donderdag 13 augustus 2015

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 94

Eric Demkes: “Doelen stellen, dat is toch het belangrijkste.”
Doelloos!

(Typisch gevalletje van: ‘dit moet een grap zijn’)
Vlak voordat ik onderstaand stuk bij Geert op de post doe, kom ik aan de praat met Eric Demkes. We hebben het nog geen drie seconden over hardlopen en hij zegt: “Doelen stellen, dat is toch het belangrijkste.” Bedankt Eric……

De ‘hardloper’ die ik spreek weet precies wat die wil. De één wil bij de Kramp Run zijn PR fors aanscherpen, de ander wil de Montferland Run voor het eerst onder het uur lopen en weer een ander heeft een volledig uitgestippelde ‘road to Rotterdam’.  Alle lopers in mijn omgeving hebben een doel. Ik niet. Ik doe maar wat. Af een toe een vijf kilometer, dan weer een 600 metertje en als het even kan wil ik ook nog ergens een meerkampje meepikken.

Het is eigenlijk altijd hetzelfde. In al die dertien jaar dat ik aan atletiek doe is er één ding dat overeen komt: ik pruts maar wat aan. Niet dat ik daar doodongelukkig van word, maar het schiet ook niet echt op. Mijn records staan gevoelsmatig al een eeuwigheid en mijn manier van trainen laat ook te wensen over. Wordt het voor mij nu ook tijd om doelen te stellen? Ik ben bang dat ik er niet aan ontkom.

Maar goed, eerst maar eens kijken waar mijn interesses liggen. Hoog- ver- en hink-stap-springen blijven mooie onderdeel. Toch denk ik dat daar de meeste rek wel uit is. Plus het feit dat mijn hamstrings de laatste jaren ernstig tegen beginnen te stribbelen. Door deze springnummers gaat dus een dikke streep. Sprinten misschien? Nee, weer die verrekte hamstrings die roet in het eten gooien. Daarnaast spreekt het ‘machocultjuurtje’ mij totaal niet aan. En er is nóg een kleinigheidje: ik ben zo traag als dikke stront in een trechter. Alle werponderdelen kunnen we ook van de lijst schrappen, reden: desinteresse.

Oké, de atletiekonderdelen en de sprint laat ik links liggen. De marathon dan? Dit is in mijn ogen het absolute summum! 42 kilometer lang het gevecht tegen jezelf en de elementen. Prachtig. Maar die ellendig lange eenzame duurlopen van 27 of 33 kilometer houden me tegen. De halve marathon is ook grandioos, maar de halve van Amsterdam en Venlo zitten al vol. En laat ik nu eerlijk zijn, in Doetinchem staan drie man en twee verdwaalde koeien langs het parcours, dit is mij gewoon te min. Iemand met mijn staat van dienst verdient een groter publiek. Dan heb je in januari ook nog de halve van Egmond, maar dan is het veel te koud. Een 800 of 1500 meter misschien? Dit zijn –op papier – geweldige afstanden, echter verdraag ik de verzuring niet. Verzuren doet pijn en daar houd ik niet van. Dan heb je nog die twee ‘twijfel-afstanden’; de 5 en 10 kilometer. Die afstanden raken ook kant nog wal. “Niet te langzaam beginnen, maar ook zeker niet te snel”.” Zorg dat je wel iets overhoudt voor het laatste stuk.” Veel te veel gedoe als je het mij vraagt. 

Zoals je ziet wordt het mij ook niet makkelijk gemaakt. Ik heb na deze intensieve inventarisatie alleen nog maar meer respect voor mensen met doelen als de Marathon van Berlijn of Rotterdam. Voor mezelf kan ik eigenlijk maar één conclusie trekken: gewoon blijven aankloten en misschien – als ik later groot ben – ligt er ook iets moois voor mij in het verschiet.  

8 opmerkingen:

Unknown zei

Hahaha Erwin, pas op dat je niet moe wordt😃..
Lekker blijven aankloten, en plezier hebben is ook belangrijk, komt vanzelf wel een keer een doel op je pad!!!

Walter Vaags zei

Erwin, voor jouw ligt Ultralopen in het verschiet! Die doen ook maar wat...

Ande Bleumink zei

snelwandelen lijkt me echt iets voor je... Beetje aankloten en draaikonten, het is geen wandelen en geen hardlopen. Echt iets voor een eeuwige twijfelkont dus ;-)

Marco (Barlo) zei

Alleen een doel stellen is al een doelstelling op zich..

wim zei

Marco, een doel kan ook zijn ,niet steeds in herhaling vallen.

De Grote Trailsmurf zei

Eureka!!!.. Trailrunning! Slechts een doel. Lopen

De loopprofessor !! zei


Op Mindful running het onderstaande ;

Hardlopen zonder doel.
Alhoewel ik duidelijke doelstellingen heb in mijn leven, leg ik de lat tijdens mijn hardloop trainingen niet al te hoog. Mijn doel tijdens het hardlopen is geen doel te stellen. Omdat ik doelloos rondloop heb ik intussen al diverse marathons gelopen en ben ik zelden geblesseerd. Omdat ik zonder doel rondloop heb ik ook geen motivatie gebrek, maar loop ik om te lopen.
Ik loop ook altijd hard zonder koptelefoon. Het grote voordeel hiervan is dat ik één word met de natuur.
Hardlopen wordt dan om mij heen kijken naar de velden, de bomen en het bos. Luisteren naar de vogels en de wind. De warmte van de zon voelen. De zomer ruiken.
Hardlopen is zoveel meer dan alleen maar hardlopen.
Hardlopen wordt zo een vorm van bewust Zijn van mijn fysieke en mentale sensaties. Maar ook van alles wat om mij heen gebeurt. Zo is hardlopen voor mij een levenshouding geworden, waarbij ik gedachten en
gevoelens kan toelaten en aanvaarden, om ze vervolgens los te laten. Op die manier krijgt alles een plaats. En kom ik in een toestand van innerlijke rust, terwijl mijn benen kilometers maken.
Gelukkig worden van hardlopen.
Hardlopen maakt mij gelukkig. Het gaat mij niet om de medaille. Ook niet om de doelstelling. Of ik die nu realiseer, of niet, is bijzaak. Het gaat om de eerste stap die ik heb gezet, om anders in het leven
te staan en anders met mijzelf en met andere mensen om te gaan. Het gaat over durven dromen. Om daarna die droom werkelijkheid te laten worden. Dag na dag. Het gaat over de moed om te gaan trainen. Over de wilskracht om door te zetten. Over volharding om na elke kilometer de volgende te lopen. Over nooit opgeven. En telkens herbeginnen, bijvoorbeeld na een blessure.

Het maakt niet uit wat je gisteren deed. Het gaat om dat wat je morgen pas weet

Gerrit zei

Mooi stukje, zowel van Erwin als op mindful running.
Toevallig zei een gewaardeerde collega laatst nog tegen me dat ik nu dus eigenlijk doelloos ben, nu ik Athene en de Mont Ventoux achter de rug heb.
Dat klopt eigenlijk wel, hoewel ik het met de schrijver op mindful running eens ben en dat er niets mooiers is dan in de stille vrije natuur rond te rennen, wil ik wel ergens voor trainen.

Heb al wel weer ideeën over volgend jaar, maar dat is van een aantal dingen afhankelijk, dat zien we tegen die tijd wel weer. Eerst komende maand maar eens mijn 700ste wedstrijd lopen.

Erwins eerste doel is de Kramp Run fris en vooral fruitig te lopen!