Trainen op het WK parcours in Valkenburg

De finish van het Wereldkampioenschap wielrennen

Na 10 dagen op camping Berg en Terblijt verbleven te hebben is het maandag 24 september helaas alweer tijd om te vertrekken naar Aalten. Maar eerst dient er samen met Geert nog een stukje over het parcours van het WK Wielrennen hard gelopen te worden. Geert en zijn broer Bert hebben gisteren namelijk met mij het WK voor de profs bekeken en ’s avonds nog enkele cafeetjes in Valkenburg bezocht. 

’s Nachts hebben ze bij mij in de caravan geslapen en hoewel het nog maar half acht is, en nauwelijks licht staan we in korte broek buiten op een verder nog slapende camping, welke we via de achterkant verlaten om via een smal weggetje naar de Bemelerberg op slechts 1,5 km van camping Oriental te rennen. Onderweg nemen we een steile afdaling, welke tijdens de Bemeler Bergloop van onderaf genomen moet worden. Hier hebben we al een mooi uitzicht over het Zuid-Limburgse landschap. 

Onderaan de Bemelerberg hangt een bordje met 11% erop, zijnde het steilste stukje van deze mooie beklimming. Met enkele haarspeldbochten slingert de weg zich tussen de groene bomen door naar boven. Een toerfietser roept ons af en toe wat toe, maar kan ons tempo niet bijhouden. Pas als Geert enkele foto’s van een mergelgrot en de namen van de helden van gisteren maakt, kan hij ons inhalen. Rechts probeert een eekhoorntje de weg over te steken, maar ondanks dat het op zijn berg een stuk rustiger is dan gisteren, schiet hij bij onze nadering weer terug in het kreupelhout. 

Links passeren we hotel Bergrust waarvoor 1000den mensen het WK Wielrennen hebben gevolgd, de afvalhopen zijn hier nog het stille bewijs van. Op de top wordt Phillipe Gilbert via een matrixbord gefeliciteerd met zijn magistrale overwinning. Op het plateau tussen de Bemelerberg en Valkenburg blijft de weg nog langs iets omhoog gaan. Dit stopt pas nadat we in Gasthuis langs camping Mooi Bemelen zijn gekomen, even verderop was aan de andere kant van de weg de verzorgingspost tijdens de wegraces. Achter ons ontstaat een prachtige regenboog, doordat een voorzichtig ochtendzonnetje wordt dwarsgezeten door een  regenbuitje. Gelukkig worden we niet erg nat en vragen we ons af hoe een café in een klein gehuchtje als Wolfshuis kan overleven. 

Nu komen we op het hoogste punt van het plateau aan en hebben we een schitterend uitzicht op zowel Berg en Terblijt als de achterkant van de VIP tenten nabij Valkenburg. In één van deze tenten was het Oranjehuis van de Rabobank, hiervoor hebben Geert, Bert en ik in de kou de zondag doorgebracht, gelukkig was het wel droog, anders hadden we binnen naar het grote scherm moeten kijken. Nu zijn we alleen even binnen geweest bij de huldiging van wereldkampioene Marianne Vos en de complete Nederlandse ploeg. Wat een geweldig fenomeen is die Vos toch! 

Nadat we via de Daalhemerweg tot midden in Valkenburg zijn afgedaald nemen we de scherpe bocht op het Grendelplein en daar is de dan, de befaamde Cauberg, 1200 meter lang en gemiddeld 5,5%. Onderaan en bij de finish van de Amstel Gold Race staan strepen op de weg en neem ik mijn tijd op, 1:33min. Afgelopen zondag was ik zeven seconden langzamer. De hoogte stage doet me goed. Geert heeft het duidelijk moeilijker met deze beroemde beklimming en gebruikt zijn fototoestel als excuus, ruim 3 minuten later komt ook hij boven. 

Ondertussen is het hard beginnen te regenen en besluiten we even in een bushokje te gaan schuilen. Gelukkig is het al snel weer droog en lopen we via de Rijksweg weer naar de camping terug. Maar niet voordat we het finishgebied gepasseerd zijn. Bijna 100 meter lang zijn er complete vip units gebouwd en dat twee verdiepingen hoog. Er wordt al veel afgebroken, maar het erepodium en de finishstreep en –boog zijn er nog. Na 12,5 km zit dit hele rustige en gezellige loopje erop, evenals mijn vakantie. Geert en Bert bedankt voor jullie gezelschap!

Groeten Gerrit

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Gerrit, in de buurt van de Bemeler Berg