Heini Rave, held van de belt

Heini Rave, held van de belt

Een tijdje geleden hoorde ik dat Heini Rave het in zijn hoofd gehaald had om iets bijzonders te gaan doen op 20 december. Op de korste dag van het jaar wilde hij een poging doen op 12 uur lang rondjes te lopen op het MTB parcours op de oude vuilnisbelt in Winterswijk. Niet voor Serous Request of zo, maar gewoon om te zien of hij het kon. Nu heeft Heini in het verleden al meer ultralopen gedaan (zelfs een 100 km loop afgelopen jaar), maar iedereen die wel eens gelopen heeft op deze belt, trok denk ik wel even de wenkbrauwen op bij het horen van dit plan.

Eén rondje is zo’n 2,1 km en voert via allerlei slingertjes omhoog en omlaag over de belt. Een echt technisch MTB parcours dus, met per rondje zo’n 80 meter klimmen (en dus ook weer dalen). Ook voor trailrunners een ideaal trainingsparcours dus, en Heini kent het hele parcours op zijn duimpje. Dat zou ook nuttig zijn. Aangezien hij van plan was van 6:00 tot 18:00 te lopen zou hij zowel aan het begin als aan het eind een tijdje in het donker moeten lopen, met een hoofdlampje als enige hulpmiddel.

Het weer werkte niet echt mee. De dagen ervoor had ht veel geregend en voor de dag zelf werd veel wind, buien met regen en mogelijk zelfs onweer en hagel verwacht. Een beetje ondersteuning kon dus geen kwaad en ik had dan ook aangegeven dat ik Heini wel wilde begeleiden in de laatste drie uur. Beetje kort na mijn marathon van maar een week geleden, maar het tempo zou laag zijn en waarschijnlijk zouden we veel moeten wandelen zo aan het eind van een dag heuvelop heuvelaf.

‘s Nachts was het een hondeweer en ik had al medelijden met Heini. Maar ik was ervan overtuigd dat het weer deze bikkel er niet onder zou krijgen. Overdag hield ik Heini via Facebook in de gaten en zo vernam ik dat hij ‘s morgens gezelschap had gekregen van de Duitse ultraloper Stefan met een groepje van vijf clubgenoten. Later kwam ook clubgenoot Geert nog een tijdje meelopen.

Gezien het weer had ik een thermobeker met soep meegenomen voor Heini om even wat anders te hebben dan energierepen en gelletjes. Mijn spullen konden mooi bij achterin de klussenbus van Heini, die voor de gelegenheid als verversingspost diende. Regenjasjes waren zeker niet overdreven in de harde wind en de dreiging van buien, hoewel het nu een tijdje redelijk weer was.

Ondanks het weer en toch al ruim uur of negen in touw geweest te zijn was het moraal nog goed en was er tijd genoeg voor wat geklets en gelach. Het tempo was laag en iedere helling omhoog was het stevig wandelen, om toch maar energie te sparen voor de volle 12 uur. Na iedere paar rondjes even terug naar de auto voor eten en drinken en verder maar weer. Geert nam afscheid en zo liepen we met zijn tweetjes verder. Gelukkig kwamen ook nog enkele andere bekenden even langs om Heini een hart onder de riem te steken. Dat breekt toch de eentonigheid iedere keer weer.

Na een tijdje werd het weer slechter en kregen we regelmatig een flinke bui om de oren, gelukkig meestal van korte duur. Maar door de harde wind koelde het ieder keer flink af. Voordeel van dit rondje was dan wel dat je aan één kant in de wind liep (zeker ook bovenop de belt), maar aan de andere kant liep je dan weer in de luwte. Ondertussen werd het ook donker en moesten de hoofdlampjes aan. De puf bij Heini begon nu wel op te raken en toen we ook nog overvallen werden door een bui met hagel en wat onweerklappen zakten de moraal en het tempo wat. Ook het profiel van de schoenen werkte niet mee, na een schoenwissel bleek het profiel duidelijk niet berekend op de glibberige stukken van het pad.

Maar ondertussen had Heini toch al een flinke afstand afgelegd en, na toch maar even weer schoenen met profiel aangedaan te hebben, maakten we ons op voor het laatste rondje. Stevig doorwandelend maakten we de tijd vol en na bijna 12 uur stonden de volgende getallen op de Suunto. Wat een ontzettend sterke prestatie, zeker met dit weer. Mooi dat ik het laatste stuk met je beleven mocht. Je bent met recht de Held van de Belt!

Andre Bleumink