AVA'70 delegatie on Tour - deel 1

Frank, Roy, Siep, Jan, Andre, Joppe, Andre, Patrick en Geert

Celebra la Vida en Forza Totana - Vier het leven in Forza Totana

Zeg nou eerlijk….. Als je begin juni de uitnodiging krijgt om in de nazomer een leuk weekend te verblijven in een schitterend resort in Spanje, een plaatselijk sportfeest mag bijwonen, kunt genieten van heerlijke zomerse temperaturen in een prachtige omgeving, dan hoef je daar in de regel nooit zo lang over na te denken!

Wat was de reden van dit prettige aanbod?

Onze bevriende (hardloop)kennissen, Freddie en Renate Dieperink, organiseren jaarlijks op hun resort een seizoensfeest voor de plaatselijke hardloopvereniging. Freddie komt al enige jaren naar Aalten om deel te nemen aan de GTM-Loop en nu hadden de Tukkers zich bedacht om een afvaardiging van AVA`70 uit te nodigen om een gezellige “meet en greet” te hebben met hun hardloopvrienden uit Zuid-Spanje. In snel tempo werd er een gemêleerd gezelschap samengesteld, agenda`s geschoond, afspraken verzet en snipperdagen opgenomen, want dit is natuurlijk een buitenkansje van de bovenste plank!

Op donderdagnacht op het afgesproken tijdstip van 03.44 uur zette de Aaltense selectie koers richting Eindhoven om van daaruit naar het Spaanse Alicante te vliegen. De sfeer was, ondanks het vroege tijdstip, meer dan uitstekend en dat is natuurlijk ook wel logisch als je weet dat je een paar uur later de zon kunt begroeten. Met de wind in de rug, ging het allemaal nog een stukkie sneller dan gedacht en al voor half 10, konden de jasjes uit en de zonnebril op, want de thermometer wees al gelijk 23,4 graden aan. Viva Espaňa!

Rond het middaguur arriveerden we in Totana bij ons 5 sterren buitenverblijf van de Dieperinkjes en hartelijker kan een ontvangst niet zijn. De buitenbar stond vol met allerlei lekkernijen en uit de koelkast werden volgens goed Spaans gebruik direct een serie bierblikjes gepakt om de feestvreugde nog wat verder te vergroten. We keken elkaar aan en dachten allemaal hetzelfde: dit gaat een zeer aangenaam verblijf worden. We verklapten aan het gastenpaar onze verdere plannen van deze eerste dag en gelijk bij het eerste onderdeel ging er al een streep door. We wilden een acclimatiseringsloopje gaan doen, maar werden gelijk uitgelachen. Rennen doe je in Spanje nooit in de warmte, dus ver voor of na de siësta. Het vervelende gevolg van deze wijziging in het schema was, dat we tien minuten later op een bedje bij het zwembad lagen. Ja, je moet toch wat…

Tegen de avond dan toch nog maar even een verkenningsrondje maken in onze Spaanse clubkleding. Het ging er redelijk voorzichtig aan toe. De warmte was een kleine tegenstander, ook het heuvelachtige terrein, maar zeker de uitdaging die er de volgende dag zou zijn. Het was de bedoeling om even na half 8 (!) in de morgen een heuveltraining te gaan doen met een aantal leden van de plaatselijke hardloopclub. Je weet dan natuurlijk nooit wat je te wachten staat.

Besloten werd om in ieder geval de magen nog even fors te gaan vullen en dit gebeurde bij een lokale gelegenheid. Vanwege het feit dat ons Spaans toch wel minimaal is, had Renate de keuken opdracht gegeven om er iets leuks van te maken. Nou, die boodschap bleek over te zijn gekomen, want de obers bleven rennen met borden boordevol Spaanse gerechten, terwijl een goedlachse medewerker met enige regelmaat literflessen bier op tafel zette. Een fooi was dan ook zeker op zijn plek, maar na bestudering van het bonnetje, we blijven natuurlijk Nederlanders, hadden we toch het idee dat we belazerd werden. Bij navraag werd er niet moeilijk gedaan en de hoeveelheid consumpties gewoon gehalveerd. Hoe makkelijk wil je het hebben?

We waren inmiddels dik 20 uur in touw, dus werd de nazit heel erg kort, om de nacht iets te verlengen. Het onophoudelijke gesnurk binnen en het geblaf van dik 14 straathonden buiten waren de enige tekenen van leven…. Tot morgen! (FR)         

Ons verblijf met zwembad