maandag 27 september 2010

Training in Groessen

Prachtige huizen aan de dijk tussen Westervoort en Loo 

Na de morgen in Nijmegen doorgebracht te hebben, heb ik voordat ik moet werken nog tijd over om een eindje te gaan lopen. Op de terugweg vanuit Nijmegen draai ik de A12 af om een eindje verder op het Schuttersplein in Groessen te starten met mijn duurloop. Het is miezerig weer en de motregen valt de hele route uit de lucht. Vanuit Groessen volg ik de weg naar Duiven waar ik door het prachtige aangelegde recreatie- en natuurpark het Horsterpark in de richting van Westervoort loop.

Daar heb ik een prachtig uitzicht over de uiterwaarden die zo kenmerkend voor die plaats zijn. Westervoort wordt namelijk grotendeels omringd door rivieren. Hier vlakbij bevindt zich de splitsing tussen de Rijn en de IJssel. Vanaf deze vertakking, de IJsselkop, loopt de IJssel boven Westervoort langs richting het IJsselmeer. De Rijn kruist de Pleijroute en stroomt langs Arnhem verder richting Noordzee.

Evenwijdig aan het Pannerdensch Kanaal loop ik over de dijk in zuidoostelijke richting een stukje van de IJssellinie. Kort na de 2e Wereldoorlog ervoer het westen 'de Russen' als een serieuze bedreiging van de vrede en om ons te kunnen beschermen tegen een eventuele aanval heeft Nederland, in NATO-verband, de IJssellinie gevormd. Ik loop verder langs het nu nog actieve Looveer, dat de stad Huissen over de hoofdstroom van de Rijn, met het plaatsje Loo verbind. Even later kom ik bij de Waai van Boerboom, dat ontstaan is door een dijkdoorbraak in de 18e eeuw. Elders wordt dit ook wel een wiel of een kolk genoemd. Na de dijkdoorbraak heeft men de dijk hersteld en werd deze om de ontstane plas heen gelegd.

De van oorsprong middeleeuwse havezate Loowaerd laat ik aan mijn rechterhand liggen en ik kom dan op de Lijkweg terecht. De naam is vanwege zijn enigzins lugubere klank op veel plaatsen aan het verdwijnen. Toch komen we vooral in het oosten van het land nog steeds wegen met die naam tegen. Een lijkweg, vaak ook doodweg genoemd, was een weg waarlangs de doden zo snel mogelijk in een rechte lijn naar het kerkhof gebracht moesten worden om te voorkomen dat begrafenisroutes nog langer langs de oude heidense begraafplaatsen zouden voeren. Ruim 12 kilometer verder en een stukje Liemerse geschiedenis wijzer, ben ik weer terug bij de auto.


Gelopen route, de knooppunten 53, 56, 57, 58, 59, 61, 63, 64, 65, 56 en 53

Geen opmerkingen: