Zomaar een zaterdagochtend

Tracey, Evelien, Maria en Joke

Een paar weken terug had Ingrid mij gevraagd of ik een wegkapitein kon zijn voor deze zaterdag. Natuurlijk geen probleem. Een week later dacht ik ..hmm..ik met mijn geografische geheugen dat nog slechter is dan de gemiddelde vrouw (sorry dames). Maar mijn motto “attamottamotta” was onverbiddelijk.

Nu zijn we al een paar weken bezig met ons marathonschema (nou ja..schema, we doen ons best) en deze zaterdag vonden wij dat de 25km gehaald moest worden. Maria, Tracey en ik gaan de marathon van Venetië lopen. Evelien sloot zich graag bij ons aan, want zij was even stuurloos zonder Walter en moest vandaag de 30 aantikken. Zij doet samen met Walter en Erwin de marathon van Berlijn.

De start was al veelbelovend. We hadden afgesproken om 7:45 uur in het Loohuisbos. So far so good. Tracey’s moeder fietste ook met ons mee, want ze was een paar dagen in Nederland en daar waren wij heel blij mee. Ze had de fietstassen volgeladen met cakepops, cupcakes en bidons, reepjes etc. We konden verder. Keuvelend over wat we dit weekend hadden gedaan. Evelien vertelde dat ze naar de Zauberflöte was geweest en ik zat helemaal in het verhaal van die mooie opera dat ik de zwaartekracht van de aarde vergat. Struikelde over een steen en lag horizontaal op de Loohuisweg. Totaal verbaasd. Net begonnen, wat ging dit nog worden? Even de schade samen opgenomen. Maar het viel mee. Wij richten ons samen op en kijken midden in 2 reebruine ogen. Daar stond een ree ons totaal flabbergasted aan te kijken. Wie verstoord mijn route zo ´s morgens vroeg, je zag hem denken en snel vluchtte hij naar een veiliger oord.

We vervolgden onze weg naar Bredevoort om Carla op te halen die ons graag wilde vergezellen met de fiets. Na een mooi stukje Bredevoort vervolgden wij onze weg naar AVA’70. Hier stond een groep popelende hardlopers al klaar om de route, die Tracey en ik hadden uitgestippeld, te lopen. Spannend, want had ik hem nog goed in mijn hoofd zitten..?

Na enkele tips ging Geert W. mij een beetje zitten testen of ik het nog wel wist, maar stoïcijns bleef ik links en rechts roepen. Had even een twijfelmomentje maar ook dat kwam goed. Ondertussen zaten wij wel een beetje op ons tandvlees te lopen na zoveel kilometers, maar na even een stop bij AVA (afscheid nemen van de lopers en traktatie van Tracey, the birthdaygirl) gingen we weer verder en sloften wij de laatste kilometers naar huis. De 25 km in the pocket en Evelien 30 km (respect !). Op weer naar de volgende uitdaging.

Joke Balke