Verslag van de Wisent Trail in Apeldoorn

Hans Sielias

In april zat ik naar de marathon van Rotterdam te kijken en dacht misschien wel weer eens leuk om het ook nog een keer te proberen. In de zomer is het voor mij te warm voor hele lange stukken omdat ik veel te veel vocht verlies. Ik heb mij een keer gewogen voor en na een uurtje trainen en ik was 1,5 kg. lichter. Voor mij is een buitje regen het gunstigste tijdens de wedstrijd. Athene lijkt mij daarom wel weer eens een leuke uitdaging op 11 november. De start is om 09.00 uur en dan is het nog lekker fris. In de loop van de dag kan het wel weer 20 graden worden, maar dan zit het grootste gedeelte erop.

Om toch wat langere stukken te lopen had ik mij ingeschreven voor de Ermeloop trail 20 km. en de Wisenttrail. Ermelo is al ruim 2 weken geleden en daar kon ik mij net handhaven in een groep die 5’30’’ per km. ging lopen. Na afloop zag ik dat we 5’23’’ gelopen hadden en dat was mij eigenlijk iets te hard, ook al omdat het parcours niet heel makkelijk was. Maar goed, een goede training in ieder geval.

In de Wisenttrail had ik echt veel zin, omdat het gelopen zou worden in mijn oude trainingsgebied tussen Apeldoorn en Kootwijk. Wij liepen vroeger bij Av34 en Av Veluwe op zaterdagmorgen altijd vrij lange stukken richting Asselt, Kootwijk, Hoog Buurlo en Hoog  Soeren. Hoewel je aan de oostkant van de Amersfoortseweg ook prachtig kunt lopen. Achter de echoput zeg maar.

Vorige week dondermorgen wilde ik nog een loopje van  15 km. maken en na ongeveer 5 km. moest ik voor een auto even de berm in en struikelde even later over een steen die ik over het hoofd had gezien. Ik had al wat last van de aanhechting van mijn hamstring aan het bil bot (zal wel een naam voor zijn, maar deze ken ik niet), vooral met het fietsen eigenlijk, met het lopen ging het wel, maar na die struikeling schoot er flinke pijnscheut door mijn bil en kon ik nauwelijks nog hardlopen, omdat ik mijn rechter been niet ver naar voren kon plaatsen.

Na een flinke hoeveelheid krachtermen, ik zag mijn Wisenttrail en de marathon van Athene al in rook opgaan ben ik naar huis gestrompeld. Ik had nog 3 dagen om te herstellen, dus elke dag 3 keer flink ingesmeerd met Voltaren en niet te veel bewegen. Ik heb lang getwijfeld of ik zou starten, maar zaterdag de knoop doorgehakt en gezegd, als het niet gaat stap ik uit en wandel terug naar Cecarea. Ik wist in dat gebied de weg, dus verdwalen kon haast niet. Het is daar tenslotte geen Lochemse berg.

Ik ben om 08.00 uur zondagmorgen van huis gegaan en was om 09.00 uur al bij de start, waar ik mijn nummer ophaalde en een kop koffie heb gedronken. Ik dacht wel veel van mijn oude loopmaatjes tegen te komen, maar dat viel tegen. Als je ouder wordt zijn er ook al veel gestopt met hardlopen denk ik. Om 10.00 uur werden we weggeschoten en daar ging die dan, helemaal achteraan, hopende dat ik niet te veel zou voelen.

De passen vrij klein gehouden en op deze manier kon ik het aardig uithouden. Voelde wel iets, maar dat zou als alles een beetje warm werd snel beter worden. Op een bepaald moment ging ik iemand voorbij en op dat moment riep hij mijn naam. Hij kwam mij wel bekend voor, maar een naam kon ik er nog niet bij bedenken. Hij bleek Eric Burger te heten en toen hij dat zei wist ik het ook wel weer. We hebben vroeger nog een keer samen meegedaan aan de 24-uursloop van av Veluwe. Al pratend kwamen we al vrij snel bij de verzorgingspost op 12,5 km. Dat stuk was mij meegevallen.

De volgende 12,5 km. ging zeker niet meevallen, want daar zit de zandverstuiving van Kootwijk in. Op die zandverstuiving had je echt het idee dat je alleen liep. We liepen behoorlijk achteraan waarschijnlijk, want voor ons was weinig beweging. Dit houd wel in dat je de pijlen goed in de gaten moet houden. Dit was soms lastig op die grote zandvlakte. Eric was ondertussen iets achterop geraakt, maar ik dacht hem bij de volgende post wel weer op te wachten. Ik had al een cola en een banaan naar binnen gewerkt, maar zag nog steeds geen Eric en ben dus maar verder gegaan.

Die zandverstuiving had er dermate ingehakt, dat ik bij enkele steile heuvels ben gaan wandelen, ook bij de heuvel waar de fotograaf op een bankje zat. En dan moet je voor de foto toch nog even aanzetten. Het laatste gedeelte was echt afzien, het was vrij warm geworden ondertussen en ik kreeg last van steken in mijn zij.

Uiteindelijk gefinished in 4 uur en 21 min. Toen snel naar huis voor de buurt barbeque. Als het allemaal wat makkelijker was gegaan, vooral aan het eind, had ik mij ingeschreven voor Athene, maar nu twijfel ik nog… Maar het vliegtuig, hotelkamer en parkeerplaats is al geregeld, dus we gaan zo wie zo!!

Groetjes,

Hans Sielias