Verslag van de 6e Smokkeltocht met Schorre Piet in Aalten

Staand vlnr Henrie Drenthel, Daan Migchelbrink, Andre Bleumink, Denis Woeltjes, Mark Geesink en Paula Verwaaijen. Op de hurken: Peter Baten, Angelique Vrijdag en Andre Balke

Smokkeltocht, alleen als je de naam al hoort. Smokkelen in het donker, over smalle achterafpaadjes, met slechts een klein lampje om niet te verdwalen in het donkere grensgebied. Hoe leuk en spannend is dat wel niet? Ik kon de verleiding van de aankondiging op de site van Geert dan ook niet weerstaan en meldde me snel aan. Voor veel AVA-leden was het toch wat te spannend allemaal, zaterdag lange duurloop, boodschappen doen, allerlei smoezen heb ik gehoord om niet mee te hoeven doen. Kwantitatief was het geen grote groep die vrijdagavond 24 januari bij huize Balke verzamelde, maar kwalitatief des te meer.

Na de gebruikelijke startfoto onder de lantaarnpaal aan de overkant van de weg gingen we op pad. Eerst via allerlei kruipdoor/sluipdoor paadjes door de wijk naar het donkere buitengebied. En donker was het zeker. Zwaar bewolkt, geen maan of sterren te zien. Maar goed dat de meesten een hoofd of borstlampje hadden, anders had Erwin Wamelink nog flink gezelschap gekregen in de AVA ziekenboeg… De bedoeling was om een beetje bij elkaar te blijven lopen zodat ook degenen zonder lampje heelhuids over de streep zouden komen. Maar dat viel nog niet mee.

Op de maaipaden en singletracks door het bos ging het nogal met het tempo, maar als er ook maar een stukje asfalt of vlak zandpad onder de hardloopschoenen bespeurd werd werd er flink gas gegeven. Het gerucht ging dat André Balke na het debacle van vorig jaar speciaal drie maand in trainingskamp geweest is om zich te wreken. Waar hij toen nog helemaal naar de vaantjes ging wegens een stukje schaatsen eerder op de dag, sleurde en trok hij nu op kop alsof het de marathon van Dubai was. Enkele A lopers lieten zich dat natuurlijk niet zomaar gebeuren. Pelotonsleider Peter had het er maar druk mee om de boel in goede banen te leiden. Gelukkig was hij goed bij stem en ook niet te beroerd om af en toe even naar voren te sprinten om met fysiek overwicht de pikorde te herstellen.

Na een aantal mooie kronkelpaden door het bos aan ‘de oaverkant van de poal’ werden we even gemaand vooral stil te zijn. We moesten een stukje echte smokkelroute vlak langs een boerderij. Bij het verkennen was daar een boer met twee enorme honden flink it de slof geschoten tegen de verkenningstroepen. Het risico op een schot hagel of tanden in het been was dan ook niet denkbeeldig. Gelukkig kwamen we er zonder kleerscheuren vanaf. Om dat te vieren werd er even gestopt voor een kleine hartversterking in de vorm van een flesje foezel. Dat gaf de burger weer moed om het laatste stuk aan te vallen.

In een iets rustiger tempo werden de laatste kilometers richting Aalten afgelegd. Moe, drank? Wie al het zeggen…. De slootkantjes bleken nog wat onverwachte hindernissen te bevatten, maar uiteindelijk werd via het doorsteken van een weide de kortste weg naar ’t Slaa weer gevonden. Naar een snelle telling van de neuzen bleek AVA nog steeds hetzelfde aantal leden te hebben als bij de start. De evaluatie na afloop met een hapje en een drankje nam de nodige tijd in beslag en toen ook Erwin Wamelink nog even langs kwam om inspiratie op te doen voor zijn columns was het hek van de dam. Het was nog lang onrustig in de buurt… Alle (AVA)roddels werden uitgebreid behandeld en nog wat aangedikt waar nodig, links en rechts vlogen de scherpe opmerkingen door de lucht en er werd enorm veel gelachen. Het was dus weer een ouderwets gezellige smokkeltocht. Andre en Peter bedankt weer voor de route en de locatie. Volgend jaar weer!

Groeten,

André Bleumink