 |
| Trainen heeft alles te maken met het verstoren van het evenwicht in ons lichaam |
Aanpassing van het lichaam aan
acute inspanning
Als je begint met hardlopen
zal je al vrij snel een groot aantal veranderingen in je lichaam opmerken. Deze
veranderingen zijn op te splitsen in de veranderingen door je acute inspanning
(je komt in beweging) en veranderingen door je training. Onthoud vast één ding: Trainen
heeft alles te maken met het verstoren van het evenwicht in ons lichaam.
De lichaams’thermostaten’
Zoals net gezegd zal elke
training, wil zij effect sorteren, jouw lichaamssystemen die betrokken zijn bij
het hardlopen uit hun evenwicht moeten brengen. Ze moeten als het ware een
beetje gepest worden, dus gestressed worden. Geen zorgen; deze vorm van stress
is een volkomen natuurlijk, het hoort gewoon bij het leven.
Wat houdt die stress dan in?
Het beste is dat uit te leggen
door de vergelijking te maken met de thermostaat van onze verwarming in huis.
Als we die ingesteld hebben op 20 graden en de kamertemperatuur zakt, dan zal
de verwarming automatisch aanslaan om weer op die 20 graden te komen. Het
omgekeerde geldt natuurlijk ook.
Al onze lichaamssystemen
hebben n.l. ook een soort thermostaat, die ook ingesteld staat op een bepaald
niveau. Zo kennen we het temperatuur regulatie centrum en ook het hart- en
ademhalingsregulatie-centrum. Deze centra zijn gelegen in onze hersenen.
Onze inwendige thermostaat zal
snel reageren als we ons gaan inspannen. Immers, ongeveer 75% van de energie,
die we genereren tijdens inspanning gaat verloren in warmteproductie. Dat
betekent, willen we niet oververhit raken, dat het temperatuur regulatie
centrum ervoor zorgt dat de huidvaten open worden gezet en de zweetklieren
worden geactiveerd. Op die manier wordt voorkomen, dat de lichaamstemperatuur
boven een fatale 41o C komt.
Ademhalingsregulatie centrum
Het ademhalingsregulatie
centrum in de hersenen krijgt informatie over de O2 (zuurstof)en CO2
(kooldioxide) niveau van het bloed. Als b.v. het CO2 niveau, door de actiever werkende spieren en
gewrichten, in het bloed toeneemt, zal je meer gaan ademen. Hierdoor adem je de extra CO2 weer uit.
Zo zien we door toenemende
inspanning de ademhalingsfrequentie
stijgen van rond de 10 naar 30 teugen/minuut. De hoeveelheid lucht die je door
de inspanning inneemt per ademteug zal
toenemen van b.v. 0,5 naar 1,5-2 liter of meer. Een maximaal ademminuutvolume
(de hoeveelheid lucht die je in één minuut in-en uit ademt) kan bij gezonde jonge mensen gemakkelijk
oplopen tot 100 l per minuut.
Hartregulatiecentrum
Het hart zal in eerste
instantie door de inspanning een hogere slagfrequentie en groter slagvolume
(dat is het volume bloed dat de linkerkamer per slag uitpompt) produceren .
Deze toename wordt in werking gezet door het hartregulatie centrum.
Zenuwstelsel
In rust overheerst het
parasympathische zenuwstelsel, dit is het zenuwstelsel wat rust en herstel
regelt. We hebben net gelezen dat zodra
je begint te lopen, het hart meer bloed zal moeten uitpompen (hartfrequentie en
slagvolume gaan omhoog). Dit omdat
er o.a. voldoende zuurstof naar de
spieren getransporteerd moet worden. Hierdoor stijgt de hartfrequentie b.v. van
70 naar 150 slagen per minuut.
De invloed van het
parasympathische deel van het onwillekeurige zenuwstelsel neemt af, dat
van het sympathische (is het deel van het zenuwstelsel dat de organen zodanig
beïnvloedt dat het lichaam arbeid kan verrichten) moet immers de overhand
krijgen. Deze overgang vindt plaats rond een hartfrequentie van 120 slagen per
minuut.
Het hartregulatie centrum(regelt
de hartslag) krijgt niet alleen informatie uit de hersenen, maar ook uit de
spieren en gewrichten. Deze informatie uit de spieren en gewrichten heeft als
doel om meer zuurstofrijk bloed naar de
spieren te pompen. In rust pompt het hart zo’n 5 liter bloed per minuut rond,
tijdens inspanning kan dat oplopen tot 15-18
liter per minuut. Bij top atleten kan dat zelfs oplopen tot meer dan 40
liter per minuut. (bron)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten