza-team en hun begeleiding kregen alle gelegenheid om de eerder verbrandde calorieën aan te vullen. Een missie, die overigens al halverwege de avond volbracht was.

Wat niet uit kon blijven was een bedankspeechje van de Aaltense formatie in de richting van Freddie en Renate Dieperink, inclusief hun crew. Het selecte AVA’70 gezelschap werd door hun direct bij aankomst vrijdag in een warm bad gedompeld en het zevental bleef daar het hele weekend in drijven. Tuurlijk, dat de Dieperinkjes uut Hoksebargen afkomstig zijn, schept een band. Maar als het je lukt om slechts met een klein beetje voorkennis, maar vooral veel humor en gezelligheid een meer dan gemoedelijke sfeer te creëren, dan is dat wel een gave! Waarvan actie…. Als tegenprestatie waren er een paar hebbedingetjes om te geven en die vielen best in de smaak. Niet groots, wel gemeend!

Slechts enkele uren na de afscheidsfuif, kwam onze zingende wekker alweer de trap afgedaald. De tenor heeft weinig talent, dus je bent om 04.34 uur wel gelijk klaarwakker. Spullen pakken, vlot cafeïne naar binnen werken, de laatste kwark mengen en de taxi kon richting Alicante. Het was uiteraard nog donker, maar het was net of de sinaasappels licht gaven. Goh, wat kun je toch snel aan een schitterende omgeving wennen. Dit bleek bij het inchecken, waar de oudste van het stel de Sjaak was en zijn volledige hebben en houden moest tonen. Normaliter wordt je in dergelijke situaties uiteraard bliksems, maar Geert heeft bijna 40 dienstjaren bij dezelfde baas en bovendien een blanco strafblad. Waar de rest van de groep al Spaans benauwd kreeg, bleef het slachtoffer bij de overdreven check van de Guarda Civil stoïcijns voor zich uit staren. Geen spoortje van enige stress te bekennen, dat is wat Spanje op heeft geleverd. Vlot een halve liter Starbucks-vocht en raps het vliegtuig in. Met de wetenschap dat de zon waarschijnlijk niet zal schijnen en de temperatuur minimaal twee keer de helft is, bleek rust de beste remedie!

Na een lichtelijk turbulente vlucht kwam Eindhoven even voor 11 uur in zicht….. Dik 65 uur op Spaanse bodem hebben het Aaltense gezelschap veel gebracht. Naast een oase aan rust, ook veel, lekker sappige Vitamine C. Tuurlijk, sinaasappels zijn ook hier op elke hoek te koop, maar de Spaanse delicatesse, die jezelf van de bomen kunt plukken, da’s echt een genot om te drinken. Na twee maanden verstek, scheen de zon elke dag volop en scoorde een dikke 10 bij elke site die je raadpleegde. Na 2 maanden kou, regen, wind en andere ellende is deze Vitamine D-stoot werkelijk onbetaalbaar. Het derde en misschien wel meest belangrijke Vitamine dat de groep kreeg, was G van genieten. Wat kun je veel mooie, leuke en gezellige activiteiten ondernemen als je eigenlijk maar weinig tijd hebt. Forza Totana heeft ons alles gebracht wat was gehoopt. Zelfs meer, veel meer dan dat! De eerste reünie is al gepland in september en de kans is zeer aannemelijk, dat er nog meer zullen volgen. Hoe mooi is dat?

Un Cordial Saludo!

Het laatste drankje!