Team Brethouwer: Almere als mijlpaal om het leven te vieren

Het ontploffende stadion tijdens onze finish was haast hemels

Deelname aan de CAA Middle distance als  mijlpaal om het leven te vieren en onze dankbaarheid vorm te geven. Hoe het in elkaar zit willen we graag in beknopte vorm met jullie delen. 15 jaren gelden werd Noah de Captain van ons team geboren met het Caudaal regressie syndroom. Om het niet al te ingewikkeld te maken; zijn onderlichaam is  niet goed ontwikkeld en daarmee ontwikkelde zijn zenuwstelsel ook niet volledig. Met o.a. als gevolg dat hij niet kan lopen, nog wat klein is voor een 15 jarige en hij slecht hoort en ziet. En praten doet hij vooral met gebaren en door z’n mimiek.

We zouden het lijstje nog veel langer kunnen maken maar we kijken samen liever naar wat hij wel kan. Dat is dan ook het begin geworden van onze bijzondere reis. Medici gaven hem na z’n geboorte slechts één dag. Dat gaf nog al wat paniek om ons heen. Maar wij waren bovennatuurlijke rustig en kalm. In het heetst van de strijd accepteerden wij de situatie onmiddellijk zonder enige reserve.

Dat leverde ons erg veel weerstand op en vooral veel gesprekken waar het kort gezegd ging over het ontbreken van enige realiteitszin aan onze kant. En logischer wijze had men volledige gelijk. Maar gelukkig zijn de wonderen de wereld niet uit. Na zeven maanden voor gek verklaard te zijn kwam er een breekpunt. Lamgeslagen door de constante negatieve berichten en het schier eindeloos verblijf in het ziekenhuis begin zijn sporen achter te laten. Maar juist toen we bijna braken zagen we Dick en Rick Hoyt (kijk maar eens op YouTube) op ons TV scherm voorbij rennen. Het was alsof de bliksem insloeg. Dat beeld van een vader die met z’n beperkte kind al rennend liet zien dat er altijd mogelijkheden zijn, hoe ver deze soms ook weg lijken.

Na verloop van een jaar of zeven kwamen we er achter dat Noah sporten heel leuk vind. Na zijn eerste ritje van een kwartier in een oude fietskar achter de racefiets stoppen we voor ons huis. Maar dat valt niet goed bij onze jonge sportman. Hij wil meer en na wat gedoe gaan we overstag en krijgt hij er drie kwartier bij. Al snel kwam het hardlopen erbij. Eerst kleine hardloopwedstrijden. Maar als snel duurden deze ook te kort. Toen hij na een marathon aangaf dat hij nog een rondje wilde wisten we dat we met een echte duursporter te maken hadden.

Zo gaande weg kwam hij meer en meer in contact met de mooiste tak van sport van de hele wereld: triathlon. Er wereld een kano aangeschaft met een zwemvest en een tuigje gemaakt om hem voort te kunnen trekken. Een veilige speciaal ontworpen fietskar werd gemaakt. De racekar (hardloop rolstoel) werd ontwikkeld en we konden volop aan de bak. De rest is inmiddels geschiedenis. Lars Vreugdenhil stelde de Bosbaan triathlon voor ons open. Wij konden heerlijk mee doen en Ruud de Haan gaf er glans aan. En daarna was er geen weg meer terug en dat wilden we uiteraard ook niet.

Het is natuurlijk niet allemaal reuzengeur en maneschijn geweest. De afgelopen 15 jaren heel veel tegenslag gekend en heel voor moeiten moeten overwinnen. Maar dat geldt voor velen van ons. Dat is ook wat het volkje van triatleten zo siert. Worstelen, doorzetten en weer boven komen. Volhouders, karaktermensen die hun uitdagingen niet uit de weg gaan. Met die houding hebben ook wij gestreden om aan de start te komen van de CAA in Almere. Met een vastbeslotenheid om aan het einde van de race met allen die ons zo gesteund hebben de overwinning te vieren en bovenal het leven te vieren.

De race was lang en zwaar op de top van ons kunnen. Al het getrainde en geplande met een militaire precisie tot uitvoering gebracht. Maar daaromheen was het zoveel mooier. De zon scheen helderder, de lucht was frisser, de vergezichten over het water intenser. De ontelbare aanmoedigen warmer dan we ooit hadden kunnen bedenken. Het ontploffende stadion tijdens onze finish was haast hemels. Kan het ooit nog mooier worden? We vragen ons af; Kun je het leven mooier vieren dan op deze manier. Een zeven uur durende triathlon, te midden van de mensen waar je van houdt met zo veel supporters om je heen?

Bedankt allemaal! (bron)