Theo Stronks loopt Lichtstadloop in Gramsbergen

Theo Stronks

De zoveelste rentree

Het was een jaar geleden dat ik voor het laatst een 10 km wedstrijd had gelopen. Toevalligerwijs was dit ook in de Lichtstadloop te Gramsbergen. Toen met veel pijn en moeite de 10 km uitgelopen. Helaas was dit wel het begin van een periode van veel blessure's. Kende de praktijk van de fysiotherapeut beter dan dat ik wist hoe ik de hardloopschoenen moest strikken. Na mijn “trainerscarrière” had ik mij voorgenomen om de draad van het lopen weer langzaam op te pakken. Dat viel echter niet mee, met opstaan en nog meer vallen kwam ik er wel achter dat ik helemaal opnieuw moest beginnen. Het tempo waarin gelopen werd was niet aan mij besteed,vandaar dat ik de meeste trainingen op de baan deed en eigenlijk nog doe. Daar kon ik me verschuilen door te stoppen wanneer het mij uit kwam. Naarmate je ouder wordt kom je er wel achter dat het steeds moeilijker wordt om op een acceptabel niveau terug te komen. Moest het eetpatroon wat bij stellen, dus de chipszakken bleven dicht, een bekend trainer zei onlangs dat het buuksen er wal af most. En als ze dat tegen je zeggen raak je extra gemotiveerd. 

Voor mij moet het lopen wel een doel hebben,vandaar dat ik me voor het eerst ingeschreven heb voor de Zevenheuvelenloop in november. In mijn ogen voldoende tijd om dit tot een goed einde te brengen. Intussen enkele wedstrijden (5 en 6 km) gelopen,en daarin merkte ik dat de trainingsarbeid lonend is. Ging de duurlopen qua km's en tijd wat verhogen, en probeer nu 3 x per week te lopen. Tijdens onze vakantie in de Eifel ook de nodige km's gemaakt, dit ging vaak over heuvelachtig terrein. Had me al voor ingeschreven voor de Lichtstadloop 2018, dus een beetje druk had ik me al opgelegd. Op zondag al vertrokken naar de familie in Gramsbergen, waar we s' avonds nog uit eten zijn geweest. De loop staat in het teken van de feestweek aldaar. Nadat de jeugd en de 5 km lopers gefinisht waren was het de beurt aan de 10 km en estafetteloop. 

De start was om 20.30 uur, om die tijd begon het al iets te schemeren. Bijna achteraan gestart (zal wel bescheidenheid zijn) kwam ik ook na de 1^e van 4 ronden in het achterveld te lopen. Enthousiast publiek bracht je door de nauwe straatjes van diverse woonwijken heen. Merkte dat het lekker liep en de ronde's werden telkens iets sneller. De laatste ronde ging het snelst, had voldoende over om nog een demarrage in te zetten. Had vooraf gezegd dat ik onder de 60 minuten wilde finishen en dat lukte met een tijd van 58.11 minuten. Ruim 4 minuten sneller dan in 2017. De aanmoedigingen van de familieleden hebben mij goed gedaan. Om de “ouwe” te zien lopen moet je het er wel voor over hebben om 200 km te rijden. Voor mij een stimulans in de richting naar Nijmegen. Nu blijven door trainen en de km's en snelheid nog wat opvoeren. Maar het belangrijkste is voor mij heel blijven.

Groeten Theo Stronks