Verslag van de 25e Montferland Run in 's-Heerenberg

Katja Demkes

Björn en ik hadden ons een tijdje geleden al ingeschreven voor de Montferlandrun, Björn voor de 15 kilometer en ik voor de 7,5 kilometer. Vandaag 3 december is het zover. Ik voel toch al weer een beetje de spanning en de zenuwen gieren door mijn lichaam. Dit is wat iedereen meestal voor een wedstrijd heeft. Ik heb al tijden geen wegwedstrijd meer gelopen en vind het best spannend of ik het nog kan. Björn is best in vorm en heeft er zin in. Om 09:00 uur rijden we weg en rond 09:25 uur rijden we via een sluiproute ‘s-Heerenberg in. Deze route hebben we jaren geleden van Marco van Rijs gekregen. Marco had hier ooit al eens verkering gehad, vandaar deze sluiproute. Zo hadden we de auto mooi dichtbij de start staan.

Als we het stadje binnenlopen komen we onze hardloopmattie Geert Wevers tegen. We lopen samen op en Geert zegt dan: Wilt jullie lekker warm zitten? Dan loop moar met mien met. Ik doe dit alleen voor goede vrienden. Haha joa joa. Zo komen we uit bij een vestiging van Estinea. We worden hartelijk welkom geheten en kunnen hier lekker warm zitten en naar de wc. Er staat koffie klaar en er liggen broodjes. Het is ook best druk hier binnen, want iedereen neem goede vrienden mee. Wim Brinkman en Frank Roos zijn er ook. Na de groepsfoto wordt het tijd om in te gaan lopen. Ik neem afscheid van Björn en ga met Wim en Geert inlopen. Het is best guur buiten. We lopen ongeveer 1,5 kilometer in en gaan dan terug naar de start.

Dan is het zover, het startschot gaat en daar gaan we. Ik loop meteen al weg bij Geert en in de verte zie ik Wim gaan. Ik hoor Geert steeds achter mij stoempen. Geert heeft een bepaalde loopstijl en dat blijf ik steeds iets achter mij horen. Ik let hier goed op, want hij kan je zomaar voorbij komen stormen en dat is niet de bedoeling. Het loopt best wel lekker en ik hoop dat ik 5 minuten per kilometer kan lopen. Ik loop er zelfs onder. De laatste kilometers gaan in en daar komt de Drieheuvelen weg. Dit is niet mijn favoriete onderdeel en ik zie Maarten Angenent staan en ik hoor hem zeggen: Kom op Geert. Ik denk nee hè, het zal toch niet.

Met nog minder dan een kilometer te gaan, gaat Geert mij dan toch voorbij. En dan zegt hij ook nog ‘kom op Katja’ met die gemene ondeugende glimlach van hem. Ik kan Geert niet meer volgen tijdens de afdaling en denk ej goat moar. Als ik finish ben ik blij met mijn tijd en dat het gelukkig een keer goed ging. Geert is iets van 10 seconden sneller dan mij gefinisht. Omdat hij ervoor heeft gezorgd dat Björn en ik warm binnen konden zitten zal ik het Geert vandaag vergeven dat hij sneller was dan mij.

Later gaan Geert en ik naar de 15 kilometer kijken, wat een lint van hardlopers. Mooi om een keer te kijken. We gaan bij Theo Stronks staan. Als Theo en Geert elkaar zien is het weer als vanouds. Lekker ouwehoeren, het zijn toch ook net twee kleine kinderen. Ik moet er steeds tussenkomen om ze tot bedaren te brengen. Bij het 3 kilometer punt loopt Björn langs en steekt zijn duim omhoog, hij oogt fit. Geert en ik lopen later binnendoor naar het 14 kilometer punt. Daar komen Patrick en Sabine Ikink ook aan lopen zonder de Ava’70 vlag. We hebben Patrick teruggestuurd om de vlag op te halen. Als hij terugkomt met de vlag, komt ook net de eerste loper eraan. Als het goed is zijn we met de vlag ook nog op de televisie te zien. Haha.

Dan krijg ik telefoon van Björn, ik denk dat is niet goed. Björn kreeg bij het 4 kilometer punt een zweepslag en zijn wedstrijd is voorbij. Erg balen voor Björn. Ik loop vast terug naar de vestiging van Estinea en daar tref ik Björn. We kijken nog even naar de run en gaan dan naar huis. Het was fijn om weer een keer een wedstrijd te hebben gelopen, op naar de volgende en Estinea bedankt voor de gastvrijheid.

Groetjes Katja