Verslag van de Chouffle Trail in Houffalize (België)

Rik en Angelique

Zaterdagmorgen 5 uur gaat de wekker, ik heb slecht geslapen. Alle spullen en proviand staan al klaar, dus alles in de auto en op naar Groenlo om Angelique op te pikken. Wij zijn beide van de klok dus zij stond al klaar en zo gingen we op naar Houffalize in de Belgische Ardennen voor de Chouffe trail. Het is 3 uur rijden voor een trailrun van 19 km, de één zou zeggen wat een gekkenwerk, maar wij hadden zo iets van vaak buj te bange. Rond 9 uur reden we de wei in die dienst deed als parkeerplaats en gingen we lopend naar de startplek, dit is een kwartier lopen en was al een kleine trailrun en voorproefje van wat er ging komen. Deze trailruns zijn perfect georganiseerd, dus startnummer ophalen, tas afgeven in de garderobe en chillen in de zon voor de start met een dj die de meute opwarmde.

Er was een rolling start, dus 1 voor 1 starten in groepjes van 20 en dat bleek goed te werken want meteen mochten we klimmen en klauteren naar boven, de ondergrond wisselende van een mooi fietspad naar een singletrack met stenen en scherp grind en wortels. Het werd meteen voor iedereen hiken naar boven met de handen op de bovenbenen met de hartslag in de keel. En bovengekomen wachtte steeds een technische afdaling waarbij je elke stap goed moest plaatsen en zorgen dat je niet weggleed in het grind of op een steen, wortel of in een gat trapte. Na 3,5 km keken we elkaar aan, de toon was gezet dit werd een zware dag.

Gelukkig was het terrein erg afwisselend met mooie uitzichten, bruggetjes, gravel wegen, bospaden en zelfs wat stukjes verhard wat erg fijn was om even bij te komen. Wat een prachtige omgeving is dit toch, veel tijd om foto’s te maken was er niet want even niet opletten en je ligt gestrekt op de grond. De zon begon fel te schijnen en het werd warm tegen de 30 graden dus maakte het nog zwaarder en de stukken in de schaduw afgewisseld met in de zon waren steeds weer wennen om goed te kijken waar je loopt. Na zo’n 7 km kwam ik er een beetje door en ging het wat soepeler, Angelique liep steeds wat bij me weg en wachtte steeds op mij en nam mij op sleeptouw.

Ik snakte naar de drankpost op 12 km om daar even op adem te komen en bij te tanken en wat te eten. Er was van alles te krijgen, en daar maakten we gretig gebruik van, maar niet te lang en weer door. Lekker even rustig afdalen op een soort gravelseizoen met grote scherpe stenen, het was ondertussen erg warm geworden en ik gooide het koude water van de drankpost over mijn hoofd en nek, heerlijk even wat koelen. Na onze schoenen even ontdaan te hebben van wat kleine steentjes gingen we beginnen aan de laatste 5 km en dat liep nog best goed tot we weer het bos indoken met een singletrack, dit had veel weg van de eerste kilometers dus klimmen en klauteren en met handen en voeten en dalen met soms zelfs een touw om aan af te dalen, zo steil waren de korte hellingen. Na ons nog wat extra te plagen met wat lusjes om de finishlocatie met nog meer klimmen en klauteren was de finish dan echt in zicht.

Moe maar voldaan gaven we elkaar een high five, dat hadden we mooi gefikst met z’n tweeën. Nu eerst wat drinken en zelfs een rijstepapmousse even op adem komen. Mijn t-shirt ophalen en douchen. En dan ons welverdiende Chouffe biertje ophalen, wel 0.0 maar die ging er wel in. En dan weer uitlopen naar de auto wat een extra trailrun was, we konden bijna weer douchen. Na 3 uurtjes rijden konden we eindelijk als twee oudjes uit de auto klimmen en op de bank plaatsnemen en ons laten verwennen door onze partners die het eten hadden geregeld. In oktober staat de Bear trail van 60 km op het programma in een vergelijkbaar gebied in België dus we weten waar we nog aan moeten werken.

Rik Delsing