 |
| 2e editie van de Devil's Trail |
Na de succesvolle eerste editie van vorig jaar keek
ik dit jaar al weer uit naar de tweede editie van de Devil’s Trail Nijmegen.
Voor mijn gevoel had ik er namelijk nog een appeltje mee te schillen. Vorig
jaar was ik net terug van een knieblessure en liep ik met weinig
trainingskilometers de lange run. Tijdens de run werden we verrast door de
zwaarte van het parcours en door het feit dat we naast de beloofde 33,3 km nog
een 4 km bonus kegen. Op ons tandvlees haalden mijn maatje en ik toen de
streep, dit jaar moest het (dus) beter.Dit jaar werden we al via de mail er op
geattendeerd dat de afstand ruim 36 km zou zijn om nog een extra ‘berg’ aan het
parcours toe te kunnen voegen. Op het routekaartje zag ik dat er wel wat
wijzigingen waren ten opzichte van vorig jaar, maar dat alle zware stukken er
nog steeds in zaten. Dat, gecombineerd met de regen van de afgelopen week en
een flinke verkoudheid, maakte dat ik me mentaal voorbereidde op weer een flinke klus. Het weer werkte in ieder
geval mee, er werd een graad of 15 en geen regen voorspeld. Ideaal loopweer
dus.
‘s Morgens vertrokken we met een auto vol loopmaatjes richting Berg en
Dal. Speciaal voor mij moesten ze er wat eerder uit, aangezien ik de enige was
die de lange afstand deed. Maatje Henrie was geblesseerd, maar ging toch mee om
onder andere zijn eigen vrouw aan te moedigen en wat foto’s te maken. Daarnaast
genoeg tijd om nog wat flyers te verspreiden voor onze eigen Slingetrail. We
waren, zoals gewoonlijk, ruim op tijd en konden nog rustig genieten van een bak
koffie en een cupcakeje. Eigenlijk was de organisatie precies zoals ik die
graag zie: kleinschalig, wat tenten in een weiland om je om te kleden, een paar
Dixies en een start en finishvlag. Hier hadden ze het nog wat opgeleukt met een
paar standjes met lekkers en wat loopspullen, maar toch lekker knus. Ook leuk
om weer een boel nieuwe gezichten te zien van lopers op de kortere afstanden. Op
de 33,3 stonden ruim 100 man aan de start volgens de speaker, maar die was
mogelijk wat enthousiast. Ik zag op de
uitslagenlijst nl. maar 84 personen. Na de start ging het al snel het bos in en
heuvelop, heuvelaf.
Het terrein rond Berg en Dal kenmerkt zich door korte en
steile klimmetjes en daar kwamen er een heleboel van achter elkaar in de eerste
helft van het parcours. Ik had me dan ook voorgenomen om me niet gek te laten
maken en rustig te vertrekken. Na een kilometer of 3 a 4 vond ik bovendien de
temperatuur aardig oplopen. Ik nam daarom even de tijd om mijn isoshirtje er
onderuit te doen en deze in mijn rugzakje te proppen. Voor mijn gevoel bevond
ik me daardoor inmiddels redelijk achterin het veld, maar ik maakte me geen
zorgen. Gewoon mijn eigen ritme houden, rustig omhoog en soepel naar beneden.
Al snel begon ik weer mensen in te halen, vooral in de afdalingen. Ik genoot
volop van het herfstige bos en de mooie uitzichten tussendoor. Bij de tweede
verzorgingspost hoorde ik voor het eerst een tussentijd, mijn Garmin had nl.
kuren voor de start en moest voor straf in mijn tas achterblijven. Ik liep dus
helemaal op gevoel en ik moet zeggen dat dat best goed voelde. Na het eerste,
flink heuvelachtige stuk kwam er een stuk waarin het wat afvlakte en we even
lekker ontspannen konden lopen. Tijd voor eten en drinken dus. De Snickers van
de verzorgingspost smaakte me prima en ook de cola die ik zelf in mijn bidon
had gedaan zorgde voor voldoende energie. Ook was er regelmatig de gelegenheid
om even een praatje te maken met mensen die ik inhaalde of die mij inhaalden.
Over het algemeen was het echter vooral een kwestie van genieten van het lopen op
zich en de geweldige natuur
Even na de helft begon het weer wat sterker te
heuvelen en begon het wat gevoeliger te worden in de benen. Geen reden tot
ongerustheid echter. Op een gegeven moment liep ik een lekkere afdaling over
een mooi pad naar beneden en liep ik een mooi ravijntje in te kijken. Vol
overtuiging ontweek ik boomwortels en uitspoelgaten tot ik onderaan was en
bedacht dat ik al een tijdje geen lintje meer gezien had. Een blik over mijn
schouder liet zien dat een hele groep lopers achter me zat, zou ik dan toch
goed zitten? Bij de eerste kruising zag ik echter niets hangen en dat was
daarvoor bij alle kruisingen wel geweest. Terug omhoog klimmen naar de laatste
pijl maar weer. Daar bleek ik dus inderdaad links en rechts door elkaar gehaald te hebben. 2 bonuskilometers dus…
verder maar weer. Nadat we het heuvelgebied overwonnen hadden kwamen we bij de
Mokerheide. Weer een paar steile hellingen voor de kiezen, inmiddels begonnen
die flink door te drukken op de bovenbenen. Als je dan bovenop zo’n heuvel
staat is het uitzicht over de heide geweldig, maar langzamerhand begon ik er
wat minder oog voor te krijgen. De kudde Hooglanders die rustig op het pad lag
te herkauwen maakte dat niets uit, ze bleven rustig liggen en werden dan ook
volop op de foto gezet door de lopers.
Inmiddels liep ik al een tijdje samen
met een groepje van 3 Limburgers die ook niet meer heel fris waren. We konden
het goed met elkaar vinden en in een groepje heb je toch steun aan elkaar. Ze
bleken in training voor een marathon, maar dat ze nu in de training al bijna
een hele marathon zouden lopen was toch eigenlijk niet de bedoeling. In goed
team verband sleepten we ons door het laatste stuk van 10 km, zelfs nog in een
redelijk tempo. En uiteraard finish je dan zoals het hoort, met zijn vieren
naast elkaar tegelijk over de streep! Een mooi moment, zeker toen ik zag dat ik
4:15 uur gelopen had. Een kwartier sneller dan vorig jaar, en dat met 2
kilometer extra. Ik voelde me bovendien ook nog een stuk minder uitgewoond dan
vorig jaar. Duidelijk beter in vorm dus. Mijn loopmaatjes stonden inmiddels al
een tijdje te wachten en hadden het niet echt warm meer. Nog even doorwerken
dus om me zo snel mogelijk om te kleden. Op de terugweg in de auto hadden we
immers nog tijd genoeg om de loop door te praten. Iedereen had natuurlijk van
alles meegemaakt onderweg en zo was de terugweg voorbij voor we het in de gaten
hadden. Weer een mooie dag sporten in de natuur voorbij, op naar de volgende.
Andre Bleumink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten