Henrie Drenthel, Andre Bleumink en Rob Roelofsen lopen Olne-Spa-Olne

Henrie Drenthel

Ultra-Trailklassieker van de buitencategorie

Verslag door Henrie Drenthel 

Het is inmiddels al weer de laatste zaterdag van november als ik (traditiegetrouw?) vanuit Aalten vertrek richting de Belgische Ardennen. Onderweg nog even André Bleumink en Rob Roelofsen opgepikt die dit jaar debuteren op de fameuze ultratrail Olne-Spa-Olne (OSO) over 69 km. Op de heenweg nog even de Trailrunshop van Scarabee in Valkenswaard leeggeplunderd. Wat een bende moois hebben ze daar op Trailrungebied. Je wordt er hebberig van. Helaas was mijn gewenste rugzak niet meer voorradig maar toch nog even een fijne korte broek kunnen scoren en een afgeprijsd ontzettend-fijn-zittend-lichtgewicht jasje op de kop getikt. Ook André en Rob hadden de tassen vol.

Toen door naar Olne waar we onze startnummers konden ophalen en net als in januari de ‘vouchers’ voor de overnachting. Klokslag 5 over half zes waren we er en wat een metamorfose stond ons daar te wachten. De bouwvallige barak die er in januari nog stond heeft plaats gemaakt voor een ultramoderne, hypermooie sportaccommodatie met alles er op en eraan. Wat een vooruitgang. Vandaar uit richting chateau voor de overnachting en alles liep dit keer wederom vlekkeloos. Rond 19.15 uur richting plaatselijke pizzeria La Plume gegaan om daar, zoals bijna al gebruikelijk, te gaan eten. Het zat er weer ouderwets vol. Lekker gegeten en een paar biertjes en weer terug naar het kasteel, naar onze 4-persoonskamer (2 stapelbedden ☺). Het slapen ging best goed al was er wel allerlei onverklaarbaar lawaai. Kwart voor zes loopt Rob’s wekker af en maken we ons klaar voor de tocht. Het is niet koud maar het waait flink. Korte broek met jasje erover tegen de wind moet kunnen. 

Aangekomen bij het complex bij de start ziet het er al zwart van de atleten. Na schatting meer dan 500! Waar halen ze al die idioten toch vandaan. Het blijkt wel dat de trailrunsport in de breedte flink gegroeid is. Helemaal klaar staan we om 7.45 uur klaar voor de start; hey shit, het begint te regenen.  Zal ik dan toch m’n trailschoenen aan doen i.p.v. de ‘normale’? Ach nee, het is toch de hele week redelijk droog geweest dus het bos zal er wel goed bij liggen. Nou niet dus. In het startvak vlak voor de start horen we dat het er de hele week geregend heeft de  vrouwelijke assistente van de starter zegt ons vlak voor het startschot nog even dat we ‘onze veters goed vast moeten maken want er ligt veel blubbeur…..’

Da’s dan lekker beginnen. Het goede nieuws was dat het parkoers 2 km is ingekort i.v.m. een jachtpartij in één van de bossen. Ik heb niemand daar over horen klagen. De afgelopen jaren was het juist andersom,  en kregen we juist extra meters. Acht minuten na achten stuift de menigte Olne door en het is begonnen. Voor André is het  z’n eerste 60+ (afstand ☺) wedstrijd en we spreken af rustig te beginnen.  Die afspraak werd door moedertje natuur nog eens extra bekrachtigd want het is op sommige plekken ook echt niet te doen.  Alles is even vies en modderig en binnen de kortste keren zien we er uit als…. Maar ja, we kiezen er zelf voor en we zeggen gewoon dat we het leuk vinden. 

Al voor de eerste verzorging is Rob langs een weiland onderuit gegleden en dus z’n nieuwebroek gelijk smerig en even later lig ik zelf in een spagaat langs het pad maar heb me nog net vast kunnen grijpen aan m’n voorganger zodat het blijft bij 6 cm ontsluiting. Na een kilometer of twaalf komen we door het bedevaartsoort Banneux, al waar we tussen de pelgrims door moeten slalommen en al lopend enkele wees-gegroetjes en je-ziet-me-nietjes uitspreken. Bij de eerste verzorging bij 17 km na ruim 2 uur wat gegeten en gedronken en wat steentjes en modder uit de schoenen gehaald, voor zover dat nog hielp. Daarna lekker door naar Spa al waar het de afgelopen week uit de grond getrokken gelijknamige bronwater inmiddels weer ruim van boven is aangevuld door de regen van deze ochtend. Inmiddels trekt het een beetje open en komt er een waterig zonnetje te voorschijn. 

Na circa 4 uur zijn we bij de verzorging in Spa net voor de helft. Hier alles weer goed bijgevuld, een shake-je erin en wat cola en we kunnen weer verder. Het begint met een fikse klim en daarna wordt het wat beter begaanbaar en kunnen we lekker doorlopen. Begin nu na een uurtje of vijf op gang te komen…  De derde verzorgingspost ligt op 46 km afstand. Hier was het waar ik vorig jaar noodgedwongen moest stoppen. Nu gelukkig niet, ik voel me een stuk beter. Heb er ook een halfuurtje langer over gedaan, wie weet helpt dat ook mee. Een kopje soep en een tweede shake en we zijn klaar voor de laatste 21 kilometer, ach een half marathonnetje nog maar. Vanaf daar loopt het eigenlijk lekker door en we halen diverse lopers in al verliezen we wat tijd doordat André een lelijke smakkerd maakt en z’n hand los haalt en later nog een irritante blaar onder z’n voet moet doorprikken en verbinden. Maar het maakt niet uit, we lopen tenslotte om te finishen en niet op tijd. 

Vlak voor de laatste verzorging op het 60 km punt gaat het nog even een stuk steil omhoog wat de altijd grappige locals heeft doen besluiten “18% sorry “ op het asfalt te kalken. De grapjassen. Van hieruit gaat het verder naar de meet en komen we op bekender terrein van de Klavertje-4-Marathon van afgelopen januari. De zon is inmiddels achter de bergtoppen verdwenen en een heldere maan staat aan de hemel als we nog één keer een enkels hoge moddersloot door moeten en de temperatuur ook een graad of vijf gezakt is. Maar het kan ons niet deren; onze missie zit erop en stralend komen wij Olne binnen lopen om na 9 uur en vier minuten te finishen bij het sportcomplex. 

Tegen inlevering van ons startnummer krijgen wij een prachtig roze T-shirt en een waardebon voor warme maaltijd. Stamppot hondepollen met worst, maar het smaakte voortreffelijk. Ruim na zes uur trokken wij wederom huiswaarts, een prachtige loopdag zat er weer op. Rob en André, hartelijk dank voor jullie gezelligheid en ik weet zeker dat velen jullie nog zullen volgen. 

Uitslagen zijn op dit moment nog niet bekend maar komen ongetwijfeld snel op de volgende site

Wat een modder paden