dinsdag 31 mei 2016

Gerard Demkes

Gerard Demkes met zijn trainingsgroep (2007)
Toen ik 20 jaar geleden bij de familie Demkes over de vloer kwam, had ik nog nooit over hardlopen gehoord. Ik kwam terecht in een hardloopfamilie. Mijn leven bestond toen in die dagen “bij wijze van spreken” uit drank, jongens, sigaretten en rock and roll. Alle verhalen bij de familie Demkes gingen over trainingen geven, wedstrijden en gelopen wedstrijden en aankomende wedstrijden. Gerda liep toen ook nog regelmatig een marathon, Gerard was druk als trainer.  Zo ging het over waar je in welke wedstrijd linksaf moest en waar je rechtsaf moest etc….  Het boeide me niet echt. Ik sportte op dat moment helemaal niet. Ik dacht alleen maar aan Björn en wat voor lekker ding Björn was.

Totdat op een dag Gerard tegen mij zei: “ Ej kunt ok wal wat beweging gebruuken.” Goed ik was ook 80 kilo schoon aan de haak. Ik heb een te Brake’s karakter en was meteen helg door die woorden. Diezelfde avond heb ik mij, samen met Nathalie, ingeschreven voor de marathon van Rotterdam op 4 april 2004. Ja dan moest er natuurlijk getraind worden en ik wilde Gerard laten zien wat ik kon. Maar ja alleen ging ik dat natuurlijk niet redden. Ik klopte bij Gerard aan en die nam mij ook meteen onder zijn hoede. Ik mocht bij de marathongroep meetrainen. Ik had nog nooit een lange, laat staan een korte afstand gelopen. Ik liet het maar over me heen komen. Nathalie viel helaas uit door een blessure, dus ik moest met alleen maar stoere mannen gaan trainen. Ik weet niet meer wie al die mannen waren, maar een paar van die stoere mannen kan ik mij nog wel herinneren. Dat waren: Theo Stronks,  Henk Lammers, Henrie Drenthel, Wim Tijs, Wim Rensink, Gerrit  te Lindert, Paul Waalders, Jan Wevers en Henk Mengers en er waren er nog wel wat. En dan natuurlijk trainer Gerard.  

Het trainen ging mij best goed af totdat de eerste lange afstand van 28 kilometer zich aandeed. We starten vanuit Lievelde, Gerard fietste mee. Toen we op de terugweg in Vragender waren, kreeg ik ontzettende pijn in de benen. Ik liet me afzakken en uiteindelijk ging ik wandelen. In de verte zag ik Gerard aan komen fietsen. Gelukkig dacht ik, Gerard komt mij ophalen en kan ik mooi bij hem achterop de fiets terug. Helaas was het maar zo. Gerard zei:” deurdribbelen anders woj helemaal stief.” Kon wel janken, maar deed het wel en Gerard bleef wel bij me fietsen en me voorzien van adviezen. Mijn eerste marathon liep ik heerlijk ontspannen uit. Geen druk, geen verwachtingen. Ik vond het leuk. Toen ik over de finish kwam rookte ik eerst een sigaretje. Wat smaakte deze heerlijk. Zo is ook mijn hardloop carrière begonnen.

Ik ging trainen bij Ava’70 en kwam op de donderdagavond te trainen bij de damesgroep onder leiding van Gerard, wat heb ik veel van je geleerd. Ik luisterde niet altijd en nam je adviezen niet altijd ter harte, maar dat komt omdat je ook nog mijn schoonvader was. Dus er moest altijd wel wat tegengesputterd worden. Wat ik vooral van je geleerd heb is het niet opgeven en doorzetten in de wedstrijden. Als ik het in de wedstrijden moeilijk had en terug wilde zakken, dan stond jij daar altijd op die plekken, alsof je het wist. Dan gaf je weer advies en ik kreeg weer vleugels en kon ik weer aanzetten. Dit werkte echt goed voor mij. Soms was ik pissig als ik je zag staan, maar je wist weer het juiste te zeggen zodat ik weer kon doorlopen. Gerda en jij gingen vaak mee met de wedstrijden. Altijd stonden jullie iedereen aan te moedigen. Wat een sportmensen.

Toen Björn en ik op 10 april 2016 de marathon van Rotterdam liepen, was jij thuis met Gerda ons via de marathon app van Rotterdam aan het volgen. Je was bang dat ik weer te hard gestart was en of ik het wel vol zou houden dit tempo. Wat baalde je dat er een storing optrad in de app. Maandag 11 april 2016, kwam je samen met Gerda bij ons thuis om Björn en mij persoonlijk te komen feliciteren, je was al lang het huis niet meer uit geweest. Je kwam bij ons binnen, wat was je ziek. Ik was hier echt van onder de indruk en je zag het niet, maar ik was geëmotioneerd. Wat een prachtig moment was dit dat je perse naar ons toe wilde komen, om ons persoonlijk te feliciteren. Gerda zei na een tijdje dat jullie naar huis zouden gaan, omdat je zo moe was. Nee je wilde perse wachten tot Björn thuis kwam van het werk, om ook hem persoonlijk te feliciteren met zijn prachtige prestatie.  Ik zal dat moment blijven koesteren.

Wat heb je mij veel geleerd, ik zal blijven hardlopen. Gerard bedankt voor al je wijze en leerzame trainingen. Ook wil ik Gerda nog noemen, wat heb jij het geweldig gedaan. Wat heb je Gerard goed verzorgd in de laatste maanden. 

Katja 

16 opmerkingen:

ineke mengers zei

Een herkenbaar verhaal. Ik heb ook veel te danken aan de geweldige trainer Gerard Demkes.
Henk Mengers

Dirk zei

Een prachtig verhaal Katja.
Mooi onder woorden gebracht en precies de goede woorden gebruikt.
Regelmatig aan jullie gedacht de laatste dagen.
Wil jullie allen heel veel sterkte toewensen in deze tijd.
Kende Gerard niet zo goed maar zal nooi vergeten dat ik hem tegen kwam tijdens een duurloop in de buurt van Groenlo.
Ik was net vader geworden en vertelde dat aan hem en zijn vrouw, zij zaten in hun camper.
Dat is mijn herinnering aan hem.
Prachtige vent en inderdaad een op en top sportman!!

Rinke zei

Prachtig verhaal Katja. Heel veel sterkte de komende tijd!

Cindy zei

Veel sterkte met je familie Katja. Een heel mooi verhaal. Ik heb hem 1x mogen ontmoeten en al snelde veranderde het onderwerp van gesprek naar hardlopen. Met trots vertelde hij over jullie.

Unknown zei

Mooi verhaal! Iedereen heel veel sterkte toegewenst deze komende tijd. Koester de mooie herinneringen!

Unknown zei

Heel mooi verwoord Katja.
Wat zullen jullie hem gaan missen.
Iedereen sterkte die hem gekend heeft.
Gr. Ritchie

Heidie zei

Wauw Katja, mooi geschreven en wat zullen jullie hem in de familie (gaan)missen.
Besefte me maandag tijdens de prachtige afscheidsdienst ook steeds meer wat ik veel van hem heb geleerd;
Als jonkie die hardlopen wel leuk vond maar wat deed...heeft Gerard me veel bijgebracht en geleerd.
Maar de dingen die ik vooral nooit zal vergeten: een hele training met een stokje op m'n rug lopen om die schouders eens laag te houden,(lekker dan...dacht ik toen maar ja....ben wel meer bewust geworden van m'n loophouding). Tijdens een marathon training van zo'n 30 km er op het laatst compleet doorheen zitten (en niemand die opdat moment even wat te vertellen had) maar Gerard trapte even iets verder door...haalde 'iets' uit zijn fietstas en stond daar met een pak STROOPWAFELS! langs de kant. Nou die laatste paar kilometers gingen als een speer!
En vervolgens m'n mislukte marathon...Gerard baalde net zo hard met me mee als ik zelf. En de week daarna werd ik voorzien van vooral tips over eten en drinken want ik moest er zo snel mogelijk weer van herstellen....

Al deze dingen, en nog een heleboel andere, zal ik me (vooral tijdens het lopen) aan hem herinneren.

Gerda, Nathalie, Bjorn, Katja en kids...veel sterkte gewenst!

Gerrit-Jan Jansen zei

Zo hé, prachtig verhaal en mooi beschreven Katja! Heel veel sterkte gewenst voor jou, Björn en je naasten de komende tijd!

Harro zei

Mooi geschreven! Sterkte voor iedereen binnen Gerards omgeving.

theo stronks zei

Indrukwekkend beschreven Katja.

Joost Wichers zei

Ik kan me het stroopwafeltafereel dat Heidi noemt ook nog goed herinneren. Typerend voor de persoon Gerard. We gingen voor een lange duurloop van 30k. We liepen op de Haart en waren bijna terug bij het AVA terrein. Gerard besloot dat we nog ff "een lusje" zouden maken. Dat betekende dat we geen 30- maar ca. 32k zouden gaan lopen. Ik zat er doorheen en het idee om nóg 2K extra te moeten lopen....néé!
"Mentale training" zei Gerard. "Dit kun je straks gebruiken" Ik was pissig en had even een felle discussie met hem, want dit was niet het plan geweest enz enz. En toen kwam hij met de stroopwafels voor ons. In ene veranderde de stemming volledig. Het zijn de beste stroopwafels die ik ooit heb gehad. De lessen van Gerard gingen soms veel verder dan hardlopen. Hij was een mooi mens en zal nog lang in bijzondere herinneringen van velen voortleven.

Martine Piek zei

Prachtig geschreven Katja!
Ook al gaat het leven nu gewoon door...deze herinneringen neemt niemand je meer af!
Sterkte voor jullie allemaal!

Unknown zei

Prachtig Katja..

Unknown zei

Mooi geschreven Katja. Ik wens jullie heel veel sterkte!

Denise Eskes zei

Heel veel sterkte voor jullie! En inderdaad een indrukwekkend verhaal.

Gerrit zei

Mooie herinneringen Katja! Ik koester nog de kleine kladblaadjes van Gerard met de ronde tijden van mijn baanwedstrijden, wat was Gerard er vaak bij.