 |
| De Groenlose groep |
Nu dat lukte, voor een aantal
stond het licht op groen totdat we een appje van Annemarie kregen, met het
bericht dat ze een breukje in haar voet had opgelopen op weg naar een training.
Ap Scheers nam haar plaats in op voorwaarde dat hij een rokje aan zou doen.
Maar met Vincent, John, Frank, Jan, Peter, Maria en ikzelf hadden we een mooie
groep voor de 21 km. De dag ervoor ging ik nog snel even winkelen bij Sport-balance in Breedenbroek voor een lange
tight, een shirtje en een paar sokken. Aan de outfit kon het dus niet liggen.
Bij het ophalen van het
startnummer kwamen we nog meer bekenden tegen. Zo deden Rene, Mark, Monique en
Raymond ook mee, maar dan aan de 11 km, en Henrie deed zelfs de 31 km. Achteraf
had ik nog een aantal bekenden gemist, volgens de berichtjes op Facebook. Het
was dus weer een gezellig samenzijn. Maar veel tijd was er niet, we moesten op
weg naar de start bij de Kale Berg. Nog snel nam onze fotograaf van vandaag,
Carla, even een groepsfoto en toen gingen we op weg.
Stilzwijgend hadden we
afgesproken om met de groep bij elkaar te blijven tot aan de drankpost, maar
dat werkte niet. Peter was al snel in geen velden of wegen meer te zien en Inge
en Vincent hadden ook een net te hoog tempo voor mij. Het is belangrijk om
rustig te beginnen, omdat het venijn van deze 21 km in de staart zit. De eerste
kilometers liepen we op voor ons bekend terrein, maar het was verraderlijk met
al die bladeren op de boomwortels en dan ook nog vaak een verblindend zonnetje.
Maar we hadden niets te klagen, het was perfect loopweer, droog een beetje fris
en een lekker zonnetje.
Na het bos te hebben verlaten
gingen we naar de overkant naar de toren en de ons bekende trap. Het liep tot
nu toe wel lekker, maar ik kon geen tempo maken. De benen waren nog te zwaar van
een training op vrijdagavond in de sportschool, achteraf dus geen goede combi.
De laatste weken had ik een aantal weken weer op asfalt meegetraind, maar daar
had ik toch last van met mijn achillespees. Ondanks dat ik goed had gerekt en
warm had gelopen voelde ik deze wel, maar het was nog niet pijnlijk. Ik liet de
rest van de groep lopen en ging mijn eigen tempo lopen samen met Ap. Ook hij
had al lang deze afstand niet gelopen en had het ook zwaar. Bij het
bungalowpark ging Ap zelfs onderuit, maar stond gelukkig meteen weer op.
Samen gingen we zo op weg naar
de drankpost op zo’n 13 km. Er zaten lange rechte zandwegen in het parcours die
keihard waren en dan ook nog stukken asfalt, dit liep niet fijn met
trailschoenen aan. Ik was bang dat mijn achillespees zou gaan opspelen, maar
dat viel mee. Bij de drankpost snel een stukje banaan en wat sportdrank genomen
en toen weer verder. De stukken in het bos liepen lekker, al was het wel
zwaarder aan het worden.
Na door een stal met koeien te
hebben gelopen moesten we door een droge sloot en toen weer zo’n lange rechte
zandweg. Ik hoorde achteraf van andere deelnemers dat zij die stukken fijn
vonden om bij te komen, maar voor mij waren ze saai en te hard. Langzaam kwamen
we weer op bekend terrein en de kilometers gingen snel voorbij. Op zo’n 16 km
nam ik nog even een gelletje om zo de laatste kilometers een beetje extra
brandstof te hebben. We namen nog een slokje water en maakten ons op voor de
finale. Bij de oversteek van de Barchemseweg, moesten we even stoppen voor
enkele auto’s, en toen merkte ik dat ik er doorheen zat, ook Ap had het
helemaal gehad, maar we moesten nog een pittig stuk.
Aan de overkant wachtte ons
een pittig klimmetje en dan het pad naar de toren. Er was die dag ook een
wandeltocht en de deelnemers keken ons vol bewondering aan en moedigden ons ook
hartverwarmend aan. Ik was blij om boven bij de toren te zijn en toen kon
afdalen. Dat ging wel weer lekker, in tegenstelling tot Ap, want afdalen vindt
hij maar niets, zeker niet als je niet goed kunt zien waar je loopt. Eenmaal
beneden wachten we op elkaar om samen de oversteek te maken naar de Barchemse
kant.
We kwamen steeds dichter in de
buurt van de finish en konden de speaker al horen, maar we wisten dat we nog
een extra lusje moesten maken. Op karakter liepen we de laatste kilometer en
daalden als laatste af in de kuil achter de Kale berg en kwamen hand in hand
over de finish. We waren beide kapot en moesten eerst even wat drinken om op
adem te komen. De rest van de groep stond ons op te wachten en was al weer fris
en fruitig.
Met een bekertje cola in de
hand liepen we naar de camping om ons om te kleden, want het was toch fris. Met
moeite kleden we ons om, we waren stijf en kapot, en namen een lekker bakje
erwtensoep in de kantine. Nog even napraten, maar daarna gingen we toch snel op
weg naar huis om te douchen. We hadden met de groep om 16:00 uur alweer
afgesproken bij het Brouwersnös in Groenlo om te borrelen en wat te eten. De
speciaal biertjes kwamen wel aan, maar smaakten ook heerlijk en het eten was
perfect. Al met al een perfecte afsluiting van een mooie maar zware zondag. Er
is nog ruimte voor verbetering zullen we maar zeggen.
Rik Delsing
 |
| Een perfecte afsluiting van een mooie maar zware zondag |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten