Verslag van de halve Marathon van Egmond aan Zee

van links naar rechts Niek Kleinhesselink, Henk Lammers en Wim Brinkman

Er zijn zo enkele hardloopwedstrijden, die je als hardloper eigenlijk een keer moet mee maken, en de Halve marathon van Egmond is er zo een. Niet voor een snel parcours of de vele toeschouwers langs de route (al viel dat dit jaar erg mee), maar gewoon voor het weer, de elementen, maken deze loop zo bijzonder. Elk jaar weer op de 2 de zondag in januari staat hij op het programma, en gezien het aantal deelnemers blijft de mythe groeien van deze loop. Dit jaar weer meer dan 18.000 lopers, wat in mijn ogen eigenlijk te veel is, maar later daar meer over.

Zondagmorgen 14 januari om 6.15 uur gaat de wekker en juist dit weekend heeft de NS besloten om te gaan werken aan het spoor, op het traject dat wij moeten hebben. Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben Niek en ik besloten om een trein eerder te nemen, om niet voor verassingen te komen staan. Na een redelijke voorspoedige reis via Amsterdam Centraal en Amsterdam Sloterdijk, komen we rond 10.15 uur aan in Heiloo. Hier staan de pendelbussen al klaar om ons te vervoeren naar Egmond. Egmond is deze dag geheel verkeersvrij gemaakt en na een ritje van 15 minuten, worden we afgezet bij de plaatselijke sporthal. Er naast op het voetbalveld staat een megatent dat als omkleed ruimte kan worden benut. Het is er al mooi druk en onder het genot van muziek van de dj s van Sky Radio hebben we even een kop koffie genuttigd. Omdat we pas rond 12 uur richting de start hoeven te gaan, besluiten we eerst even naar de boulevard te gaan om de zee te zien en al vast wat sfeer te proeven bij de jeugdlopen. Ook hebben we app contact met andere AVA'70 leden die een nacht in Schoorl hebben doorgebracht en ook gaan lopen.

 

Aangekomen bij het strand blijkt het eb te zijn, dus een mooi groot en breed strand, ben benieuwd wat er straks nog van over is. Na enkele foto s en weer een kop koffie, gaan we weer terug naar de tent om ons te gaan omkleden. Het weer is goed en we besluiten dan ook om gewoon in de korte broek te gaan lopen. Wel een thermosshirt onder het AVA hemdje, je moet het ook niet weer te gek maken! Rond 12 uur zijn we in ons start vak en de eerste groep, de Top dames zijn net vertrokken. Groep voor groep vertrekt en rond 12.45 uur zijn wij, de eerste groep recreantenlopers aan de beurt. Na een kilometer gaan we direct het strand op richting Castricum een goede 7 a 8 km. Er is echter weinig strand meer over en je ziet de lopers alle kanten op gaan, de ene probeert vlak langs de duinen te lopen en de ander vlak langs het opkomende water. Niek en ik besluiten langs het water te gaan lopen, omdat je daar nog een beetje vastigheid onder je voeten hebt. Dit betekend echter wel dat we na een paar honderd meter al natte voeten hebben en dus ook gewoon maar door het water doorlopen. Nat is toch nat en dat droogt wel weer.

 

Omdat er allerlei groepen voor ons mochten starten, oa leden van Le Champion, business run en wat al niet meer, zijn we dan ook constant bezig met inhalen. Er zijn deelnemers die bij 4km al aan de wandel zijn. Na 8 km steken we het strand over en via een hoge doorgang gaan we de duinen in. Hier is echter het probleem van al die lopers voor ons nog veel erger. Het duinpad is misschien een meter breed en gezellig samen, praten of selfies maken, hebben we deelnemers voor ons. De gekste capriolen worden uitgehaald om de langzame lopers in te halen en op verschillende momenten geeft dat flink wat gemopper en zelfs scheldpartijen. Volgens mij kan dit nooit de bedoeling zijn van een hardloopwedstrijd. Na 15 km komen we op een iets bredere klinkerweg en gaat het lopen ook iets fijner, de grote meute heeft zich wat verdeeld. Uit eerdere edities weet ik dat er bij km 19, de beroemde Bloedweg, nog een flinke klim komt. Dus Niek en ik sparen de krachten, om de laatste kilometer nog even te gaan knallen. Na deze klim is het een grote afdaling richting de boulevard voor de finish.

Tevreden komen we gezamenlijk over de finish en horen direct iemand roepen: hé AVA, het blijkt Henk Lammers uit Winterswijk te zijn en altijd leuk om even na te praten en ook samen op de foto te gaan. Door alle drukte hebben we de andere Avajanen niet eens gezien, maar via de app wten we al snel alles van elkaar. Na snel omkleden in de grote tent de bus maar weer opgezocht om richting de Achterhoek te gaan. Op de weg naar het station, hebben we natuurlijk weer pech, want we moeten snel uit de pendelbus. Deze begint wel erg veel te roken en zelfs de brandweer moet er bij komen.  Gelukkig is er snel vervangend vervoer geregeld en waren we na een lange reis rond 19.30 uur weer in Aalten. Tot onze grote verassing worden we persoonlijk door Peter Roedema welkom geheten en gefeliciteerd met onze prestatie, hulde hier voor. Al met al was het echt weer een wedstrijd waar van je er niet veel hebt, vooral het strand lopen maakt het wel erg speciaal. Een min punt vind ik echter al die goed bedoelde lopers, die om financieel oogpunt vooraan mogen starten. Ze maken het voor de andere lopers wel erg vervelend en zorgen voor veel irritatie onderweg en ontnemen voor zich zelf en anderen zo het plezier. 

Wim Brinkman