AVA'70 delegatie on Tour - deel 4 (slot)

Op het programma stond de ochtend van vertrek een heuveltraining

Celebra la Vida en Forza Totana - Vier het leven in Forza Totana 

Terwijl heel Nederland zich op maakte voor het begin van een nieuwe werkweek, zong Sven Versteeg alweer eens de pannen van het dak op het zonnige resort in het Zuid-Spaanse Totana. Best een groot verschil, maar vervelend was het geenszins. De ontbijttafel was alweer gedekt en alles uit de koelkast stond klaar voor een fikse aanval. De stemming was ouderwets uitbundig en de keuze was reuze. De voorraad slonk snel en dat was zeker het geval bij de fles ranja. De nestor van de club bleek flinke nadorst te hebben en slurpte in sneltempo 6 glazen van het rode sap naar binnen. Zijn ogen begonnen wat te tollen en hij bestuurde het etiket van de vruchtendrank eens even wat nauwkeuriger en begon lichtelijk scheel te zien. Wat bleek? Hij had bijna een liter Sangria naar binnen gewerkt in recordtempo. Goedemorgen!  

Op het programma stond deze ochtend een heuveltraining voor de Nederlandse klimgeiten en om niet te verdwalen had Freddie besloten om de dravers te begeleiden. Hij had een leuk rondje in de gedachten door het buitengebied van Totana met een vrijwel vlak parcours en asfalt als ondergrond, zo liet de gids weten. Nou, de gemene knipoog was overtuigend en maakte duidelijk dat we ook op deze maandagochtend gewoon weer vol aan de bak moesten. De 2 “knie-gevalletjes” besloten het stalen ros weer te pakken en gingen fungeren als voorfietser en bezemkar.  

Al snel bleek dit geen overbodige luxe, want hardlopers kunnen ook in Spanje niet altijd op voorrang rekenen. Bovendien werd het pelotonnetje na een slordige 3 kilometer lichtelijk uit elkaar getrokken, toen de heuvels een obstakel in het parcours begonnen te vormen. Het was ook al weer bloedheet en dat werkt dan natuurlijk ook niet echt mee, maar prachtig was het wel. Zeker in de wetenschap dat je werkende collega`s op dit moment geheel andere zorgen hebben. Na nog een stukje geploeterd te hebben op het traject van de Vuelta 2023, tikten we toch weer lekker de 11 kilometer met een paar honderd hoogtemeters aan en dat voelde toch weer als een mooie prestatie, dus een luid applaus voor onszelf was zeker meer dan verdiend. Net als de verkwikkende douche overigens en een frisse bak koffie. Kortom… vier het leven in optima forma.  

We besloten nog even een lekkere lunch te gaan pakken in het centrum van Totana, maar daar kwam werkelijk niets van terecht. Het was immers maandag en dat betekent in Spanje “dia de descanso”, oftewel je kunt lullen als Brugman, maar als je wat te eten wilt hebben, dan ga je maar naar de supermarkt. We lieten ons natuurlijk niet zo gemakkelijk uit het veld slaan en namen uiteindelijk genoegen met cola uit blik en dubbele espresso met als extraatje gortdroge cake die zeker 9 maanden over de datum was. In Spanje is dit overigens totaal geen probleem en voor een paar euro speelden we het spel maar gewoon mee.  

Het moment, dat we zolang mogelijk uit wilden stellen, kwam nu toch wel met rasse schreden dichterbij. Even voor 2 uur namen we licht geëmotioneerd afscheid van Freddie en Renate en beloofden plechtig om zeker nog weer op een reünie-feest te verschijnen. Al toeterend, zwaaiend en zingend verlieten we ons resort. Wat een prachtige 4-daagse hebben we met elkaar gehad, daar was iedereen het wel over eens. Stilletjes liet iedereen zijn gedachten over de trip gaan, maar voor de chauffeurs was het al snel gebeurt met het dagdromen. De hemel kleurde van blauw, via grijs naar zwart, waarna een onwaarschijnlijke bak met regen naar beneden werd gepleurd. In no-time veranderde de snelweg in een rivier en glibberden de wagens alle kanten op.  

Met een vaartje van 36-37 kilometer per uur dreven we in de richting van luchthaven Alicante, waar we onze bolides in moesten leveren. We wilden dit even vlot fiksen, maar de jongedame, die de keuring moest doen, dacht daar wel even wat anders over. Ze liep een slordige twintig minuten om de eerste auto heen en kwam tot de conclusie dat er een minuscuul klein sterretje in de voorruit zat en nergens bewijsmateriaal te vinden was, dat deze er bij vertrek ook al inzat. Dokken dus en geen discussie! Er ontstond in het kleine kantoortje een geweldige foeterpartij, maar de belleza espanola schudde 2 keer met haar heupen, likte langs het potlood en tikte gewoon 1500 euro op het scherm aan.  

Of we contant wilden betalen of met een creditcard was een hele logische, maar ook zeer gevaarlijke opmerking op dit moment. Nadat aan alle verplichtingen waren voldaan, moest de tweede auto nog een check ondergaan. Toen de Koning Van Aalten even heel demonstratief akelig dichtbij de keurmeesteres ging staan werd het papier snel afgevinkt en konden we uiteindelijk 3 kwartier later dan gepland richting het vliegveld. Om te tijd te doden werd er snel een 1-sterrendiner naar binnen gewerkt en konden we gaan inchecken.  

De terugvlucht verliep naar wens, al was er wel het dringende verzoek om de gordels vast te snoeren in verband met turbulentie in de lucht. Nou we ondergingen dit bericht met een glimlach, want we hadden natuurlijk een turbulent weekend achter de rug, dus mocht dit lichte shaken, natuurlijk geen naam hebben. Keurig op tijd zetten we weer voet op Eindhovense bodem en kwam er definitief een einde aan ons Spaanse avontuur! Vier dagen hebben we het leven gevierd en genoten van schitterende activiteiten en mooie belevenissen. Samen met het zeer zonnige weer en de natuurrijke omgeving werd het een prachtige en onvergetelijke 4 daagse trip! (FR)

Ook zin in een zonnig en sportief avontuur? www.forzatotana.com