AVA'70 delegatie on Tour - deel 2

Om de sfeer wat te verhogen besloten we om volgens goed Achterhoeks gebruik een kleine sketch op te voeren

Celebra la Vida en Forza Totana -  Vier het leven in Forza Totana

Om even voor half 7 klonk het reveille-signaal en maakte de groep zich op voor een nieuwe dag, die zou startten met een pittige heuveltraining. Er werd volop gezongen en in de keuken was het ook al een drukte van belang. Spanning of overdreven ontspanning… de waarheid zal ergens in het midden liggen, maar gezellig was het eigenlijk best wel, ondanks het vroege uur. Het aantal aanmeldingen om mee te draven bleek 6 te zijn, de 2 wat minder fitte talenten besloten om een mooie fietstrip te gaan maken, terwijl de youngster van het negental corveedienst had en dus in ieder geval de hardloopkleding niet uit de koffer hoefde te halen.

Na het werkelijk ongelofelijk uitgebreid ontbijt, de gebruikelijke toiletbezoeken en het strikken van de veters, maakten de dravers zich op voor hun nieuwe avontuur. Het was nog aardedonker, toen de lopers, samen met gids Freddie van huis gingen, maar al snel liet de zon zich van haar beste kant zien en warmde de Spaanse aarde zich in rap tempo op. Eerst ging het richting de verzamelplek en deze kleine 2 kilometer vroeg gelijk al een behoorlijke inzet, want het was verre van vlak. Aangekomen bij de parkeerplaats druppelden de Spanjaarden langzaam binnen en eigenlijk sloeg ons de schrik al een beetje om het hart. Het bleken stuk voor stuk pezige klimgeiten te zijn, met een krachtig postuur, gevormd door talloze heuveltrainingen. Ook de aanwezige dames zagen er gespierd gevormd uit, dus het zou wel eens een flinke beproeving kunnen worden voor de Nederlandse kolonie. Het programma werd bekend gemaakt en ook dat was veelzeggend: eerst 5 kilometer inlopen, dan een wedstrijdsegment op tijd en vervolgens nog een uurtje uitlopen. Zelfs degene die normaal nauwelijks zweet, voelde het shirt al gelijk nat worden. Pohhhh… en dat op zaterdagmorgen even voor 8 uur. 

We besloten gewoon te blijven lachen en ons best te doen, maar helemaal zeker over een goede afloop waren we allerminst. Een schitterende teamfoto bracht de ontspanning even terug op de Aaltense bleke bekkies. De warming-up deed zijn naam alle eer aan, want het nodige hoogteverschil moest overbrugt worden en dat kostte ons duidelijk meer moeite dan de ranke Spaanse amigios. Het segment, Fiesta Ventanica, had een lengte van 0,83 kilometer, dus dat viel barstens mee. Kwa lengte dan, want na een vrije val van 167,5 meter over een smal, maar zeer wortelrijk bospaadje, ging het vooral heuvelop. Dat 3 van de 6 Aaltenaren een lintje misten, kwam ze duur te staan, want behalve extra meters voor hen dus geen plek op de eeuwige ranglijst. Hoe mooi de omgeving ook was, we besloten toch maar een tussendoor weg te kiezen naar ons onderkomen, waar we na anderhalf uur ploeteren, zeiknat van het zweet aankwamen.

De voorbereidingen van de festiviteiten waren inmiddels in volle gang, dus vlot douchen, geurtje hier en daar en aanschuiven was de enige opdracht. Fris en fruitig schudden we de feestgangers hartelijk de hand, al konden we natuurlijk van de Spaanse begroeting helemaal niets maken. Gebruikelijk is het in Zuid-Europese landen, dat je altijd wat lekkers te eten meeneemt als er wat te vieren valt. Nou, dat gebeurde volop en de lekkernijen gingen al snel van mond tot mond. Er was overigens ook een symbolisch baksel voor ons bij als cadeau, maar dat had werkelijk een wel zeer bedenkelijk niveau. Ook was er een kok ingehuurd voor het maken van overheerlijke paella`s en de werkzaamheden waren al in volle gang. Op een drietal ronde bakplaten met een doorsnede van een kleine 2 meter werden verschillende paella`s bereid. Zo was er een hele gezonde met alleen vruchten, een andere had vooral vissoorten in de aanbieding, terwijl bij de laatste vleesgerechten als konijn en hamster verwerkt waren. Dat laatste ingrediënt is overigens niet officieel bevestigd, maar de kans dat dit het geval was, moet zeer aannemelijk worden geacht.

Om de sfeer wat verder te verhogen hadden we besloten om volgens goed Achterhoeks gebruik een kleine sketch op te voeren, volledig in kostuum om op deze wijze te proberen in ieder geval de lachers op de hand te krijgen. Allereerst werd gastheer Freddie onderscheiden. De ranke atleet had twee weken terug de Nederlandse titel verovert op de 100 kilometer in Winschoten in zijn categorie, 55+. De koning van Aalten mocht hem voor deze geweldige prestatie een fraai lintje opspelden, waarna uiteraard het Wilhelmus werd gezongen. Een traantje hier, een kippenvelmomentje daar.. het was een indrukwekkend schouwspel. Zeker om te zien dat ook de Spanjaarden de hand op de borst legden, al was er eentje bij, die zich lichtelijk vergiste door de Hitlergroet te brengen. Het zij hem vergeven. Na deze officiële huldiging ging het nog even door, want in  buitengewoon gebrekkig Spaans volgde de aankondiging van een tweetal muzikale optredens. Eerst werd het populaire, toch wat Spaans getinte “Baila, Baila” opgevoerd, waarna Sven Versteeg met zijn nummer “Blikkendag” een tientallen meterslange polonaise veroorzaakte en het feest zijn hoogtepunt naderde. 

Over de Bingo, die daarna volgde, kunnen we kort zijn. We kwamen in het geheel niet in de buurt van de prijzen en zijn er dan ook vrijwel zeker van, dat er hier opzet in het spel was. Tijd om hierover teleurgesteld te zijn en protest aan te tekenen was er niet. Het feest kroop naar het einde, we hielpen zoals altijd keurig met het opruimen en besloten nog een klein schnapsje te nemen. Dit heeft de buurt geweten, want het Aaltens knapenkoor koos ervoor om een soort van muziekfeest in de Totana- vallei te gaan doen, met louter hele fijne piratenhits. De akoestiek bleek werkelijk fenomenaal, al zullen de buren in de omtrek van ongeveer 4 kilometer hier vast anders over hebben gedacht. Een fantastisch, enerverende tweede dag kwam even na middernacht ten einde! Kijken wat de dag van morgen brengt…(FR)

De Spaanse feestgangers