Verrassingstocht voor de pure natuurliefhebber!

“Verrassingstocht voor de pure natuurliefhebber!”

Niet alleen met het kwartet Zomeravondlopen laat AVA`70 zich deze zomer zien. Ook de trainingen worden stelselmatig afgewerkt in den lande. Afgelopen dinsdag streek de B-selectie o.l.v. trainer-coach-motivator-meefietser en Bredevoorter Marco van Rijs neer op Daals grondgebied. Ruim voor vertrek stond een veelkleurig peloton atleten en atletes voor deze zomerse editie klaar bij camping Goorzicht. De maandelijkse duurtraining op locatie stond op het programma en dit tripje had 34 lopers gelokt. Het werden er uiteindelijk 36, want net toen de statiefoto was gemaakt, kwam er nog een duo aanfietsen, dus ook het portretje moest weer overnieuw. 

Afijn, even na 19.00 uur ging het gezelschap op pad. Letterlijk en figuurlijk, want na 46 meter asfalt volgde een zandpad en dit bleef ook de verdere route de ondergrond. Zoals gebruikelijk in de aanvangsminuten, waren de sores op het werk en de naderende vakanties onderwerp van gesprek, maar het was ook wel opletten geblazen. Via een omtrekkende beweging ging het namelijk langzaam in de richting van de Vennebulten en wegkapitein Pietje baten begon er zin in te krijgen. De eerste onbegaanbare route was een feit en het tempo zakte, de praat verstomde en het begeleidende fietsersduo M & M `s, moest zelfs van het padje afwijken. Eenmaal bij het prachtige natuurgebied aangekomen, stonden we ineens oog-in-oog met een negental, het kunnen er tien geweest zijn, koeien, die achter de draad een kijkje kwamen nemen bij het lint uitslovers. De Garmins piepten massaal, want het 2 kilometerpunt was bereikt. De ossen waren echter ook zeker bij de tijd, want zij bleken al een chip te bezitten. 

Afijn, de verrassingstocht begon steeds meer vorm te krijgen, toen het hele gezelschap het bos indook. Naast de serene rust en de tjilpende vogels, waren er ook diverse obstakels, die er voor zorgden, dat iedereen in opperste concentratie zijn loopwerk deed. Honderdduizenden dennenappels, talloze boomwortels in alle soorten en maten, distels en andere prikkels… het was niet mis wat er allemaal onderweg getrotseerd moest worden. Er werd een adempauze ingelast, door even de plaatselijke klimtoren te bestijgen. Tenminste, voor het gros, want voor een enkeling bleek het stijgen naar grote hoogte een geweldig obstakel. Bijvoorbeeld voor een frêle dame, laten we haar Dirkje noemen, die na 17 treden bijna haat hoogtevrees had overwonnen, maar uiteindelijk met knikkende knieën en een HS (= Hartslag) van ver boven de 217 weer als een speer afdaalde.

De route kreeg een fijn vervolg in de richting van de motorcrossbaan. Het geluid van de ronkende motoren kwam niet uit boven het gepeupel van het Aaltense loopgezelschap. Na twee overdekte passages door vleermuistunnels, iets dat door de gids overigens niet werd medegedeeld. De tocht kreeg een verrassende wending toen we ineens op de plas van Veenstra Goederenhandel uitkwamen. Pure nostalgie natuurlijk voor menig 40èr met Achterhoekse roots. Hier haalde je vroeger toch immers altijd je legerspulletjes, schoolpukkels en strepen, die moeders dan op je spijkerjasje moest borduren?

Het verste punt was inmiddels bereikt en na een kilometertje of 8,3 ging het peloton langzaam maar zeker weer zuidwaarts. Het bleef effentjes op letten, want de vermoeidheid begon lichtelijk toe te slaan en dit in combinatie met enige overmoed kan leiden tot gevaarlijke situaties. Plots hield het hele gezelschap even halt, toen achterin een deelneemster de wortels van al te dichtbij ging bekijken, maar gelukkig bleek de schade mee te vallen. Al keuvelend ging het richting de eindstreep en 1600 meter voor de meet, gaf coach van Rijs het sein, dat ieder in zijn eigen tempo Goorzicht mag gaan bereiken. En dan begint het gesodemieter! Het laatste woord was nog niet uitgesproken, of de eerste haantjes meldden zich al aan het front. Langzaam werden het er meer en werd het tempo opgeschroefd. Zeker toen bleek, dat ook de snelste hen van het gezelschap zich bij de tempobeulen voegde. De haven was in zicht, het gemiddelde vloog omhoog en in gestrekte draf kwam het gehele gezelschap over de denkbeeldige finishstreep bij camping Goorzicht.

Al lurkend aan de waterflessen, Roosvicee-drinkbottels en bidons waren de atleten en atletes die hadden deelgenomen aan deze zomerse editie van de FUNRUN het er unaniem over eens, dat de verrassingstocht een doorslaand succes was geweest. Trainer van Rijs en wegkapitein Baten werden bedolven onder de bedankjes van het peloton hardlopende natuurliefhebbers. Achter een verdwaalde boom pinkten ze een traantje weg. 

Uiteraard was het organiserende duo wel enorm blij met de reacties, maar zeker ook met het feit, dat de hele groep gedisciplineerd en ongeschonden de Natuurloop had afgelegd. Nou bleek dit niet helemaal waar te zijn, want er was wel degelijk een schadegevalletje: een lekke band van meefiets* Mariska………..   (verslag Frank Roos)