Bram …..
Vanavond loop ik je op de 5 kilometer van de Intratuinloop eruit, met die woorden komt mijn jongste zoon 's middags bij me. Als je bij me in de buurt komt dan laat ik je niet eens voorbij gaan, antwoord ik hem met een lachend gezicht. Enkele uren later is bovenstaande opmerking al realiteit als hij me, net voordat we het fietspad van de Winterswijkseweg weer opgaan, voorbij gaat. Sportief als ik ben leg ik hem natuurlijk geen strobreed in de weg. Ik hoor hem nog iets roepen van "kom op ouwe" maar ik moet hem toch echt laten gaan en zie ik hem heel langzaam bij me weg lopen.
Ik wist wel dat het er een keer aan zat te komen maar ik had het liever nog even uitgesteld. Aan de ene kant baal ik er dan ook een beetje van omdat ik tot mijn vijftigste jaar de kinderen graag voor was gebleven maar aan de andere kant is het natuurlijk ook prachtig dat je door je eigen kinderen voorbij wordt gelopen. Bram, die hoofdzakelijk wat wedstrijdjes mee pakt in de zomer- en winterstop van het voetballen, loopt een mooie tijd van 19,30 minuten en bouwt zijn wedstrijd beter op dan ik.
Ik begin de eerste kilometer nog wel met een mooie 3,38 min. maar de volgende drie kilometers loop ik allemaal ruim boven de vier minuten. Het onregelmatige leven en de nodige feestjes van de laatste week eisen duidelijk hun tol, ik denk tenminste dat het daar aan ligt. Links en rechts word ik ingehaald en het enige doel dat ik onderweg nog heb is om onder de twintig minuten te blijven. Dat lukt me nog net en na de wedstrijd loop ik in een rustig tempo de vier kilometer naar huis. Daar staat Bram me al met een lachend gezicht op te wachten en krijg ik nog een aantal opmerkingen te horen. Wacht maar mannetje, er komen ook nog wel eens weer andere tijden, tijden dat ik er met een lachend gezicht sta! (hoop ik)
 |
| ….. en zijn verslagen vader (foto's Herman Vreeman) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten