 |
| Patrick Temming(links) en Gerrit Ormel na het beklimmen van de Stelvio |
Een groep medewerkers van het Koningin Beatrix Ziekenhuis in
Winterswijk willen in het kader van het 25 jarig jubileum van het ziekenhuis
iets voor het goede doel doen. Al snel is het plan geboren om met een grote
groep mederwerkers de Stevio in de Dolomieten in Italië per fiets te
beklimmen. Over het goede doel heeft de groep niet lang na hoeven te denken. Ze
gaan hun gezonde spieren inzetten voor mensen met zieke spieren. Het goede doel
is dan ook de Stichting Spieren voor Spieren geworden.
Ook mijn clubgenoten Patrick Temming en Gerrit Ormel zijn
met deze groep meegeweest en hebben beide op vrijdag 11 september 2009 de tocht
met succes volbracht. Gefeliciteerd met deze prachtige prestatie! Waarschijnlijk gaan enkele clubgenoten van mijn
atletiekvereniging AVA’70 volgend jaar een Halve Marathon op de Stelvio lopen!
De Passo dello Stelvio (2757m), Stilfser Joch op zijn Duits
(de Duits-Italiaanse taalgrens loopt over de pas), is na de Col de
l'Iseran (2770m) en de Col de la Bonette (2802m) de op twee na hoogste
Alpencol. Deze bijzonder tot de verbeelding sprekende pasovergang tussen
Trentino en Lombardije volgt nog steeds het originele tracxc3xa9 uit de jaren
1820-1825 toen de weg door Oostenrijkse ingenieurs werd aangelegd. Het enorme
hoogteverschil van 1871 meter en de schier eindeloze reeks van 48 genummerde
haarspeldbochten vanaf Gomagoi maken vooral de klim vanuit Prato (Prad) tot een
van de meest uitdagende in de Alpen.
Van de afslag van de SS40 bij Spondinig tot aan Prato is de
weg nagenoeg vlak, waarna de klim geleidelijk inzet met bescheiden percentages
door het dal van de Schluderbach. Pas na passage van de eerste brug over de
beek worden de stijgingspercentages serieus en na Gomagoi begint de eigenlijke
klim. Nog eens viermaal wordt de beek overgestoken waarna in het bos van het
Trafoier dal regelmatig de tien procent wordt gehaald. Er lijkt geen eind te
komen aan het bos, maar eenmaal boven de boomgrens bij het Gasthaus Weixsfer
Knott is de hele verdere klim tot aan de top in één blik te vangen;
een fantastisch en ontmoedigend gezicht die opeenvolging van haarspelden tegen
het majestueuze decor van de Ortlerspitze en Madatschgletscher.
In de krappe haarspelden kunnen grotere bussen vaak niet in één keer de bocht nemen zodat het op zonnige dagen in de zomer na de
ochtenduren regelmatig voorkomt dat de doorgang versperd wordt door een
touringcar. Vroeg vertrekken en juli en augustus bij voorkeur mijden dus! De
steilste passage is een stukje van 15% bij Weixsfer Knott, verder wordt de
12% nergens overschreden.
Eenmaal boven wordt het hooggebergte landschap helaas
verregaand ontsierd door de bekende toeristenkermis die hier een complete
winkelstraat beslaat. Om later op de dag de drukte in de afdaling te ontlopen
is er de interessante optie om terug te fietsen via de Umbrail Pass.
Weliswaar is er bovenin nog steeds een strook van enige kilometers niet
geasfalteerd maar bij goed weer is dat zelfs op de smalste racebandjes geen enkel
probleem. Dit levert een fraai rondje van 65 kilometer op.
 |
| Het hoogteprofiel |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten