Aad Steijlen
voert het woord voorafgaande aan de Alex Memorialloop. Op de voorgrond het
petjesmonument. De looppetten hangen op boomstammen die samen de naam Alex
vormen (foto Hans Broekhuizen).
Die keer dat hij vermoord werd, was Dremptenaar Alex
Wiegmink alleen naar de Posbank gegaan om hard te lopen. Maar vaak
was hij hier met zijn vrienden van Trimgroep Aad Steijlen. De club hield, samen
met andere lopers, gisteren voor de zesde keer de Alex Memorialloop.
We mogen deze keer hoop hebben, zegt Aad
Steijlen, als hij voorafgaande aan de loop even het woord voert.Er
zijn vier verdachten aangehouden. Drie van hen zijn weer vrijgelaten, maar ze
gelden nog als verdachten. We hebben beloofd deze herdenkingsloop te houden tot
we duidelijkheid hebben over wat er met Alex is gebeurd. Laten we hopen dat
deze keer de laatste keer is.
Aad Steijlen is voor veel aanwezigen hier een lichtend
voorbeeld: in 1968 deed hij mee aan de marathon tijdens de Olympische Spelen in
Mexico. Maar vandaag is hij de organisator van wat inmiddels een bittere, maar
ook verlichting gevende traditie is geworden. Voor veel deelnemers is Alex
Wiegmink immers geen naam uit de krant, maar een man die zij goed hebben
gekend. Alex? Dat was de snelste van ons allemaal, zegt Henk
uit Zevenaar. Hij liep ons er allemaal uit.
Steijlen is ruim voor negen uur een van de eersten die in het ijle ochtendlicht de plek aan de Burgemeester Bloemersweg betreedt waar Wiegmink het leven heeft gelaten. Het groepje mannen en vrouwen heeft het druk: uit een auto komen boomstammetjes die een monument moeten worden. Bij nader inzien blijken de stammetjes het woord Alex te vormen. De letters worden recht overeind in de grond gezet en al snel komen er lopers aan die hun petje eraan ophangen. Dat is de opzet: iedereen die hier vandaag meedoet, laat een looppetje achter. Bij vorige edities waren het schoenen, shirtjes en andere loopspulletjes. Een offergave ter ere van Alex, die in feite uiteindelijk terecht moet komen in Zuid-Afrika, bij het project Sports against Crime.
Steijlen voert het woord, maar ook Peter Wiegmink, broer van
Alex, bedankt de lopers nog even voor hun niet aflatende betrokkenheid. Ook
gaat zijn dank uit naar de politie en Peter R. de Vries, die op TV steeds
aandacht voor de zaak bleef vragen.
Maar dan spreken niet meer de monden, maar de voeten. In een
peloton gaat het de Posbank op, voor vijf, tien of vijftien kilometer. Zoals
Alex het ook zo graag deed.
…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten