 |
| Victor in het hok van de kamelen in de dierentuin van Aken |
Allemaal nog de beste wensen!
Na een korte vakantie is
jullie huiscolumnist terug van weggeweest. We beginnen het jaar nog wat
flauwtjes maar volgende week ben ik weer zo scherp als een mes. De afgelopen
week heb ik met een stel Ava-makkers gebivakkeerd in het mooie Aken. Een fijn
begin van 2017. Vier dagen die bol stonden met sportieve en culturele
uitstapjes.
Je gaat na zo’n midweekje toch
anders tegen die gasten aankijken. Het is een openbaring om te zien dat die
muiters niet alleen op de atletiekbaan van uitzonderlijke klasse zijn, maar ook
daar buiten beschikken over veel kwaliteiten. Zo blijkt Sam ter Haar, zoon van,
het repertoire van Lee Towers vlekkeloosmee mee te kunnen zingen, danst Teun Houwers een heel verdienstelijke
polonaise en weet fruitteler Victor Duurland, na pak hem beet, 11 halve liters
het onderstaande verhaaltje zonder spelfouten op te rakelen. Ik daag een ieder
uit om minstens de eerste alinea in te studeren.
Ik hoop dat ik in april,
tijdens het tripje naar Londen ook wat verrassende ontboezemingen los kan
peuteren bij onze senioren leden. Of wellicht gebeurt dit vanavond al bij de
vrijwilligersavond……..
-Victors verhaaltje-
In een zeemansdorpje woonde
eens een meisje, Barbara genaamd. Barbara maakte de allerlekkerste
rabarberpudding in de verre wijde omtrek en omdat iedereen de rabarberpudding
van Barbara zo lekker vond werd Barbara altijd "Rabarberbarbara"
genoemd. Omdat Rabarberbarbara op een gegeven moment zo bekend was geworden met
haar rabarberpudding, besloot ze om haar eigen bar te openen. Natuurlijk werd die
bar de "rabarberbarbarabar" genoemd. Als vanzelf werd
Rabarberbarbara's rabarberpudding omgedoopt tot
"rabarberbarbarabarrabarberpudding". Bij deze overheerlijke
rabarberbarbarabarrabarberpudding tapte Rabarberbarbara ook een glaasje bier,
het zogeheten rabarberbarbarabarbier.
Rabarberbarbara had in haar
rabarberbarbarabar nogal wat vaste klanten, maar veruit de bekendste klanten
waren wel drie barbaren die regelmatig van Rabarberbarbara's
rabarberbarbarabarrabarberpudding en rabarberbarbarabarbier genoten in de
rabarberbarbarabar. Omdat deze barbaren zo vaak in de rabarberbarbarabar kwamen
om Rabarberbarbara's rabarberbarbarabarrabarberpudding te eten en ze zich
daarbij laveloos dronken met het rabarberbarbarabarbier kregen zij op een
gegeven moment de bijnaam "rabarberbarbarabarbarbaren".
De rabarberbarbarabarbarbaren
hadden natuurlijk ook lange stoere baarden, de
rabarberbarbarabarbarbarenbaarden en voor de verzorging van deze barbaarse
rabarberbarbarabarbarbarenbaarden gingen de rabarberbarbarabarbarbaren naar de
barbier en dat was natuurlijk de rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier.
Tijdens het verzorgen van de
rabarberbarbarabarbarbarenbaarden praatte de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier tegen de rabarberbarbarabarbarbaren in
een soort bargoens, het zogeheten rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbargoens.
Bovendien had de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier zelf ook een bar, de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbar, en in deze
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbar tapte de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier natuurlijk een lekker biertje en je
raadt het natuurlijk al, dat was het bekende rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbier.
Behalve de
rabarberbarbarabarbarbaren had de rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier nog
veel meer barbaren als klant, die je dus de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbaren zou kunnen noemen, maar omdat
deze rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbaren tijdens hun bezoek aan de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier ook naar de
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbar gingen om zichzelf helemaal vol te
gieten met het overheerlijke rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbier,
werden deze rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbaren meestal
rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren genoemd.
 |
| Een aantal van de AVA'70-makkers |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten