Rust: vriend of vijand?

Wat overheerst bij jou: is dat de foute, of de functionele rust?

Rust heeft twee gezichten. Er is foute rust, en er is functionele rust. Foute rust is niks doen, of zo weinig activiteit vertonen dat de fitheid afneemt en de gezondheid gevaar loopt. Van functionele rust word je juist fitter en gezonder, omdat het lichaam daarin de noodzakelijke ruimte vindt om te herstellen en sterker te worden. Wat overheerst bij jou: is dat de foute, of de functionele rust? Laten we er eens wat preciezer naar kijken.

Rust, of beter gezegd: herstel is een belangrijk element van het trainingsproces. Alleen als je na een training voldoende hersteltijd neemt maakt die training je beter. In die tijd worden energievoorraden aangevuld en spierschade gerepareerd. In de trainingsleer wordt die cyclus van ‘trainen – herstellen – beter worden’ aangeduid als supercompensatie.

Functionele rust maakt een betere hardloper van je. Na een pittige training mag je zonder schuldgevoel op de bank liggen, want dat is functionele rust. Veel fanatieke sporters hebben moeite om voldoende herstel te pakken omdat ze functionele rust opvatten als foute rust. Ze combineren hard trainen met onvoldoende hersteltijd, waardoor de supercompensatie wegblijft. De cyclus ziet er dan als volgt uit: ‘hard trainen – onvoldoende herstellen – slechter worden’. Overigens blijkt slaap een belangrijke vorm van functionele rust te zijn (overigens ook voor niet-hardlopers)

Wat is dan foute rust? Dat is als je je ervoor niet hebt ingespannen. Dan is er geen sprake van herstel, maar van niks doen. Ook als je niks – of te weinig – doet blijft de supercompensatie weg en zal je prestatieniveau afnemen. Kracht, snelheid, uithoudingsvermogen gaan verloren, wat uiteindelijk funest kan zijn voor zowel je lichamelijke als je geestelijke gezondheid.

Terug naar de vraag in de titel: is rust vriend of vijand? Het is je vriend als je het gebruikt als goed gedoseerd herstel na een training. Het is je vijand als er te weinig fysieke inspanning tegenover staat, omdat dan belangrijke fysieke en mentale vermogens verloren gaan en je gezondheid in het geding komt. (bron)