zondag 6 augustus 2017

Paarse Trail, ontspannen lopen op de Sallandse heuvelrug

Een gedeelte van de groep
Wat een kleine oproep op Facebook al niet teweeg kan brengen. Stella Petric zag dat de heide begon te bloeien en vroeg wie er een mooie route over de hei wist. Bertus van Elburg, organisator van de Sallandtrail, meldde zich en binnen de kortste keren was er een spontaan evenement ontstaan: de Paarse Trail. Op 6 augustus kwamen er op die manier zomaar rond de 70 personen samen bij het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug in Nijverdal om samen een mooie tocht over de heide te maken. Het weer was prima, het zou een graadje of 20 worden en de zon scheen volop. Ideale omstandigheden dus. De groep werd verdeeld in een snellere die 25 km ging lopen en een groep die iets rustiger liep en 20 km zou afleggen. Op die manier zouden we ongeveer tegelijk weer bij de finish zijn. Ik voelde me goed genoeg om met de 25 mee te kunnen en mocht daarom met het groepje van Bertus en Stella mee. Met een flinke groep vertrokken we, meteen het bos in.

Het bos zat maximaal in het blad, niet veel last van de zon dus. Mooie smalle paden en wat bredere paden voerden ons in de richting van de heide. Intussen werden er al volop gekletst. Oude bekenden konden even lekker bijpraten en daarnaast werden er ook volop nieuwe kennissen gemaakt. Met dezelfde gezamenlijke hobby praat het immers heel makkelijk. Kans op het zien van reeën en ander wild was wel tot een minimum beperkt door het kleurrijke lint van lopers dat al keuvelend door het bos trok. De heide was nog niet volop in bloei, daarvoor was het nog net te vroeg. Maar in het zonlicht kleurde de heide al wel behoorlijk paars, waardoor het toch een echte  Paarse Trail werd. Op diverse plekken werd er even gestopt, om de lopers weer te verzamelen en om iedereen even te laten genieten van het uitzicht over e Sallandse heuvelrug. Genieten in optima forma.

De Sallandse heuvels zorgden met hun pittige klimmetjes regelmatig voor het uiteenvallen van de groep. Voorin werd er stevig doorgelopen, waardoor minder ervaren klimmers op achterstand kwamen. Maar iedere keer werd er keurig gewacht of  ‘stofgezogen’ zodat de groep weer bijeen kwam. De stemming bleef dan ook opperbest. Tegen het eind van de 25 km was het toch al wel flink warm geworden in de zon. Het voelde een stuk warmer dan de 20 graden die voorspeld waren. Links en rechts begonnen mensen door het water te raken, maar we hoefden toen gelukkig niet ver meer en het liep lekker naar beneden. Weer aangekomen bij het buitencentrum zagen we ook de groep van de 20 km weer. Even een droog shirtje aan en daarna naar het terras. Even lekker genieten van een koffie met een heerlijk appelgebakje, zelfs de eerste biertjes werden al besteld. De dames van de bediening waren er maar druk mee. Gezelligheid ten top dus. Eigenlijk vind ik dit soort spontane evenementen nog leuker dan wedstrijden. Er zijn veel foto’s gemaakt door de diverse deelnemers. Een verzameling hiervan is te vinden op deze pagina

Andre Bleumink
Bertus van Elburg

Geen opmerkingen: