Gerben Duenk: 'Elke pas was raak'

Gerben Duenk

Het is zondagmorgen 29 oktober jl. als om 08.42 uur de mobiele telefoon gaat. ”Ja met Gerben Duenk! Ik heb gehoord dat jullie naar Doetinchem gaan voor de halve marathon en hebben jullie misschien, mogelijk als het kan nog een plekje vrij in de auto? Ik heb me bedacht om ook mee te doen….”

Voor degene die Gerben niet zo goed kennen: hij is een enorme multitasker! Zo is hij goed in tal van sporten, praat gruwelijk graag, blaast fantastisch op een midwinterhoorn, is bij AVA`70 chef d`organisation van het kerstbomen rapen èn trainer van de A-selectie. Het is dus eigenlijk best erg opmerkelijk dat iemand met een dergelijke staat van dienst zich zo belabberd voorbereidt op een serieuze hardloopwedstrijd van dik 21 kilometer. Afijn, er werd besloten om onze sympathieke clubgenoot maar een plaatsje te gunnen op de achterbank, waar hij dankbaar gebruik van maakte. We waren nog maar net op pad, toen Gerben opbiechtte dat hij best wel eens niet in actie zou kunnen komen, want de draver bleek niet over een startnummer te beschikken. Omdat er geen na-inschrijving was, zou dit wel eens een heel reëel scenario kunnen gaan worden.

Bij toeval bleek een mede-inzittende te vertellen dat een AVA-jaan vanwege kniemalheur zijn nummer te koop had aangeboden en dit mogelijk nog beschikbaar was. Vlot een belletje en ja hoor, Duenky had weer mazzel en kon zich serieus gaan voorbereiden op zijn wedstrijd. In rap tempo werkte hij even een paar stoeten brood met 48+ kaas naar binnen en spoelde deze lekkernij weg met roosvicee. Intussen liet hij zijn reisgenoten even piekfijn weten welke strategie hij op deze zonnige dag voor ogen had. Met een flinke voorbereiding van een eenmalige duurloop van 14,98 kilometer moest een tijd van rond de twee uur mogelijk zijn. Nietszeggende informatie natuurlijk voor zijn kompanen, die stuk voor stuk maandenlang hadden geploeterd om goed voor de dag te komen. De trainer gaf aan er zin in te hebben en het moet gezegd, het inlopen ging lekker, Gerben had zijn sunglasses opgezet, groette wat bekenden en voelde zich ijzersterk. Altijd mooi om te zien hoe geelhemden met het nodige zelfvertrouwen zich richting het startsignaal bewegen….

Gerben had besloten om samen met zijn geliefde trainingspartner Evelien H. uit A. te vertrekken en ook te finishen. Een prachtig streven natuurlijk, want het altijd en immer goedlachse AVA`70-kopstuk verkeerde in bloedvorm, dus zou Gerben serieus aan de bak moeten om zijn doelstelling te halen. Het liep vanaf de start eigenlijk best soepel en Duenk nestelde zich eerst in de schaduw van zijn clubgenote, om er even later pontificaal naast te gaan lopen. Dit praat immers makkelijker en als je zoals Gerben voortdurend de waffel open hebt, is dit wel zo handig. Echter, Frau Hillen wou vlammen en had eigenlijk helemaal geen zin in onnozele zwatspraat. Fatsoenlijk als ze is, gaf Evelientje een kilometer of 7 keurig antwoord, maar was er daarna helemaal klaar mee. Ze maakte dit haar loopmaatje even heel fijntjes duidelijk door een geweldige demarrage te plaatsen waar Gerben in de verste verte geen antwoord op had.

Duidelijk was dat startnummer 120 het vanaf dat moment alleen moest gaan doen en waar ieder ander na een dergelijke ervaring instort, gebeurde dit bij Gerben zeker niet. De veelzijdige sporter rechte zijn rug en ging solo de strijd aan tegen de elementen. “De hartslag kroop langzaam omhoog, maar de cadans bleef voortreffelijk met 162 passen per minuut. Werkelijk elke pas was raak”, aldus Gerben die in een flow kwam en met een enorme big smile over de meet denderde. Juichend liet hij iedereen in kleedkamer 1 weten, dat hij toch maar mooi even een fraaie tijd van 1 uur en dik 56 minuten op de klokken had weten te zetten. En ere, wie ere toe komt…. het is natuurlijk ook een prachtige tijd van Gerben, die met een minimale voorbereiding een maximale prestatie leverde bij de Halve van Doetinchem!

Om zijn ijzersterke optreden op waarde te belonen, mocht hij de terugweg tussenin zitten en daar was hij maar wat blij mee! De ervaringen die waren opgedaan door de AVA-janen werden uitgewisseld en iedereen was zeer tevreden met zijn resultaat en de fraaie plaatjes die onderweg op het netvlies verschenen. Net toen Gerben aan de beurt was om zijn verslag te doen, draaide de chauffeur van dienst vlot de Ormelstraat in en werd Gerben keurig bij de voordeur afgeleverd. Pure pech natuurlijk voor hem, maar hij schikte zich lachend in zijn lot.   

Prachtig om op deze zonnige zondag in oktober te mogen ervaren hoe Gerben Duenk voor, tijdens en na de wedstrijd zijn gedachten deelt met de omgeving. Het was werkelijk Genieten met een hoofdletter G. en wat een fijne gast is die kerel eigenlijk toch. Maar als vroeger ADHD zou hebben bestaan. (FR)