Familie van Dijk spontaan naar het EK atletiek in Berlijn

Het Olympisch Stadion in Berlijn

Dinsdagmiddag, we zitten op de camping net onder de rook van Berlijn en besluiten even te kijken naar onze volgende bestemming Praag, we moeten daarvoor even naar de receptie want daar is WIFI. Ik zet de laptop aan en Linda kijkt via haar telefoon even naar de laatste berichten op Facebook. Hé zegt Linda, het EK atletiek is in Berlijn deze week, ze had een berichtje van Daphne Schippers gelezen. We besloten effe te checken wat er wanneer allemaal afspeelde rondom het EK en we werden enthousiaster en enthousiaster. 

Linda vroeg zijn er eigenlijk nog kaarten? Yep kaarten genoeg en we besloten een familiekaart te kopen voor die avond want er waren veel Nederlanders aan de start! Via Ticketmaster kaarten gekocht en op naar het Olympisch Stadion van Berlijn. Wat een happening, zeker voor de meiden. Auto parkeren, tja niet heel goed aangegeven en de parkeerplaats midden voor het Olympisch stadium was nog niet vol zagen we, maar de toegang was wel afgezet met Politie busjes zonder politieagenten. Onze auto paste er tussendoor en zo stonden wij midden voor het olympisch stadion en parkeerde daar de auto, hilarisch!

We zijn binnen, wat een indrukwekkend gebouw. We zijn een beetje zoekende naar waar we naartoe moeten en dan worden we aangesproken, hé hallo jullie ook hier! Tja Aaltenaren zijn blijkbaar reislustig…. We lopen het stadion in en lopen tegen een muur van gejuich en gejoel aan en kijken voor het eerst het stadion in, wauw! We zitten op onze plek en kijken onze ogen uit, we kijken naar de diverse onderdelen en gaan af en toe even wat drinken want het is net zoals overal heet.

Dan beginnen de 100M sprint semi finals, het wordt doodstil in het olympisch stadion net voor de start en je kunt een speld horen vallen! En dan, SET, een knal en daar gaan ze, wauw kippenvel en wat een oorverdovend lawaai komt er los. Uiteindelijk deden de Nederlanders het goed, wat een visitekaartje gaven ze toch af in dit deelnemers veld. En dan het kogelstoten, het kogelstoten heeft onze aandacht eigenlijk nooit echt gehad maar wat een show brengen deze mannen. Het lijkt zo gemakkelijk effe een kogel rond de 20m weggooien en weer door voor een nog betere worp, ik geef het je te doen.

Finale, dan de 100m sprint finale voor de dames, alle vier zenuwachtig op de punt van ons zweterige plastic stoeltje. Opnieuw hetzelfde verhaal, SET, een knal en ze zijn los, juichen, schreeuwen we hebben het allemaal gedaan. Het was een mooie finale met een mooie derde plek voor Daphne. Wauw wat was het een geweldige avond, met allemaal nieuwe indrukken en ervaringen. Schijnbaar is de liefde voor het hardlopen op wat voor manier er bij ons toch een beetje in gebakken of beter gezegd ingelopen. Dit met dank aan Ava’70 en vooral onze loopmaatjes! Het was een spontaan maar zeker niet geplande finale van onze dag!

Linda, Joëlle, Silke en Martijn