 |
| 2014 |
Als de column bij tijd en wijle niet op donderdag
verschijnt, heeft dat dikwijls te maken met naar luiheid riekende nalatigheid
van de schrijver. Ditmaal ligt het anders. Vandaag – vrijdag 23 september 2016
– heeft alles in zich om een historische dag te worden. Het Estinea Running Team
gaat voor de triple.
We gaan terug naar het jaar 2014. Een groepje nuchtere Achterhoekse sloebers zet een bijzondere prestatie neer. Op Papendal, het sportmekka van de lage landen, sleept Estinea de Nederlandse titel binnen voor zorginstellingen. Gevestigde namen in de sport als Wim Brinkman, Frank Roos en Wim Jentink bluffen de concurrentie op onnavolgbare wijze af. Zelf speel ik een bescheiden bijrol in dit schouwspel. Vol ongeloof betreedt het tiental het erepodium . Met onwennigheid ,dat alleen zichtbaar is bij kersverse kampioenen, nemen ze het applaus tot zich. Een aantal mooie weken volgen. Het hoogtepunt is de nominatie voor de sportploeg van Aalten, helaas gaat die prijs aan onze neus voorbij. Een stel nietszeggende autocrossers strijken de eer op.
Een jaar later staan wij voor de haast onmogelijke opdracht
om de wisselbeker binnen de gelederen te houden. Maar iets wat niet kan, is nog
nooit gebeurd, dus we gaan vol goede moed aan de slag. De ploeg is haast
identiek aan het kampioensteam van 2014. Het is een bloedstollende strijd. Pas
bij de ceremonie protocolaire komt de jury met het verlossende oordeel. Estinea
heeft het wederom geflikt. De kurk gaat van de fles en er wordt direct
gesproken over een trilogie. Als Estinea in 2016 wederom op herhaling gaat,
wordt de wisselbeker verzilverd en blijft die voorgoed in bezit van de sympathiek
zorgverleners. We gaan terug naar het jaar 2014. Een groepje nuchtere Achterhoekse sloebers zet een bijzondere prestatie neer. Op Papendal, het sportmekka van de lage landen, sleept Estinea de Nederlandse titel binnen voor zorginstellingen. Gevestigde namen in de sport als Wim Brinkman, Frank Roos en Wim Jentink bluffen de concurrentie op onnavolgbare wijze af. Zelf speel ik een bescheiden bijrol in dit schouwspel. Vol ongeloof betreedt het tiental het erepodium . Met onwennigheid ,dat alleen zichtbaar is bij kersverse kampioenen, nemen ze het applaus tot zich. Een aantal mooie weken volgen. Het hoogtepunt is de nominatie voor de sportploeg van Aalten, helaas gaat die prijs aan onze neus voorbij. Een stel nietszeggende autocrossers strijken de eer op.
Nu, as we speak, is het tijd om te vlammen. Er is geen weg
meer terug. De messen zijn geslepen en smoesjes en excuses kunnen voor eeuwig
in de ijskast. Even een korte uitleg. Een team van 10 atleten, loopt in
estafettevorm een marathon. Ieder individu legt een afstand van 4,2 kilometer
af. Het Estinea Running Team is op volle oorlogssterkte. De nestor is Gerrit
Ormel, zestigplusser en still going strong. Frank Roos, Geert Wevers, Wim
Jentink en Roy Ebbers zijn de vaste en betrouwbare waarden binnen de selectie.
André Bruil is een teamplayer pur sang en kan altijd iets extra’s op
belangrijke momenten. Holmer Bruggink wordt als troefkaart uitgespeeld en
ondergetekende is de onberekenbare factor binnen de ploeg. Kilometervreter Wim
Brinkman voelt een behoorlijke druk op zijn schouders. Wim loopt 8,4 kilometer,
hij wordt door de teamleiding twee keer ingezet.
Vanmiddag rond 15:30 uur zal het verdict plaatsvinden, maar
eigenlijk weten alle deelnemers het al wel: er doen 200 ploegen mee, maar
uiteindelijk wint Estinea altijd.
Wordt vervolgd…
 |
| 2015 |
2 opmerkingen:
Succes en die triple wordt een eitje :-)
Een reactie posten