Piek is 'onverwachts' Europees kampioene

Bianca Piek

Bianca Piek deed onlangs mee aan het EK triatlon in Almere. De Aaltense verbeterde niet alleen royaal haar persoonlijk record, ook werd ze tot haar eugen verrassing Europees kampioen in haar leeftijdscategorie en tevens Nederlands kampioene. In gesprek over haar bijzondere carrière, wat er allemaal bij komt kijken om op hoog niveau aan triatlon te kunnen doen en de planning voor 2026.

Door Remko Alberink

Titels halen terwijl je helemaal niet bezig bent met klasseringen, maar louter geniet van je sport. Het overkwam Bianca Piek (43 jaar) recent in Almere.

Carrière

De gedachten gaan op verzoek allereerst even terug naar het begin van haar carrière. "Ik heb ooit meegedaan aan de Tristan Hoffman Challenge, toen hebben we de Col du Galibier beklommen, heel indrukwekkend", stelt Piek. "Daar kwam ik ook de familie Brethouwer tegen. Robert deed aan triatlon en zo ben ik met de sport in contact gekomen. Piek loopt intussen bij AVA'70, fietst bij 't Muurtje en zwemt bij Natare in Aalten. "Dat zwemmen moest ik echt leren ontdekken. Na een baantje borstcrawl was ik in het begin al kapot. Het onderdeel zwemmen blijft voor mij ook best een struggle, het heeft namelijk heel erg met de techniek te maken." Haar eerste wedstrijd was ooit in Bredevoort. "Ik weet nog dat dit een achtste triatlon was, het exacte jaartal weet ik niet meer hoor."

Hele triatlon

Sindsdien boekte ze jaar na jaar progressie, en deed mee aan kwart- en halve triatlons. In 2022 en 2023 nam ze in Maastricht en Almere deel aan haar eerste twee volledige triatlons. “Ik heb wel eens gedacht dat het nooit wat zou worden, maar ik ben intussen besmet met het triatlon-virus. Ik houd ervan mijn grenzen te verleggen."

Haar trainingen vergen veel tijdsinspanning. "Het is nu off-season, dus het trainen is nu voornamelijk bijhouden. Dat kost me acht uur per week. In het seizoen werk ik naar wedstrijden toe, dan ben ik wel tien tot twintig uur met trainingen bezig”.

Werk

Dat is goed te combineren met haar werk. "Ik werk drie dagen per week in Breedenbroek als montagemedewerkster bij WN Kozijnen & Prefab Wanden. Op woensdag en vrijdag heb ik vrij en plan ik vaak mijn langere duurtrainingen." Wie denkt dat de hele triatlon (3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en 42,195 kilometer hardlopen) louter het uitvoeren van drie kunstjes is, heeft het goed mis. “Zo train ik bijvoorbeeld ook vaak op de overgang van het fietsen naar het hardlopen", legt de Aaltense uit. "Anders krijg je zogenaamde zwabberbenen. Dan zien de mensen in de buurt me eerst wegfietsen en kom ik weer terug om twintig minuten te gaan hardlopen, pak ik daarna de fiets weer, om na een rondje weer terug te komen en opnieuw hard te lopen. Die mensen snappen er dan helemaal niets van. Al trainende luistert ze naar muziek van onder meer Coldplay en U2. "En bij echt pittige trainingen luister ik naar DJ Tiësto. Dat vind ik mooi."

Almere

In Almere was het winderig enkele weken geleden, toptijden waren er niet te verwachten. "Ik had me ook ingeschreven voor het EK, maar had daar geen verwachtingen van. Die tijden van de vrouwen in mijn leeftijdscategorie waren zoveel sneller." Onderweg was ze ook in het geheel niet bezig met het behalen van een goede klassering. "Nee, uitlopen en finishen was mijn doel, een persoonlijk record zou daarnaast heel erg mooi zijn. Een paar kilometer voor de finish veranderde haar mindset. "Toen kreeg ik vanaf de kant mee dat ik eerste lag in mijn categorie, dat gaf me vleugels de laatste twee a drie kilometer. Piek finishte in 10 uur, 45 minuten en een handvol seconden. "En dan te beseffen dat ik al heel erg blij was geweest met een tijd van onder de 11 uur, ook vanwege die harde wind die er stond. Dat is toch geweldig."

2026

Intussen heeft ze haar blik op 2026 gericht. "Ik wil wel graag meedoen aan Iron Man van Luxemburg, dat is een halve triatlon. Mogelijk dat ik me daar weet te plaatsen voor het WK 1/2 triatlon dat in Nice gehouden wordt. En als dat niet lukt kan ik me altijd nog inschrijven voor een hele later dat jaar." Wie haar spreekt, merkt dat ze nog lang niet klaar is met de haar zo geliefde sport. "Nee hoor, zolang ik me goed blijf voelen en het daarnaast ook te betalen blijft, wil ik doorgaan. Triatlon is namelijk wel een dure sport, maar gelukkig heb ik goed materiaal." (bron)

Limited edition boek Finish as One eert 50 jaar TCS Amsterdam Marathon

50 jaar Amsterdam Marathon

Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de TCS Amsterdam Marathon lanceert sportorganisatie Le Champion het officiële jubileumboek Finish as One. Dit luxe koffietafelboek neemt lezers mee op een visuele en emotionele reis door vijf decennia marathonhistorie in de hoofdstad. Het boek is vanaf vandaag beschikbaar als pre-order.

Finish as One vertelt het verhaal van de Amsterdam Marathon: van een kleinschalige run met 300 deelnemers in 1975 tot een wereldwijd hardloopevenement van formaat met 30.000 deelnemers uit meer dan 130 landen. Het boek bevat zeldzame foto’s, persoonlijke verhalen van lopers, vrijwilligers en toeschouwers, én interviews met topatleten uit het verleden en heden.

“Dit gouden jubileum verdiend natuurlijk een uniek en blijvend aandenken, een boek is voor ons hét eerbetoon aan 50 jaar Amsterdam marathon.” aldus René Wit, Race Director van de TCS Amsterdam Marathon. “Van het startschot in het historische Olympisch Stadion tot de ontlading bij de finish; dit boek laat zien wat deze marathon zo geliefd maakt bij lopers van over de hele wereld.”

Het boek neemt je mee langs het parcours van de Amsterdam Marathon. Na een symbolisch startschot door de Burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, blader je langs highlights door de stad zoals het Rijksmuseum, het Vondelpark, de Amstel en de Dam. Vindt nieuwe portretten van onder andere Abdi Nageeye en ontdek nooit eerder vertelde verhalen. Waarom werd Marja Wokke ongezien bij de finish achtergelaten terwijl ze als eerste Nederlandse vrouw records had verbroken? En hoe ervaarde Gerard Nijboer nu écht zijn zeges in Amsterdam? Dit boek laat zien dat de magische 42.195 mensen verbindt, ongeacht nationaliteit, geloof of prestatieniveau. Iedereen komt in Amsterdam als één over de finish.

Recordeditie in jubileumjaar

De belangstelling voor de jubileumeditie van de TCS Amsterdam Marathon op 18 en 19 oktober dit jaar is ongekend groot. Binnen twee maanden waren alle startbewijzen voor de hele en halve marathon binnen een recordtempo uitverkocht. Daarmee bevestigt de marathon met in totaal 60.000 deelnemers zijn positie als een van de meest populaire en internationale hardloopevenementen ter wereld.

Je kunt het boek hier bestellen.

In het boek een foto van Jan te Brake senior en Jan Raben die in 1983 de Marathon van Amsterdam liepen. Jan te Brake (332) in een tijd van 3:15.44 en Jan Raben (1016) in 3:11.47 uur.

Uitslagen van de Herfstloop in Enschede

Wim Brinkman (rechts) en Bram van Polen

De Herfstloop Twente is een recreatieve loop door het buitengebied nabij het Rutbeek (Enschede). Voor iedere loper is wel een geschikte afstand te vinden. Het is een van de oudste nog bestaande lopen van (Oost) Nederland en wordt sinds 1976 georganiseerd door Atletiek Club TION uit Enschede. In bijna 50 jaar tijd hebben diverse regionale, nationale toppers en zelfs olympische atleten meegedaan en zij weten nog steeds hun weg naar Enschede te vinden. Daarmee is de Herfstloop Twente een unieke loop in (Oost) Nederland.

Deelnemers en bezoekers waarderen de professionele en informele sfeer waarin deze loop wordt georganiseerd. Dit blijkt ook uit de deelnemersenquête waarin onze deelnemers de Herfstloop Twente steevast met het cijfer 8 waarderen.

Klik op de link voor alle uitslagen:

uitslagen

site organisatie

Uitslagen van de 31e Citylauf in Coesfeld

Mooie 3e plaats voor Henk Mengers in zijn leeftijdsklasse

Klik op de link voor de uitslagen

5 kilometer

10 kilometer

site organisatie

Wat de 800 meter en de marathon gemeen hebben

Het tempo waarin jij een serie 800 meters afwerkt, kan veel zeggen over jouw eindtijd op de marathon

Wat kan een training met een serie 800 meters zeggen over jouw mogelijke prestatie op de marathon? Volgens Bart Yasso meer dan je zou denken.

Het tempo waarin jij een serie 800 meters afwerkt, kan veel zeggen over jouw eindtijd op de marathon. Hoe dan? Nou, doordat je die 800-tjes loopt in een tijd die zomaar eens kan blijken te corresponderen met de tijd die je over 42 kilometer en 195 meter doet. Snap je er nog iets van?

Bart Yasso, sinds mensenheugenis verbonden aan Amerika’s grootste hardloopmagazine Runner’s World, is naamgever van een marathon-workout die inmiddels wereldberoemd is: Yasso 800’s. Yasso ontdekte na heel wat jaren trainen voor marathons dat als hij een serie 800’s kon lopen in 2 minuut 50 seconden, hij de vorm had om een marathon in 2 uur 50 minuten te lopen. Kon hij ruim twee weken voor de marathon een serie van tien afwerken in 2 minuut 40 seconden per 800 meter dan zat er een marathon van 2 uur 40 in zijn lijf. Ongelooflijk maar waar. Hij heeft deze training decennia lang gedaan en Yasso zweert erbij.

Voorspeller voor iedereen

En het zou niet alleen werken voor snelle mannen zoals Yasso, maar net zo goed voor gewone stervelingen die blij zijn als ze onder de 4 uur 30 minuten weten te blijven. Is dat je streeftijd, dan moet je die 800 meters dus in 4 en een halve minuut lopen. Mik je op 5 uur? 800’s in vijf minuten.

Hoe het werkt? Yasso begon ongeveer twee maanden voor de marathon met een serie van vier 800’s. Iedere volgende week voegde hij een 800 meter toe, totdat hij in de derde week voor de marathon op tien uitkwam. Die laatste training zou het best werken zo’n 14 tot 17 dagen voor de start. Stel je wilt een marathon lopen in 3 uur 45 minuten, dan moet je op die dag dus tien keer 800 meter in 3 minuut 45 seconden lopen. Vervolgens is het taperen; afbouwen, bevoorraden en uitrusten.

‘Onze’ hardloopwetenschappers ontwierpen een Yasso-calculator voor lopers die trainen op vermogen met de Stryd. Die vind je hier

Met een paar Yasso’s ben je er niet

Een marathontraining bestaat uiteraard uit heel wat meer dan snelheidstraining in de vorm van 800-tjes. Je hebt je lange duurlopen, je rustige herstelloopjes en afhankelijk van het totale aantal kilometers dat je in een week maakt, zou je iedere week nog een vorm van snelheidstraining kunnen doen. Wa betreft de verhouding tussen snelle en langzame trainingskilometers, kun je aanhouden dat 20 procent van je wekelijkse trainingslast bestaat uit rappe kilometers en 80 procent uit ‘trage’.

Hoe lang je uiteindelijk echt over een marathon doet is natuurlijk afhankelijk van veel meer factoren dan je fitheid gemeten aan de hand van 800’s. Het weer, de vorm van de dag, de kwaliteit van je gehele voorbereiding, voeding voor de race, je voedingsstrategie tijdens de race, enzovoort. Maar! Als je een indicatie wilt hebben van de haalbaarheid van jouw streeftijd zijn Yasso 800’s een leuk instrument. Ze kunnen iets zeggen over je eindtijd, maar bovenal is deze intervalvorm gewoon ook een hele fijne training.

Hoe moet het nou?

Op zoek naar de precieze uitvoering van de Yasso 800’s stuitte ik op verschillende opvattingen. Dan gaat het niet over de 800 meters, maar over de herstelpauze tussen de snelle stukken. Je zou na 800 meter op snelheid 400 meter kunnen dribbelen als herstel of je neemt een hersteltijd die net zo lang is als de tijd waarin je de achthonderd aflegde. Heel veel hoeven deze varianten elkaar qua tijd niet te ontlopen.

Ik raad je aan te beginnen met 1,5 tot twee kilometer warmlopen, misschien nog wat stretchen en ‘off you go’. Veel plezier! (bron)

Berg Run in Winterswijk is afgelast

De start van de 7.6 kilometer bij een vorige editie

Tot onze grote spijt heeft de organisatie van de Bergrun Winterswijk moeten besluiten om de editie van 12 oktober 2025 af te gelasten. Het aantal voorinschrijvingen blijft dit jaar achter bij de verwachting, waardoor de logistieke en organisatorische inzet niet in verhouding staat tot het deelnemersaantal. Na zorgvuldige afweging is daarom besloten om de loop dit jaar niet door te laten gaan. Deelnemers die zich al hadden ingeschreven, ontvangen hun inschrijfgeld volledig terug binnen twee weken.

De organisatie kijkt vooruit naar 2026, waarin hopelijk wél de feestelijke 20e editie van de Bergrun Winterswijk kan plaatsvinden. “Het is een moeilijke beslissing, maar we willen de kwaliteit en beleving waar de Bergrun om bekend staat kunnen garanderen. We hopen volgend jaar alle lopers en supporters weer te verwelkomen,” aldus de organisatie. Blijf op de hoogte via onze website en sociale media voor nieuws over de volgende editie. Bergrun Winterswijk – samen naar de top, volgend jaar weer! (bron)

AVA`70 casht recordbedrag bij Rabo clubsupport

De groepsfoto met de ontvangen cheque

“Als vereniging zijn we druk bezig met nieuwe ideeën en mooie plannen. We verbinden doelgroepen en proberen maatschappelijk betrokken (er) te worden, te zijn en te blijven. Voor leden, vrijwilligers en vrienden van de club. We gaan voor een leven lang AVA`70.

Dat kan niet zonder hulp en steun. Nieuwe faciliteiten, trainingsmaterialen  en methodes zijn nodig om onze club toekomstbestendig te maken. We willen bewegen toegankelijk maken voor iedereen, ongeacht wie je bent. Steun ons in de reis naar inclusief sporten, in een veilige omgeving en maatschappelijke betrokkenheid!”

Met dit thema meldde AVA`70 zich aan voor deelname aan het Rabobank

ClubSupport en gedurende een aantal weken in september van dit jaar kon er gestemd worden op de club. De vereniging kon rekenen op de volle steun van de aanhang en anderen die de club een warm hart toedragen. Er werd flink gestemd op AVA`70 zo is achteraf gebleken en dat is natuurlijk altijd prettig om te ervaren. 

Op dinsdag 7 oktober jl. vond de uitreiking van de cheques aan de deelnemende verenigingen plaats bij Vakantiepark de Twee Bruggen. AVA`70 scoorde tot volle tevredenheid van clubvertegenwoordigers Arja te Brake en Joppe Roos een bedrag van maar liefst €2250,00 en dat is toch weer een aanzienlijk hoger bedrag dan vorig jaar. Het prachtige geldbedrag zal geheel ten goede komen aan het aangegeven thema “Een leven lang AVA`70!”

Nadat de cheque in ontvangst was genomen, werd er vrijwel direct koers gezet richting het eigen clubhuis. Uiteraard om de fraaie opbrengst te vieren, maar ook om nog een schitterende groepsfoto met de cheque te maken. Met deze inzending kan nog een extra bonus worden verdiend. Dus, wie weet?   

AVA`70 wil alle stemmers uiteraard van harte bedanken voor de SUPPORT! (FR)

Björn Demkes is een Ironman

Bjorn Demkes

Ironman Barcelona/Calella 2025

Begin november 2024 schreef Björn zich in voor de Ironman van Barcelona/Calella 2025. Na zijn finish van Challenge Almere in 2023, bleef Björn doortrainen op de schema’s van Evert Scheltinga. Zijn doel besproken met Evert en het consistente trainen ging over naar doelgericht trainen. Alles moest er voor wijken. Ik werd gebombardeerd van vrouw naar personal cook, voedingscoach en vlogger. Helaas is er van die drie niks terechtgekomen. Na 1 week nam Björn ook die taken alweer van mij over. Het trainen werd steeds meer en de fietstrainingen vielen hem vooral zwaar. Tijdens het begin van de trainingen had Björn nog een langdurige enkelblessure. Lopen was er dus de eerste maanden niet bij. Dit werd vervangen door 5 keer in de week zwemmen en 5 keer fietsen in de week. Plus 2 keer in de week krachttraining. Later kreeg Björn een injectie in zijn enkel door de arts. Na zes weken kon hij het lopen gelukkig weer oppakken.

Vanaf mei 2025 werd het zeer serieus allemaal.  Eten, werken, trainen, slapen en trainen met voeding. Geen alcohol meer. Je zag Björn sterk vermageren. Afgetraind in sporttermen. Bij ons in het dorp noemden ze het: buj wal good wies? Björn trok zich er niks van aan en ging gewoon door met zijn doel. Een mooie tijd neerzetten in Barcelona en mogelijk een startbewijs halen voor de wereldkampioenschappen in Hawaii voor oktober 2026. Na alle berekeningen erop losgelaten te hebben, zou een tijd van onder de 9:30 uur hem mogelijk een startbewijs kunnen opleveren. Eerst maar eens zien te finishen. Zware weken van trainingen kwamen eraan en je zag Björn fitter en sterker worden. Weekenden van 10 uur trainen. En weken van 18 uur trainen. We zagen hem niet meer. En als we hem zagen dan was hij of aan het eten, want ja hij moest dan wel 6000 calorieën per dag eten om alles weer aan te vullen, of aan het slapen.

Uiteindelijk was het dan zover. Kris en Loes gingen ook gezellig mee. Zij waren het weekend verantwoordelijk voor de vlogs, want zoals ik in het begin al opschreef nam Björn het na 1 week al van mij over, maar eigenlijk werd ik per direct ontslagen door hem. Gelukkig zijn Kris en Loes er erg handig mee. Vrijdag 3 oktober 2025 met teveel koffers en de fietskoffer op naar Eindhoven. Daar ging het al mis. De fietskoffer was in tussentijd door iemand omgezet naar ruimbagage. Wie had dit gedaan? Björn zelf was de schuldige. Hup extra geld betalen en door. Aangekomen in een prachtig hotel, dichtbij de finishstraat van de Ironman. Dat had ik dan wel mooi geregeld. Meteen vrijdag het startbewijs en de tassen ophalen. Daarna moest Björn zijn fiets in elkaar zetten. Daar kon je beter niet bij zijn, dus dochters en moeders gingen wat anders doen. Zaterdag gingen we heerlijk ontbijten. Björn niet want hij was al dagen wit brood met Nutella aan het eten. Dit had hij van Chat GPT doorgekregen. Wat eet een triatleet voor de Ironman.

Zo jammer, want er was ruime keuze uit het ontbijtbuffet. Daarna ging Björn met wetsuit een stukje in de zee zwemmen. Hij kwam vol zelfvertrouwen uit het water. Het was heerlijk weer en de zee was rustig. Daarna een stukje op de fiets fietsen om te kijken of alle onderdelen goed gemonteerd waren. Niet dat zijn wiel nog loszat. Dit had hij op vakantie namelijk geoefend en daar was hij vergeten zijn voorwiel vast te draaien. Gelukkig goed afgelopen. Tegen 18:30 uur konden de fietsen ingeleverd worden bij het park Ferme. Hier stonden aan het eind van de avond voor ongeveer 14 miljoen aan prachtige fietsen. Gelukkig zat er s’nachts bewaking bij. 

Zondag raceday. De wekker ging om 05:00 uur. Bjorn had redelijk geslapen. Ik daarentegen niet, ik was zenuwachtig voor hem. Björn ging heerlijk alweer wit brood met Nutella eten. Kris, Loes en ik ook. Zoo lekker. Het hotel had wel vanaf 05:00 uur ontbijtbuffet speciaal voor de triatleten, maar nee wij moesten natuurlijk met Björn mee, omdat meneertje vooraan in het startvak wilde starten. We hebben onszelf maar weer weggecijferd. Op weg naar het startvak. Björn had zijn bidonnen gevuld met voeding en zout. Fietspomp mee, wetsuit mee, badmuts en zwembril mee en tas mee met de gewone kleding voor na de wedstrijd. En dan zijn tri-suit aan en gaan. Buiten was het koud en er stond best veel wind.

Bij de start aangekomen ging Bjorn het startvak in om zijn banden van de fiets op te pompen, zijn bidonnen vastmaken, gelletjes te plaatsen, fietsschoenen met elastiekjes vastmaken op de trappers. Toen dat klaar was, trok Bjorn zijn wetsuit vast half aan en liepen we richting de start. Het was best fris en ik was blij dat ik een jas had aangedaan. Bjorn geholpen om de wetsuit dicht te doen. We gaven hem een knuffel en wensten hem een mooie werkdag toe. Het laatste jaar zei Björn vaak tegen mensen dat het gewoon een dag hard werken was een Ironman. Vandaar onze opmerking. Björn stond voor in het startvak. Wij liepen naar de voorkant van het startvak toe en stonden redelijk vooraan bij de zee. De zee was onstuimig en wild. Het ging ook een beetje miezeren. Ik maakte me best zorgen.

Om iets voor 7:55 uur begon het spektakel. Mooie start en muziek zorgden bij Kris, Loes en mijzelf voor kippenvel over het hele lichaam. Erg indrukwekkend en mooi. Bjorn zat in een rolling start vooraan. Kris had ons uitdrukkelijk gezegd om filmpjes te maken en geen foto’s. Dit voor de Vlogs. Wel raar dat achteraf geen filmpje van mij is gebruikt. Je zag de atleten struggelen in de golven. Wat heftig om te zien. We zagen al vrij snel een jetski met daar achterop een atleet uit het water gehaald worden. Gelukkig een roze badmuts. Bjorn had een paarse badmuts op. We liepen over het strand naar de finish van het zwemmen. Bjorn dacht er 1 uur over te doen. Na 59:45 minuten kwam Björn uit het water. Ik kon zien dat hij het zwaar gehad had, want hij kwam lopend uit het water. Normaal komen atleten rennend uit het water.

Op naar deel 2 het fietsen. We konden Björn zien achter de dranghekken. Hij kreeg zijn helm niet goed dicht. Terwijl hij hier zo op geoefend had. Ja eindelijk zagen we hem rennen naar zijn fiets. Wat een snelle wissel zeg. Kris, Loes en ik liepen richting de rotonde. Daar zouden we Björn twee keer kunnen zien. Dit was bij het 90 km punt. Onderweg zag ik Joep Schillemans. Een youtuber/vlogger die ook een ironman onder de 09:00 uur had gedaan. Hij is zeer populair bij de jonge vrouwen, zo ook bij mijn dochters. Ik kende hem niet. Eerst zat hij schijnbaar voor ons in het vliegtuig. Dit omdat de dochters helemaal hysterisch reageerden in het vliegtuig. Joep komt het vliegtuig in. Wie? Oh nee hij komt voor ons te zitten. De hele weg hebben Kris en Loes voor zich gekeken. Durfden niet naar hem te kijken, omdat hij zooo knap is. 

Maar we waren dus onderweg naar het 90 km. punt toen ik Joep met zijn kameraad zag lopen rechts naast ons. Ik zei tegen Loes: kijk eens rechts van jou. Loes keek naar links. Ik weer iets harder nee rechts van jou. Loes keek naar rechts en keek Joep recht in zijn gezicht. Ze durfde weer niks te zeggen. Later toen hij weg was zeiden Loes en Kris heel stoer, als we hem nog een keer tegenkomen dan maken we een foto hoor. We zouden hem nog vaker tegenkomen, maar ze durfden het toch niet aan. Björn kwam op het 90 km punt langsfietsen en zag er goed uit en stak een duimpje omhoog. Gelukkig. Op naar ronde twee.

Wij gingen ondertussen lunchen bij de Mac Donalds. Daarna liepen we vast naar het wisselpunt, want daar zou Björn rond 14:00 uur arriveren. Het werd ondertussen echt wel warm. Voor 14:00 uur kwam Björn bij het wisselpunt aan en hij haalde al rennend met fiets zijn voorganger in. Hij zag er nog steeds fit uit. Fietstijd van 05:00 uur. Wij gingen vast aan de overkant bij het loopparcours staan en daar kwam Björn al aan. Weer een zeer snelle wissel.

Het loopparcours bestond uit drie rondes van 14 km. Het was zeer druk op het loopparcours. Bij ronde twee zou ik een zakje met gelletjes en paracetamol en ibuprofen aangeven, omdat je de pijntjes voor moet blijven. Dit zakje werd zeer gretig aangepakt door Björn. Toen we dit hadden afgeleverd liepen Kris, Loes en ik richting de finish. Het zou nog wel even duren voordat Bjorn kwam. Wat een spektakel in die arena. Gewoon weer een kippenvelmoment.

Het moment is daar, via de livetrack zagen we dat Björn nog 200 meter had te gaan. We zagen hem niet komen, waar bleef hij toch. Zou er wat gebeurd zijn. Iedereen leek ineens op elkaar. Ze hadden ook bijna allemaal hetzelfde pakje aan. Ja daar in de verte kwam Björn aan. Ik kreeg een brok in mijn keel. De speaker riep door de microfoon: Björn Demkes from the Netherlands you are an Ironman. Bjorn rende al juichend over de finish. Björn liep de marathon in 3 uur en 10 minuten. Niet normaal.

Prachtig om te zien. Kris en Loes waren ook onder de indruk. Eindtijd: 09:17:07 uur. Wat een mooi weekend en wat fijn dat Björn een dik PR heeft gehaald op een dagje hard werken. Zal het genoeg zijn voor een ticket naar Hawaii? Dat werd bij de prijsuitreiking nog niet duidelijk. Dit wordt de komende twee weken pas duidelijk als je een e-mail ontvangt met daarin een ticket to Hawaii. De kans is heel klein, maar je weet maar nooit. Björn is een Ironman en dat nemen ze hem niet meer af. Wij zijn wel blij dat hij nu weer wat meer tijd voor ons gaat hebben. Of toch niet?

Groetjes Katja Demkes

AVA'70 delegatie on Tour - deel 4 (slot)

Op het programma stond de ochtend van vertrek een heuveltraining

Celebra la Vida en Forza Totana - Vier het leven in Forza Totana 

Terwijl heel Nederland zich op maakte voor het begin van een nieuwe werkweek, zong Sven Versteeg alweer eens de pannen van het dak op het zonnige resort in het Zuid-Spaanse Totana. Best een groot verschil, maar vervelend was het geenszins. De ontbijttafel was alweer gedekt en alles uit de koelkast stond klaar voor een fikse aanval. De stemming was ouderwets uitbundig en de keuze was reuze. De voorraad slonk snel en dat was zeker het geval bij de fles ranja. De nestor van de club bleek flinke nadorst te hebben en slurpte in sneltempo 6 glazen van het rode sap naar binnen. Zijn ogen begonnen wat te tollen en hij bestuurde het etiket van de vruchtendrank eens even wat nauwkeuriger en begon lichtelijk scheel te zien. Wat bleek? Hij had bijna een liter Sangria naar binnen gewerkt in recordtempo. Goedemorgen!  

Op het programma stond deze ochtend een heuveltraining voor de Nederlandse klimgeiten en om niet te verdwalen had Freddie besloten om de dravers te begeleiden. Hij had een leuk rondje in de gedachten door het buitengebied van Totana met een vrijwel vlak parcours en asfalt als ondergrond, zo liet de gids weten. Nou, de gemene knipoog was overtuigend en maakte duidelijk dat we ook op deze maandagochtend gewoon weer vol aan de bak moesten. De 2 “knie-gevalletjes” besloten het stalen ros weer te pakken en gingen fungeren als voorfietser en bezemkar.  

Al snel bleek dit geen overbodige luxe, want hardlopers kunnen ook in Spanje niet altijd op voorrang rekenen. Bovendien werd het pelotonnetje na een slordige 3 kilometer lichtelijk uit elkaar getrokken, toen de heuvels een obstakel in het parcours begonnen te vormen. Het was ook al weer bloedheet en dat werkt dan natuurlijk ook niet echt mee, maar prachtig was het wel. Zeker in de wetenschap dat je werkende collega`s op dit moment geheel andere zorgen hebben. Na nog een stukje geploeterd te hebben op het traject van de Vuelta 2023, tikten we toch weer lekker de 11 kilometer met een paar honderd hoogtemeters aan en dat voelde toch weer als een mooie prestatie, dus een luid applaus voor onszelf was zeker meer dan verdiend. Net als de verkwikkende douche overigens en een frisse bak koffie. Kortom… vier het leven in optima forma.  

We besloten nog even een lekkere lunch te gaan pakken in het centrum van Totana, maar daar kwam werkelijk niets van terecht. Het was immers maandag en dat betekent in Spanje “dia de descanso”, oftewel je kunt lullen als Brugman, maar als je wat te eten wilt hebben, dan ga je maar naar de supermarkt. We lieten ons natuurlijk niet zo gemakkelijk uit het veld slaan en namen uiteindelijk genoegen met cola uit blik en dubbele espresso met als extraatje gortdroge cake die zeker 9 maanden over de datum was. In Spanje is dit overigens totaal geen probleem en voor een paar euro speelden we het spel maar gewoon mee.  

Het moment, dat we zolang mogelijk uit wilden stellen, kwam nu toch wel met rasse schreden dichterbij. Even voor 2 uur namen we licht geëmotioneerd afscheid van Freddie en Renate en beloofden plechtig om zeker nog weer op een reünie-feest te verschijnen. Al toeterend, zwaaiend en zingend verlieten we ons resort. Wat een prachtige 4-daagse hebben we met elkaar gehad, daar was iedereen het wel over eens. Stilletjes liet iedereen zijn gedachten over de trip gaan, maar voor de chauffeurs was het al snel gebeurt met het dagdromen. De hemel kleurde van blauw, via grijs naar zwart, waarna een onwaarschijnlijke bak met regen naar beneden werd gepleurd. In no-time veranderde de snelweg in een rivier en glibberden de wagens alle kanten op.  

Met een vaartje van 36-37 kilometer per uur dreven we in de richting van luchthaven Alicante, waar we onze bolides in moesten leveren. We wilden dit even vlot fiksen, maar de jongedame, die de keuring moest doen, dacht daar wel even wat anders over. Ze liep een slordige twintig minuten om de eerste auto heen en kwam tot de conclusie dat er een minuscuul klein sterretje in de voorruit zat en nergens bewijsmateriaal te vinden was, dat deze er bij vertrek ook al inzat. Dokken dus en geen discussie! Er ontstond in het kleine kantoortje een geweldige foeterpartij, maar de belleza espanola schudde 2 keer met haar heupen, likte langs het potlood en tikte gewoon 1500 euro op het scherm aan.  

Of we contant wilden betalen of met een creditcard was een hele logische, maar ook zeer gevaarlijke opmerking op dit moment. Nadat aan alle verplichtingen waren voldaan, moest de tweede auto nog een check ondergaan. Toen de Koning Van Aalten even heel demonstratief akelig dichtbij de keurmeesteres ging staan werd het papier snel afgevinkt en konden we uiteindelijk 3 kwartier later dan gepland richting het vliegveld. Om te tijd te doden werd er snel een 1-sterrendiner naar binnen gewerkt en konden we gaan inchecken.  

De terugvlucht verliep naar wens, al was er wel het dringende verzoek om de gordels vast te snoeren in verband met turbulentie in de lucht. Nou we ondergingen dit bericht met een glimlach, want we hadden natuurlijk een turbulent weekend achter de rug, dus mocht dit lichte shaken, natuurlijk geen naam hebben. Keurig op tijd zetten we weer voet op Eindhovense bodem en kwam er definitief een einde aan ons Spaanse avontuur! Vier dagen hebben we het leven gevierd en genoten van schitterende activiteiten en mooie belevenissen. Samen met het zeer zonnige weer en de natuurrijke omgeving werd het een prachtige en onvergetelijke 4 daagse trip! (FR)

Ook zin in een zonnig en sportief avontuur? www.forzatotana.com 

AVA'70 delegatie on Tour - deel 3

Bovenop de berg, met een mooi uitzicht over de vallei

Celebra la Vida en Forza Totana -  Vier het leven in Forza Totana

Het is inmiddels zondagochtend geworden, maar dat wil niet zeggen, dat er tijd is om uit te slapen en een wekker zetten met de aanwezige huisgenoten is dan ook helemaal niet nodig. Om even voor 8 uur wordt de muzikale serenade weer aangeslingerd en was de keukenbrigade al enige tijd duftig in touw. Zeg nou eerlijk… wat is er fijner dan de dag starten met een 6-gangenontbijt? Werkelijk alle registers werden opengetrokken om het iedereen weer lekker naar de zin te maken. Tijdens het smikkelen en smullen werd de dag van gisteren even doorgenomen en het was er wel weer één met louter hele mooie momenten en het leven werd dan ook volop gevierd, zo was de algemene tendens.

Calorieën stapelen was overigens op dit tijdstip absolute noodzaak want er stond een geweldig mooie wandeling op het programma en gezien de ondergrond zonder asfalt, zou het zeker ook hier en daar  pittig zijn. Gastvrouw Renate was onze gids en dat betekende dat we in absoluut goede handen waren, want zij weet elke kiezelsteen te liggen en heeft dan ook nog de kwaliteiten, om gelijk iets te vertellen over de fabelachtige omgeving. Dat moest gewoon goedkomen, zo was de algemene mening. De complete selectie stond om 09.34 uur paraat voor de ochtendmis en zette zich goedgemutst in beweging. Toen we zo`n 20 meter op weg waren, werden we geweldig hartelijk toegesproken door onze tijdelijke buurman en weer even later lachte ons de schitterend ogende, iets fout opgemaakte, tandloze 84-jarige buurvrouw ook opvallend vriendelijk toe. Toeterende auto`s passeerden ons en de fietsende pastoor in een 3-delig kostuum zat dwars op de fiets en zwaaide al van verre. We keken elkaar aan en het duurde even voor het kwartje viel. De fijne, welgemeende begroetingen hadden natuurlijk alles te maken met ons optreden van de avond daarvoor. Het schitterende gezang van ons als Aaltense tenoren had blijkbaar enorme indruk gemaakt in de buurt en de tijdelijke penningmeester voelde aankomen, dat er wel eens een paar hele mooie optredens aan zouden kunnen komen.

Dit verheugde natuurlijk de feestvreugde enorm en de pas werd er efkes flink ingezet. De versnelling bleek overigens van korte duur, want het geitenpaadje dat voor ons lag, liep werkelijk vrijwel recht omhoog en had een stijgingspercentage van soms 37 % en dan hebben we het natuurlijk wel ergens over. Het zweet gutste ons bij deze zomerse temperaturen van de snuffert en de ruggetjes waren ook al zeiknat. We kropen langzaam omhoog in de richting van het beeld van Jezus, dat bovenop de berg uitkeek op de vallei. Een mooi moment natuurlijk om op deze fijne zondag letterlijk en figuurlijk even bij stil te staan. We liepen nog even door via een zig-zag paadje naar het naburige klooster om ook hier even sfeer te proeven. De priester deed geweldig zijn best, maar noemde in 5 zinnen wel 4 keer het woord “catastrofe” en het leek ons dan maar beter om uit de kapel te vertrekken. Mogelijk had het te maken met onze iets te kleurrijke, sportieve kleding, maar dat zullen we nooit zeker weten.

We daalden langzaam af via een smal singletrack-paadje, waar het donders oppassen was geblazen, want er lag werkelijk geen kiezel recht. Even de mond houden en gewoon je ding doen was het devies en dat leek goed te komen. Leek, want na 7,24 kilometer op de Garmin ging het gruwelijk mis. De nummer 7 in de groep volgelingen, lazerde in een vreselijk vrije val het ravijn in. De schrik sloeg ons om het hart, al werd de stuiterpartij in de voorhoede aanvankelijk nogal lacherig afgedaan. Even was er behoorlijk paniek, maar er kwam gelukkig beweging in het hoopje mens dat meters naar beneden was gegleden. Eerst kwam zijn rode rugzakje, vervolgens een bebloede arm in beeld, waarna een nog heftiger ogend toegetakeld been volgde. Het lijf was compleet zo was de eerste indruk en er werd gelijk een medisch team geformeerd om de eerste bijstand te verlenen. Alle registers werden direct losgetrokken. Al het aanwezige water moest ingeleverd worden, evenals het toiletpapier, tissues en waslapjes.

Een eerste inschatting werd gemaakt en er werden in de gauwigheid 28 schaafplekken geteld, maar omdat het nergens uit de wonden gulpte, werd besloten om geen traumahelicopter in te schakelen. Toen de hartslag weer was gedaald tot acceptabele waarde, werd besloten om verder te stappen, maar het onfortuinlijke slachtoffer werd nauwlettend in de gaten gehouden door zijn kompanen. Eenmaal aangekomen bij de thuisbasis werden de eerste foto`s gedeeld met de verpleegkundige deskundigen van het thuisfront en het advies was om veel te spoelen, wat natuurlijk nooit een probleem kan zijn. Daarnaast moesten er zwaluwstaartjes worden geknipt om aan te brengen op de wondjes. De hulptroepen schoten gelijk naar buiten, maar er werden alleen mussen waargenomen en zeker geen zwaluwen, dus dat kon nog wel een dingetje gaan worden. Gelukkig zaten de echte EHBO`ers binnen en deden geruisloos hun werk.

Een kop koffie deed wonderen en er werd gekozen voor een stukje ontspanning en cultuur snuiven. De fietsen werden in gereedheid gebracht en er werd koers gezet richting het naburige Aledo, waar “de dag van de druif” werd gevierd. Nou dat hebben we geweten. De lokale markt was al opgeruimd, maar bij het plaatselijke café, werden we gastvrij ontvangen en kregen we kilo`s druiven geserveerd. Voor nop, ook dat nog. Een mooie 20 kilometer rond peddelen bracht ons weer bij ons tijdelijke thuis, waar we ons soigneerden voor het laatste avondmaal op Spaanse grond. We hadden onze gastheer en dame geïnviteerd en we fietsten gezamenlijk naar de allerbeste pizzeria van Totana.

Nu staat Spanje er niet bepaald om bekend dat iedereen zich op een stalen ros verplaatst, dus bij een colonne van 11, zoals in ons geval, ben je werkelijk aan de Goden overgeleverd. Zonder panne aangekomen bij het restaurant, kregen we volgens goed Zuid-Europees gebruik, heel veel voor heel weinig en daar zijn wij, Nederlanders, natuurlijk dol op. De feestvreugde werd nog verder vergroot toen de afscheidsspeech volgde en Freddie en Renate enorm bedankt werden voor hun gastvrijheid. Als cadeau ontvingen ze beide een collectors-item van het allerbeste artistieke Aaltense duo op het gebied van kleding, kleur en art uit Aalten, *DIED*. Applaus volgde en tevens een tegenspeech, die het ook ontzettend goed deed. Hoe mooi kan het zijn op de late zondagavond?

Omdat de thermometer op het late uur nog altijd 24,6 graden aanwees, werd besloten in de kleinste versnelling naar huis te trappen en zo nog even van de plaatselijke architectuur te genieten. De conclusie was algemeen, dat er nog een hoop werk aan de winkel is, dus dat we echt nog een keer terug moeten. Best een naar vooruitzicht… Nog een klein borreltje bij de nazit, de dag doornemen en tevreden het bed opzoeken, waren de laatste bewegingen van het negental! Morgen, het sluitstuk van de Totana-vierdaagse…. (FR)

Uitslagen van de 37e Kanonsloop in Groenlo

Een delegatie van AVA'70

Klik op de link voor de uitslagen

5 kilometer

10 kilometer

bedrijvenloop

site organisatie

Uitslagen van de Herfstloop in Wehl

De uitslagen worden vanaf 9.05 uur steeds aangevuld

Klik op de link voor de uitslagen

1 kilometer

1.5 kilometer

5 kilometer

10 kilometer

site organisatie

AVA'70 delegatie on Tour - deel 2

Om de sfeer wat te verhogen besloten we om volgens goed Achterhoeks gebruik een kleine sketch op te voeren

Celebra la Vida en Forza Totana -  Vier het leven in Forza Totana

Om even voor half 7 klonk het reveille-signaal en maakte de groep zich op voor een nieuwe dag, die zou startten met een pittige heuveltraining. Er werd volop gezongen en in de keuken was het ook al een drukte van belang. Spanning of overdreven ontspanning… de waarheid zal ergens in het midden liggen, maar gezellig was het eigenlijk best wel, ondanks het vroege uur. Het aantal aanmeldingen om mee te draven bleek 6 te zijn, de 2 wat minder fitte talenten besloten om een mooie fietstrip te gaan maken, terwijl de youngster van het negental corveedienst had en dus in ieder geval de hardloopkleding niet uit de koffer hoefde te halen.

Na het werkelijk ongelofelijk uitgebreid ontbijt, de gebruikelijke toiletbezoeken en het strikken van de veters, maakten de dravers zich op voor hun nieuwe avontuur. Het was nog aardedonker, toen de lopers, samen met gids Freddie van huis gingen, maar al snel liet de zon zich van haar beste kant zien en warmde de Spaanse aarde zich in rap tempo op. Eerst ging het richting de verzamelplek en deze kleine 2 kilometer vroeg gelijk al een behoorlijke inzet, want het was verre van vlak. Aangekomen bij de parkeerplaats druppelden de Spanjaarden langzaam binnen en eigenlijk sloeg ons de schrik al een beetje om het hart. Het bleken stuk voor stuk pezige klimgeiten te zijn, met een krachtig postuur, gevormd door talloze heuveltrainingen. Ook de aanwezige dames zagen er gespierd gevormd uit, dus het zou wel eens een flinke beproeving kunnen worden voor de Nederlandse kolonie. Het programma werd bekend gemaakt en ook dat was veelzeggend: eerst 5 kilometer inlopen, dan een wedstrijdsegment op tijd en vervolgens nog een uurtje uitlopen. Zelfs degene die normaal nauwelijks zweet, voelde het shirt al gelijk nat worden. Pohhhh… en dat op zaterdagmorgen even voor 8 uur. 

We besloten gewoon te blijven lachen en ons best te doen, maar helemaal zeker over een goede afloop waren we allerminst. Een schitterende teamfoto bracht de ontspanning even terug op de Aaltense bleke bekkies. De warming-up deed zijn naam alle eer aan, want het nodige hoogteverschil moest overbrugt worden en dat kostte ons duidelijk meer moeite dan de ranke Spaanse amigios. Het segment, Fiesta Ventanica, had een lengte van 0,83 kilometer, dus dat viel barstens mee. Kwa lengte dan, want na een vrije val van 167,5 meter over een smal, maar zeer wortelrijk bospaadje, ging het vooral heuvelop. Dat 3 van de 6 Aaltenaren een lintje misten, kwam ze duur te staan, want behalve extra meters voor hen dus geen plek op de eeuwige ranglijst. Hoe mooi de omgeving ook was, we besloten toch maar een tussendoor weg te kiezen naar ons onderkomen, waar we na anderhalf uur ploeteren, zeiknat van het zweet aankwamen.

De voorbereidingen van de festiviteiten waren inmiddels in volle gang, dus vlot douchen, geurtje hier en daar en aanschuiven was de enige opdracht. Fris en fruitig schudden we de feestgangers hartelijk de hand, al konden we natuurlijk van de Spaanse begroeting helemaal niets maken. Gebruikelijk is het in Zuid-Europese landen, dat je altijd wat lekkers te eten meeneemt als er wat te vieren valt. Nou, dat gebeurde volop en de lekkernijen gingen al snel van mond tot mond. Er was overigens ook een symbolisch baksel voor ons bij als cadeau, maar dat had werkelijk een wel zeer bedenkelijk niveau. Ook was er een kok ingehuurd voor het maken van overheerlijke paella`s en de werkzaamheden waren al in volle gang. Op een drietal ronde bakplaten met een doorsnede van een kleine 2 meter werden verschillende paella`s bereid. Zo was er een hele gezonde met alleen vruchten, een andere had vooral vissoorten in de aanbieding, terwijl bij de laatste vleesgerechten als konijn en hamster verwerkt waren. Dat laatste ingrediënt is overigens niet officieel bevestigd, maar de kans dat dit het geval was, moet zeer aannemelijk worden geacht.

Om de sfeer wat verder te verhogen hadden we besloten om volgens goed Achterhoeks gebruik een kleine sketch op te voeren, volledig in kostuum om op deze wijze te proberen in ieder geval de lachers op de hand te krijgen. Allereerst werd gastheer Freddie onderscheiden. De ranke atleet had twee weken terug de Nederlandse titel verovert op de 100 kilometer in Winschoten in zijn categorie, 55+. De koning van Aalten mocht hem voor deze geweldige prestatie een fraai lintje opspelden, waarna uiteraard het Wilhelmus werd gezongen. Een traantje hier, een kippenvelmomentje daar.. het was een indrukwekkend schouwspel. Zeker om te zien dat ook de Spanjaarden de hand op de borst legden, al was er eentje bij, die zich lichtelijk vergiste door de Hitlergroet te brengen. Het zij hem vergeven. Na deze officiële huldiging ging het nog even door, want in  buitengewoon gebrekkig Spaans volgde de aankondiging van een tweetal muzikale optredens. Eerst werd het populaire, toch wat Spaans getinte “Baila, Baila” opgevoerd, waarna Sven Versteeg met zijn nummer “Blikkendag” een tientallen meterslange polonaise veroorzaakte en het feest zijn hoogtepunt naderde. 

Over de Bingo, die daarna volgde, kunnen we kort zijn. We kwamen in het geheel niet in de buurt van de prijzen en zijn er dan ook vrijwel zeker van, dat er hier opzet in het spel was. Tijd om hierover teleurgesteld te zijn en protest aan te tekenen was er niet. Het feest kroop naar het einde, we hielpen zoals altijd keurig met het opruimen en besloten nog een klein schnapsje te nemen. Dit heeft de buurt geweten, want het Aaltens knapenkoor koos ervoor om een soort van muziekfeest in de Totana- vallei te gaan doen, met louter hele fijne piratenhits. De akoestiek bleek werkelijk fenomenaal, al zullen de buren in de omtrek van ongeveer 4 kilometer hier vast anders over hebben gedacht. Een fantastisch, enerverende tweede dag kwam even na middernacht ten einde! Kijken wat de dag van morgen brengt…(FR)

De Spaanse feestgangers

Uitslagen van de SKB-Herfstloop 2025 in Winterswijk

De start van de estafetteloop

Op vrijdag 3 oktober organiseerde het Koningin Beatrix Streekziekenhuis in Winterswijk de SKB Herfstloop. Deze loop werd gelopen in estafettevorm met een echte Baton (Estafettestokje). Elk team heeft 5 lopers die elk de 2.5 kilometer ronde moet afleggen om daarna de baton met tijdwaarnemingchip in het wisselvak af te geven aan de volgende teamloper.

Klik op de link voor de uitslagen

eindklassement

individuele tijden

site organisatie

AVA'70 delegatie on Tour - deel 1

Frank, Roy, Siep, Jan, Andre, Joppe, Andre, Patrick en Geert

Celebra la Vida en Forza Totana - Vier het leven in Forza Totana

Zeg nou eerlijk….. Als je begin juni de uitnodiging krijgt om in de nazomer een leuk weekend te verblijven in een schitterend resort in Spanje, een plaatselijk sportfeest mag bijwonen, kunt genieten van heerlijke zomerse temperaturen in een prachtige omgeving, dan hoef je daar in de regel nooit zo lang over na te denken!

Wat was de reden van dit prettige aanbod?

Onze bevriende (hardloop)kennissen, Freddie en Renate Dieperink, organiseren jaarlijks op hun resort een seizoensfeest voor de plaatselijke hardloopvereniging. Freddie komt al enige jaren naar Aalten om deel te nemen aan de GTM-Loop en nu hadden de Tukkers zich bedacht om een afvaardiging van AVA`70 uit te nodigen om een gezellige “meet en greet” te hebben met hun hardloopvrienden uit Zuid-Spanje. In snel tempo werd er een gemêleerd gezelschap samengesteld, agenda`s geschoond, afspraken verzet en snipperdagen opgenomen, want dit is natuurlijk een buitenkansje van de bovenste plank!

Op donderdagnacht op het afgesproken tijdstip van 03.44 uur zette de Aaltense selectie koers richting Eindhoven om van daaruit naar het Spaanse Alicante te vliegen. De sfeer was, ondanks het vroege tijdstip, meer dan uitstekend en dat is natuurlijk ook wel logisch als je weet dat je een paar uur later de zon kunt begroeten. Met de wind in de rug, ging het allemaal nog een stukkie sneller dan gedacht en al voor half 10, konden de jasjes uit en de zonnebril op, want de thermometer wees al gelijk 23,4 graden aan. Viva Espaňa!

Rond het middaguur arriveerden we in Totana bij ons 5 sterren buitenverblijf van de Dieperinkjes en hartelijker kan een ontvangst niet zijn. De buitenbar stond vol met allerlei lekkernijen en uit de koelkast werden volgens goed Spaans gebruik direct een serie bierblikjes gepakt om de feestvreugde nog wat verder te vergroten. We keken elkaar aan en dachten allemaal hetzelfde: dit gaat een zeer aangenaam verblijf worden. We verklapten aan het gastenpaar onze verdere plannen van deze eerste dag en gelijk bij het eerste onderdeel ging er al een streep door. We wilden een acclimatiseringsloopje gaan doen, maar werden gelijk uitgelachen. Rennen doe je in Spanje nooit in de warmte, dus ver voor of na de siësta. Het vervelende gevolg van deze wijziging in het schema was, dat we tien minuten later op een bedje bij het zwembad lagen. Ja, je moet toch wat…

Tegen de avond dan toch nog maar even een verkenningsrondje maken in onze Spaanse clubkleding. Het ging er redelijk voorzichtig aan toe. De warmte was een kleine tegenstander, ook het heuvelachtige terrein, maar zeker de uitdaging die er de volgende dag zou zijn. Het was de bedoeling om even na half 8 (!) in de morgen een heuveltraining te gaan doen met een aantal leden van de plaatselijke hardloopclub. Je weet dan natuurlijk nooit wat je te wachten staat.

Besloten werd om in ieder geval de magen nog even fors te gaan vullen en dit gebeurde bij een lokale gelegenheid. Vanwege het feit dat ons Spaans toch wel minimaal is, had Renate de keuken opdracht gegeven om er iets leuks van te maken. Nou, die boodschap bleek over te zijn gekomen, want de obers bleven rennen met borden boordevol Spaanse gerechten, terwijl een goedlachse medewerker met enige regelmaat literflessen bier op tafel zette. Een fooi was dan ook zeker op zijn plek, maar na bestudering van het bonnetje, we blijven natuurlijk Nederlanders, hadden we toch het idee dat we belazerd werden. Bij navraag werd er niet moeilijk gedaan en de hoeveelheid consumpties gewoon gehalveerd. Hoe makkelijk wil je het hebben?

We waren inmiddels dik 20 uur in touw, dus werd de nazit heel erg kort, om de nacht iets te verlengen. Het onophoudelijke gesnurk binnen en het geblaf van dik 14 straathonden buiten waren de enige tekenen van leven…. Tot morgen! (FR)         

Ons verblijf met zwembad

Wedstrijdagenda oktober 2025

Meer informatie kun je vinden op onze website www.loopgroep-zandloper.nl Wil je reageren dan ontvangen we graag jouw reactie die je kunt sturen naar: info@loopgroep-zandloper.nl

vr. 3 oktober Rhede(D)-Volkslauf - site

za. 4 oktober Aalten-AVA'70 Clubkampioenschappen - www.ava70.nl

za. 4 oktober Wierden-Parkrun Lageveld - www.av-twenterand.nl

zo. 5 oktober Rees(D)-Rheinlauf - www.turnvereinrees.de

zo. 5 oktober Nijmegen-Staddijkloop - www.mieproadrunners.nl

zo. 5 oktober Groenlo-Kanonsloop - www.lvggroenlo.nl

zo. 5 oktober Wehl-Herfstrun - www.acloopschooldoetinchem.nl

zo. 5 oktober Oldenzaal-Halve Marathon - www.halvemarathonoldenzaal.nl

zo. 5 oktober Otterlo-Hoge Veluweloop - www.hogeveluwe.nl

wo. 8 oktober Apeldoorn-Baanloop - www.avveluwe.nl

za. 11 oktober Coesfeld(D)-Citylauf - www.djk-coesfeld.de

za. 11 oktober De Lutte-Landgoed Twente Marathon - site

za. 11 oktober Wageningen-Veluweloop - www.veluweloop.nl

zo. 12 oktober Winterswijk-Bergrun - www.av-archeus.nl

zo. 12 oktober Enschede-Herfstloop - www.herfstloop-twente.nl

zo. 12 oktober Beekbergen-Spelderholtloop - www.parcspelderholt.nl

za. 18 oktober Lengerich-Teutolauf - www.teutolauf.de

za. 18 oktober Zwolle-Stadshagenrun - www.stadshagenrun.nl

za. 25 oktober De Steeg-Posbanktrail - www.posbanktrail.nl

za. 25 oktober Heerde-Dalli Run - www.gemzen.nl

za. 25 oktober Holten-Nightrun Holterbergloop - www.diepehelholterbergloop.nl

zo. 26 oktober Berg en Dal-Devil's Trail - www.devilstrail.nl

zo. 26 oktober Ahaus(D)-Wottellauf - www.wottellauf.com

zo. 26 oktober Doetinchem-Halve Marathon - www.argoatletiek.nl

zo. 26 oktober Holten-Diepe Hel Holterbergloop - www.diepehelholterbergloop.nl

Aanvullingen hoor ik graag!

Succesvolle jubileumloop AVA'70

De ruim 80 pupillen waren verdeeld in verschillende groepjes en elk team liep in estafettevorm 55 rondjes van 300 meter op de atletiekbaan

AVA`70 viert in 2025 haar 55-jarig jubileum met diverse activiteiten voor de leden van de club. Zaterdag 27 september werd in dat kader een jubileumloop georganiseerd, waaraan ook niet-leden konden deelnemen. De weersomstandigheden waren prima, de deelname groot en zeker het enthousiasme.

De organisatie had een jubileumloop uitgezet, die bestond uit 11 etappes en de totale lengte bedroeg 55 kilometer. Elke drie kwartier was er de mogelijkheid om te starten en de hardlopers konden zelf de keuze maken hoeveel etappes men wilde lopen. Elke etappe kende een afstand van ongeveer 5 kilometer, waarbij de start en finish bij het clubhuis van AVA`70 waren. Het parcours ging telkens naar een andere richting, zodat de verschillende buurtschappen en ook Bredevoort werden aangedaan.

Om exact 08.00 uur klonk het beginsignaal voor de eerste etappe en er stond direct al een mooi peloton dravers aan de start. De belangstelling voor de jubileumloop bleef gedurende de hele dag groot. In de middag meldden zich ook een drietal Duitse deelnemers van de vereniging Sportfreunde 97/30 Lowick aan de start en liepen een aantal etappes mee. Ze hadden tevens als cadeau voor AVA`70 een aantal flessen likeur meegenomen om te proosten op het jubileum. Hoe mooi is dat? Ook een aantal wandelaars kozen enkele mooie etappes om te genieten van het fraaie buitengebied van Aalten.

Zonder andere deelnemers tekort te doen, moet de prestatie van Mart Slotboom zeker genoemd worden. De juniorentrainer haalde werkelijk een huzarenstukje uit, door alle 11 (!) etappes mee te lopen. Dat betekende dus, dat hij in totaal 55 kilometer heeft gelopen. Zijn buitengewone prestatie leverde hem een mooie erehaag op bij binnenkomst, waar hij tevens een attentie in ontvangst mocht nemen.

Om 14.00 uur konden ook de pupillen zich van hun beste kant laten zien, want zij konden meedoen aan een sponsorloop. De ruim 80 pupillen waren verdeeld in verschillende groepjes en elk team liep in estafettevorm 55 rondjes van 300 meter op de atletiekbaan. De talentjes werden aangemoedigd door het publiek, dat zich in grote getale langs de baan had geposteerd. Uiteraard was er het applaus, maar ook ontvingen de pupillen na afloop nog een medaille. (FR)

De likeur van Sportfreunde 97/30 Lowick