 |
| De leden die AV Archeus vertegenwoordigen |
Aan de rand van de bossen bij Papendal in Arnhem staan groepen mannen en vrouwen te wachten. Er wordt gezellig gekletst. Velen staan licht gespannen te wachten op wat komen gaat. In groepen van 60 personen tegelijk worden de deelnemers van de 18 en 28 km Airborne Freedom Trail uitgenodigd naar binnen te gaan in een bruine legertent. Binnengekomen volgt een korte uitleg. Een routebordje wordt getoond. De instructies zijn duidelijk. Niets is aan het toeval overgelaten. Er kan weinig misgaan.
Dan wordt de tent aan de voor- en
achterkant gesloten. Het is nu donker. Er volgt een geluidsfragment. Ronkende
vliegtuigmotoren. In een kort verhaal worden we meegenomen in het hoofd, de
gedachten en het gevoel van een 18 jaar jonge parachutist op 17 september 1944.
Boven bezet Nederland, een voor hem onbekend land, sprong hij uit het
vliegtuig. Zoals hij waren er velen,
jonge jongens nog, ze vervulden hun plicht voor onze vrijheid. Ze
sprongen, niet wetend waar naartoe en of er nog een morgen zou zijn.
De Airborne Freedom Trail is een
prestatietocht met een historische lading. Een moderne manier van herdenken. We
lopen op zoveel mogelijk onverharde paden vanaf een ‘droppingszone’ naar het
centrum van Arnhem. Je loopt daarbij over historische grond. Op veel plekken
waar je loopt is geschiedenis geschreven. Je streeft een doel na (het behalen
van de brug), je treedt in de voetsporen van de mannen die soms het hoogste
offer hebben moeten leveren voor onze vrijheid (bron: programmaboek Airborne
Freedom Trail)
De lopers verlaten de tent en
verkennen in een rustig tempo rennend het parcours. Meteen al valt de gemoedelijke
sfeer op. Hoewel de één gemakkelijker loopt dan de ander, laten de trailmannen-
en vrouwen elkaar voorgaan op de steile helling in het begin. Bukkend door de
spoortunnel, zoeken twee loopsters in het donker steun bij elkaar. De
deelnemers er achter wandelen geduldig achter hen tot de het einde van de
tunnel veilig is bereikt.
Tijd telt niet. De organisatie
registreert de persoonlijke tijden niet. Belangrijker is de sfeer, het genieten
van de natuur, de beleving, het in je opnemen van de historische plekken en het
prettige gezelschap van bekenden en onbekenden waarmee ervaringen worden
gedeeld. Zo is er een gesprek tussen twee
clubgenoten over een op handen zijnde carrièreswitch. Vóór hen luisteren twee
dames mee en op een haar na wordt een nieuw baan aangeboden: Linkedin in de
bossen.
Na 12 km (van de 18 km-route) komen
de lopers aan bij het Airborne War Cemetery. Wie dat wil kan hier het houten
kruisje plaatsen op de begraafplaats om de in 1944 omgekomen militairen te
gedenken. Eén voor één wandelen de lopers de begraafplaats op, staan even stil
bij de graven om respect te tonen en vervolgen hun weg door de bossen rond
Arnhem.
Over de bospaden moet nog even fors
worden geklommen. Een enkeling probeert nog naar boven te dribbelen. De meeste
lopers sparen de kuiten voor de laatste kilometers door de stad. Daar is meer
publiek en de lopers worden aangemoedigd. Het laatste deel langs de terrassen
lonken de biertjes in de handen van de toeschouwers. De finish bij de John
Frostbrug komt in beeld. Bijna elke loper wordt met name genoemd bij
binnenkomst. Uiteraard is dat gemakkelijk gedaan, doordat de naam met
koeienletters op het startnummer staat, maar het voelt toch of iedereen je
kent. Je bent geen nummer maar een naam. Met die gedachte dringt de gedachte
aan de gebeurtenis die we vandaag herdenken zich vanzelf weer op. De velen die
voor ons als naamloze het leven lieten.
Met 9 deelnemers mochten wij
Archeus op zaterdag 14 september vertegenwoordigen. Lianne, Dian, Monique,
Jelle en Saskia liepen de 28 km. Angelique, Edwin, Henriëtte en Henk de 18. De ervaringen waren divers, maar we
keerden allen voldaan en een ervaring rijker huiswaarts. Voor één van ons was de voldoening
van het uitlopen van de 28 km extra groot, vanwege het doorzettingsvermogen dat
nodig was om vanaf km 12 met kramp in de kuiten toch de gehele afstand te
volbrengen. Respect!!
Hieronder nog de ervaringen van
twee anderen:
‘Vandaag liep ik de Airborne
Freedom Freedom trail. 75 jaar na de luchtlandingen bij Arnhem. Lopen geeft mij een enorm gevoel
van vrijheid. Ik kan kiezen of ik ver ga of hard, of ik duurloop of sprint, of
ik links ga of rechts. Soms loop ik zo
lekker, dan vergeet ik alles om me heen.
Jij gaf mij echte vrijheid. De
mogelijkheid om mijn mening te uiten, mijn overtuigingen te volgen, om links te
stemmen of rechts te stemmen. En, hoe lang geleden ook, dat is iets dat we niet
licht mogen vergeten. Ik heb aan je gedacht onderweg. Ik weet niet wie je was,
je zult gemist zijn thuis door degenen die je lief hadden. Ik dank je voor het
offer dat je gebracht hebt, opdat ik uit liefde gemaakt kon worden, in vrijheid
ben opgegroeid en de waarde van vrijheid door kan geven aan mijn kinderen.’
‘Onbeschrijfelijk indrukwekkende
trail. Kippenvel van start tot finish. Beleven, herdenken en tijdens het
hardlopen stilstaan bij hen die zich hebben ingezet voor onze vrijheid.’
En tot slot deze anekdote: ‘Ze liep al neuriënd in een
constant dribbeltempo soms voor en soms achter me. Een kleine tengere dame die
zichtbaar genoot maar ook moeite had met de pittige klimmetjes over de
stuwwallen rond Oosterbeek. Een beetje een bijzonder type die haar herkomst
overduidelijk prijsgaf toen ze bij de zoveelste klim in een onvervalst Brits
accent riep: Blimey, Holland is supposed to be flat! (bron site AV Archeus)
 |
| Henk Lammers |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten