Verslag en uitslagen van de Lochem Trail in Barchem

AVA'70 leden in Lochem

Wie mijn verhalen een beetje volgt, weet dat ik nogal eens de grenzen op zoek van mijn mogelijkheden op trailgebied. Vaker wel dan niet kom ik volkomen uitgewoond over de streep en is het plezier op dat moment nog even ver te zoeken. Dat komt dan later weer. In de trainingen is het meestal andersom, daar staat plezier voorop. Zeker tijdens groepsloopjes etc. is plezier het belangrijkste. Vaak eigenlijk nog leuker dan een wedstrijd. Deze keer zou de Lochemtrail een beetje een combinatie worden, tenminste dat was de bedoeling. Met een groepje trainingsmaatjes van AVA’70 zouden we de 21 km doen. Een ander groepje zou de 11 km gaan doen. Voor de start was het al een vrolijke boel, waarbij een groepsfoto natuurlijk niet mocht ontbreken.

Direct na de start mochten we omhoog de Kaleberg op, goede warming up en de toon was meteen gezet voor de komende kilometers.  In de ochtendzon kwamen de herfstkleuren al mooi tot hun recht. Paar keer omhoog en omlaag via allerlei mooie bospaadjes en daarna richting de Lochemse Berg. Ons groepje liep in een rustig tempo en er was volop ruimte voor grappen en grollen. Medelopers in de buurt werden daar volgens mij af en toe helemaal flauw van…. Hoofdaanstichter van de vrolijkheid Marco werd echter al vrij snel minder vrolijk. Na een mooi wegseizoen kon hij de mentale oversteek naar de trails blijkbaar niet aan. Tussen de oren kwam het niet goed en van de oren verder naar beneden ook niet. Hij besloot af te haken en naar de 11 km over te stappen.

Na veel enkelproblemen afgelopen maanden  durfde Rianne nog niet vol vertrouwen te vlammen op de technische klimmetjes en afdalingen. Na nog de Paaschberg overwonnen te hebben was ze er duidelijk over. We moesten maar verder lopen, ze kwam wel wat later… Het leek wel het liedje van Drs P waarin er steeds een kindje uit de trojka wordt gegooid… Onverstoorbaar gingen we verder met zijn viertjes, aangevuld met wat lopers die bij ons in de buurt liepen.  Nu werd het wat vlakker en ging het richting de camping. Prima te lopen stukken, wel wat saai in mijn ogen. Anderen vonden het lekker om even bij te komen. Doordat het vlakker werd ging het tempo heel iets omhoog, maar nog steeds goed te doen.

Bij de verversingspost deden we ons even te goed aan alles wat er te eten en te drinken was. Voor een 21 km eigenlijk bijna niet nodig als je met een racevest loopt waar je zelf wat te drinken in meeneemt, maar wel heel lekker… Hierna een stuk door een bosje en daarna mochten we een stukje door de stal van een boer. De lucht van koeien in de stal deed me denken aan vroeger, maar ik had geen tijd om daar lang bij stil te blijven staan. Verder door de modder tussen de voerkuilen. Mijn schoenen bleven nog net aan mijn voeten. Van hieruit ging het weer terug richting de finish en ergens raakten we Peter kwijt. Die kon het tempo wat steeds wat verder omhoog ging net niet meer bijbenen. Weer eentje uit de trojka gevallen…. Eric, Tracey en ik voerden het tempo nog heel iets op aangezien we over redelijk harde vlakke paden liepen en zo begonnen we vrolijk medelopers in te halen.

Dat is natuurlijk altijd een lekker gevoel als je nog zoveel over hebt dat je kunt versnellen aan het eind en dan een inhaalrace begint. Onze trojka pikte de ene na de andere loper in. Het tempo zat er goed in, terwijl ik toch nog wel het gevoel had dat ik kon genieten van de herfstkleuren in het bos en alles. Het feit dat ik de weg prima weet in dit gebied helpt daarbij natuurlijk ook. Met nog enkele kilometers tot aan de streep kwamen we weer terug bij de Lochemse Berg. Een nare lange klim claimde het volgende slachtoffer uit onze trojka. Tracey haakte af en kon ook in de afdaling niet meer bijkomen. Eric en ik zetten nog maar weer eens wat aan. Ik keek af en toe uit mijn ooghoeken naar hem om te zien hoe het er voor stond. Beetje stangen is natuurlijk altijd leuk en ik was van plan om hem even heel diep te laten gaan in het laatste stuk. Maar daarvoor moest ik ook stevig tempo lopen, knallen dus op dat laatste stuk.

Nog een paar valse klimmetjes en lekker snelle afdalingen kwam uiteindelijk de finish dichterbij en met een grote grijns kwamen Eric en ik over de streep. Na een paar minuutjes gevolgd door Tracey en nog wat later door Peter en Rianne. Terug bij camping Reusterman zaten onze maatjes van de 11 km al lekker in het zonnetje te genieten van een lekkere gratis bak snert. Ook zij hadden een heerlijke Lochemtrail gehad. Goed georganiseerd, goed uitgepijld en heerlijk kleinschalig. Wat een geweldige loop. Eentje die meer deelnemers verdiend.

uitslagen

site organisatie

Andre Bleumink