Björn Demkes is een Ironman

Bjorn Demkes

Ironman Barcelona/Calella 2025

Begin november 2024 schreef Björn zich in voor de Ironman van Barcelona/Calella 2025. Na zijn finish van Challenge Almere in 2023, bleef Björn doortrainen op de schema’s van Evert Scheltinga. Zijn doel besproken met Evert en het consistente trainen ging over naar doelgericht trainen. Alles moest er voor wijken. Ik werd gebombardeerd van vrouw naar personal cook, voedingscoach en vlogger. Helaas is er van die drie niks terechtgekomen. Na 1 week nam Björn ook die taken alweer van mij over. Het trainen werd steeds meer en de fietstrainingen vielen hem vooral zwaar. Tijdens het begin van de trainingen had Björn nog een langdurige enkelblessure. Lopen was er dus de eerste maanden niet bij. Dit werd vervangen door 5 keer in de week zwemmen en 5 keer fietsen in de week. Plus 2 keer in de week krachttraining. Later kreeg Björn een injectie in zijn enkel door de arts. Na zes weken kon hij het lopen gelukkig weer oppakken.

Vanaf mei 2025 werd het zeer serieus allemaal.  Eten, werken, trainen, slapen en trainen met voeding. Geen alcohol meer. Je zag Björn sterk vermageren. Afgetraind in sporttermen. Bij ons in het dorp noemden ze het: buj wal good wies? Björn trok zich er niks van aan en ging gewoon door met zijn doel. Een mooie tijd neerzetten in Barcelona en mogelijk een startbewijs halen voor de wereldkampioenschappen in Hawaii voor oktober 2026. Na alle berekeningen erop losgelaten te hebben, zou een tijd van onder de 9:30 uur hem mogelijk een startbewijs kunnen opleveren. Eerst maar eens zien te finishen. Zware weken van trainingen kwamen eraan en je zag Björn fitter en sterker worden. Weekenden van 10 uur trainen. En weken van 18 uur trainen. We zagen hem niet meer. En als we hem zagen dan was hij of aan het eten, want ja hij moest dan wel 6000 calorieën per dag eten om alles weer aan te vullen, of aan het slapen.

Uiteindelijk was het dan zover. Kris en Loes gingen ook gezellig mee. Zij waren het weekend verantwoordelijk voor de vlogs, want zoals ik in het begin al opschreef nam Björn het na 1 week al van mij over, maar eigenlijk werd ik per direct ontslagen door hem. Gelukkig zijn Kris en Loes er erg handig mee. Vrijdag 3 oktober 2025 met teveel koffers en de fietskoffer op naar Eindhoven. Daar ging het al mis. De fietskoffer was in tussentijd door iemand omgezet naar ruimbagage. Wie had dit gedaan? Björn zelf was de schuldige. Hup extra geld betalen en door. Aangekomen in een prachtig hotel, dichtbij de finishstraat van de Ironman. Dat had ik dan wel mooi geregeld. Meteen vrijdag het startbewijs en de tassen ophalen. Daarna moest Björn zijn fiets in elkaar zetten. Daar kon je beter niet bij zijn, dus dochters en moeders gingen wat anders doen. Zaterdag gingen we heerlijk ontbijten. Björn niet want hij was al dagen wit brood met Nutella aan het eten. Dit had hij van Chat GPT doorgekregen. Wat eet een triatleet voor de Ironman.

Zo jammer, want er was ruime keuze uit het ontbijtbuffet. Daarna ging Björn met wetsuit een stukje in de zee zwemmen. Hij kwam vol zelfvertrouwen uit het water. Het was heerlijk weer en de zee was rustig. Daarna een stukje op de fiets fietsen om te kijken of alle onderdelen goed gemonteerd waren. Niet dat zijn wiel nog loszat. Dit had hij op vakantie namelijk geoefend en daar was hij vergeten zijn voorwiel vast te draaien. Gelukkig goed afgelopen. Tegen 18:30 uur konden de fietsen ingeleverd worden bij het park Ferme. Hier stonden aan het eind van de avond voor ongeveer 14 miljoen aan prachtige fietsen. Gelukkig zat er s’nachts bewaking bij. 

Zondag raceday. De wekker ging om 05:00 uur. Bjorn had redelijk geslapen. Ik daarentegen niet, ik was zenuwachtig voor hem. Björn ging heerlijk alweer wit brood met Nutella eten. Kris, Loes en ik ook. Zoo lekker. Het hotel had wel vanaf 05:00 uur ontbijtbuffet speciaal voor de triatleten, maar nee wij moesten natuurlijk met Björn mee, omdat meneertje vooraan in het startvak wilde starten. We hebben onszelf maar weer weggecijferd. Op weg naar het startvak. Björn had zijn bidonnen gevuld met voeding en zout. Fietspomp mee, wetsuit mee, badmuts en zwembril mee en tas mee met de gewone kleding voor na de wedstrijd. En dan zijn tri-suit aan en gaan. Buiten was het koud en er stond best veel wind.

Bij de start aangekomen ging Bjorn het startvak in om zijn banden van de fiets op te pompen, zijn bidonnen vastmaken, gelletjes te plaatsen, fietsschoenen met elastiekjes vastmaken op de trappers. Toen dat klaar was, trok Bjorn zijn wetsuit vast half aan en liepen we richting de start. Het was best fris en ik was blij dat ik een jas had aangedaan. Bjorn geholpen om de wetsuit dicht te doen. We gaven hem een knuffel en wensten hem een mooie werkdag toe. Het laatste jaar zei Björn vaak tegen mensen dat het gewoon een dag hard werken was een Ironman. Vandaar onze opmerking. Björn stond voor in het startvak. Wij liepen naar de voorkant van het startvak toe en stonden redelijk vooraan bij de zee. De zee was onstuimig en wild. Het ging ook een beetje miezeren. Ik maakte me best zorgen.

Om iets voor 7:55 uur begon het spektakel. Mooie start en muziek zorgden bij Kris, Loes en mijzelf voor kippenvel over het hele lichaam. Erg indrukwekkend en mooi. Bjorn zat in een rolling start vooraan. Kris had ons uitdrukkelijk gezegd om filmpjes te maken en geen foto’s. Dit voor de Vlogs. Wel raar dat achteraf geen filmpje van mij is gebruikt. Je zag de atleten struggelen in de golven. Wat heftig om te zien. We zagen al vrij snel een jetski met daar achterop een atleet uit het water gehaald worden. Gelukkig een roze badmuts. Bjorn had een paarse badmuts op. We liepen over het strand naar de finish van het zwemmen. Bjorn dacht er 1 uur over te doen. Na 59:45 minuten kwam Björn uit het water. Ik kon zien dat hij het zwaar gehad had, want hij kwam lopend uit het water. Normaal komen atleten rennend uit het water.

Op naar deel 2 het fietsen. We konden Björn zien achter de dranghekken. Hij kreeg zijn helm niet goed dicht. Terwijl hij hier zo op geoefend had. Ja eindelijk zagen we hem rennen naar zijn fiets. Wat een snelle wissel zeg. Kris, Loes en ik liepen richting de rotonde. Daar zouden we Björn twee keer kunnen zien. Dit was bij het 90 km punt. Onderweg zag ik Joep Schillemans. Een youtuber/vlogger die ook een ironman onder de 09:00 uur had gedaan. Hij is zeer populair bij de jonge vrouwen, zo ook bij mijn dochters. Ik kende hem niet. Eerst zat hij schijnbaar voor ons in het vliegtuig. Dit omdat de dochters helemaal hysterisch reageerden in het vliegtuig. Joep komt het vliegtuig in. Wie? Oh nee hij komt voor ons te zitten. De hele weg hebben Kris en Loes voor zich gekeken. Durfden niet naar hem te kijken, omdat hij zooo knap is. 

Maar we waren dus onderweg naar het 90 km. punt toen ik Joep met zijn kameraad zag lopen rechts naast ons. Ik zei tegen Loes: kijk eens rechts van jou. Loes keek naar links. Ik weer iets harder nee rechts van jou. Loes keek naar rechts en keek Joep recht in zijn gezicht. Ze durfde weer niks te zeggen. Later toen hij weg was zeiden Loes en Kris heel stoer, als we hem nog een keer tegenkomen dan maken we een foto hoor. We zouden hem nog vaker tegenkomen, maar ze durfden het toch niet aan. Björn kwam op het 90 km punt langsfietsen en zag er goed uit en stak een duimpje omhoog. Gelukkig. Op naar ronde twee.

Wij gingen ondertussen lunchen bij de Mac Donalds. Daarna liepen we vast naar het wisselpunt, want daar zou Björn rond 14:00 uur arriveren. Het werd ondertussen echt wel warm. Voor 14:00 uur kwam Björn bij het wisselpunt aan en hij haalde al rennend met fiets zijn voorganger in. Hij zag er nog steeds fit uit. Fietstijd van 05:00 uur. Wij gingen vast aan de overkant bij het loopparcours staan en daar kwam Björn al aan. Weer een zeer snelle wissel.

Het loopparcours bestond uit drie rondes van 14 km. Het was zeer druk op het loopparcours. Bij ronde twee zou ik een zakje met gelletjes en paracetamol en ibuprofen aangeven, omdat je de pijntjes voor moet blijven. Dit zakje werd zeer gretig aangepakt door Björn. Toen we dit hadden afgeleverd liepen Kris, Loes en ik richting de finish. Het zou nog wel even duren voordat Bjorn kwam. Wat een spektakel in die arena. Gewoon weer een kippenvelmoment.

Het moment is daar, via de livetrack zagen we dat Björn nog 200 meter had te gaan. We zagen hem niet komen, waar bleef hij toch. Zou er wat gebeurd zijn. Iedereen leek ineens op elkaar. Ze hadden ook bijna allemaal hetzelfde pakje aan. Ja daar in de verte kwam Björn aan. Ik kreeg een brok in mijn keel. De speaker riep door de microfoon: Björn Demkes from the Netherlands you are an Ironman. Bjorn rende al juichend over de finish. Björn liep de marathon in 3 uur en 10 minuten. Niet normaal.

Prachtig om te zien. Kris en Loes waren ook onder de indruk. Eindtijd: 09:17:07 uur. Wat een mooi weekend en wat fijn dat Björn een dik PR heeft gehaald op een dagje hard werken. Zal het genoeg zijn voor een ticket naar Hawaii? Dat werd bij de prijsuitreiking nog niet duidelijk. Dit wordt de komende twee weken pas duidelijk als je een e-mail ontvangt met daarin een ticket to Hawaii. De kans is heel klein, maar je weet maar nooit. Björn is een Ironman en dat nemen ze hem niet meer af. Wij zijn wel blij dat hij nu weer wat meer tijd voor ons gaat hebben. Of toch niet?

Groetjes Katja Demkes